Στόχος της κυβέρνησης είναι να «στρώσουμε κόκκινο χαλί στις ξένες επενδύσεις», αναφώνησε από τις Βρυξέλλες ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς μιλώντας χθες το πρωί σε εκδήλωση που διοργάνωσε η Ένωση των Ευρωπαίων Βιομηχάνων…
Aν υπήρχε βραβείο για τον «καλύτερο πρωθυπουργό των βιομηχάνων», με τη ομιλία του την Τρίτη 28 Ιανουαρίου ο Α. Σαμαράς είναι σίγουρο ότι θα το κέρδιζε επάξια. Και τι δεν είπε από το βήμα της εκδήλωση στις Βρυξέλλες για να προσελκύσει τους ευρωπαίους κεφαλαιοκράτες. Υποσχέθηκε να προωθήσει νέες «θαρραλέες μεταρρυθμίσεις». Παρουσίασε τους φιλοεπενδυτικούς νόμους που έχει ψηφίσει η κυβέρνησή του. Πρόταξε το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων. Υπενθύμισε στο ακροατήριο ότι έχει ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Διαφήμισε τα μέτρα που έχουν ληφθεί στη χώρα σε «δημοσιονομικό και διαρθρωτικό επίπεδο». Τόνισε ότι στην Ελλάδα υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για τους επιχειρηματίες.
Ο πρωθυπουργός, εμπνευστής του «success story», δε μάσησε τα λόγια του. Εξάλλου γνωρίζει την κατάσταση από πρώτο χέρι. Σε μια χώρα που η κυβέρνηση της ετοιμάζεται να πουλήσει τα νερά, τις παραλίες, τα λιμάνια, τις εγκαταστάσεις ηλεκτροδότησης, τα αεροδρόμια, τις μαρίνες, το σύνολο της δημόσιας περιουσίας, είναι σίγουρο ότι υπάρχουν «ευκαιρίες» για τους επενδυτές. Ειδικά όταν το ξεπούλημα γίνεται με τη μέθοδο του «όσο–όσο» για να πληρωθούν οι δανειστές, οι «ευκαιρίες» σίγουρα πολλαπλασιάζονται. Σε μια χώρα που η συντριπτική πλειοψηφία των μισθών για τους νέους εργαζόμενους είναι κάτω από 500 ευρώ και έχει δημιουργηθεί ταυτόχρονα μια από τις μεγαλύτερες στρατιές ανέργων στην Ευρώπη είναι σίγουρο ότι υπάρχουν «ευκαιρίες» για τα αφεντικά. Σε μια χώρα, που η κυβέρνησή της έχει αναγορεύσει την απεργία σε «ποινικό αδίκημα» και επιστρατεύει απεργούς, εκδίδει διατάγματα που απαγορεύουν τις συγκεντρώσεις και χτυπάει με δακρυγόνα και ΜΑΤ τους διαδηλωτές, οι υποψήφιοι επενδυτές γνωρίζουν ότι υπάρχουν «ευκαιρίες».
Καλά τα είπε λοιπόν ο κ. Σαμαράς. Όμως, μας άφησε μια πικρή γεύση για το λιτό σκηνικό της τελετής υποδοχής των επενδυτών. Γιατί, κ. πρωθυπουργέ, μόνο κόκκινο χαλί; Χάθηκε να μαζευτούν και μερικές εκατοντάδες μικρά παιδιά να προσφέρουν ένα λουλούδι κατά την άφιξη των επενδυτών; Να χορέψουν παραδοσιακούς χορούς; Να τραγουδήσουν προς τιμή των ξένων σωτήρων; Να ανοίξουν μια σαμπάνια, βρε αδερφέ. Να συμπεριφερθούν, εν ολίγοις, ως ιθαγενείς, περιμένοντας να λάβουν τις χάντρες και τα καθρεφτάκια των επενδυτών; Εξάλλου, στην Ελλάδα των δύο εκατομμυρίων ανέργων, που δημιουργήσαν με τις πολιτικές τους οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, «καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή». Ντροπή και αίσχος είναι ο πρωθυπουργός της χώρας να δηλώνει ότι στόχος της κυβέρνησης του είναι «να στρώσουν κόκκινα χαλιά» για να υποδεχτούν αυτούς που έρχονται –και οι κυβερνώντες το γνωρίζουν- για να κερδοσκοπήσουν πάνω στο κουφάρι της Ελλάδας, εκμεταλλευόμενοι με τον πιο άγριο τους εργαζομένούς της.
Αλλά για τον πρωθυπουργό και τους πράσινους συνοδοιπόρους του αυτά είναι ψιλά γράμματα. Τα συμφέροντα της τάξης τους υπηρετούν, είτε πάνω σε κόκκινα χάλια είτε μέσα σε οβάλ γραφεία κάνοντας μπίζνες και κλείνοντας τα επόμενα ντιλ.
Δημοσίευση σχολίου