Ας μιλήσουμε για τον "λαϊκό παράγοντα" και τις συγκεντρώσεις στήριξης της κυβέρνησης

Του Γ. Γ.

"Δημοκρατία είναι δυο λύκοι κι ένα πρόβατο που ψηφίζουν για το τι θα φάνε για βραδινό. Ελευθερία είναι ένα καλά οπλισμένο πρόβατο που αμφισβητεί το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας".

Βενιαμίν Φραγκλίνος,  μέλος της Επιτροπής που συνέταξε τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ

Τις συγκεντρώσεις που θα γίνουν σήμερα στην πλατεία Συντάγματος, αλλά και σε πλατείες άλλων πόλεων με κεντρικό σύνθημα «Παίρνουμε τη διαπραγμάτευση στα χέρια μας. Γκρεμίζουμε τη λιτότητα», προβάλλει πρωτοσέλιδα η εφημερίδα «Αυγή».
Στην ίδια κατεύθυνση η ιστοσελίδα iskra μας γράφει «μεγάλο στοίχημα να βγει ο λαϊκός παράγοντας στο προσκήνιο» συμπληρώνοντας: Οι παλλαϊκές συγκεντρώσεις που θα διοργανωθούν το απόγευμα της Τετάρτης (17/6) στην Αθήνα και τις άλλες πόλεις της χώρας, μπορούν να σταθούν σαν ένας πρώτος σταθμός, ώστε ο λαϊκός παράγοντας να βγει στο προσκήνιο.

Την ίδια στιγμή ακούσαμε πρωτοκλασάτο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ να μας λέει ότι τώρα είναι η πιο κρίσιμη μάχη του πολέμου που δίνει η κυβέρνηση με τους δανειστές, ότι δεν είναι ώρα για κριτική στους κυβερνητικούς χειρισμούς και πρέπει όλος ο ελληνικός να αντισταθεί στις παράλογες απαιτήσεις των «εταίρων».

Ας το συζητήσουμε λίγο.

Αρχικά να προσπεράσουμε την αστειότητα ότι αυτές οι συγκεντρώσεις οργανώνονται με πρωτοβουλία κάποιων χρηστών του διαδικτύου. Είναι φανερό ότι αυτές οι κινητοποιήσεις γίνονται από τον κομματικό μηχανισμό του ΣΥΡΙΖΑ και τα αποτελέσματά τους, ως προς την μαζικότητα θα τα ξέρουμε σε λίγες ώρες.

Δεν είναι αυτό όμως το βασικό. Το ουσιαστικό είναι ότι για ολόκληρους μήνες, οι «επίλεκτοι» της κυβέρνησης, της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, καλύτερα, έκαναν παρασκηνιακές διαβουλεύσεις με τους δανειστές του ελληνικού κράτους, αφήνοντας στην άγνοια όχι μόνο τον ελληνικό λαό αλλά και τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος. («Καλύτερα να μην γνωρίζετε πολλά», είχε πει με τον γνωστό ναρκισσισμό του ο Γ. Βαρουφάκης, απευθυνόμενος στους κυβερνητικούς βουλευτές, ενώ η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Ελένη Σωτηρίου, έκανε λόγο ότι κάποιοι θέλουν την Κ.Ο του κυβερνώντος κόμματος «λόχο επικύρωσης "τετελεσμένων"»)

Πώς κι έτσι ξαφνικά θυμήθηκαν ο Τσίπρας και το κόμμα του να αναθέσει στον λαό «να πάρει την διαπραγμάτευση στα χέρια του»; Είχε ρωτήσει τον λαό όταν –όπως ο ίδιος παραδέχτηκε μιλώντας στους βιομηχάνους του ΣΕΒ- στους 4 μήνες της θητείας του «στράγγιξε» όλα τα λεφτά του ελληνικού λαού καταβάλλοντας στους δανειστές το αστρονομικό  ποσό των σχεδόν 8 δισεκατομμυρίων ευρώ;

Και από ποια θέση ζητάει να διαπραγματευτεί ο ελληνικός λαός; Μήπως με τις προτάσεις που έκανε η ελληνική κυβέρνηση προς τους δανειστές;  Να αποδεχθεί δηλαδή την νέα φοροκαταιγίδα που προβλέπουν οι θέσεις τις ελληνικής κυβέρνησης, να βάλει την ο λαός μας υπογραφή του για να ξεπουληθούν 14 περιφερειακά αεροδρόμια μέσα στην φετινή χρονιά, να συνεργήσει στην πώληση του πλειοψηφικού πακέτου του ΟΛΠ, που έχει το κράτος, στο ξεπούλημα του Αστέρα Βουλιαγμένης, του ΔΕΣΦΑ και όλης της δημόσιας περιουσίας που έχει περάσει στην κατοχή του ΤΑΙΠΕΔ;

Τι ζητάει δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, από τον ελληνικό λαό; Να γίνει συνένοχος στις αντιλαϊκές προτάσεις που έχει προτείνει στους γκάνγκστερ – πιστωτές ώστε να ρθει σε συμφωνία μαζί τους;
Στους πέντε μήνες της νέας κυβέρνησης, ποιο φιλολαϊκό μέτρο απ’ αυτά που είχε δεσμευτεί προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ υλοποιήθηκε οπότε σήμερα να έχει το «ηθικό ανάστημα» το κυβερνών κόμμα για να καλέσει τον λαό να τον στηρίξει;

Εκεί που ήταν συνεπής, ο ΣΥΡΙΖΑ, ήταν μόνο στις υποχρεώσεις που είχε σαν κυβέρνηση στους δανειστές τοκογλύφους. Ποια δέσμευση του τήρησε είτε από το λεγόμενο «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης» είτε απ’ τις προγραμματικές δηλώσεις που έκανε ο Τσίπρας στην βουλή στις 8 Φλεβάρη; Κατάργησε τον ΕΝΦΙΑ, θέσπισε το αφορολόγητο όριο των 12.000 ευρώ, στήριξε τους χαμηλοσυνταξιούχους με την επαναχορήγηση δέκατης τρίτης σύνταξης;   

Μα, θα ισχυριστεί πιθανόν καλόπιστα κάποιος/α μπορεί να παραγνωρίσουμε ότι σήμερα υπάρχει ένα «μαύρο μέτωπο» από το ντόπιο πολιτικο-οικονομικό κατεστημένο και το ξένο ευρωιερατείο που επιδιώκουν να ταπεινωθεί ο Τσίπρας και να γίνει παρελθόν η κυβέρνησή του; Μπορεί να παραγνωρίζεται αυτή η συμμαχία ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ γιατί οι μεν θέλουν να συνεχίσει να υπάρχει στην Ελλάδα το καθεστώς ρεμούλας και διαφθοράς, οι δε γιατί κάθε νικηφόρα αμφισβήτηση του καθεστώτος λιτότητας που έχουν επιβάλλει θα δημιουργήσει έναν άλλο «αέρα» στις εκλογές που έρχονται στην Ευρώπη.

Εν μέρει έχει βάσει αυτός ο προβληματισμός. Ας προσπεράσουμε ότι ένα τμήμα του ντόπιου κεφαλαίου θα προσδεθεί στον ΣΥΡΙΖΑ και ότι η διαφθορά είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό. Ας θέσουμε όμως διαφορετικά το ερώτημα.  Πέντε μήνες κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ τι δείγματα γραφής έχει δώσει; Που την είδαμε την «αριστερή» πολιτική του; Μήπως στο ότι «ξέθαψε» πολιτικά χρεοκοπημένα άτομα από το παλιό πολιτικό και οικονομικό σύστημα και τους ανέθεσε κρίσιμα κυβερνητικά πόστα;

Ελαβε κανένα ουσιαστικό μέτρο που να πλήτει την ντόπια οικονομική ολιγαρχία; Και δεν μιλάμε για προθέσεις...

Καλεί τώρα ο Τσίπρας και το κόμμα του να βγει ο λαός στους δρόμους και να πάρει στα χέρια του τις διαπραγματεύσεις στα –απαράδεκτα- πλαίσια που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καθορίσει. Και εδώ είναι που το δούλεμα πάει σύννεφο. Ο Τσίπρας δεν ήταν που έλεγε ότι η κυβέρνησή του θα βαράει νταούλια και ζουρνάδες και οι αγορές θα χορεύουν πεντοζάλη; Δεν εξαπατούσε τότε συνειδητά τον ελληνικό λαό απολαμβάνοντας την «ανάθεση» που του είχε δώσει το εκλογικό σώμα στις εκλογές; Ανόητες δικαιολογίες «προεδρικών» στελεχών ότι ο πρωθυπουργός δεν εκτίμησε σωστά στην κατάσταση, βασιζόμενος σε απόψεις υπουργών -που εξακολουθεί να διατηρεί- και συμβούλων δεν πείθουν κανέναν.

Ο λαός κατεβαίνει στους δρόμους και διεκδικεί και εσείς είστε αντίθετοι σ’ αυτό; πιθανόν να είναι η ένσταση κάποιου αναγνώστη. Ναι, είμαστε αντίθετοι αν διεκδικεί καλύτερες συνθήκες σφαγής και όχι να απαλλαγεί από τον χασάπη του. 

Και στην τελική αφού ο Τσίπρας γνώριζε τα πάντα που θα αντιμετωπίσει η κυβέρνησή του –το ότι αιφνιδιάστηκε από την στάση των «εταίρων» είναι παραμύθι της Χαλιμάς- γιατί απ’ την πρώτη στιγμή δεν εφάρμοσε αυτό το αστικό του πρόγραμμα που σε ένα βαθμό θα ανακούφιζε τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα, αποκτώντας τεράστια λαϊκά ερείσματα; Σκεφτείτε η κυβέρνηση να μην είχε κηρύξει εσωτερική στάση πληρωμών και σ’ αυτούς τους 4 μήνες έδινε για κοινωνική πολιτική τα 8 δις ευρώ, χρήματα του ελληνικού λαού που τα «έσπρωξε» στα θησαυροφυλάκια των δανειστών τοκογλύφων, τι κοινωνική αποδοχή θα είχε!!!

Μα αν δεν πληρώναμε τους δανειστές τότε θα είχαμε Grexit  θα ισχυριστεί κάποιος. Δηλαδή τώρα που «στεγνώσαμε» τα κρατικά ταμεία, αποκλείεται να το έχουμε και μάλιστα υπό πολύ πιο άσχημες για τον ελληνικό λαό συνθήκες;  

Το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό αλλά απόλυτα πολιτικό με γεωστρατηγικές προεκτάσεις. Κι έτσι έπρεπε να το αντιμετωπίσει από την πρώτη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν το έκανε. Σαν αστικό κόμμα επιδόθηκε σε κινήσεις κορυφής, παίζοντας σε ένα γήπεδο με στημένη εξέδρα και πληρωμένο διαιτητή. Τα αποτελέσματα θα ήταν ανάλογα. Σήμερα θυμήθηκε το λαό και του ζητάει να του συμπαρασταθεί.

Και αφού τόσους μήνες είχαν τον λαό αμέτοχο να παρακολουθεί απ’ τα χαζοκούτια τις «σκληρές διαπραγματεύσεις», ξαφνικά κατάλαβαν ότι είναι «υπερόπλο» και του ζητάν να βγει στο προσκήνιο.

Οσο για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που σήμερα παρουσιάζονται «αιφνιδιασμένα» από την «αντιδημοκρατική», «στυγνή», «μισανθρωπική» κλπ –όπως λένε-  συμπεριφορά των πιστωτών του ελληνικού κράτους, τους αφιερώνουμε ένα κουίζ.

Ποιος είπε τα παρακάτω;:

 «Το σχέδιό τους, λοιπόν, ήταν και παραμένει να οδηγήσουν την κυβέρνησή μας σε φθορά, ανατροπή, ή άνευ όρων παράδοση, πριν το κυβερνητικό έργο αρχίσει να αποδίδει καρπούς.

Και πριν το ελληνικό παράδειγμα επιδράσει στους συσχετισμούς σε άλλες χώρες.

Και κυρίως πριν από τις εκλογές στην Ισπανία.

Δηλαδή: Να μας πιέσουν τόσο ώστε να οδηγηθούμε σε απαράδεκτες υποχωρήσεις υπό την απειλή της πιστωτικής ασφυξίας.

Να σπείρουν έτσι απογοήτευση και να μας αποκόψουν από τη λαϊκή βάση.

Να χρησιμοποιήσουν αν χρειαστεί και μπορέσουν ακόμα και την πιστωτική ασφυξία ως μέσο πρόκλησης λαϊκής δυσαρέσκειας.

Με τελικό στόχο είτε να μας σύρουν σε κάποιο κυβερνητικό σχήμα αμφίβολης ηθικής και πολιτικής νομιμοποίησης, κατά το παράδειγμα της κυβέρνησης Παπαδήμου. Είτε να μας ανατρέψουν και να τελειώνουν με όσα εμείς εκπροσωπούμε και τους φοβίζουν. Είτε τέλος, όπως έγινε με τη ΝΔ του Σαμαρά, να μας ενσωματώσουν πλήρως στην πολιτική και τη λογική τους και να καταφέρουν έτσι στρατηγικό πλήγμα και στην Ελλάδα που αντιστέκεται, και στην Ευρώπη που λέει όχι στη λιτότητα».