Το ΚΚΕ όλα αυτά τα χρόνια της Κυβέρνησης Σαμαρά έδειξε συνέπεια στις αξίες, τους αγώνες, την ιστορία του.
Αναλυτικότερα: Έκανε σχεδόν κάθε μέρα αγωνιστικές κινητοποιήσεις σε κάθε μεριά της Ελλάδας. Πορείες μεγάλες σε όγκο και παλμό όπου φαίνονταν καθαρά η αντίθεση με κάθε αντιλαϊκό μέτρο. Συνεχείς συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας που έδειχναν την πραγματική θέληση των εργαζομένων ενάντια στην προπαγάνδα των ΜΜΕ. Πορείες που λογοκρίθηκαν αγρίως.
Σε κάθε απεργία, κάθε κινητοποίηση το ΚΚΕ ή οργάνωνε ή στήριζε έμπρακτα τους αγώνες των εργατών. Τα παραδείγματα είναι άπειρα και μόνο για την οικονομία του χώρου δεν αναφέρονται.
Μέσα στο Κοινοβούλιο σε συνθήκες κάθε άλλο παρά δημοκρατικές, δόθηκε σκληρότατη μάχη, με προτάσεις, επερωτήσεις, ονομαστικές ψηφοφορίες, όπου έριξαν τις μάσκες των δήθεν διαφωνούντων της κυβέρνησης. Ούτε ένας νόμος κατά των εργαζομένων δεν πέρασε χωρίς σφοδρή κριτική από το κόμμα.
Στην εκλογή Προέδρου κι ενώ από όλα τα υπόλοιπα κόμματα υπήρχαν μετακινήσεις διαρροές εκατέρωθεν, μόνο στο ΚΚΕ υπήρχε συμπαγής στάση από την αρχή ως το τέλος.
Να θυμηθούμε επίσης τα θύματα του ΚΚΕ από επιθέσεις των φασιστών, τις διώξεις, τη λογοκρισία, τον αντικομουνισμό κοκ.
Να θυμίσουμε και τη στάση των δημάρχων του ΚΚΕ που βρέθηκαν κατηγορούμενοι προκειμένου να υπερασπιστούν τα δικαιώματα των υπαλλήλων των δήμων, αν κι οι ίδιοι δεν τους διόρισαν καν! Αυτό δείχνει ήθος, αξιοπρέπεια και ειλικρίνεια.
Ο κόσμος τίμησε όσους αγωνίστηκαν μέσα σε ένα περιβάλλον δικομματισμού, λατρείας του Ευρώ, αντικομουνισμού, μαύρης προπαγάνδας κοκ.
Φυσικά και άλλοι εκτός του ΚΚΕ αγωνίστηκαν με πείσμα, δυναμισμό και πολλές φορές με φαντασία και δημιουργικότητα.
Η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, οι Αναρχικοί, έδωσαν έξοχους αγώνες τους οποίους χαιρετίζω και χειροκροτώ.
Κι ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε τη δική του νικηφόρα μάχη, αν και όχι από τόσο Αριστερές θέσεις, για να πέσει η ακροδεξιά κυβέρνηση Σαμαρά. Στους αγώνες χρειάζονται όλοι, καθένας με τη δική του άποψη.
Γιατί έγραψα τώρα για το ΚΚΕ τα παραπάνω αυτονόητα. Γιατί μερικές φορές είναι καλό να θυμόμαστε τα αυτονόητα ιδιαίτερα όταν ακούγονται τα αδιανόητα. Οι "ίσες αποστάσεις μεταξύ δύο" δεν σημαίνει εύνοια στον ένα και έχθρα στον άλλον, όπως είδα σε κάποιο άλλο site. Ούτε υπάρχουν μόνο δυο απόψεις για να στηρίζουμε τη μια ή την άλλη. Και δεν πρέπει τέλος να πιανόμαστε από μια δυο λέξεις και να ξεχνάμε τα νοήματα και την κεντρική ιδέα. Ευχαριστώ.
Δημοσίευση σχολίου