Θα μείνει έκπληκτος κανείς διαπιστώνοντας πόσο επίκαιρα είναι τα λόγια του μεγάλου κομμουνιστή παιδαγωγού Δημήτρη Γληνού που περιέχονται στο βιβλιαράκι «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ», το οποίο κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβρη του 1942.
-«(...) Απέναντι σ' αυτή τη φοβερή συμφορά, την άγρια μπάρα που ξέσπασε πάνω στη χώρα μας και καταβασανίζει το λαό μας, ποια είναι η στάση του λαού; Πώς αντιμετωπίζει ο λαός τα χτυπήματα που αναταράζουν όλη του τη ζωή; Από τη μια μεριά τα χτυπήματα της τυραννίας των ξένων καταχτητών, την αρπαγή του ψωμιού του, την ολόπλευρη στέρηση των μέσων της ζωής του, την αβεβαιότητα, τη μαύρη έγνοια που τον κατατρώγει την πάσαν ημέρα, το θάνατο που τον τριγυρίζει με χίλιες μορφές την κάθε στιγμή; Και από την άλλη μεριά τα χτυπήματα της προδοσίας, την άγρια και αχόρταγη μανία της κερδοσκοπίας, την αισχρή συνωμοσία των εκμεταλλευτών της δυστυχίας του;
»Από τη μια στιγμή στην άλλη, όλα τα στρώματα του λαού μας είδανε να αναποδογυρίζεται και να γκρεμίζεται γύρω τους το οικοδόμημα της ζωής τους. Ο εργάτης έχασε τη δουλειά του, βρέθηκε στο δρόμο απένταρος. Μα και όποιος είχε δουλειά, το μεροκάματό του έγινε με μιας μηδενικό των μηδενικών. Ό,τι κέρδιζε όλο το μήνα δεν του έφτανε πια για να ζήσει ούτε μιαν ημέρα. (...) Στην ίδια θέση βρέθηκαν όλοι οι μισθωτοί. Ο ιδιωτικός και ο δημόσιος υπάλληλος, ο τραγικός αυτός αιώνας ακροβάτης ανάμεσα στην πείνα και στην κοινωνική αξιοπρέπεια, έχασε κάθε ισορροπία (..,)
Οι μικροί και μεσαίοι εισοδηματίες και πολλοί, γλυκά αποκοιμισμένοι απάνω στο μαλακό προσκέφαλο της εξασφαλισμένης ζωής, ξύπνησαν τραγικά μπροστά στο τρομαχτικό φάσμα της πείνας »(...) Και κανένας μας αληθινά δεν ξεγελιέται. Απέναντι σ' αυτή τη μαύρη δυστυχία, που μας έριξαν, και που ο μόνος σκοπός τους είναι να την μονιμοποιήσουν, μια και μόνη είναι η ψυχική στάση του λαού μας απ' άκρη σ' άκρη, εξόν από τους προδότες και τα τσακάλια. Μίσος άγριο κι' άρνηση απόλυτη!
»Οι ξένοι καταχτητές και οι ντόπιοι αιματορουφηχτάδες ένα σκοπό έχουνε: Να μας λυγίσουνε τις ψυχές κάτω από τα χτυπήματα της συμφοράς, να σπάσουνε τα ζωτικά νεύρα της ζωής μας, να τσακίσουνε την ψυχική μας αντίσταση, να μας κάνουνε να δεχτούμε τη μαύρη μοίρα που μας ετοιμάζουνε, να μας ρίξουνε στην απελπισία και τη μοιρολατρεία.
»Μα ο λαός αυτός με την τρισχιλιόχρονη ιστορία, που πέρασε μέσα σε τόσες συμφορές χωρίς να χάσει ποτέ την ελπίδα και τη δύναμη της άρνησης απέναντι σε κάθε καταχτητή, δε θα λυγίσει και τώρα και δε θα απελπιστεί. Και τώρα ολόψυχα ενωμένος θα ριζώσει στο χώμα το ελληνικό και στην ιστορία την ελληνική, και με ατσαλωμένη την ψυχή θα αντιτάξει το «όχι», το «όχι» το οριστικό και αμετάκλητο. Και αυτό πραγματικά κάνει. »(...)
Όχι! Δεν υπάρχει συμβιβασμός και μοιρολατρική αποδοχή της σκλαβιάς. Ένας και μόνος δρόμος ανοίγεται μπροστά μας. Ο δρόμος της ενεργητικής αντίστασης, ο δρόμος του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Αντίσταση ενεργητική. Παλλαϊκός αγώνας για την κατάχτηση την οριστική και την κατοχύρωση την οριστική της λευτεριάς. Αυτή είναι η ηρωική διάθεση του ελληνικού λαού μέσα στην αγωνία του. Η αγωνία του ελληνικού λαού είναι η αγωνία λαού που θέλει να ζήσει και θα ζήσει. Που θα παλέψει όλος μαζί ενωμένος, που θα παλέψει και θα νικήσει.
«Γιατί τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, νοιώθουμε όλοι ζωντανή μέσα μας την εγερτήρια κραυγή του Ρήγα του Φεραίου, που εμψύχωσε τους προγόνους μας του 21.
«Καλλίτερα μιας ώρας ελεύτερη ζωή Παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή!»
-«(...) Απέναντι σ' αυτή τη φοβερή συμφορά, την άγρια μπάρα που ξέσπασε πάνω στη χώρα μας και καταβασανίζει το λαό μας, ποια είναι η στάση του λαού; Πώς αντιμετωπίζει ο λαός τα χτυπήματα που αναταράζουν όλη του τη ζωή; Από τη μια μεριά τα χτυπήματα της τυραννίας των ξένων καταχτητών, την αρπαγή του ψωμιού του, την ολόπλευρη στέρηση των μέσων της ζωής του, την αβεβαιότητα, τη μαύρη έγνοια που τον κατατρώγει την πάσαν ημέρα, το θάνατο που τον τριγυρίζει με χίλιες μορφές την κάθε στιγμή; Και από την άλλη μεριά τα χτυπήματα της προδοσίας, την άγρια και αχόρταγη μανία της κερδοσκοπίας, την αισχρή συνωμοσία των εκμεταλλευτών της δυστυχίας του;
»Από τη μια στιγμή στην άλλη, όλα τα στρώματα του λαού μας είδανε να αναποδογυρίζεται και να γκρεμίζεται γύρω τους το οικοδόμημα της ζωής τους. Ο εργάτης έχασε τη δουλειά του, βρέθηκε στο δρόμο απένταρος. Μα και όποιος είχε δουλειά, το μεροκάματό του έγινε με μιας μηδενικό των μηδενικών. Ό,τι κέρδιζε όλο το μήνα δεν του έφτανε πια για να ζήσει ούτε μιαν ημέρα. (...) Στην ίδια θέση βρέθηκαν όλοι οι μισθωτοί. Ο ιδιωτικός και ο δημόσιος υπάλληλος, ο τραγικός αυτός αιώνας ακροβάτης ανάμεσα στην πείνα και στην κοινωνική αξιοπρέπεια, έχασε κάθε ισορροπία (..,)
Οι μικροί και μεσαίοι εισοδηματίες και πολλοί, γλυκά αποκοιμισμένοι απάνω στο μαλακό προσκέφαλο της εξασφαλισμένης ζωής, ξύπνησαν τραγικά μπροστά στο τρομαχτικό φάσμα της πείνας »(...) Και κανένας μας αληθινά δεν ξεγελιέται. Απέναντι σ' αυτή τη μαύρη δυστυχία, που μας έριξαν, και που ο μόνος σκοπός τους είναι να την μονιμοποιήσουν, μια και μόνη είναι η ψυχική στάση του λαού μας απ' άκρη σ' άκρη, εξόν από τους προδότες και τα τσακάλια. Μίσος άγριο κι' άρνηση απόλυτη!
»Οι ξένοι καταχτητές και οι ντόπιοι αιματορουφηχτάδες ένα σκοπό έχουνε: Να μας λυγίσουνε τις ψυχές κάτω από τα χτυπήματα της συμφοράς, να σπάσουνε τα ζωτικά νεύρα της ζωής μας, να τσακίσουνε την ψυχική μας αντίσταση, να μας κάνουνε να δεχτούμε τη μαύρη μοίρα που μας ετοιμάζουνε, να μας ρίξουνε στην απελπισία και τη μοιρολατρεία.
»Μα ο λαός αυτός με την τρισχιλιόχρονη ιστορία, που πέρασε μέσα σε τόσες συμφορές χωρίς να χάσει ποτέ την ελπίδα και τη δύναμη της άρνησης απέναντι σε κάθε καταχτητή, δε θα λυγίσει και τώρα και δε θα απελπιστεί. Και τώρα ολόψυχα ενωμένος θα ριζώσει στο χώμα το ελληνικό και στην ιστορία την ελληνική, και με ατσαλωμένη την ψυχή θα αντιτάξει το «όχι», το «όχι» το οριστικό και αμετάκλητο. Και αυτό πραγματικά κάνει. »(...)
Όχι! Δεν υπάρχει συμβιβασμός και μοιρολατρική αποδοχή της σκλαβιάς. Ένας και μόνος δρόμος ανοίγεται μπροστά μας. Ο δρόμος της ενεργητικής αντίστασης, ο δρόμος του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Αντίσταση ενεργητική. Παλλαϊκός αγώνας για την κατάχτηση την οριστική και την κατοχύρωση την οριστική της λευτεριάς. Αυτή είναι η ηρωική διάθεση του ελληνικού λαού μέσα στην αγωνία του. Η αγωνία του ελληνικού λαού είναι η αγωνία λαού που θέλει να ζήσει και θα ζήσει. Που θα παλέψει όλος μαζί ενωμένος, που θα παλέψει και θα νικήσει.
«Γιατί τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, νοιώθουμε όλοι ζωντανή μέσα μας την εγερτήρια κραυγή του Ρήγα του Φεραίου, που εμψύχωσε τους προγόνους μας του 21.
«Καλλίτερα μιας ώρας ελεύτερη ζωή Παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή!»
+ σχόλια + 5 σχόλια
Υπήρχε βέβαια και η Αστική Τάξη Αγγλόφιλοι και Γερμανόφιλοι που δρούσε παρά τις διαφορές της με Ταξικό Κριτήριο και απο το 1943 διεξήγαγε ΤΑΞΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ. Αντίθετα ο Χαρακτήρας του ΕΑΜ ως πόλιτικό μέτωπο τον Οκτώβρη του 1944 δεν μετέτρεψε τον Πόλεμο σε Ταξικό και χάθηκε η εξουσία. Το ίδιο συνέβη σε ολόκληρη την Δ,Ευρώπη. Αντίθετα με Κοινωνική Συμμαχία εργατων αγροτών όλα θα ήτανε διαφορετικά παντού. Συμπεράσματα με αξία για το σήμερα
Άσε τις κοτσανοατάκες μοσχάρι του αριστερισμού/δογματισμού (έκφραση είναι, τα μοσχαράκια δεν φταίνε σε τίποτα) και κάτσε διάβασε τι έχει γράψει ο Γληνός (και το "Τι Είναι"). Με την αρτηρισκλήρωση που έχετε νομίζετε ότι μπρίκια κολλάγαν οι κομμουνιστές που φτιάξαν το ΕΑΜ και τους διέφευγε η συμπεριφορά της ελληνικής αστικής τάξης. Το ΕΑΜ καλά ξεκίνησε, αργότερα το ΚΚΕ δεν ήξερε τι θα το κάνει. Τέτοια μυαλά είχε η ηγεσία του κόμματος και εκτιμούσε το '44 ότι δεν είναι ώριμες οι συνθήκες για να προχωρήσει παραπέρα. Για να χρησιμοποιήσουμε σημερινούς όρους προσέγγιζε το θέμα του ΕΑΜ όπως προσεγγίζετε το θέμα συμμαχίες του κομμουνιστικού κόμματος με την "Λαϊκή Συμμαχία": σαν κάτι το στατικό, το ποιοτικά αμετάβλητο, αυτό είναι/ήταν/θα είναι.
opca
ΥΓ1: Την ιστορία την γράφουν, όπως φαίνεται, οι σχετικά-τοπικά ισχυροί. Μαγειρεύετε την ιστορία για να στηρίξετε το καινοφανή αριστερισμό σας. Καλή ώρα διάβασα πρόσφατα το πόνημα του Σκολλαρίκου στην Κομεπ για τον 1ο ΠΠ και την Ελλάδα.
ΥΓ2: Ρίχνουμε στην κάλπη ΟΧΙ την Κυριακή. ΟΧΙ στα τελεσίγραφα και τους εκβιασμούς του ιμπεριαλισμού και του ντόπιου κεφαλαίου. Αγωνιζόμαστε και φωνάζουμε ΟΧΙ στο "έντιμο" μνημόνιο των ευρωλιγούρηδων ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Άκυρο στους άκυρους του άκυρο/αποχή. Δώστε εσείς τις πολιτικές μάχες όταν δεχθεί ο ιμπεριαλισμός και το κεφάλαιο να παίξει με fair play.
ΥΓ3: Προς όλες τις φρεγάτες τις ταξικής πάλης. Από τις περίφημες ενδοαστικές συγκρούσεις και τις μερίδες της αστικής τάξης που δεν θέλουν το ευρώ που μας τσαμπουνάτε τα τελευταία χρόνια είδατε κανέναν από δαύτους να σηκώνει το γάντι και να στοιχίζεται πίσω από αυτό το λάβαρο? Μήπως και αυτές ήταν δημιούργημα της φαντασίας και μιας σκέψης μηχανιστικής, μεταφυσικής και τελείως ανίκανης να ερμηνεύσει τον κόσμο, πόσο μάλλον να τον αλλάξει?
7.31
τα συμπεράσματα με αξία βάλτα στον μούσκιο.Θα σου χρειαστούν σε καμμιά 500αριά χρόνια.
Τότε υπολογίζει το κώμα να ωριμάσουν τα μούσμουλα και να κοινωνικοποιήσουν τα μέσα παραγωγής.
αιντε τρομάρα σου που θα μας κάνεις μαθήματα ιστορίας.
10.05 Είναι η ίδια η Φυσιογνωμία των ΛΑΙΚΩΝ ΜΕΤΩΠΩΝ που οδήγησε στην ήττα εγκλοβίζοντας τα ΚΚ σε ολοκλήρη την Δ.Ευρώπη. Οσο για την ηγεσία του ΚΚΕ 1941 1944 καμμία αμφιβολία ότι ήτανε Οπορτουνιστές. Αν ήτανε Κοινωνική Συμμαχία θα ήτανε όλα διαφορετικά παντού Υ.Γ Πετάμε απο επάνω την οπορτουνιστική σκουριά του 20ου Συνεδρίου στα Συμπεράσματα. Εχουμε Καπιταλισμό στο Ιμπεριαλιστικό Στάδιο αρα δεν υπάρχει Αριστερισμός σύμφωνα με τον ΛΕΝΙΝ. Υ.Γ Ρίχνουμε στην Κάλπη Τριπλό ΟΧΙ με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ. Υ.Γ Είδαμε Ξενοδόχους Εφοπλιστές Φαρμακοβιιομήχανους. Και για το Αρθρο του Σκολλαρίκου Εξαιρετικό. Οπως και τα 3 Γράμματα του Ζαχαριάδη που παραβιαστήκανε απο την ηγεσία του ΚΚΕ 1941 1944
10.45 Είναι πλύ χρήσιμα για το σήμερα για να μη γίνουνε πάλι τα ίδια............................................
Δημοσίευση σχολίου