Home » , » «Μένουμε Ευρώπη»: Τα πολιτισμικά απόβλητα του ραγιαδιασμού και του δοσιλογισμού.

«Μένουμε Ευρώπη»: Τα πολιτισμικά απόβλητα του ραγιαδιασμού και του δοσιλογισμού.

Από askordoulakos , Κυριακή 21 Ιουνίου 2015 | 12:20 π.μ.


 «Δεν το γράφομεν εκ λόγων κολακείας, αλλά διότι είναι γενική εντύπωσις: Οι Γερμανοί στρατιώται, όσοι εκυκλοφόρησαν κατά τας ημέρας αυτάς εις την πόλιν, υπήρξαν όλοι υποδείγματα ευπρέπειας και ευγενείας...» 

«Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», 30 Απρίλη 1941.
____________________________

Για όσους νομίζουν, ότι τα Τάγματα Ασφαλείας ήταν το μοναδικό φαινόμενο ένοπλης συνεργασίας με τους κατακτητές στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, υπήρξε κι ο περιβόητος Δημήτριος Νενέκος, τέως οπλαρχηγός στην περιοχή της Πάτρας  κατά την Επανάσταση του 1821, καταγόμενος από το χωριό Ζούμπατα.
Όταν το 1825 η Επανάσταση αρχίζει να πνέει τα λοίσθια, κι ο Ιμπραήμ Πασάς εισβάλει στην Πελοπόννησο. Κάπου εκεί, ο Ιμπραήμ κι ο Δελή Αχμέτ Πασάς επιχειρούν να προσελκύσουν τους χωρικούς των Ζουμπατοχωρίων, οι οποίοι βρίσκονταν σε  άθλια οικονομική κατάσταση, αφού το εμπόριο της περιοχής είχε «παγώσει», λόγω των ένοπλων συγκρούσεων εξ αιτίας της έντονης παρουσίας και μετακίνησης των Οθωμανών από και προς το φρούριο της Πάτρας.

Εκμεταλλευόμενος την εν λόγω οικονομική κατάσταση των συγχωριανών του Νενέκου, ο Ιμπραήμ τους υποσχέθηκε ελεύθερες εμπορικές και φιλικές σχέσεις με τους Τούρκους της Πάτρας, άνευ καμίας ενόχλησης και με την εγγύηση των τοπικών Πασάδων, αλλά με ένα μόνο αντάλλαγμα: Το προσκύνημα.

Τη διεκπεραίωση αυτής της βρώμικης δουλειάς ανέλαβε ο Νενέκος, ο οποίος επηρέαζε  σχεδόν άπαντες τους κατοίκους των Ζουμπατοχωρίων.  Για το λόγο αυτό, ο Νενέκος οργάνωσε 2.000 ενόπλους, υπό τις διαταγές έτερων τουρκοπροσκυνημένων οπλαρχηγών της περιοχής (Κοντογεωργακαίοι, Σταμάτης Μποτιώτης, Χαρμπίλας, Γκολφίνος Λουμπεστιάνος, Τσετσεβίτες, Κώστας Γκερμπεσιώτης, αδελφοί Οικονομόπουλοι κλπ), οι οποίοι κατόπιν την κοπάνησαν από τις τάξεις των ένοπλων προδοτών, όταν αντελήφθησαν πως η Επανάσταση δεν θα ηττηθεί τελικά. Τα προδοτικά ένοπλα τμήματα του Νενέκου ακολουθούσαν τα στρατεύματα του Ιμπραήμ σαν οπισθοφυλακή, με αρκετές συμμετοχές σε συγκρούσεις με τους επαναστάτες.

Τους τουρκοπροσκυνημένους κατοίκους των Ζουμπατοχωρίων περιγράφει γλαφυρότατα ο Φωτάκος στα «Απομνημονεύματα περί της Ελληνικής Επαναστάσεως» (τ.Α', σελ.395): «Οἱ δὲ ἄνθρωποι αὐτοὶ εὔκολα παραδίδονται εἰς τὴν ὕλην, καὶ διὰ νὰ αἰσχροκερδήσουν, προδίδουν τὰ πάντα.Τοιοῦτοι ἦσαν οἱ Ἕλληνες, οἵτινες παρεκινήθησαν ἀπὸ τὸν Δελῆ Ἀχμὲτ πασᾶν εἰς τὸ προσκύνημα. Τὸν Τοῦρκον τοῦτον, τοῦ ὁποῖου ἡ πονηρία, καὶ ἡ μεγάλη του κολακεία ἑνώθησαν μὲ την πλεονεξίαν τοῦ Νενέκου καὶ ἐτεχνάσθησαν μυρίους τρόπους καὶ μέσα, ὅπως διαδώσουν τὸ προσκύνημα». Σημειωτέον, ότι η προδοτική στάση του Νενέκου και των κατοίκων των Ζουμπατοχωρίων ώθησε το Γέρο του Μοριά, αφενός να διατάξει την εκτέλεση του Νενέκου κι αφετέρου να αναφωνήσει το γνωστό «Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους».

Μετά την πάροδο 120 ετών, το 1945, η Ελλάδα γίνεται η μόνη ευρωπαϊκή χώρα, η οποία, όχι μόνο δεν τιμώρησε τους συνεργάτες των Ναζί, αλλά τους τοποθέτησε στον κρατικό μηχανισμό, στο στρατό και στα σώματα ασφαλείας. Ορισμένοι, δε, εκ των επικεφαλής των Ταγμάτων Ασφαλείας (Γερακίνης, Κουρκουλάκος) διορίζονται διοικητές τραπεζών και δημοσίων οργανισμών. Οι τύποι αυτοί, καθιέρωσαν την κουλτούρα τους στο σκληρό πυρήνα του κράτους και σε τμήματα της κοινωνίας, τα οποία είτε ήταν εντελώς καθυστερημένα (κοινωνικά, οικονομικά, μορφωτικά κλπ), είτε τελούσαν σε άμεση (οικονομική- επαγγελματική) εξάρτηση με το μετεμφυλιακό καθεστώς, με αποτέλεσμα η εξάρτηση αυτή να αποκτήσει μόνιμο χαρακτήρα, έως και σήμερα (παρακράτος, Χ.Α. Τζήμεροι, Μπάμπηδες κλπ).

Το άγριο κυνηγητό των οπλαρχηγών της Επανάστασης στη μετεπαναστατική Ελλάδα και των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης μετά την αποχώρηση των Ναζί, καθώς και το διαχρονικό καθεστώς εξάρτησης της χώρας, καθόρισαν και το ιδεολογικό στίγμα της (ούτως, ή άλλως εξαρτημένης κι ετερόφωτης) ελληνικής άρχουσας τάξης, το οποίο διαπέρασε διαχρονικά κι ορισμένα τμήματα της κοινωνίας: Ο ραγιαδισμός κι ο δοσιλογισμός, ως εθνική κι ατομική αρετή! Με απλά λόγια, «ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ότι αρπάξει ο κώλος μας».  Όπως εύστοχα είχε επισημάνει κι ο Κ. Μαρξ, κυρίαρχη ιδεολογία της κοινωνίας, είναι η ιδεολογία της άρχουσας τάξης της.

Κάπως έτσι φτάσαμε στο... «Μένουμε Ευρώπη». Ο (ένοπλος, ή μη) ραγιαδισμός και δοσιλογισμός είναι η ιστορική βάση του προχτεσινού αηδιαστικού φαινομένου στο Σύνταγμα. Όσοι –πριν την κρίση- μιλούσαν μόνο για αμάξια, γκόμενες, λεφτά και διασκέδαση και τώρα θεωρούν ένοχο το συνταξιούχο, το δημόσιο υπάλληλο, τον υποστηρικτή της Εθνικής Ανεξαρτησίας και του εθνικού νομίσματος, είναι η κοινωνική του βάση. Η πλέμπα, που αποθεώνει υποκείμενα σαν το Μπουμπούκο και τον καθυστερημένο υιό του Μητσοτάκη.  

Είναι χρυσαυγίτες με λιγότερα λιπαρά! Είναι αυτοί, που όπως έγραψε κι ο Φωτάκος, «εὔκολα παραδίδονται εἰς τὴν ὕλην καὶ διὰ νὰ αἰσχροκερδήσουν, προδίδουν τὰ πάντα!»

Και μην ξεχνάμε: Να κρατήσουμε ψηλά, το πνεύμα του μετώπου!

askordoulakos
Μοιράσου το :

+ σχόλια + 8 σχόλια

Ανώνυμος
21 Ιουνίου 2015 στις 12:56 π.μ.

Εξαιρετική τοποθέτηση!

Ανώνυμος
21 Ιουνίου 2015 στις 2:50 π.μ.

Askorkoulakos σε διαβάζω από το εξωτερικό. Με κάνεις να νιώθω περήφανη για τη χώρα που κατάγομαι. Σε έχω διαβάσει κι άλλες φορές. Πίσω από τα ρούχα διακρίνεται το σώμα του ανθρώπου, πίσω από τα λόγια η ψυχή του! αν είναι άξια, δειλή ή γενναία!
Θέλω να ομολογήσω ότι δεν πιστεύω στη δυνατότητα της παγκόσμιας προλεταριακής επανάστασης και δε γνωρίζω τον μαρξισμό.
Όμως νομίζω ότι το ΕΑΜ έγινε στην Κατοχή, επειδή υπήρξαν τότε μέσα στον ελληνικό λαό και στο Κ.Κ. Ε. , αρκετοί σαν και σένα, άνθρωποι ικανοί να τραβήξουν συνοδοιπόρους από ευρύτερα στρώματα του πληθυσμού, έντιμους ανθρώπους που δεν ήταν κομμουνιστές.
Ένα μεγάλο μέρος των συγχρόνων μας αριστερών έχει χάσει αυτές τις ψυχικές ιδιότητες, έχει αλωθεί, θα λέγαμε ψυχικά, δεν αισθάνεται την ιστορία ούτε τα καθήκοντα που θέτει στις επόμενες γενιές. Είναι πολύ σημαντικό που τοποθετείς το ζήτημα στην ιστορική του προοπτική και γενεαλογία - από τον Νενέκο, οπισθοφυλακή του Ιμπραήμ και τα Τάγματα ασφαλείας στο "Μένουμε Ευρώπη" . Σκέψου να υπήρχαν στα έντυπα που κυκλοφορούν, στην "Εφημερίδα των Συντακτών, στην "Αυγή", στον "Ριζοσπάστη", στο "Πριν" κ.α. , να αναπαράγονταν στο διαδίκτυο αρκετά ΠΑΡΌΜΟΙΑ άρθρα με το δικό σου, σκέψου αν αυτή η άποψη είχε διαχυθεί ευρέως...
Δυστυχώς στα περισσότερα αναρχικά ή αριστερά έντυπα που έχει τύχει να διαβάσω από πολιτικό ενδιαφέρον λείπει ακριβώς αυτός ο "σφυγμός", ο παλμός της Ιστορίας. Πιστεύω ότι όποιος καταφέρει να ξυπνήσει την Ιστορία, που δυστυχώς περιέπεσε σε λήθη στη σύγχρονη Ελλάδα, θα καταφέρει πολλά.
Ο Άρης ήταν "παιδί του ελληνικού λαού" και παιδιά του ελληνικού λαού όρκιζε στον ΕΛΑΣ. Στον "Λόγο" του υπάρχουν ζωντανές οι μνήμες του 1821, της Κλεφτουριάς, αναφέρεται στον Φαλμεράγιεφ, στη δόξα της αρχαία Ελλάδας, στη δημοκρατία. Σχεδόν τίποτε από όλα αυτά δεν έχει κληρονομήσει η αριστερά του 21ου αιώνα στην Ελλάδα.

Ανώνυμος
21 Ιουνίου 2015 στις 10:07 π.μ.

Μια απο τις αδυναμίες της αριστερής σκέψης στην Ελλάδα είναι η ανικανότητα ανάλυσης της αντικειμενικής πραγματικότητας με οτι αυτό συνεπάγεται , η επίκληση του συναισθηματικού παράγοντα & θυμικού που πολύ συχνά ολισθαίνει σε ψευτοπατριωτικά φασιστοειδή συναισθήματα οπως & η παραπάνω μπουρδοειδής ανάρτηση. Οι άναρθρες κραυγές οδήγούν σε μικροαστικούς τυχοδιωκτισμούς με ολέθριες συνέπειες οχι για τους φωνασκούντες δημαγωγίσκους αλλά για τους λαούς τους. Αυτό το κυβερνητικό συνοθύλευμα της θρησκοληψείας & αμοραλισμού δεν προμηνύει τίποτα καλό. Με την λογική της ανεύθυνης βλακείας ο Λένιν οταν υπέγραφε την συνθήκη Μπρεστ - Λιτόφσκ ηταν ενας αθλιος προδότης η κατα τον Askorkoulakos ενας νενέκος.
Η αλήθεια ομως είναι οτι όσες επικλήσεις & αναφορές να κάνουμε στους αγωνιστές του '21 η τους πιο κοντινούς μας της δεκαετίας του '40 το μπόϊ τους δεν μπορούμε να το φτάσουμε

21 Ιουνίου 2015 στις 10:08 μ.μ.

Σ'ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια προς το πρόσωπό μου, αλλά σίγουρα είναι υπερβολικά...

Ανώνυμος
21 Ιουνίου 2015 στις 10:26 μ.μ.

"Όσες επικλήσεις και αναφορές να κάνουμε στους αγωνιστές του '21 ή τους πιο κοντινούς του '40 το μπόϊ τους δεν μπορούμε να το φτάσουμε" , γράφει το παραπάνω σχόλιο.
Θα ήθελα να παραθέσω λίγους στίχους από την Ορέστεια του Αισχύλου, Χοηφόροι στ. 327- 330 για να δείξω τη σημασία της μνήμης και της ιστορίας στη δράση του παρόντος.
Όταν ο Ορέστης τιμά με σπονδές τον τάφο του σκοτωμένου πατέρα του, του Αγαμέμνονα και τον επικαλείται συνεργό στο παρόν, ο χορός σχολιάζει ότι ο θρήνος, η επίκληση του νεκρού δεν είναι μάταιη αλλά απεναντίας απαραίτητη στην τωρινή δράση- "όσο θρηνείται ο νεκρός (όσο δηλαδή συντηρείται η μνήμη του), φανερώνεται εκείνος που θα πάρει εκδίκηση, ο μεγάλος και δίκαιος θρήνος για τους πατέρες και τους προγόνους, όταν προκληθεί την τιμωρία ζητάει του ενόχου".
Όλα αυτά μάλλον δεν τα κατανοούν οι σύγχρονοι "αριστεροί" . Τα κατανοούν όμως αυτοί που αμβλύνουν τη μνήμη των αγώνων του 2ου Παγκοσμίου πολέμου και της Αντίστασης, αναθεωρούν την ιστορία, σβήνουν τα ίχνη και τα μνημεία της.
Μήπως ο παραπάνω σχολιαστής θα θεωρήσει ότι ο ΕΛΑΣ, ο Βελουχιώτης και οι αντάρτες του με τον όρκο "εγώ παιδί του ελληνικού λαού" ολίσθησαν σε "ψευτοπατριωτικά φασιστοειδή συναισθήματα;" Αυτή είναι η λογική της επιχειρηματολογίας του και εκεί τον οδηγεί ο τόνος του ιεροεξεταστή που έχει η φωνή του.

Ανώνυμος
22 Ιουνίου 2015 στις 12:29 π.μ.

@Ανώνυμος
To νόημα του σχολίου ηταν να μην καπηλευόμαστε αξιους αγωνιστές άλλων εποχών & όχι να αμβλύνουμε την ιστορική μνήμη. Ισα ισα η γνώση της Ιστορίας μας οδηγεί να βάλουμε το παρόν σενα ιστορικό πλαίσιο & μέσα σαυτό να δώσουμε τους αγώνες της εποχής μας.
Τώρα για τον Αρη μέρα πουναι μάλλον στο Κουτσουμπεϊκο πρέπει να απευθύνθεις

Ανώνυμος
22 Ιουνίου 2015 στις 10:11 π.μ.

Nομίζω ότι υπεκφεύγεις δια του Κουτσούμπα τον οποίο εγώ ποτέ δεν ανέφερα στη συζήτηση. Σου ζήτησα να ακολουθήσεις τη λογική κατάληξη της επιχειρηματολογίας σου, να μας πεις, δηλαδή, αν θεωρείς ότι ο όρκος του ΕΛΑΣ " εγώ παιδί του ελληνικού λαού" ολισθαίνει σε "ψευτοπατριωτικά, φασιστοειδή συναισθήματα."Γιατί αν εγκαλείς τον Αskordoulakos και άλλους με τέτοιες κατηγορίες, τι έχεις να πεις π.χ. για τον Λόγο του Άρη στη Λαμία ο οποίος βρίθει εθνικών αναφορών σε σημείο που τα κείμενα του Αskordoulakos να ωχριούν μπροστά του ως προς τον βαθμό πρόσμιξης εθνικών, πατριωτικών στοιχείων. Συγκεκριμένα ο Άρης λέει, μεταξύ άλλων, προς το πλήθος το 1944 στη Λαμία: "η αθάνατη ελληνική φυλή, η ελληνικότητα μας, τα στοιχεία που κράτησαν ψηλά την τιμή του έθνους μας" , αναφέρει σε κάποιο άλλο σημείο "η ράτσα μας! ". (Ολισθαίνει μήπως κι αυτός σε "ψευτοπατριωτικά, φασιστοειδή συναισθήματα", όπως έγραψες;)
Είναι σίγουρα "εθνολαϊκιστής" για τα κριτήρια πολλών αρθρογράφων της Καθημερινής, οπαδών της Ανανεωτικής Αριστεράς, του Ποταμιού κ.α.
Εγώ ρωτάω να μου πεις τι είναι για σένα, αν αναπτύξεις ελεύθερα, με συνέπεια και λογική την επιχειρηματολογία σου.
Αskordoulakos γνώριζα την επίθεση που γίνεται γι' αυτό χάρηκα με τη σωστή τοποθέτηση (σύμφωνα με τη γνώμη μου) του κειμένου σου και το επαίνεσα.
Όσοι επινόησαν τη λέξη "εθνολαϊκισμός" γιατί δε χρησιμοποιούν τώρα και τη λέξη "ευρωλαϊκισμός" για τον ασπασμό και την προσκύνηση της σημαίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπροστά στο Σύντασμα από τους "Μένουμε Ευρώπη". Την ασπάστηκαν και την προσκύνησαν σαν να ήταν το λείψανο της Αγίας Βαρβάρας! Τώρα γιατί δεν ενοχλείται η αισθητική τους;
Εύη

22 Ιουνίου 2015 στις 12:14 μ.μ.

Σ'ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια προς το πρόσωπό μου, αλλά σίγουρα είναι υπερβολικά... (ΥΓ Το συγκεκριμένο σχόλιο τέθηκε κατά λάθος τέθηκε στον από κάτω φίλο)

Δημοσίευση σχολίου

 
Copyright © ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
Powered by Blogger