Αυτή την περίοδο, μετά το δημοψήφισμα για την ακρίβεια, πολιτικό κεφάλαιο της χώρας για τα μέσα θεωρείται ο Αλέξης Τσίπρας.
Τα τελευταία 15 χρόνια πολιτικά κεφάλαια ήταν ο Σημίτης, ο Καραμανλής κι ο ΓΑΠ. Αν δεν θυμάται κάποιος τι πήδημα έχει φάει ο λαός απ’ αυτά τα πολιτικά κεφάλαια, θα του το θυμίσει το Σεπτέμβριο-Οκτώβριο το πολιτικό κεφάλαιο Τσίπρας, που είναι σε συσκευασία 3 σε 1. Αυτά όμως τα αφήνω στους πολιτικούς αναλυτές και στον λαό, που πάντα ελπίζουν, μετά απογοητεύονται και ποτέ δεν μαθαίνουν (συγγνώμη για τη γενίκευση, αλλά δεν θα αφήσω να μου χαλάσουν την εικόνα μερικοί που δεν είναι λαμόγια και μερικοί που τα παίρνουν τα γράμματα).
Πάω στα δικά μου λοιπόν. Τι κοινό έχουν τα 3 προηγούμενα πολιτικά κεφάλαια, για λόγους οικονομίας θα χρησιμοποιώ την κωδική λέξη Σ.ΚΑ.ΓΙΑ (Σημίτης, Καραμανλής, Γ ιωργάκης του Ανδρέα) με το πολιτικό κεφάλαιο Τσίπρα; Πολλά, παρά πολλά μάλιστα.
Τα ΣΚΑΓΙΑ άρχισαν να τα πλασάρουν στο κοινό σαν μετριότητες, αρέσει πολύ στον λαό αυτό, όσον αφορά την εξουσία λατρεύει τις μετριότητες, γιατί πάντα φέρνουν καλύτερα αποτελέσματα απ’ τις φίρμες. Ο Σημίτης ήταν ο κύριος καθηγητής, ο μετρίως μέτριος και πάντα μετρημένος, που έκανε σαρδάμ ακόμα κι όταν έλεγε ΓΕΙΑ ΣΑΣ κι όταν μιλούσε αγγλικά τα lower χόρευαν τσιφτετέλι. Ο Καραμανλής ήταν ο αγαθός γίγαντας Κωστάκης που λόγω επιθέτου έγινε αρχηγός, ένα λαϊκό άκακο παιδί, που τρώει πιτόγυρα, γουστάρει να βλέπει μπάλα, αλλά όταν πάει να την κλωτσήσει καταλήγει με πατερίτσες.
Ο Γιωργάκης, το λιγότερο έξυπνο παιδί του Αντρέα, το αμερικανάκι, ο μαμάκιας, που γελάμε μαζί του στη χώρα, αλλά στο εξωτερικό τον εκτιμάνε. Οι δυο τελευταίοι ήταν και αντιεξουσιαστές στην εξουσία. Με αυτά τα χαρακτηριστικά τους πλάσαραν τα μέσα στο κοινό και σε πολύ μικρό διάστημα μας είπαν ότι είναι πολιτικά κεφάλαια. Γιατί τύπους με τέτοια χαρακτηριστικά; Κάντε ένα τσεκάρισμα στους γείτονες και γνωστούς σας και θα δείτε.
Αυτό ήταν όμως τα ΣΚΑΓΙΑ; Μπορεί. Όταν όμως κοιτάς τα αποτελέσματα που έφεραν τα ΣΚΑΓΙΑ λες: ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ, ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ! Στην περίοδο του μετρημένου κυρίου καθηγητή τόσα σκάνδαλα, στην περίοδο του ποδοσφαιρόφιλου σουβλακοφάγου λαϊκού παιδιού τόσα χρέη, και στην περίοδο του παιδιού της μάνας του, που η ευγένεια κι η παγκοσμιοποίηση του βγαίνανε απ’ τα αυτιά, μνημόνιο και ξύλο, τόσο πολύ ξύλο που ακόμα δεν έχουμε ισιώσει. Τα ’χουν αυτά τα πολιτικά κεφάλαια, παιδιά.
Τώρα λοιπόν έχουμε μπροστά μας το πολιτικό κεφάλαιο Τσίπρας. Θυμάστε τι ήταν για τα μέσα πριν γίνει κεφάλαιο; Ανεπάγγελτος, μέτριος, φίλος αντιεξουσιαστών, με άθλια αγγλικά, άθεος, που του αρέσει η μπάλα. Ήταν ο τύπος που έλεγε ΓΚΟ ΜΠΑΚ ΜΑΝΤΑΜ ΜΕΡΚΕΛ και τώρα μιλάει με αργκό στο Σόχο άμα γουστάρει.
Αυτό το πολιτικό κεφάλαιο, πριν γίνει τέτοιο, το πλάσαραν με τα συμπαθητικά «κουσούρια» που είχαν τα ΣΚΑΓΙΑ. Τι αποτελέσματα θα φέρει; Ακόμα είναι στα προαπαιτούμενα το παιδί, αλλά, όπως έγραφε και μια διαφήμιση στα ψιλά γράμματα, οι προηγούμενες αποδόσεις δεν εξασφαλίζουν τις μελλοντικές.
Γιατί πάντα αυτό το πλασάρισμα πιάνει; Έχω δύο απαντήσεις:
1 ) Γιατί οι φελλοί είναι ελαφρύτεροι απ' το νερό, όπως μάθαμε στο σχολείο
2) Γιατί το νερό είναι βαρύτερο απ’ τους φελλούς, όπως έγραφε ο θεατρικός συγγραφέας Γ. Σκούρτης.
Εγώ είμαι με τον Σκούρτη.
ΥΓ: Σαμαράς-Βενιζέλος-Καρατζαφέρης-Κουβέλης-Θεοδωράκης κλπ. δεν θεωρήθηκαν ούτε θα θεωρηθούν ποτέ πολιτικά κεφάλαια. Αυτοί δούλευαν και δουλεύουν φασόν.
Δημοσίευση σχολίου