Τα στοιχεία της υπόθεσης είναι γνωστά. 0 Γκίκας Χαρδούβελης έβγαλε στο εξωτερικό, από τα τέλη Μαΐου μέχρι τις αρχές Ιουνίου του 2012 -δηλαδή στο μεσοδιάστημα μεταξύ των δύο εκλογικών αναμετρήσεων- ένα σεβαστό ποσό. Σπασμένο μάλιστα σε μικρά εμβάσματα, κάτω των δέκα χιλιάδων ευρώ, προφανώς για να μη χώσει τη μύτη της στις συναλλαγές του η Τράπεζα της Ελλάδας, η οποία ελέγχει την προέλευση και την καθαρότητα κάθε ποσού πάνω από αυτό το όριο. Θα πιάστηκε το χέρι του να γράφει στον υπολογιστή του, από τον οποίο ισχυρίστηκε ότι έκανε τις 56 σχετικές πράξεις...
Προέκυψαν τρία ερωτήματα: Πρώτο, αν τα λεφτά ήταν νόμιμα, ή μαύρα. Δεύτερο, αν είχαν δηλωθεί και φορολογηθεί. Και τρίτο, αν είχαν συμπεριληφθεί στο πόθεν έσχες του. Γιατί ο Χαρδούβελης, την κρίσιμη περίοδο που διέπραττε την έξοδο των χρημάτων του, δεν ήταν όποιος κι όποιος. Ήταν σύμβουλος του πρωθυπουργού Παπαδήμου, και λίγο αργότερα υπουργός επί των Οικονομικών του πρωθυπουργού Σαμαρά. Ήταν, δηλαδή, ο άνθρωπος που έβαζε χέρι χωρίς πολλούς-πολλούς δισταγμούς σε, λεφτά των Ελλήνων, εν ονόματι της σωτηρίας της οικονομίας, των τραπεζών και της πατρίδας. Και της παραμονής στην ευρωζώνη, βεβαίως, μην ξεχάσουμε αυτόν τον εθνικό στόχο του.
Δεν απαντάει και τόσο πειστικά μέχρι τώρα σ’ αυτά τα ερωτήματα. Κι αν δεν ξεκαθαρίσει τα πράγματα, είναι βέβαιο ότι θα τον περιαδράξει η Δικαιοσύνη και θα δούμε τι θα προκύψει.
Για τους απλούς ανθρώπους, όμως, προκύπτει μια σίγουρη διαπίστωση: Σε αντίθεση με όσα έλεγε -και έκανε- σε μας, ο κύριος υπουργός φρόντιζε μια χαρά την πάρτη του. Η χειμαζόμενη οικονομία, οι αγαπημένες του τράπεζες, που είχαν ανάγκη και το τελευταίο ευρώ, και η προσφιλής του πατρίδα, τον συγκινούσαν λιγότερο από το πουγκί του. Ή, αν θέλετε, ενώ ως υπουργός άδειαζε τις δικές μας τσέπες, ως Γκίκας γέμιζε τα θησαυροφυλάκια κάποιου φορολογικού παραδείσου.
Κι εδώ αρχίζουν τα πιο δύσκολα. Διότι ο Χαρδούβελης έχαιρε της εμπιστοσύνης του Αντώνη Σαμαρά. Δεν εκλέχτηκε από κανέναν. Διορίστηκε απ’ αυτόν υπουργός Οικονομικών. Διαπραγματευόταν για λογαριασμό μας και εξ ονόματος του πρωθυπουργού ζητήματα ζωής και θανάτου για το σήμερα και το αύριο της οικονομίας. Για το σήμερα και το αύριο εκατομμυρίων οικογενειών. Με ποιες αντιλήψεις; Με ποιο ήθος; Με ποιο θάρρος απέναντι στους δανειστές; Αυτός, που ισχυρίστηκε ότι έβγαλε τα λεφτά του έξω επειδή φοβήθηκε «όπως η μισή Ελλάδα», πώς ήταν δυνατό να καταλάβει και να εκπροσωπήσει τα συμφέροντα της άλλης μισής;
Μιλώντας στην τηλεόραση, μετά την αποκάλυψη, είπε μεταξύ άλλων ότι η ζωή του είναι «καθρέφτης». Είναι, πράγματι. Καθρεφτίζει, χωρίς τις παραμορφώσεις μιας ασύδοτης προπαγάνδας, ποιοι μας κυβερνούσαν χτες. Πόσο εννοούσαν αυτά που έλεγαν. Πώς διαπραγματεύονταν. Ποιες αξίες και ποιες αρχές τους παρακινούσαν. Και πόσο θράσος χρειάζεται να είσαι Σαμαράς, ή Χαρδούβελης, και να ασκείς πολεμική τώρα, σήμερα, στον Βαρουφάκη και στη νέα κυβέρνηση για τον τρόπο που διαπραγματεύονται. Αντί να σωπάσεις και να καθίσεις πάνω στα λεφτά σου, περιμένοντας τον Σόιμπλε.
Εν ολίγοις; Οι άνθρωποι των φορολογικών παραδείσων μάς οδήγησαν στην κόλαση. Και εξακολουθούν να ονειρεύονται παρενθέσεις και συνέχεια της κόλασης. Για να αποδειχτεί ότι τα δεκάδες μικρά και μεγάλα εμβάσματα, τα εκατοντάδες μικρά και μεγάλα εγκλήματα και τα χιλιάδες μικρά και μεγάλα ψέματα πάνε πάντα παρέα...
Δημοσίευση σχολίου