Η υπόθεση του Ν. Ρωμανού και ο τρόμος του αστικού κράτους

Του Γ. Γ.

«Tο οργανωμένο κράτος δεν πρέπει να στείλει ένα λανθασμένο μήνυμα. Οτι, δηλαδή, απεμπολεί το δικαίωμα της επιβολής της τάξης και του μονοπωλίου της βίας, το οποίο καλώς ή κακώς διαθέτει για την τήρηση των νόμων».

Κυριάκος Μητσοτάκης

Είναι τόση η αλαζονεία, η κτηνωδία στην κυριολεξία του αστικού κράτος, που αυτή την στιγμή έχει αποδέκτη τον Νίκο Ρωμανό που ακόμα και τα λουστράτα σαπρόφυτα της αγελαίας ρουφιανοδημοσιογραφίας που σε άλλες περιπτώσεις θα ούρλιαζαν για «αντικοινωνικά στοιχεία, που καταστρέφουν περιουσίες φτωχών πολιτών» και τα σχετικά αναδιπλώθηκαν.

Αυτοί που στο παρελθόν σε ανάλογες περιπτώσεις σου έδιναν την αίσθηση ότι.ήταν  μπάτσοι που έβγαζαν το πηλίκιο τους και έπιαναν το μαρκούτσι του δημοσιοκάφρου, σήμερα παρουσιάστηκαν «ευαίσθητοι».
Το γράφω αυτό γιατί παρακολούθησα τις πρωινές τηλεοπτικές εκπομπές, που παρουσίασαν κάποιες περιορισμένες καταστροφές που έγιναν χτες στα Εξάρχεια. Προσπέρασαν, χωρίς ιδιαίτερο σχολιασμό τα όποια επεισόδια έγιναν και λες και τους συντόνιζε κάποιο κέντρο όλοι έκαναν την τοποθέτηση ότι είναι δίκαιο το αίτημα του αναρχικού απεργού πείνας, Ρωμανού, πρέπει να δοθεί άμεση λύση στο θέμα κλπ…

Δεν είδαν ξαφνικά «το φως το αληθινό». Αντιλαμβάνονται ότι αυτή την φορά το μονοπώλιο της κρατικής βίας –κάτι που είπες χτες και ο βουλευτής της ΔΗΜΑΡ, Γ. Πανούσης- μπορεί να δεχθεί σφοδρό πλήγμα, λόγο της εκρηκτικής κατάστασης που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία και η περίπτωση του Ν. Ρωμανού μπορεί να λειτουργήσει σαν πυροκροτητής δημιουργώντας ανεξέλεγκτες καταστάσεις για το πολιτικό σύστημα.

Οι ίδιοι δημοσιοκάφροι που παρακολουθούν αδιάφοροι να περνούν τρομονόμοι και να γίνονται δίκες «τρομοκρατών» -εν κρυπτό, να μοιράζονται εξοντωτικές ποινές σε όσους η αστική δικτατορία θεωρεί αντιπάλους της, οι ίδιοι οι καλαμαράδες και μαρκουτσοφόροι που σφυρούν αδιάφορα βλέποντας τους μπάτσους να βασανίζουν πολίτες ατιμώρητοι, τώρα ξαφνικά, άρχισαν να ψελλίζουν λέξεις κριτικής προς την κυβέρνηση.

Δεν ήταν τυχαίο αυτό. Χτες έγινε μια πορεία με μαζικότατη παρουσία του αναρχικού – αντιεξουσιαστικού χώρου που παρόμοια της δεν έχει ξαναγίνει. Εκτιμήσεις κάνουν λόγο για 7-8000 διαδηλωτές. Αυτό τρομοκράτησε το σύστημα.

Δεν υπάρχει ποιο περιγραφική εικόνα απ’ αυτή που έκανε ο Γ. Πανούσης:
«Αν τραβηχτεί πολύ αυτή η ιστορία μπορεί από έναν άνθρωπο που ζητούσε ένα δικαίωμα, να βρεθεί αυτό το παιδί, στο μυαλό κάποιων αποκτώντας  ένα συμβολικό χαρακτήρα: Αντίσταση κατά της παρανομίας  και αυταρχικότητας τους κράτους. Και οι νέοι αυτοί  θα αρχίσουνε να καίνε».  

Κι εδώ είναι ο πυρήνας του προβλήματος που αντιμετωπίζει το πολιτικό σύστημα με την περίπτωση απεργού πείνας Ν. Ρωμανού.
Το μονοπώλιο της βίας πρέπει να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού. Να παραμείνει αποκλειστικό προνόμιο, περιουσιακό στοιχείο του αστικού κράτους.
Θα τρίξουν τα θεμέλια του πολιτικού συστήματος αν οι ενέργειες λαϊκής αντιβίας ξεφύγουν απ’ τα πλαίσια κάποιων οργανώσεων ένοπλης μειοψηφικής βίας και αρχίσουν να παίρνουν μαζικά χαρακτηριστικά.

Οι πολίτες πρέπει να παραμένουν υποταγμένοι και να νιώθουν στο πετσί τους την βία των ένστολών πραιτόρων του συστήματος.  
Και όταν οι κτηνωδία των μπάτσων είναι τόσο κραυγαλέα τότε διατάζετε μια ΕΔΕ με τα γνωστά αποτελέσματα (περιπτώσεις Μανώλη Κυπραίου, Τατιάνας Μπόλαρη, Μάριου Λώλου, Αγγελικής Κουτσουμού κ.α).

Οι μπάτσοι μπορεί να σου ανοίγουν με γκλοπιές το κεφάλι, εσύ αν τους αντιμιλήσεις πας κατηγορούμενος για αντίσταση της αρχής. Οι ΜΑΤάδες επιτρέπεται να σε στέλνουν στο νοσοκομείο με τα χημικά, εσύ αν προσπαθήσεις στοιχειωδώς να προστατευτείς μπορεί να βρεθείς κατηγορούμενος με τον «κουκουλονόμο». Όλα αυτά μαζί με την καπιταλιστική  βία που σκοτώνει κάθε όνειρο νεολαίου, που σπρώχνει εργάτες και συνταξιούχους στον Καιάδα της εξαθλίωσης πρέπει για τους θεματοφύλακες του συστήματος να μην αμφισβητηθούν δυναμικά και μαζικά.
Διαφορετικά ανοίγονται επικίνδυνες για το αστικό πολιτικό σύστημα ρωγμές.