Πηγή: Αγωνιστικές Παρεμβάσεις Συσπειρώσεις Κινήσεις Εκπαιδευτικών Δ.Ε
Οι εργαζόμενοι και η κοινωνία στη δίνη της κρίσης.
Το συνέδριο διεξάγεται στην καρδιά µιας βαθιάς κρίσης του καπιταλισµού. Με εργαλεία το χρέος και τα δηµοσιονοµικά ελλείµµατα, επιχειρεί το κεφάλαιο
να φορτώσει το βάρος της κρίσης στις πλάτες των εργαζόµενων,
για να πετύχει ένα νέο κύκλο αύξησης της κερδοφορίας του.
Η προσπάθεια αυτή εξελίσσεται ταυτόχρονα στις χώρες της ΕΕ και πολλές άλλες. Η κοινωνία είναι αντιμέτωπη µε μια επιτάχυνση της επίθεσης του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων, του ΔΝΤ, της ΕΕ και των υπερεθνικών µηχανισµών που αξιοποιούν την καπιταλιστική κρίση για να περάσουν σαρωτικές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Εργασία, ασφάλιση, δηµοκρατικές ελευθερίες, πολιτισμός, περιβάλλον, παιδεία και υγεία μπαίνουν στην κλίνη του μνηµονιακού Προκρούστη.
Το ιµπεριαλιστικό – καπιταλιστικό σύστηµα σπαράσσεται από πολλές και νέες αντιθέσεις για το μοίρασµα των αγορών και πλουτοπαραγωγικών πηγών. Η εκµετάλλευση του Τρίτου Κόσµου, η καταλήστευση των πρώτων υλών, ο πόλεµος, το κοµµάτιασµα ολόκληρων περιοχών του πλανήτη δείχνουν αβίαστα ότι ο ιµπεριαλισµός-καπιταλισµός πριν πέσει σε εξοντωτικό αλληλοφάγωµα, θέλει να ενταφιάσει τους εργάτες, τους λαούς, το περιβάλλον. Η κρίση βαθαίνει στην ΕΕ του κεφαλαίου και των πολυεθνικών και οξύνεται από την προσπάθεια ηγεµονίας των γερµανικών και γαλλικών κεφαλαίων.
Η ΕΕ κλυδωνίζεται από τη λυσσαλέα προσπάθεια των ευρωπαϊκών αστικών τάξεων µε τον ηγεµονικό ρόλο της γερµανικής άρχουσας τάξης, να επιβάλλουν µε τη ροµφαία των Μνηµονίων και της «δηµοσιονοµικής πειθαρχίας» συνθήκες «στρατοπέδου συγκέντρωσης» σε όλους τους λαούς. Το ελληνικό κεφάλαιο και το αστικό πολιτικό σύστηµα έχουν επιλέξει την απόλυτη σύνδεσή τους µε την ΕΕ, την ευρωζώνη, τους µηχανισµούς της και την ακόµη αντιδραστικότερη προοπτική της. Το δικαίωµα στη λαϊκή κυριαρχία, το να αποφασίζει ο λαός µας µόνος του για τις τύχες του, ακρωτηριάζεται περισσότερο και βαθύτερα.
Η ΕΕ δεν εξανθρωπίζεται, δεν εξωραΐζεται, αλλά ανατρέπεται
Η προσπάθεια αυτή εξελίσσεται ταυτόχρονα στις χώρες της ΕΕ και πολλές άλλες. Η κοινωνία είναι αντιμέτωπη µε μια επιτάχυνση της επίθεσης του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων, του ΔΝΤ, της ΕΕ και των υπερεθνικών µηχανισµών που αξιοποιούν την καπιταλιστική κρίση για να περάσουν σαρωτικές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Εργασία, ασφάλιση, δηµοκρατικές ελευθερίες, πολιτισμός, περιβάλλον, παιδεία και υγεία μπαίνουν στην κλίνη του μνηµονιακού Προκρούστη.
Το ιµπεριαλιστικό – καπιταλιστικό σύστηµα σπαράσσεται από πολλές και νέες αντιθέσεις για το μοίρασµα των αγορών και πλουτοπαραγωγικών πηγών. Η εκµετάλλευση του Τρίτου Κόσµου, η καταλήστευση των πρώτων υλών, ο πόλεµος, το κοµµάτιασµα ολόκληρων περιοχών του πλανήτη δείχνουν αβίαστα ότι ο ιµπεριαλισµός-καπιταλισµός πριν πέσει σε εξοντωτικό αλληλοφάγωµα, θέλει να ενταφιάσει τους εργάτες, τους λαούς, το περιβάλλον. Η κρίση βαθαίνει στην ΕΕ του κεφαλαίου και των πολυεθνικών και οξύνεται από την προσπάθεια ηγεµονίας των γερµανικών και γαλλικών κεφαλαίων.
Η ΕΕ κλυδωνίζεται από τη λυσσαλέα προσπάθεια των ευρωπαϊκών αστικών τάξεων µε τον ηγεµονικό ρόλο της γερµανικής άρχουσας τάξης, να επιβάλλουν µε τη ροµφαία των Μνηµονίων και της «δηµοσιονοµικής πειθαρχίας» συνθήκες «στρατοπέδου συγκέντρωσης» σε όλους τους λαούς. Το ελληνικό κεφάλαιο και το αστικό πολιτικό σύστηµα έχουν επιλέξει την απόλυτη σύνδεσή τους µε την ΕΕ, την ευρωζώνη, τους µηχανισµούς της και την ακόµη αντιδραστικότερη προοπτική της. Το δικαίωµα στη λαϊκή κυριαρχία, το να αποφασίζει ο λαός µας µόνος του για τις τύχες του, ακρωτηριάζεται περισσότερο και βαθύτερα.
Η ΕΕ δεν εξανθρωπίζεται, δεν εξωραΐζεται, αλλά ανατρέπεται
Δημοσίευση σχολίου