Μεγάλες ανατροπές φέρνει το 3ο μνημόνιο για τη δημόσια εκπαίδευση. Στις νομοθετικές ρυθμίσεις περιλαμβάνονται οι εξής δεσμεύσεις: «Ευθυγράμμιση αναλογίας μαθητών ανά τάξη και εκπαιδευτικό μέχρι τον Ιούνιο του 2018. Αυτό σημαίνει περισσότεροι μαθητές ανά τμήμα και, βέβαια, αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών. Παράλληλα ανοίγει ένας δεύτερος γύρος συγχωνεύσεων και καταργήσεων σχολικών μονάδων.
Στο σχολείο του νέου Μνημονίου, δεν επιτρέπεται να αυξηθεί ο προϋπολογισμός για την Παιδεία (3η χώρα από το τέλος στην ΕΕ με Βουλγαρία, Σλοβακία), να γίνουν επαρκείς διορισμοί, να μειωθούν οι μαθητές στην τάξη, να καλυτερέψουν οι μισθοί και οι εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών, η υλικοτεχνική υποδομή των σχολείων, εργαστηρίων και η ενίσχυση των μαθητών.
Η αποδόμηση της δημόσιας εκπαίδευσης και η υποταγή της στους νόμους της αγοράς, όπως επιδιώκουν ΕΕ - ΔΝΤ - ΟΟΣΑ και Κυβέρνηση υλοποιείται μέσα από την «αξιολόγηση» που χρησιμοποιείται για την ιδεολογική χειραγώγηση των εκπαιδευτικών τρομοκράτηση, την κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών με επακόλουθο τον κανιβαλισμό και τη νομιμοποίηση της πολιτικής των απολύσεων και των περικοπών. Αναφέρεται στις νέες ρυθμίσεις: «Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και των σχολικών μονάδων θα συνάδει με το γενικό σύστημα αξιολόγησης της δημόσιας διοίκησης. Οι αρχές σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ και ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες, θα επικαιροποιήσουν, έως τον Απρίλιο του 2016, την αξιολόγηση του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος που εκπόνησε ο ΟΟΣΑ το 2011».
Οι εμπειρογνώμονες του ΟΟΣΑ επισημαίνουν, πρώτον, ότι είναι απαραίτητη «η σύνδεση μεταξύ της αξιολόγησης μαθητών, σχολικών μονάδων και εκπαιδευτικών». Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ «η αξιολόγηση της σχολικής μονάδας, του εκπαιδευτικού καθώς και τα τυποποιημένα τεστ για την αξιολόγηση των μαθητών σε εθνικό επίπεδο πρέπει να εξεταστούν μαζί».
Αυτό σημαίνει ότι, οι εκπαιδευτικοί «χρεώνονται» την επιτυχία ή αποτυχία των μαθητών τους και η διοίκηση του σχολείου «χρεώνεται» με τη σειρά της την επιτυχία και την αποτυχία όλων. Δεν είναι, βέβαια, τυχαίο ότι από την επίσημη αξιολόγηση ουσιαστικά «αγνοούνται» ή καταγράφονται τυπικά οι αμέτρητοι κοινωνικοί και εκπαιδευτικοί παράγοντες που επηρεάζουν και συνδιαμορφώνουν την εκπαιδευτική διαδικασία και το εκπαιδευτικό έργο. Κοινωνική προέλευση, οικογενειακή κατάσταση, συνθήκες διαβίωσης και κατοικίας, υλικοτεχνική υποδομή σχολείου, τύπος εξετάσεων, σχολικά βιβλία, εκπαιδευτικό κλίμα, παιδαγωγικές μέθοδοι, τα πάντα γίνονται καπνός. «Αγνοούνται» οι κοινωνικές και γεωγραφικές ανισότητες που διαμορφώνουν αντίξοες συνθήκες για την εκπαίδευση των μαθητών από τα ασθενέστερα οικονομικά και κοινωνικά στρώματα. Παραλείπονται όλοι εκείνοι οι παράγοντες που οδηγούν στον Καιάδα της εγκατάλειψης του σχολείου και του αναλφαβητισμού.
*Ο Γιώργος Κ. Καββαδίας είναι φιλόλογος, μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά, μέλος της ΣΕ του περιοδικού «Αντιτετράδια της εκπαίδευσης» και αρθρογράφος στο «ΕΘΝΟΣ».
+ σχόλια + 1 σχόλια
Και οι πρυτανεις διοριζουν στους ειδικους λογαριασμους τα δικα τους παιδια μαζικά, οι διοικητικοι που μπηκαν απο το παραθυρο "δικαωθηκαν" από τον κατρουγκαλο, και μεχρι πριν τα capital controls τα ΑΕΙ-ΤΕΙ αγοραζαν από ενα pc κάθε μερα με μέση τιμή 900 ευρω. Να σταματησει και αυτό το παραμυθι με την "υλικοτεχνικη υποδομή" που γινεται μάσες και κονδυλια δημοσιων σχεσεων στα περικλειστα στην κοινωνια εκπαιδευτικά ιδρυματα.
Δημοσίευση σχολίου