Ανεξάρτητα από το που θα «κάτσει» τελικά η διαπραγμάτευση για τα λεγόμενα πρωτογενή πλεονάσματα, έχει καταστεί σαφές πως η μείωσή τους για το 2015 και το 2016 θα χρησιμοποιηθεί ως το βασικότερο προπαγανδιστικό τρικ της συγκυβέρνησης Τσίπρα - Καμμένου προκειμένου να ωραιοποιήσει τη νέα μνημονιακή συμφωνία (γιατί για το χρέος δε θα έχουν κάτι χειροπιαστό, αλλά μια υπόσχεση για το μέλλον).
Το είπε ο Τσίπρας στη Βουλή, το επαναλαμβάνουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που περιδιαβαίνουν καθημερινά τα ραδιοτηλεοπτικά πάνελ: με τη μείωση των «πρωτογενών πλεονασμάτων» κερδίζουμε αρκετά δισ. ευρώ για να μπορέσουμε να στηρίξουμε την ανάπτυξη.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απάτη απ’ αυτό. Παίρνουν ένα καθαρά λογιστικό μέγεθος, όπως είναι το πρωτογενές πλεόνασμα (αυτό το έλεγε και ο ΣΥΡΙΖΑ όσο βρισκόταν στην αντιπολίτευση) και το μετατρέπουν σε πραγματικό οικονομικό μέγεθος, συνδέοντάς το μάλιστα με την ανάπτυξη.
Το «πρωτογενές πλεόνασμα» δημιουργήθηκε πρώτον για να μαζεύονται κάθε χρόνο κάποια λεφτά που πηγαίνουν κατευθείαν στην αποπληρωμή του χρέους και δεύτερον για να προωθούνται μέτρα κινεζοποίησης του ελληνικού λαού. Ας δούμε πώς δουλεύει ο μηχανισμός.
Ως «πρωτογενές πλεόνασμα» ορίζεται η διαφορά ανάμεσα στα έσοδα του δημοσίου και τις πρωτογενείς δαπάνες (δηλαδή, χωρίς στις δαπάνες να υπολογίζονται οι τόκοι των δανείων). Οταν μεγαλώνει το «πρωτογενές πλεόνασμα», τότε μικραίνει το λεγόμενο «δημοσιονομικό κενό», επομένως μειώνονται οι ανάγκες δανεισμού του δημοσίου. Αντίθετα, όταν μικραίνει το δημοσιονομικό πλεόνασμα, τότε αυξάνεται το «δημοσιονομικό κενό» και επομένως αυξάνονται οι ανάγκες δανεισμού για την κάλυψή του. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, «πρωτογενές πλεόνασμα» και «δημοσιονομικό κενό» είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Οταν αυξάνεται το ένα, μειώνεται το άλλο.
Επειδή το «δημοσιονομικό κενό» δεν μπορεί να καλύπτεται ολόκληρο με νέο δανεισμό (αφού στόχος είναι η βαθμιαία μείωση του χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ), ένα σημαντικό τμήμα του πρέπει να καλύπτεται με νέα μέτρα, στο σκέλος των εσόδων και στο σκέλος των δαπανών.
Επειδή οι στήλες της εφημερίδας δεν προσφέρονται για την παρουσίαση μαθηματικών λογιστικών μοντέλων, είναι προτιμότερο να καταφύγουμε στη διαπραγμάτευση που κάνει το τελευταίο διάστημα η συγκυβέρνηση με τους ιμπεριαλιστές δανειστές. Οποια εκδοχή και αν συμφωνηθεί τελικά (από το 0,75% που προβλέπει η «βελτιωμένη» πρόταση της συγκυβέρνησης μέχρι το 1,5% που προβλέπει η πρόταση των δανειστών, μετά την πενταμερή του Βερολίνου), το ποσοστό θα είναι σε κάθε περίπτωση πολύ κάτω (το μισό στη χειρότερη περίπτωση) από το 3% που προέβλεπε το Μνημόνιο. Την ίδια στιγμή, όμως, γίνεται διαπραγμάτευση για νέα αντιλαϊκά μέτρα. Και φορομπηχτικά και περικοπής δαπανών, ύψους πάνω από 2 δισ. ευρώ (χωρίς να λογαριάζουμε τουλάχιστον 1,5 δισ. ακόμη από τη μη υλοποίηση προεκλογικών εξαγγελιών του ΣΥΡΙΖΑ).
Αυτή η σχέση, δηλαδή από τη μια μείωση του «πρωτογενούς πλεονάσματος» τουλάχιστον στο μισό και από την άλλη λήψη νέων αντιλαϊκών μέτρων, προκειμένου να κλείσει το «δημοσιονομικό κενό» που αφήνει η μείωση του «πρωτογενούς πλεονάσματος», δείχνει καθαρά ότι δεν υπάρχει οποιαδήποτε αναπτυξιακή διάσταση στη μείωση του «πρωτογενούς πλεονάσματος». Πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα απαιτούνται και πάλι.
Αυτά που δήθεν «γλιτώνει» ο ΣΥΡΙΖΑ στην πραγματικότητα είναι αέρας κοπανιστός και όχι λεφτά που θα πέσουν στην καπιταλιστική οικονομία. Οι υπολογισμοί για τα «πρωτογενή πλεονάσματα» έγιναν το 2012, προκειμένου να κλείσει το Μνημόνιο-2 σύμφωνα με το «βιβλίο» του ΔΝΤ. Βασική προϋπόθεση για να «βγουν» αυτά τα «πρωτογενή πλεονάσματα» ήταν κάποιοι εξωπραγματικοί ρυθμοί ανάπτυξης, που τέθηκαν με αυθαίρετο τρόπο. Για παράδειγμα, για το 2015 είχαν «προϋπολογίσει» ρυθμό ανάπτυξης 2,5%, ενώ στην πραγματικότητα ο ελληνικός καπιταλισμός αυτή τη στιγμή έχει πάλι ύφεση. Επομένως, αυτό που διαφημίζουν ως «κέρδος» δεν είναι παρά η αύξηση του ΑΕΠ που υποτίθεται ότι θα υπήρχε αλλά δεν υπάρχει. Δηλαδή, «κερδίζουν» αέρα κοπανιστό και τον μετατρέπουν σε… αναπτυξιακή δύναμη, κοροϊδεύοντας για μια φορά ακόμη τον ελληνικό λαό.
Ως προς την απουσία οποιασδήποτε αναπτυξιακής διάστασης στη μείωση του «πρωτογενούς πλεονάσματος» μπορούμε να επικαλεστούμε και τον Μπαρουφάκη, ο οποίος στην πρόσφατη συνέντευξή του στη γερμανική «Taggespiegel» τη μείωση του «πρωτογενούς πλεονάσματος» τη συνέδεσε αποκλειστικά με την εξασφάλιση ενός ισοσκελισμένου προϋπολογισμού, ενώ για την ανάπτυξη είπε ότι «χρειαζόμαστε ένα επενδυτικό πρόγραμμα, π.χ. από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, ώστε να επανεκκινήσουμε τον ιδιωτικό τομέα».
Οι ιμπεριαλιστές δανειστές συζητούσαν ήδη με τη συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου τη μείωση του «πρωτογενούς πλεονάσματος», καθώς από το 2014 είχε διαφανεί ότι δεν υπήρχε αναπτυξιακή πνοή στον ελληνικό καπιταλισμό (το τελευταίο τρίμηνο του 2014 έκλεισε με ύφεση). Γι’ αυτό και από τη συμφωνία της 20ής Φλεβάρη αποδέχτηκαν ότι «οι θεσμοί, σε ό,τι αφορά τον στόχο για το πρωτογενές πλεόνασμα το 2015, θα λάβουν υπόψη τους τις οικονομικές συνθήκες του 2015». Αφού το ΑΕΠ δε θα αυξηθεί όσο το υπολόγιζαν, είναι αναγκασμένοι να μειώσουν το «πρωτογενές πλεόνασμα». Οχι για να ρίξουν λεφτά στην ανάπτυξη (αφού η μείωση του ΑΕΠ δεν «αφήνει» λεφτά), αλλά για να ισοφαρίσουν τα λεφτά που δε θα υπάρξουν. Οχι για να ελαφρύνουν τα βάρη από τις πλάτες του ελληνικού λαού, αλλά για να του προσθέσουν νέα βάρη.
+ σχόλια + 1 σχόλια
Κλασική κουκουέδικης κοπής μικροαστική θεώρηση. Τα ελλείμματα ή τα πλεονάσματα είναι αταξικά? Τι μας πειράζει αν έχουμε πλεόνασμα με αυξηση της φορολογίας στους έχοντες πάνω από 25-30000 e εισόδημα και με αναδρομικό έλεγχο του πόθεν έσχες (ακίνητα) σε βάθος 30ετίας? Επίσης γτ να μην αυξηθεί κατά 5% ο φόρος στις ΑΕ? Το θέμα είναι ποιά τάξη θα πληρώσει τα νέα μέτρα.Κατά τα άλλα αριστερά με αναλύσεις που έχουν στον πυρήνα τους το αόριστο και ασαφές "ελληνικός λαός" και όχι τους εργαζομένους.
Δημοσίευση σχολίου