Το ΕΑΜ ως πρότυπη μετωπική πολιτική
Ο Μεσοπόλεμος αντιμετωπίζεται σαν παιδική ηλικία του κινήματος
Η περίοδος του Μεσοπολέμου αντιμετωπίζεται από την ελληνική Αριστερά και την αριστερή ιστοριογραφία συνήθως σαν προϊστορική εποχή του κυρίως ιστορικού χρόνου, δηλαδή της Κατοχής και της ΕΑΜικής Αντίστασης. Κατ’ αναλογία το ΕΑΜ θεωρείται η πρότυπη για τους έλληνες κομμουνιστές μετωπική πολιτική, ενώ τα πολιτικά μέτωπα του Μεσοπολέμου ιστορικά αποτυχημένα.
Οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές του ΚΚΕ της δεκαετίας του 1940 αντιμετωπίζουν την προηγούμενη δράση τους σαν την ατομική τους προϊστορία, από την παιδική αριστερίστικη ηλικία στην ώριμη ενηλικίωση. Αυτή την οπτική κληροδότησαν στις επόμενες γενιές και σύντομα αυτή η αναπαράσταση μετατράπηκε σε έναν κοινό τόπο. Τα πρώτα βιβλία για την ιστορία του ΚΚΕ αναπαρήγαγαν αυτήν την αναπαράσταση ανεξάρτητα από κομματική προέλευση. Προφανώς αυτή η στάση δεν είναι τυχαία.
Η Αριστερά της εποχής της αντίστασης συνδέθηκε πρώτη φοράμε ευρύτατα εργατικά, αγροτικά και γενικότερα λαϊκά στρώματα, δημιούργησε δημοκρατικούς θεσμούς αυτοδιοίκησης του λαού. Κυρίως όμως συγκρότησε ένοπλο στρατό, αντιπαρατέθηκε με τους καταχτητές και απελευθέρωσε τη χώρα διατηρώντας ανοιχτό το ερώτημα της κατάληψης της εξουσίας, άσχετα εάν εντέλει επέλεξε την παραχώρησή της ουσιαστικά στους αστούς και Βρετανούς προσδοκώντας το δικαίωμα της διεκδίκησής της μέσα από τη «νομιμότητα». Στη συνέχεια συγκρούστηκε ένοπλα δυό φορές με την ελληνική αστική τάξη, την πρώτη στα αστικά κέντρα και τη δεύτερη στα βουνά, και ηττήθηκε.
Αυτό το τεράστιο μνημονικό «βουνό» της δεκαετίας του 1940, φορτωμένο με τραύματα, ερωτήματα, ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δημοσίευση σχολίου