«Μικρός έτρωγα ξύλο....»
Γκίκας Χαρδούβελης στη Βουλή (08-08-2014).
________________________________________________
Και ξαφνικά, να σου σε τηλεοπτική διαφήμηση, ο...Μιχάλης Ανδρουλιδάκης!!! Τι διαφημίζει; Μια νέα εφημερίδα ονόματι «ΕΞΕΛΙΞΗ».
Την ώρα, που χιλιάδες πολίτες προσάγονται καθημερινώς στην Ευελπίδων για χρέη στο Δημόσιο, με στόχο να πληρωθούν οι οικονομικοί δολοφόνοι της τρόικα, ο τύπος που φαλήρισε ένα κάρο ΜΜΕ, υπεξαίρεσε ένα κάρο λεφτά και φέσωσε το Δημόσιο με κάτι...εκατομμυριάκια ευρώ, εμφανίζεται άνετος να ξερνάει στα μούτρα μας τη νέα μηντιακή του πραμμάτια.
Έγκυρες φήμες αναφέρουν ότι, εκτός από την εφημερίδα ο Ανδρουλιδάκης συζητάει και για την απόκτηση ραδιοφωνικής συχνότητας, σε συνεργασία με τον έτερο (και άφαντο) Καπαδόκη της καθεστωτικής δημοσ/φικής σαβούρας, πρώην εκδότη του Ελ. Τυπου και του Επενδυτή, Δημήτρη Μπενέκο.
Επ’ ευκαιρία της επανεμφάνισης του εν λόγω μεγαλοαπατεώνα, αναδημοσιεύουμε μια άκρως αποκαλυπτική-για το ποιόν του καθεστωτικού αυτού απατεώνα- και προφητική ανάρτηση, από τον Press@kia στο pontarisma της 3ης Αυγούστου 2012:
.............................................................
Η χθεσινή καταδίκη του Μιχάλη Ανδρουλιδάκη σε πενταετή φυλάκιση χωρίς αναστολή ήταν η πρώτη από αρκετές που αναμένονται από την ελληνική Δικαιοσύνη για υπεξαιρέσεις δισεκατομμυρίων δραχμών. Από τότε που πήρε την… κάτω βόλτα ο περιβόητος «Μισέλ» άφησε πίσω του συντρίμμια: αναρίθμητα χρέη προς τους εργαζομένους, προς διαφημιστικές, προς εταιρείες, προς όσους… μιλούν ελληνικά.
Ισως μια καλή λύση για τον ίδιο θα ήταν να γράψει βιβλίο για όλα αυτά: από το «Sportime» και το TEMPΟ ως την «Εξέδρα». Είναι άραγε τυχαίο ότι πρόσφατα μεγάλος εκδότης, μπροστά σε αρκετό κόσμο, είπε πως «θα τη δώσω την εφημερίδα στον Ανδρουλιδάκη να την κλείσει όπως μόνος εκείνος ξέρει;». Ας θυμηθούμε λίγο το story, τι λέτε;
Η θέση του εκδότη μιας εφημερίδας προσέφερε ανέκαθεν ισχύ και έλεγχο στην Ελλάδα. Τα τελευταία χρόνια πολλοί ήταν αυτοί που προσπάθησαν να μπουν σφήνα σε ένα ολιγομελές κλαμπ που ελέγχει την πολιτική, και όχι μόνο, ζωή της χώρας. Αρκετοί απέτυχαν παταγωδώς και εξαφανίστηκαν από το προσκήνιο.
Ένας εξ αυτών ήταν ο Μιχάλης Ανδρουλιδάκης, ο άνθρωπος που από το πουθενά κατόρθωσε να φτιάξει μέσα σε λίγο καιρό έναν μιντιακό όμιλο ισχυρό. Ο,τι ανεβαίνει γρήγορα όμως, σύντομα ακ0λουθεί αντίθετη τροχιά και η εμπλοκή του με το χρηματιστήριο αλλά και με μια κατασκευαστική εταιρεία τον οδήγησε στην καταστροφή.
Στις 6 Ιουνίου 2011 έγινε γνωστό πως ο Ανδρουλιδάκης έπαιρνε στην κατοχή του την εφημερίδα «Εξέδρα των Σπορ», ως τότε ιδιοκτησίας ΔΟΛ. Μια εμφάνιση η οποία προκάλεσε πολλά ερωτήματα μιας και ο Ανδρουλιδάκης είχε δεδομένα μεγάλες οφειλές προς το κράτος εκατομμυρίων ευρώ.
Εν μέσω της δριμείας οικονομικής κρίσης και λίγο μετά την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, τα αδηφάγα ΜΜΕ με χαρά υποδέχθηκαν από το υπουργείο Εργασίας τη λίστα με τους μεγαλοοφειλέτες του δημοσίου, τόσο ως φυσικά πρόσωπα όσο και ως εταιρείες. Ο ίδιος ο Ανδρουλιδάκης εμφανίζεται (με ΑΦΜ 024557496) με χρέη ύψους 540.042,31 ευρώ προς την εφορία: 241.493,87 ευρώ η βασική οφειλή και 298.548,44 ευρώ τα συνεισπραττόμενα.
Είναι το δέντρο ενώπιον του δάσους των χρεών του Ανδρουλιδάκη από την παλιότερη ενασχόλησή του με τον εκδοτικό χώρο ωστόσο τότε μια αθλητική εφημερίδα καταλήγει, δίχως πολύ κόπο, στα χέρια του.
Λίγο καιρό αργότερα, στις 11 Σεπτεμβρίου η «Ελευθεροτυπία» στη στήλη «Μέσα & Media» του Χρήστου Ξανθάκη, με αφορμή της δημοσιοποίησης του καταλόγου των μεγαλοφειλετών του δημοσίου, αναφέρει: «Από τον σχετικό κατάλογο που δημοσιεύθηκε στην “Ελευθεροτυπία” αλίευσα τα ποσά που οφείλουν η ΚΛΕΒΕΡ ΕΛΛΑΣ ΕΠΕ (43.962.188 ευρώ), το ΝΕΟ ΚΑΝΑΛΙ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ Α.Ε. (38.488.325 ευρώ), ο ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΣ ΤΥΠΟΣ Α.Ε. (36.355.329 ευρώ) και η ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ Α.Ε. (17.555.222 ευρώ). Σύνολον πακέτου (και δεν βάζω άλλες μικρότερες εταιρείες) 136.361.064 ευρώ, με κοινή παρουσία σε όλες τους εκείνη του Μιχάλη Ανδρουλιδάκη. Ο τελευταίος συνεχίζει με την “Εξέδρα” εν μέσω δυσκολιών και εμποδίων, καθώς πήρε εικοσαήμερη παράταση για να ρυθμίσει τις υποθέσεις του με την Επιθεώρηση Εργασίας».
Η Επιθεώρηση Εργασίας όντως επισκέφθηκε τα γραφεία της «Εξέδρας» στην οδό Μιχαλακοπούλου, πλησίον του ΔΟΛ, αλλά έκτοτε κώφευσε. Όπως κώφευσε και το ΣΔΟΕ εν μέσω ανωνύμων καταγγελιών προς το πρόσωπο του Μιχάλη Ανδρουλιδάκη, παραπέμποντας στο υπουργείο Εργασίας. Οι κατηγορίες είχαν να κάνουν με την εταιρεία RATE NEWS A.Ε. που φερόταν ως εκδότρια της «Εξέδρας» αλλά ουδείς φρόντισε να δώσει μια απάντηση. Ακόμη και η ΕΣΗΕΑ στις 21 Μαρτίου, όταν η αθλητική εφημερίδα ανέστειλε οριστικά την έκδοσή της, απάντησε πως βρίσκεται ακόμη εν εξελίξει ο έλεγχος για την εν λόγω εταιρεία: σε εννέα μήνες… γεννάς, πόσο θέλεις για να βρεις και να ελέγξεις μια εταιρεία που καθημερινά εμφανίζεται δημόσια στην ταυτότητα της εφημερίδας;
Ο Ανδρουλιδάκης κράτησε στην κατοχή του την «Εξέδρα» από τις 6 Ιουνίου 2011 ως τις 21 Μαρτίου 2012: ουδείς εργαζόμενος είδε τις ασφαλιστικές εισφορές του να καταβάλλονται, ουδείς έλαβε αποζημίωση ενώ οι περίπου 15 δημοσιογράφοι που είχαν απομείνει από την εποχή του ΔΟΛ (μετά τη μεταβίβαση είχαν υπογράψει σχετική σύμβαση) ουδέποτε πήραν άλλο χαρτί στα χέρια τους που να διαβεβαιώνει έστω πως εργάζονταν στην εν λόγω εφημερίδα.
Μετά το κλείσιμο της «Εξέδρας» έγινε γνωστό πως ο ΔΟΛ παραχώρησε έναντι 560.000 ευρώ την εφημερίδα και ίδιου ποσού το site exedrasports.gr στον Ανδρουλιδάκη και στην εταιρεία του NIKOYA Limited. Μια εταιρεία που όμως δεν υπάρχει σε καμία λίστα στο υπουργείο Εμπορίου ενώ, ύστερα από ασφαλιστικά μέτρα του ομίλου Μπόμπολα για χρέη προς την εκδοτική ΙΡΙΔΑ, η εκδότρια εταιρεία της «Εξέδρας» RATE NEWS A.Ε. αίφνης, για ένα δίμηνο, εμφανίστηκε ως RATE NEWS Ε.Ε. στην ταυτότητα της εφημερίδας. Και στις δύο ως πρόεδρος του Δ.Σ. εμφανίζεται ο γιός του, Ευάγγελος Ανδρουλιδάκης, και διευθύνων σύμβουλος ο… τεχνικός υπολογιστών της «Εξέδρας». Τα σχόλια περιττεύουν…
Ο Μιχάλης Ανδρουλιδάκης είναι ένα από τα πλέον αμφιλεγόμενα πρόσωπα του ελληνικού Τύπου. Μεσουράνησε στη δεκαετία του ’90 και το 2002 έριξε μια… κανονιά από τις μεγαλύτερες στην ιστορία των ελληνικών media.
Γεννημένος σ’ ένα μικρό χωριό στα νότια του νομού Ρεθύμνου, από απλός οικονομικός συντάκτης της ΕΡΤ (μάλιστα εκφωνούσε και το αγροτικό δελτίο της ΕΡΤ2 –τότε- για ένα φεγγάρι), με ένα σύντομο πέρασμα από τον «Ελεύθερο Τύπο» (ως ρεπόρτερ του υπουργείου Γεωργίας αλλά απολύθηκε επειδή… έστησε την κοπή της πίτας!) και εκδότης του περιοδικού «Αγροτική Οικονομία» στην Κρήτη, κατάφερε να δημιουργήσει δύο εφημερίδες που έφτιαξαν νέα σχολή στον χώρο του Τύπου: τον «Επενδυτή» και το «Sportime». Κι ενώ κατάφερε να επιβιώσει από το… ναυάγιο της εφημερίδας «Εξουσία», απέκτησε τον ραδιοφωνικό σταθμό PLANET (ο σημερινός ΒΗΜΑ FM του ΔΟΛ), τον τηλεοπτικό σταθμό ΤΕΜΡΟ, ενεπλάκη στο χρηματιστήριο με την κατασκευαστική STABILTON και τα περίφημα ΜΑΚΛΩ (Μακεδονικά Κλωστήρια) και έφτασε να «συλληφθεί», εγκλωβισμένος σε μια αυλή, από υπαλλήλους του, που είχαν έξι μήνες να πληρωθούν.
Στις αρχές του 1997 ο Ανδρουλιδάκης ήταν πανίσχυρος: το «Sportime» έσπαγε κάθε ρεκόρ κυκλοφοριών στον χώρο του αθλητικού Τύπου, ο «Επενδυτής» αποτελούσε τη… must αγορά του Σαββάτου για κάθε ενδιαφερόμενο με τις εξελίξεις του Χρηματιστηρίου ενώ ο PLANET απειλούσε τον –τότε κραταιό- FLASH στη δεύτερη θέση των ενημερωτικών σταθμών.
Στις 15 Απριλίου 1997 η «Εξουσία» κυκλοφόρησε με κουπόνια για δωρεάν σπίτια, η οικονομική «φούσκα» (που, ως γνωστόν, «έσκασε» την Ελλάδα 13 χρόνια μετά) του έδινε την ευκαιρία να μοιράσει στο αναγνωστικό κοινό το όνειρο κάθε πολίτη: μια στέγη. Η κυκλοφορία της εφημερίδας εκτινάχθηκε σε σημείο που έγινε άμεσα ανταγωνιστική για τα μεγαθήρια της εποχής «Ελευθεροτυπία» και «Τα Νέα». Η «Εξουσία» μοίραζε 20.000 μεζονέτες στη μισή τιμή και για να συμμετέχουν οι αναγνώστες στη μοιρασιά έπρεπε να δώσουν και από 100.000 δραχμές. Με κατά διαστήματα ανακοινώσεις ότι η STABILTON αγόρασε οικόπεδο για να χτίσει κατοικίες ή ότι εγκαινιάστηκαν οι πρώτες κατοικίες, είχε καταφέρει για δυο χρόνια περίπου να αυξήσει κατακόρυφα την κυκλοφορία της εφημερίδας και συνεπώς τις κρατικές διαφημίσεις που είναι όλο το ζουμί στο γραπτό Τύπο. Τελικά η απάτη αποκαλύφθηκε το 1999, ο Ανδρουλιδάκης καταδικάστηκε και η «Εξουσία» καταποντίστηκε για να κλείσει οριστικά το Φεβρουάριο του 2001. Το προσωπικό μαζί εντάχθηκε στη νέα εφημερίδα που αγόρασε ο Ανδρουλιδάκης, τον «Επενδυτή», που αργότερα μετονομάστηκε σε «Κόσμο του Επενδυτή».
Η εφημερίδα ««Daily Times» μοίραζε κουπόνια με τα οποία υποσχόταν αντικατάσταση αποσυρόμενου αυτοκινήτου με αντίστοιχο καινούργιο στη μισή τιμή… Ο Ανδρουλιδάκης κατάφερε να αυξήσει την κυκλοφορία της από 1.000 σε 8.000 φύλλα για μερικές εβδομέδες, πριν κλείσει τον Μάρτιο του 2004. Όλως τυχαίως η εφημερίδα έκλεισε αμέσως μόλις κέρδισε τις εκλογές η Νέα Δημοκρατία…
Στις 22 Μαρτίου 1999 κι ενώ ο «Επενδυτής» εντυπωσιάζει με το πρωτοποριακό επαναλανσάρισμα του ενθέτου του περιοδικού «Symbol», υπό τη διεύθυνση του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου, ο Ανδρουλιδάκης κάνει το πρώτο λάθος. Μετατρέπει την «Εξουσία» από απογευματινή εφημερίδα σε πρωινή, αλλάζοντάς της και… το χρώμα από λευκό σε… σομόν ώστε να παραπέμπει περισσότερο σε οικονομικό φύλλο, με στόχο να αντιμετωπίσει την έκδοση του ημερήσιου «Βήματος». Οι πωλήσεις σταδιακά πέφτουν, οι διευθυντές αλλάζουν σαν τα πουκάμισα, σημαντικά στελέχη αποχωρούν. Για να παλέψει την κρίση ο Ανδρουλιδάκης, βλέποντας στις αρχές του 2000 πως τα έσοδα παρέμεναν μεγάλα, αποφασίζει να κάνει το μεγάλο άνοιγμα, λέγοντας στους συνεργάτες του: «Φτιάχνουμε τον νέο ΔΟΛ!».
Η αλαζονεία τον οδηγεί στην αγορά, από τον Φώτη Μανούση (πρώην γενικό γραμματέα ΥΠΕΧΩΔΕ στην κυβέρνηση Μητσοτάκη), του καναλιού NEW CHANNEL το οποίο μεταβιβάζεται στην εταιρία ΝΕΟ ΚΑΝΑΛΙ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ Α.Ε., μετονομάζεται σε TEMPO και τον Νίκο Ευαγγελάτο (κουμπάρος του και παλιός του αρχισυντάκτης στον «Επενδυτή») να κάθεται στη διευθυντική καρέκλα, προερχόμενος από ανερχόμενη καριέρα στον ALPHA. Ο Ευαγγελάτος φέρνει τη σύζυγό του Τατιάνα Στεφανίδου αλλά και ένα πολυμελές δημοσιογραφικό team, που κόστιζε πολλά, και το κανάλι αρχίζει μία πολυδάπανη διαφημιστική καμπάνια με μότο το ερώτημα: «Ποιο κανάλι βλέπει ο πρωθυπουργός;».
Αξέχαστη έχει μείνει η παρουσίαση του νέου προγράμματος του TEMPO στο ξενοδοχείο «Hilton» εν έτει 2001: ήταν το κοσμικό γεγονός της χρονιάς, παρουσία σχεδόν σύσσωμου του υπουργικού συμβουλίου της κυβέρνησης Σημίτη που συνεχάρη τον ανερχόμενο εκδότη. Ωστόσο ο στόχος από το 3% της τηλεθέασης να πάει στο 7% για να διεκδικηθεί μέρος από τη διαφημιστική πίτα απέτυχε παταγωδώς, την ώρα που ο Ανδρουλιδάκης ζει τη μεγάλη ζωή. Τα ανέκδοτα για τις μετακινήσεις του με… ελικόπτερο δίνουν και παίρνουν.
Η αντίστροφη μέτρηση άρχισε τον Ιανουάριο του 2001 όταν η «Εξουσία», παραδομένη στη ραγδαία μείωση των πωλήσεων, έκλεισε οριστικά. Ο Ανδρουλιδάκης προσπάθησε να καλύψει το κενό με την «Εκτροπή», εφημερίδα που βγήκε τον Μάιο του ίδιου έτους αλλά άντεξε μόνο ένα μήνα. Την ίδια στιγμή στο TEMPO εργάζονταν πάνω από 700 άτομα (όταν MEGA και ANT1 είχαν το πολύ από 400) και το υψηλό κόστος του καναλιού, σε συνδυασμό με τη χαμηλή τηλεθέαση, οδηγούν στην καταστροφή τόσο τα Μέσα του όσο και τον ίδιο, με την εμπλοκή του στη «φούσκα» του Χρηματιστηρίου Αθηνών.
Τον Σεπτέμβριο του 2000 ο Ανδρουλιδάκης ανακοίνωσε την είσοδο της ιαπωνικής SANWA BANK INTERNATIONAL με τον ρόλο του συμβούλου ανάπτυξης της STABILTON. Δεν έγινε ποτέ. Η μετοχή τον Φεβρουάριο 2001 υποχώρησε στις 239 δραχμές, σε σύγκριση δηλαδή με τα ιστορικά υψηλότερα των 9.000 δραχμών ο τίτλος σχεδόν εκμηδένισε την αξία του αν και η εταιρία έφτασε να έχει κεφαλαιοποίηση ακόμη και μέχρι 200 δισ δρχ., ήτοι 590 εκατομμύρια ευρώ με σημερινές τιμές!).
Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς τιμώρησε με πρόστιμα 73 και 69 εκατ. δρχ. αντίστοιχα τους συνεργάτες του στο εγχείρημα της Σοφοκλέους Σάμι Φάις και Βασίλη Ζούλοβιτς με την αιτιολογία ότι χρησιμοποίησαν εμπιστευτικές πληροφορίες σε σχέση με την κυοφορούμενη τότε μεταβίβαση των ΜΑΚΛΩ στην εταιρεία STABILTON, συμφερόντων Μιχάλη Ανδρουλιδάκη, για να κερδοσκοπήσουν. Φάις και Ζούλοβιτς κατηγορήθηκαν για κακουργηματική απάτη σε βάρος επενδυτών, ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, παράβαση της χρηματιστηριακής νομοθεσίας κ.ά., όλα με επίκεντρο την εταιρεία ΜΑΚΛΩ.
Η STABILTON παρουσίασε το 2002 ζημιές ύψους 4,88 εκατ. ευρώ, ενώ επί των ακινήτων της υφίστανται προσημειώσεις ύψους 21,3 εκατ. ευρώ. Τον Φεβρουάριο του 2003 η μετοχή έπεσε στα 0,08 ευρώ και το Χρηματιστήριο ανέστειλε τη διαπραγμάτευση των μετοχών της στις 3 Ιουνίου 2003.
Αναλυτικά το χρηματιστηριακό στόρι μπορείτε να το διαβάσετε και σε παλιότερο δημοσίευμα του marketzone.gr
Λίγο καιρό αργότερα αρχίζουν οι συχνές, έκτοτε, εμφανίσεις του Ανδρουλιδάκη στα δικαστήρια. Το καλοκαίρι του 2002 ο κοσμηματοπώλης και παλιός του συνεργάτης Αθανάσιος Βιλδιρίδης τον κατηγορεί πως δεν του επιτρέπει να προβεί σε διαχειριστικό έλεγχε στα λογιστικά βιβλία της εταιρείας ΚΛΕΒΕΡ ΕΛΛΑΣ ΕΠΕ (εκδότρια των «Επενδυτή» και «Symbol») όπου ο Βιλδιρίδης κατείχε το 35%.
Για την… ιστορία, τη Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012 το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων δικαίωσε τον Βιλδιρίδη και καταδίκασε σε κάθειρξη 9 ετών τον Ανδρουλιδάκη για την υπόθεση υπεξαίρεσης 4,3 δισεκατομμυρίων δραχμών (!) από την εκδότρια εταιρεία «Μax Line» ενώ του επέβαλε και χρηματική εγγύηση 100.000 ευρώ, με όριο για την καταβολή τους δύο μήνες, και τους περιοριστικούς όρους της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα και της υποχρεωτικής εμφάνισης δύο φορές το μήνα στο Αστυνομικό Τμήμα.
Η ύποπτη κίνηση στα ταμεία άρχισε στις 20 Δεκεμβρίου 2001, όταν ο Μιχάλης Ανδρουλιδάκης φέρεται ότι συμμετείχε, μόνος του, σε γενική συνέλευση της εταιρείας, η οποία με μοναδική συμμετοχή τον… εαυτό του (!) αποφάσισε την αύξηση του μετοχικού του κεφαλαίου κατά το ποσό των 1,880 δισ.. δρχ. Ωστόσο, αυτή η αύξηση δεν καλύφθηκε, αφού, όπως προκύπτει από τις κινήσεις των σχετικών λογαριασμών της εταιρείας, τα χρηματικά ποσά, που κατέθεσε για τον σκοπό αυτόν, τα ανέλαβε ο ίδιος και πάλι τις αμέσως επόμενες μέρες των καταθέσεων (τις οποίες και έκανε ανάληψη πάλι ο ίδιος).
Για την ίδια ιστορία στις 22 Δεκεμβρίου 2011 ο Ανδρουλιδάκης και η σύζυγός του Καίτη Λιναρά καταδικάστηκαν από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων σε έξι χρόνια κάθειρξη για απάτη στην ΚΛΕΒΕΡ ΕΛΛΑΣ ΕΠΕ και, αμφότεροι, άσκησαν ξανά έφεση.
Και, εντέλει, χθες, 30 Ιουλίου, ο Ανδρουλιδάκης καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλάκισης χωρίς ελαφρυντικά και αναστολή για υπεξαίρεση. Στο κατηγορητήριο αναφερόταν ότι ο ίδιος είχε υπεξαιρέσει το ποσό των 2,7 εκατ. ευρώ που προοριζόταν για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου του TEMPO. Το δικαστήριο τον έκρινε ένοχο και του επέβαλε την ποινή των πέντε ετών χωρίς αναστολή
Οι τίτλοι τέλους για τον Ανδρουλιδάκη έπεσαν στις 2 Σεπτεμβρίου του 2002, όταν και οδηγήθηκε στον εισαγγελέα κατηγορούμενος για μη καταβολή δεδουλευμένων στους εργαζόμενους του TEMPΟ επί εξαμήνου. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, μόλις ο Ανδρουλιδάκης αντιλήφθηκε την παρουσία τους, προσπάθησε να ξεφύγει. Παρ” ότι διέφυγε όμως από την πίσω πόρτα δεν τα κατάφερε, αφού οι αστυνομικοί του τμήματος Ψυχικού τον εντόπισαν και τον συνέλαβαν κρυμμένο σε μια αυλή παρακείμενου σπιτιού, στην οποία τον είχαν εγκλωβίσει εργαζόμενοι του καναλιού.
Έκτοτε «Επενδυτής» και «Sportime» πήραν την… κάτω βόλτα φτάνοντας, λίγο καιρό αργότερα, στο οριστικό λουκέτο, με τον πρώτο να μετατρέπεται σε «Κόσμο του Επενδυτή» και να κυκλοφορεί στις 23 Νοεμβρίου 2002 με νέο ιδιοκτησιακό status quo. Το επιτυχημένο «Sportime» προσπάθησε να διασωθεί, με την εκδότρια εταιρεία ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΣ ΤΥΠΟΣ A.Ε. (με τον διακριτικό τίτλο MAX LINE) να μεταβιβάζει τον τίτλο στην εταιρεία SUNSEEKER με έδρα τον… Παναμά και εκπροσώπους στην Ελλάδα τον Θανάση Χριστόπουλο και αργότερα τον Ροδόλφο Οντόνι, με τη γνωστή δραματική για τους εργαζόμενους περιπέτεια που ακόμα δεν έχει τελειώσει, έχοντας μείνει στα χρονικά του ελληνικού Τύπου ως ένα απίστευτο θρίλερ, με σωρεία μεταβιβάσεων του σήματος σε απίθανες εταιρείες, αλλαγή εκδοτών σαν τα πουκάμισα και ατελείωτα χρέη σε εργαζόμενους, ασφαλιστικά ταμεία και πολλούς άλλους.
Ο (εκδότης βιβλίων τότε) Χριστόπουλος πήρε στις 18 Δεκεμβρίου 2002 το 65% της MAX LINE, δηλαδή το ποσοστό του Ανδρουλιδάκη, με τον Βιλδιρίδη να ξεκινά έκτοτε τον δικαστικό του αγώνα με τον Ανδρουλιδάκη. Η «συμφωνία» έγινε με τη μεσολάβηση της Τράπεζας Πειραιώς, όπου το «Sportime» ήταν χρεωμένο με 6,7 δισεκατομμύρια δραχμές, από δάνεια που έχει πάρει –με υποθήκη τον τίτλο– ο Ανδρουλιδάκης. Για δικούς του σκοπούς και όχι φυσικά για την εφημερίδα που τότε σάρωνε…
Ανάλογα σοβαρά προβλήματα είχε και το ραδιόφωνο του ομίλου, το οποίο πέρασε στον έλεγχο του Θανάση Παύλοβιτς, πρώην συνεργάτη του Ανδρουλιδάκη. Αργότερα τον απέκτησε η Γιάννα Αγγελοπούλου ονομάζοντάς τον CITY 99,5, κατόπιν ο Βίκτωρας Ρέστης και από εκεί υπάχθηκε στον ΔΟΛ για να γίνει ο σημερινός ΒΗΜΑ FM.
Είναι η ιστορία ενός ανθρώπου που μεσουράνησε στα media και έπεσε όσο γρήγορα ανέβηκε. Κι όμως, με εκατομμύρια χρέη προς το δημόσιο και εκατοντάδες εργαζομένους, κάθισε για περίπου δέκα μήνες στη θέση του εκδότη-διευθυντή της «Εξέδρας» ύστερα από χρόνια απουσία. Και ουδείς αποκλείει σύντομα ο περιβόητος «Μισέλ» να εμφανιστεί ξανά στη μιντιακή επικαιρότητα!
......................................................
Είναι προφανές, ότι η (3η στη σειρά) καταρρέουσα κατοχική κυβέρνηση δεν έχει πλέον κάποιο ουσιαστικό επικοινωνιακό στήριγμα, καθόσον τα-εξ Εσπερίας και Γερμανίας- μεγάλα αφεντικά, την έχουν ξεγράψει. Πέραν της «χυλόπιττας» Μέρκελ σε Σαμαρά στο Βερολίνο, είναι χαρακτηριστικό το πως κρέμασαν τα ΜΜΕ το χαζο-Άδωνι στα μανταλάκια, μετά τις βλακείες που είπε για τις κινδυνεύουσες (πλην όμως ανύπαρκτες) καταθέσεις των Ελλήνων.
Έτσι λοιπόν, οι δοσίλογοι επιστρατεύουν (με το αζημίωτο) άπαντα τον πολιτικό (Άδωνις, Σοφάρα, Τζαμτζής, Ντινόπουλος, Γιακουμάτος, Μαρκόπουλος κλπ) και μηντιακό/εκδοτικό (Ανδρουλιδάκης, Μπογδάνος, Τάκης Χατζής, Κοραή, Μακρή κλπ) υπόκοσμο.
Και το δεδομένο αυτό επιβεβαιώνει τους ισχυρισμούς μας, ότι η -3η τη τάξει- δοσιλογική/κατοχική κυβέρνηση Σαμαρά, έχει σπάσει κάθε ρεκόρ δουλικότητας και βλακείας. Διότι μόνο βλάκες εναποθέτουν τις ελπίδες τους σε Ανδρουλιδάκηδες και Μπογδάνους...
Και μην ξεχνάμε: να κρατήσουμε ψηλά το πνεύμα του μετώπου! askordoulakos
Γκίκας Χαρδούβελης στη Βουλή (08-08-2014).
________________________________________________
Την ώρα, που χιλιάδες πολίτες προσάγονται καθημερινώς στην Ευελπίδων για χρέη στο Δημόσιο, με στόχο να πληρωθούν οι οικονομικοί δολοφόνοι της τρόικα, ο τύπος που φαλήρισε ένα κάρο ΜΜΕ, υπεξαίρεσε ένα κάρο λεφτά και φέσωσε το Δημόσιο με κάτι...εκατομμυριάκια ευρώ, εμφανίζεται άνετος να ξερνάει στα μούτρα μας τη νέα μηντιακή του πραμμάτια.
Έγκυρες φήμες αναφέρουν ότι, εκτός από την εφημερίδα ο Ανδρουλιδάκης συζητάει και για την απόκτηση ραδιοφωνικής συχνότητας, σε συνεργασία με τον έτερο (και άφαντο) Καπαδόκη της καθεστωτικής δημοσ/φικής σαβούρας, πρώην εκδότη του Ελ. Τυπου και του Επενδυτή, Δημήτρη Μπενέκο.
Επ’ ευκαιρία της επανεμφάνισης του εν λόγω μεγαλοαπατεώνα, αναδημοσιεύουμε μια άκρως αποκαλυπτική-για το ποιόν του καθεστωτικού αυτού απατεώνα- και προφητική ανάρτηση, από τον Press@kia στο pontarisma της 3ης Αυγούστου 2012:
.............................................................
Η χθεσινή καταδίκη του Μιχάλη Ανδρουλιδάκη σε πενταετή φυλάκιση χωρίς αναστολή ήταν η πρώτη από αρκετές που αναμένονται από την ελληνική Δικαιοσύνη για υπεξαιρέσεις δισεκατομμυρίων δραχμών. Από τότε που πήρε την… κάτω βόλτα ο περιβόητος «Μισέλ» άφησε πίσω του συντρίμμια: αναρίθμητα χρέη προς τους εργαζομένους, προς διαφημιστικές, προς εταιρείες, προς όσους… μιλούν ελληνικά.
Ισως μια καλή λύση για τον ίδιο θα ήταν να γράψει βιβλίο για όλα αυτά: από το «Sportime» και το TEMPΟ ως την «Εξέδρα». Είναι άραγε τυχαίο ότι πρόσφατα μεγάλος εκδότης, μπροστά σε αρκετό κόσμο, είπε πως «θα τη δώσω την εφημερίδα στον Ανδρουλιδάκη να την κλείσει όπως μόνος εκείνος ξέρει;». Ας θυμηθούμε λίγο το story, τι λέτε;
Η θέση του εκδότη μιας εφημερίδας προσέφερε ανέκαθεν ισχύ και έλεγχο στην Ελλάδα. Τα τελευταία χρόνια πολλοί ήταν αυτοί που προσπάθησαν να μπουν σφήνα σε ένα ολιγομελές κλαμπ που ελέγχει την πολιτική, και όχι μόνο, ζωή της χώρας. Αρκετοί απέτυχαν παταγωδώς και εξαφανίστηκαν από το προσκήνιο.
Ένας εξ αυτών ήταν ο Μιχάλης Ανδρουλιδάκης, ο άνθρωπος που από το πουθενά κατόρθωσε να φτιάξει μέσα σε λίγο καιρό έναν μιντιακό όμιλο ισχυρό. Ο,τι ανεβαίνει γρήγορα όμως, σύντομα ακ0λουθεί αντίθετη τροχιά και η εμπλοκή του με το χρηματιστήριο αλλά και με μια κατασκευαστική εταιρεία τον οδήγησε στην καταστροφή.
Χρέη εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ
Στις 6 Ιουνίου 2011 έγινε γνωστό πως ο Ανδρουλιδάκης έπαιρνε στην κατοχή του την εφημερίδα «Εξέδρα των Σπορ», ως τότε ιδιοκτησίας ΔΟΛ. Μια εμφάνιση η οποία προκάλεσε πολλά ερωτήματα μιας και ο Ανδρουλιδάκης είχε δεδομένα μεγάλες οφειλές προς το κράτος εκατομμυρίων ευρώ.
Εν μέσω της δριμείας οικονομικής κρίσης και λίγο μετά την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, τα αδηφάγα ΜΜΕ με χαρά υποδέχθηκαν από το υπουργείο Εργασίας τη λίστα με τους μεγαλοοφειλέτες του δημοσίου, τόσο ως φυσικά πρόσωπα όσο και ως εταιρείες. Ο ίδιος ο Ανδρουλιδάκης εμφανίζεται (με ΑΦΜ 024557496) με χρέη ύψους 540.042,31 ευρώ προς την εφορία: 241.493,87 ευρώ η βασική οφειλή και 298.548,44 ευρώ τα συνεισπραττόμενα.
Είναι το δέντρο ενώπιον του δάσους των χρεών του Ανδρουλιδάκη από την παλιότερη ενασχόλησή του με τον εκδοτικό χώρο ωστόσο τότε μια αθλητική εφημερίδα καταλήγει, δίχως πολύ κόπο, στα χέρια του.
Λίγο καιρό αργότερα, στις 11 Σεπτεμβρίου η «Ελευθεροτυπία» στη στήλη «Μέσα & Media» του Χρήστου Ξανθάκη, με αφορμή της δημοσιοποίησης του καταλόγου των μεγαλοφειλετών του δημοσίου, αναφέρει: «Από τον σχετικό κατάλογο που δημοσιεύθηκε στην “Ελευθεροτυπία” αλίευσα τα ποσά που οφείλουν η ΚΛΕΒΕΡ ΕΛΛΑΣ ΕΠΕ (43.962.188 ευρώ), το ΝΕΟ ΚΑΝΑΛΙ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ Α.Ε. (38.488.325 ευρώ), ο ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΣ ΤΥΠΟΣ Α.Ε. (36.355.329 ευρώ) και η ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ Α.Ε. (17.555.222 ευρώ). Σύνολον πακέτου (και δεν βάζω άλλες μικρότερες εταιρείες) 136.361.064 ευρώ, με κοινή παρουσία σε όλες τους εκείνη του Μιχάλη Ανδρουλιδάκη. Ο τελευταίος συνεχίζει με την “Εξέδρα” εν μέσω δυσκολιών και εμποδίων, καθώς πήρε εικοσαήμερη παράταση για να ρυθμίσει τις υποθέσεις του με την Επιθεώρηση Εργασίας».
Η εταιρεία-φάντασμα NIKOYA Limited
Η Επιθεώρηση Εργασίας όντως επισκέφθηκε τα γραφεία της «Εξέδρας» στην οδό Μιχαλακοπούλου, πλησίον του ΔΟΛ, αλλά έκτοτε κώφευσε. Όπως κώφευσε και το ΣΔΟΕ εν μέσω ανωνύμων καταγγελιών προς το πρόσωπο του Μιχάλη Ανδρουλιδάκη, παραπέμποντας στο υπουργείο Εργασίας. Οι κατηγορίες είχαν να κάνουν με την εταιρεία RATE NEWS A.Ε. που φερόταν ως εκδότρια της «Εξέδρας» αλλά ουδείς φρόντισε να δώσει μια απάντηση. Ακόμη και η ΕΣΗΕΑ στις 21 Μαρτίου, όταν η αθλητική εφημερίδα ανέστειλε οριστικά την έκδοσή της, απάντησε πως βρίσκεται ακόμη εν εξελίξει ο έλεγχος για την εν λόγω εταιρεία: σε εννέα μήνες… γεννάς, πόσο θέλεις για να βρεις και να ελέγξεις μια εταιρεία που καθημερινά εμφανίζεται δημόσια στην ταυτότητα της εφημερίδας;
Ο Ανδρουλιδάκης κράτησε στην κατοχή του την «Εξέδρα» από τις 6 Ιουνίου 2011 ως τις 21 Μαρτίου 2012: ουδείς εργαζόμενος είδε τις ασφαλιστικές εισφορές του να καταβάλλονται, ουδείς έλαβε αποζημίωση ενώ οι περίπου 15 δημοσιογράφοι που είχαν απομείνει από την εποχή του ΔΟΛ (μετά τη μεταβίβαση είχαν υπογράψει σχετική σύμβαση) ουδέποτε πήραν άλλο χαρτί στα χέρια τους που να διαβεβαιώνει έστω πως εργάζονταν στην εν λόγω εφημερίδα.
Μετά το κλείσιμο της «Εξέδρας» έγινε γνωστό πως ο ΔΟΛ παραχώρησε έναντι 560.000 ευρώ την εφημερίδα και ίδιου ποσού το site exedrasports.gr στον Ανδρουλιδάκη και στην εταιρεία του NIKOYA Limited. Μια εταιρεία που όμως δεν υπάρχει σε καμία λίστα στο υπουργείο Εμπορίου ενώ, ύστερα από ασφαλιστικά μέτρα του ομίλου Μπόμπολα για χρέη προς την εκδοτική ΙΡΙΔΑ, η εκδότρια εταιρεία της «Εξέδρας» RATE NEWS A.Ε. αίφνης, για ένα δίμηνο, εμφανίστηκε ως RATE NEWS Ε.Ε. στην ταυτότητα της εφημερίδας. Και στις δύο ως πρόεδρος του Δ.Σ. εμφανίζεται ο γιός του, Ευάγγελος Ανδρουλιδάκης, και διευθύνων σύμβουλος ο… τεχνικός υπολογιστών της «Εξέδρας». Τα σχόλια περιττεύουν…
Η δημιουργία του TEMPΟ και τα… κουπόνια για τα σπίτια
Ο Μιχάλης Ανδρουλιδάκης είναι ένα από τα πλέον αμφιλεγόμενα πρόσωπα του ελληνικού Τύπου. Μεσουράνησε στη δεκαετία του ’90 και το 2002 έριξε μια… κανονιά από τις μεγαλύτερες στην ιστορία των ελληνικών media.
Γεννημένος σ’ ένα μικρό χωριό στα νότια του νομού Ρεθύμνου, από απλός οικονομικός συντάκτης της ΕΡΤ (μάλιστα εκφωνούσε και το αγροτικό δελτίο της ΕΡΤ2 –τότε- για ένα φεγγάρι), με ένα σύντομο πέρασμα από τον «Ελεύθερο Τύπο» (ως ρεπόρτερ του υπουργείου Γεωργίας αλλά απολύθηκε επειδή… έστησε την κοπή της πίτας!) και εκδότης του περιοδικού «Αγροτική Οικονομία» στην Κρήτη, κατάφερε να δημιουργήσει δύο εφημερίδες που έφτιαξαν νέα σχολή στον χώρο του Τύπου: τον «Επενδυτή» και το «Sportime». Κι ενώ κατάφερε να επιβιώσει από το… ναυάγιο της εφημερίδας «Εξουσία», απέκτησε τον ραδιοφωνικό σταθμό PLANET (ο σημερινός ΒΗΜΑ FM του ΔΟΛ), τον τηλεοπτικό σταθμό ΤΕΜΡΟ, ενεπλάκη στο χρηματιστήριο με την κατασκευαστική STABILTON και τα περίφημα ΜΑΚΛΩ (Μακεδονικά Κλωστήρια) και έφτασε να «συλληφθεί», εγκλωβισμένος σε μια αυλή, από υπαλλήλους του, που είχαν έξι μήνες να πληρωθούν.
Στις αρχές του 1997 ο Ανδρουλιδάκης ήταν πανίσχυρος: το «Sportime» έσπαγε κάθε ρεκόρ κυκλοφοριών στον χώρο του αθλητικού Τύπου, ο «Επενδυτής» αποτελούσε τη… must αγορά του Σαββάτου για κάθε ενδιαφερόμενο με τις εξελίξεις του Χρηματιστηρίου ενώ ο PLANET απειλούσε τον –τότε κραταιό- FLASH στη δεύτερη θέση των ενημερωτικών σταθμών.
«Daily Times»
Η εφημερίδα ««Daily Times» μοίραζε κουπόνια με τα οποία υποσχόταν αντικατάσταση αποσυρόμενου αυτοκινήτου με αντίστοιχο καινούργιο στη μισή τιμή… Ο Ανδρουλιδάκης κατάφερε να αυξήσει την κυκλοφορία της από 1.000 σε 8.000 φύλλα για μερικές εβδομέδες, πριν κλείσει τον Μάρτιο του 2004. Όλως τυχαίως η εφημερίδα έκλεισε αμέσως μόλις κέρδισε τις εκλογές η Νέα Δημοκρατία…
Η… σομόν «Εξουσία» και ο νέος ΔΟΛ (τρομάρα του)
Στις 22 Μαρτίου 1999 κι ενώ ο «Επενδυτής» εντυπωσιάζει με το πρωτοποριακό επαναλανσάρισμα του ενθέτου του περιοδικού «Symbol», υπό τη διεύθυνση του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου, ο Ανδρουλιδάκης κάνει το πρώτο λάθος. Μετατρέπει την «Εξουσία» από απογευματινή εφημερίδα σε πρωινή, αλλάζοντάς της και… το χρώμα από λευκό σε… σομόν ώστε να παραπέμπει περισσότερο σε οικονομικό φύλλο, με στόχο να αντιμετωπίσει την έκδοση του ημερήσιου «Βήματος». Οι πωλήσεις σταδιακά πέφτουν, οι διευθυντές αλλάζουν σαν τα πουκάμισα, σημαντικά στελέχη αποχωρούν. Για να παλέψει την κρίση ο Ανδρουλιδάκης, βλέποντας στις αρχές του 2000 πως τα έσοδα παρέμεναν μεγάλα, αποφασίζει να κάνει το μεγάλο άνοιγμα, λέγοντας στους συνεργάτες του: «Φτιάχνουμε τον νέο ΔΟΛ!».
Η αλαζονεία τον οδηγεί στην αγορά, από τον Φώτη Μανούση (πρώην γενικό γραμματέα ΥΠΕΧΩΔΕ στην κυβέρνηση Μητσοτάκη), του καναλιού NEW CHANNEL το οποίο μεταβιβάζεται στην εταιρία ΝΕΟ ΚΑΝΑΛΙ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ Α.Ε., μετονομάζεται σε TEMPO και τον Νίκο Ευαγγελάτο (κουμπάρος του και παλιός του αρχισυντάκτης στον «Επενδυτή») να κάθεται στη διευθυντική καρέκλα, προερχόμενος από ανερχόμενη καριέρα στον ALPHA. Ο Ευαγγελάτος φέρνει τη σύζυγό του Τατιάνα Στεφανίδου αλλά και ένα πολυμελές δημοσιογραφικό team, που κόστιζε πολλά, και το κανάλι αρχίζει μία πολυδάπανη διαφημιστική καμπάνια με μότο το ερώτημα: «Ποιο κανάλι βλέπει ο πρωθυπουργός;».
Αξέχαστη έχει μείνει η παρουσίαση του νέου προγράμματος του TEMPO στο ξενοδοχείο «Hilton» εν έτει 2001: ήταν το κοσμικό γεγονός της χρονιάς, παρουσία σχεδόν σύσσωμου του υπουργικού συμβουλίου της κυβέρνησης Σημίτη που συνεχάρη τον ανερχόμενο εκδότη. Ωστόσο ο στόχος από το 3% της τηλεθέασης να πάει στο 7% για να διεκδικηθεί μέρος από τη διαφημιστική πίτα απέτυχε παταγωδώς, την ώρα που ο Ανδρουλιδάκης ζει τη μεγάλη ζωή. Τα ανέκδοτα για τις μετακινήσεις του με… ελικόπτερο δίνουν και παίρνουν.
Η χρηματιστηριακή «φούσκα» της STABILTON
Η αντίστροφη μέτρηση άρχισε τον Ιανουάριο του 2001 όταν η «Εξουσία», παραδομένη στη ραγδαία μείωση των πωλήσεων, έκλεισε οριστικά. Ο Ανδρουλιδάκης προσπάθησε να καλύψει το κενό με την «Εκτροπή», εφημερίδα που βγήκε τον Μάιο του ίδιου έτους αλλά άντεξε μόνο ένα μήνα. Την ίδια στιγμή στο TEMPO εργάζονταν πάνω από 700 άτομα (όταν MEGA και ANT1 είχαν το πολύ από 400) και το υψηλό κόστος του καναλιού, σε συνδυασμό με τη χαμηλή τηλεθέαση, οδηγούν στην καταστροφή τόσο τα Μέσα του όσο και τον ίδιο, με την εμπλοκή του στη «φούσκα» του Χρηματιστηρίου Αθηνών.
Τον Σεπτέμβριο του 2000 ο Ανδρουλιδάκης ανακοίνωσε την είσοδο της ιαπωνικής SANWA BANK INTERNATIONAL με τον ρόλο του συμβούλου ανάπτυξης της STABILTON. Δεν έγινε ποτέ. Η μετοχή τον Φεβρουάριο 2001 υποχώρησε στις 239 δραχμές, σε σύγκριση δηλαδή με τα ιστορικά υψηλότερα των 9.000 δραχμών ο τίτλος σχεδόν εκμηδένισε την αξία του αν και η εταιρία έφτασε να έχει κεφαλαιοποίηση ακόμη και μέχρι 200 δισ δρχ., ήτοι 590 εκατομμύρια ευρώ με σημερινές τιμές!).
Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς τιμώρησε με πρόστιμα 73 και 69 εκατ. δρχ. αντίστοιχα τους συνεργάτες του στο εγχείρημα της Σοφοκλέους Σάμι Φάις και Βασίλη Ζούλοβιτς με την αιτιολογία ότι χρησιμοποίησαν εμπιστευτικές πληροφορίες σε σχέση με την κυοφορούμενη τότε μεταβίβαση των ΜΑΚΛΩ στην εταιρεία STABILTON, συμφερόντων Μιχάλη Ανδρουλιδάκη, για να κερδοσκοπήσουν. Φάις και Ζούλοβιτς κατηγορήθηκαν για κακουργηματική απάτη σε βάρος επενδυτών, ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, παράβαση της χρηματιστηριακής νομοθεσίας κ.ά., όλα με επίκεντρο την εταιρεία ΜΑΚΛΩ.
Η STABILTON παρουσίασε το 2002 ζημιές ύψους 4,88 εκατ. ευρώ, ενώ επί των ακινήτων της υφίστανται προσημειώσεις ύψους 21,3 εκατ. ευρώ. Τον Φεβρουάριο του 2003 η μετοχή έπεσε στα 0,08 ευρώ και το Χρηματιστήριο ανέστειλε τη διαπραγμάτευση των μετοχών της στις 3 Ιουνίου 2003.
Αναλυτικά το χρηματιστηριακό στόρι μπορείτε να το διαβάσετε και σε παλιότερο δημοσίευμα του marketzone.gr
Καταδίκες για υπεξαίρεση 4,3 δισεκατομμυρίων δραχμών!!!
Λίγο καιρό αργότερα αρχίζουν οι συχνές, έκτοτε, εμφανίσεις του Ανδρουλιδάκη στα δικαστήρια. Το καλοκαίρι του 2002 ο κοσμηματοπώλης και παλιός του συνεργάτης Αθανάσιος Βιλδιρίδης τον κατηγορεί πως δεν του επιτρέπει να προβεί σε διαχειριστικό έλεγχε στα λογιστικά βιβλία της εταιρείας ΚΛΕΒΕΡ ΕΛΛΑΣ ΕΠΕ (εκδότρια των «Επενδυτή» και «Symbol») όπου ο Βιλδιρίδης κατείχε το 35%.
Για την… ιστορία, τη Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012 το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων δικαίωσε τον Βιλδιρίδη και καταδίκασε σε κάθειρξη 9 ετών τον Ανδρουλιδάκη για την υπόθεση υπεξαίρεσης 4,3 δισεκατομμυρίων δραχμών (!) από την εκδότρια εταιρεία «Μax Line» ενώ του επέβαλε και χρηματική εγγύηση 100.000 ευρώ, με όριο για την καταβολή τους δύο μήνες, και τους περιοριστικούς όρους της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα και της υποχρεωτικής εμφάνισης δύο φορές το μήνα στο Αστυνομικό Τμήμα.
Η ύποπτη κίνηση στα ταμεία άρχισε στις 20 Δεκεμβρίου 2001, όταν ο Μιχάλης Ανδρουλιδάκης φέρεται ότι συμμετείχε, μόνος του, σε γενική συνέλευση της εταιρείας, η οποία με μοναδική συμμετοχή τον… εαυτό του (!) αποφάσισε την αύξηση του μετοχικού του κεφαλαίου κατά το ποσό των 1,880 δισ.. δρχ. Ωστόσο, αυτή η αύξηση δεν καλύφθηκε, αφού, όπως προκύπτει από τις κινήσεις των σχετικών λογαριασμών της εταιρείας, τα χρηματικά ποσά, που κατέθεσε για τον σκοπό αυτόν, τα ανέλαβε ο ίδιος και πάλι τις αμέσως επόμενες μέρες των καταθέσεων (τις οποίες και έκανε ανάληψη πάλι ο ίδιος).
Για την ίδια ιστορία στις 22 Δεκεμβρίου 2011 ο Ανδρουλιδάκης και η σύζυγός του Καίτη Λιναρά καταδικάστηκαν από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων σε έξι χρόνια κάθειρξη για απάτη στην ΚΛΕΒΕΡ ΕΛΛΑΣ ΕΠΕ και, αμφότεροι, άσκησαν ξανά έφεση.
Και, εντέλει, χθες, 30 Ιουλίου, ο Ανδρουλιδάκης καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλάκισης χωρίς ελαφρυντικά και αναστολή για υπεξαίρεση. Στο κατηγορητήριο αναφερόταν ότι ο ίδιος είχε υπεξαιρέσει το ποσό των 2,7 εκατ. ευρώ που προοριζόταν για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου του TEMPO. Το δικαστήριο τον έκρινε ένοχο και του επέβαλε την ποινή των πέντε ετών χωρίς αναστολή
Η σύλληψη στην… αυλή, οπου κρυβόταν
Οι τίτλοι τέλους για τον Ανδρουλιδάκη έπεσαν στις 2 Σεπτεμβρίου του 2002, όταν και οδηγήθηκε στον εισαγγελέα κατηγορούμενος για μη καταβολή δεδουλευμένων στους εργαζόμενους του TEMPΟ επί εξαμήνου. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, μόλις ο Ανδρουλιδάκης αντιλήφθηκε την παρουσία τους, προσπάθησε να ξεφύγει. Παρ” ότι διέφυγε όμως από την πίσω πόρτα δεν τα κατάφερε, αφού οι αστυνομικοί του τμήματος Ψυχικού τον εντόπισαν και τον συνέλαβαν κρυμμένο σε μια αυλή παρακείμενου σπιτιού, στην οποία τον είχαν εγκλωβίσει εργαζόμενοι του καναλιού.
Έκτοτε «Επενδυτής» και «Sportime» πήραν την… κάτω βόλτα φτάνοντας, λίγο καιρό αργότερα, στο οριστικό λουκέτο, με τον πρώτο να μετατρέπεται σε «Κόσμο του Επενδυτή» και να κυκλοφορεί στις 23 Νοεμβρίου 2002 με νέο ιδιοκτησιακό status quo. Το επιτυχημένο «Sportime» προσπάθησε να διασωθεί, με την εκδότρια εταιρεία ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΣ ΤΥΠΟΣ A.Ε. (με τον διακριτικό τίτλο MAX LINE) να μεταβιβάζει τον τίτλο στην εταιρεία SUNSEEKER με έδρα τον… Παναμά και εκπροσώπους στην Ελλάδα τον Θανάση Χριστόπουλο και αργότερα τον Ροδόλφο Οντόνι, με τη γνωστή δραματική για τους εργαζόμενους περιπέτεια που ακόμα δεν έχει τελειώσει, έχοντας μείνει στα χρονικά του ελληνικού Τύπου ως ένα απίστευτο θρίλερ, με σωρεία μεταβιβάσεων του σήματος σε απίθανες εταιρείες, αλλαγή εκδοτών σαν τα πουκάμισα και ατελείωτα χρέη σε εργαζόμενους, ασφαλιστικά ταμεία και πολλούς άλλους.
Ο (εκδότης βιβλίων τότε) Χριστόπουλος πήρε στις 18 Δεκεμβρίου 2002 το 65% της MAX LINE, δηλαδή το ποσοστό του Ανδρουλιδάκη, με τον Βιλδιρίδη να ξεκινά έκτοτε τον δικαστικό του αγώνα με τον Ανδρουλιδάκη. Η «συμφωνία» έγινε με τη μεσολάβηση της Τράπεζας Πειραιώς, όπου το «Sportime» ήταν χρεωμένο με 6,7 δισεκατομμύρια δραχμές, από δάνεια που έχει πάρει –με υποθήκη τον τίτλο– ο Ανδρουλιδάκης. Για δικούς του σκοπούς και όχι φυσικά για την εφημερίδα που τότε σάρωνε…
Ανάλογα σοβαρά προβλήματα είχε και το ραδιόφωνο του ομίλου, το οποίο πέρασε στον έλεγχο του Θανάση Παύλοβιτς, πρώην συνεργάτη του Ανδρουλιδάκη. Αργότερα τον απέκτησε η Γιάννα Αγγελοπούλου ονομάζοντάς τον CITY 99,5, κατόπιν ο Βίκτωρας Ρέστης και από εκεί υπάχθηκε στον ΔΟΛ για να γίνει ο σημερινός ΒΗΜΑ FM.
Είναι η ιστορία ενός ανθρώπου που μεσουράνησε στα media και έπεσε όσο γρήγορα ανέβηκε. Κι όμως, με εκατομμύρια χρέη προς το δημόσιο και εκατοντάδες εργαζομένους, κάθισε για περίπου δέκα μήνες στη θέση του εκδότη-διευθυντή της «Εξέδρας» ύστερα από χρόνια απουσία. Και ουδείς αποκλείει σύντομα ο περιβόητος «Μισέλ» να εμφανιστεί ξανά στη μιντιακή επικαιρότητα!
......................................................
Έτσι λοιπόν, οι δοσίλογοι επιστρατεύουν (με το αζημίωτο) άπαντα τον πολιτικό (Άδωνις, Σοφάρα, Τζαμτζής, Ντινόπουλος, Γιακουμάτος, Μαρκόπουλος κλπ) και μηντιακό/εκδοτικό (Ανδρουλιδάκης, Μπογδάνος, Τάκης Χατζής, Κοραή, Μακρή κλπ) υπόκοσμο.
Και το δεδομένο αυτό επιβεβαιώνει τους ισχυρισμούς μας, ότι η -3η τη τάξει- δοσιλογική/κατοχική κυβέρνηση Σαμαρά, έχει σπάσει κάθε ρεκόρ δουλικότητας και βλακείας. Διότι μόνο βλάκες εναποθέτουν τις ελπίδες τους σε Ανδρουλιδάκηδες και Μπογδάνους...
Και μην ξεχνάμε: να κρατήσουμε ψηλά το πνεύμα του μετώπου! askordoulakos
Δημοσίευση σχολίου