Δεν είναι μόνο προκλητικό είναι στην κυριολεξία εξωφρενικό αυτό που μαθαίνουμε απ’ την ιστοσελίδα Ασύναχτος Τύπος. Αντιγράφουμε: «Πρόταση να συνδιοργανώσει η ΕΣΗΕΜΘ μαζί με ένα ελληνικό και ένα γερμανικό ινστιτούτο διήμερο με θέμα… την αποκατάσταση της αξιοπιστίας της γερμανικής πολιτικής στα ελληνικά ΜΜΕ (!), έφερε στο διοικητικό συμβούλιο ο πρόεδρος Μ. Βοϊτσίδης, προκαλώντας τις αντιδράσεις της πλειοψηφίας του οργάνου. Όχι, δεν είναι αστείο, όντως κατατέθηκε τέτοια πρόταση και ο γνωστός για τα φιλομερκελικά του αισθήματα επικεφαλής του σωματείου μας δεν δίστασε να την υπερασπιστεί μέχρι τέλος».
Φυσικά τέτοια πρόταση δεν ήταν δυνατόν να περάσει. Όμως το ότι φτάσαμε στο σημείο «λειτουργοί της ενημέρωσης» τόσο απροκάλυπτα, δείχνουν την διάθεσή τους –με το αζημίωτο;- να στρατευθούν στο ολέθριο μέτωπο που προχωράει στην εξόντωσης της ελληνικής κοινωνίας είναι αξιοσημείωτο.
Όταν ξεκίνησε η μνημονική εποχή έγινε γνωστή η είδηση για «επιχειρηματίες, εκδότες, ιδιοκτήτες ΜΜΕ και αρκετοί δημοσιογράφοι», που πήραν μέρος στα «ιδιαίτερα μαθήματα» τα οποία οργάνωσε η εταιρία Civitas για να αποτελέσουν ορισμένοι καλαμαράδες και μαρκουτσοφόροι τον επικοινωνιακό μηχανισμό κρούσης στην τυφλή υποστήριξη παράδοσης και καθυπόταξης της χώρας και της ελληνικής κοινωνίας στις εντολές της ντόπιας αστικής τάξης, της Ε.Ε και του Δ.Ν.Τ
Τα ονόματα όσων συμμετείχαν δεν έγιναν γνωστά ποτέ, φτάνοντας ακόμα και έναν αστό δημοσιογράφο, τον Χρήστο Πασαλάρη, να καυτηριάσει την ομερτά που υπάρχει στο δημοσιογραφικό σινάφι να γράψει στην Realnews:
«Αλλά πάνω από όλους μήπως συνευθύνεται και το δικό μας "συνάφι", δηλαδή το αρπακτικό κοπάδι των media, με τους θηλυκούς και αρσενικούς καταπιάνες-κονδυλοφόρους, με τους τηλεοπτικούς "μικρο-Τσοχατζόπουλους" και τις θεόρατες μαύρες αμοιβές, που καμιά βουλή και κανένας εισαγγελέας και κανένα συνδικάτο δεν τόλμησε να τους αγγίξει γιατί όλοι τρέμουν το στόμα τους και την χολή τους; ….
Αυτό το παντοδύναμο σμήνος των media διαπράττει διαρκές έγκλημα ισοδύναμο με εκείνα του πολιτικού συστήματος. Επί 25 χρόνια, όσο ισχύουν και οι "προσωρινές άδειες" των καναλιών, χαλιναγωγεί τις μάζες και τις γυμνάζει να τρώνε κουτόχορτο. Να έχουν ασθενική κρίση και παραλυμένη βούληση…».
Φυσικά υπάρχει ένα βασικό ερώτημα στα γραπτά του δημοσιολόγου: Τόσα χρόνια στο δημοσιογραφικό κουρμπέτι ο Χρήστος Πασαλάρης δεν γνωρίζει ποιοι/ες αποτελούν «αρπακτικό κοπάδι των media» που «χαλιναγωγεί τις μάζες και τις γυμνάζει να τρώνε κουτόχορτο» τσεπώνοντας «θεόρατες μαύρες αμοιβές»; Γιατί αποφεύγει να πει τα πράγματα με το όνομα τους;
Η πραγματικότητα όμως παραμένει όπως και ένα άλλο αναπάντητο ερώτημα: Δεν θα μάθουμε ποτέ από ποια μαύρα ταμεία σιτίζονται οι δημοσιοκάφροι που συκοφαντούν, προβοκάρουν, κάθε εργατική κινητοποίηση, προχωρούν και στην ολοφάνερη παραποίηση γεγονότων;
Την πιο καλή έκφραση για όλους αυτούς χρησιμοποίησε ο καθηγητής Εργατικού δικαίου Αρις Καζάκος που αποκάλεσε δημόσια «ιδιοτελή καθάρματα» όσους δημοσιοκάφρους στρατεύτηκαν στο μετερίζι για να παρουσιάσουν σαν μονόδρομο και αναπόφευκτη αναγκαιότητα την εφαρμογή της μνημονικής πολιτικής, εξολόθρευσης των λαϊκών στρωμάτων.
Να ολοκληρώσουμε την ανάρτησή μας με μια παράγραφο από το δημοσίευμα που αναφέραμε αρχικά και μας έδωσε το ερέθισμα γ’ αυτό το κείμενο: «Ούτε τα στοιχειώδη προσχήματα δεν κρατάει ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΜΘ, στην υπεράσπιση με κάθε τρόπο των μνημονιακών πολιτικών και όσων έχουν επιβάλει στην ελληνική κοινωνία κυβέρνηση, τρόϊκα, Βρυξέλες και Βερολίνο. Άλλωστε, συμβαδίζει με την παραδοχή του ότι… δεν είναι στην αισθητική του ο διεκδικητικός συνδικαλισμός. Όμως, ούτε οι επίσημοι πράκτορες ξένων συμφερόντων, οι γνωστοί λομπίστες, δεν βγαίνουν τόσο ξεδιάντροπα να προπαγανδίσουν τις πολιτικές αυτών που υπηρετούν. Ντροπή του!»
____________________
«Ως τώρα πιστεύαμε ότι η εξάπλωση των χριστιανικών μύθων στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας οφειλόταν αποκλειστικά στο ότι δεν είχε εφευρεθεί ακόμη η τυπογραφία. Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει. Ο καθημερινός Τύπος και ο τηλέγραφος, που μέσα σε μια στιγμή διαχέει τις επινοήσεις του σε όλη τη γη, κατασκευάζει περισσότερους μύθους μέσα σε μια μέρα (και το αστικό κοπάδι τους πιστεύει και τους διαδίδει ακόμα παραπέρα) από όσους θα μπορούσαν να παραχθούν παλιότερα μέσα σε έναν αιώνα».
Καρλ Μαρξ («Απαντα», τόμος 44, σελ. 176).
Δημοσίευση σχολίου