Δημήτρης Τρίμης VS ΚΚΕ

Σκληρή κριτική ασκεί στην Αλέκα Παπαρήγα, και στο ΚΚΕ, ο δημοσιογράφος Δημήτρης Τρίμης, από την εφημερίδα των Συντακτών, με αφορμή την τοποθέτηση που έκανε η πρώην γ.γ της Κ.Ε ΚΚΕ μιλώντας στο βήμα της βουλής κατά την συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις, της κυβέρνησης.

«Το ΚΚΕ δεν εύχεται να πετύχει η κυβέρνηση διότι θα είναι ζημιά για το λαό αφού θα περάσει το αντιλαϊκό και αντεργατικό της πρόγραμμα, τόνισε η Αλέκα Παπαρήγα...
Σημείωσε ότι το ΚΚΕ θέλει η κυβέρνηση να αποτύχει όχι διότι είναι ανίκανη, όπως ισχυρίζονται άλλα κόμματα ή επειδή θα την πουλήσουν οι εταίροι της, αλλά διότι ο λαός θα της βάλει εμπόδια» αναφέρει το σχετικό αναλυτικό ρεπορτάζ στην ιστοσελίδα 902.

Ο Δημήτρης Τρίμης, στο κείμενο του, επικαλούμενος δηλώσεις του Κώστα Κάππου, κάνει αναφορά στην εποχή που, σύμφωνα με τον ίδιο «το ΚΚΕ δεν ήταν... ανάδελφο και κακορίζικο». 

Επειδή έχουμε δεδομένο ότι θα ακολουθήσει απάντηση από τον «Ριζοσπάστη» την οποίο φυσικά θα παραθέσουμε, αναδημοσιεύουμε το άρθρο του δημοσιογράφου της «ΕτΣ»:

Το ΚΚΕ δικαιούται να ασκεί δομική «αριστερή» αντιπολίτευση στην κυβέρνηση. Όμως, ήταν πάντοτε έτσι ανάδελφο το ΚΚΕ;

Η τέως Γ.Γ. της Κ.Ε του ΚΚΕ και νυν βουλευτής του κόμματος Αλέκα Παπαρήγα ευχήθηκε στη Βουλή στον Αλέξη Τσίπρα και στην κυβέρνηση... καλή αποτυχία, με το γνωστό κακορίζικο στιλ που ακολουθεί ο Περισσός.

Ασφαλώς το ΚΚΕ δικαιούται να ασκεί δομική «αριστερή» αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ, στον πρωθυπουργό και στην κυβέρνηση, επειδή, «πουλάνε την παραμύθα» (έτσι γράφει ο σημερινός «Ριζοσπάστης») του αντινεοφιλελεύθερου μετώπου και επειδή «ο Αλέξης Τσίπρας χθες στη Βουλή κάλεσε όλες τις προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης, εκτός από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, να ορθώσουν τείχος στο νεοφιλελευθερισμό».

Το ΚΚΕ σήμερα είναι ένα πάρα, πάρα πολύ αντικαπιταλιστικό κόμμα, το πιο ούλτρα, καθαρό κι ορθόδοξο κομμουνιστικό του κόσμου και δεν συμμαχεί με κανένα, εφόσον όλοι  καλλιεργούν αυταπάτες και ψευδαισθήσεις, πλην του εαυτού του βεβαίως.

Όμως, ήταν πάντοτε έτσι ανάδελφο το ΚΚΕ; Και δεν αναφέρομαι στην επιλογή του Χαρίλαου Φλωράκη το «βρώμικο» 1989, να συγκατοικήσει στον ίδιο πολιτικό φορέα (τον «Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου») με τους ως τότε «αναθεωρητές και οπορτουνιστές» σοσιαλδημοκράτες ευρωπαϊστές της ΕΑΡ του Λεωνίδα Κύρκου και του Φώτη Κουβέλη, και λίγο αργότερα να συγκυβερνήσει με την Ν.Δ. του Κ. Μητσοτάκη, εναντίον του ΠΑΣΟΚ.

Ακόμα νωρίτερα, το 1988, όπως διαβάζουμε στην πρόσφατη τιμητική έκδοση για τον αείμνηστο κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΚΚΕ (1974 -1989), Κώστα Κάππο, το Κόμμα διέθετε και πολιτική συμμαχιών και υιοθετούσε την προοδευτική εξέλιξη, τα πολιτικά στάδια, δηλαδή, προς τον τελικό στόχο του σοσιαλισμού με τη ηγεμονία του προλεταριάτου. Το ρεπορτάζ είναι από τον «Ριζοσπάστη» 9 Μαρτίου 1988, δηλαδή, μιας άλλης εποχής.

Συγκεκριμένα, κατά τη συζήτηση για την ψήφιση του περίφημου άρθρου 4 που είχε φέρει η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (του Ανδρέα Παπανδρέου) και με το οποίο ουσιαστικά αφαιρούνταν συνδικαλιστικά δικαιώματα και υπονομευόταν το ύψιστο εργατικό όπλο της απεργίας, ο Κώστας Κάππος είχε έναν εξαιρετικό διάλογο με τον τότε υπουργό Γ. Γεννηματά:
«Μας μιλήσατε πάλι για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Καλά σοσιαλιστική κυβέρνηση και καπιταλισμός πως συμβιβάζονται;», αναρωτήθηκε ρητορικά ο Κ. Κάππος.

Ο Γ. Γεννηματάς, του απάντησε: «Εαν εσείς που είσατε κομμουνιστικό κόμμα ερχόσασταν στην εξουσία αύριο -διεκδικείτε απ' ό,τι γνωρίζω μάλιστα με μια συμμαχία αριστερού συνασπισμούτην εξουσία- θα συμβιβαζόσασταν με ένα καπιταλιστικό καθεστώς, ναι ή όχι; Ή θα κάνατε κομμουνισμό εδώ και σήμερα;». «Κύριε υπουργέ, εμείς μέσα στην τακτική και τη στρατηγική μας», έλεγε ο Κ, Κάππος, «σαν πρώτη φάση έχουμε τη δημοκρατία του λαού».

«Εχουμε την ενότητα των πλατιών αριστερών δυνάμεων και δεν μιλάγαμε ποτέ για σοσιαλιστική κυβέρνηση, αλλά για αντιμονοπωλιακή δημοκρατική κυβέρνηση, η οποία κάνει μεταρρυθμίσεις που είναι ώριμες, που μπορούν να δράσουν... Σοσιαλιστική κυβέρνηση σημαίνει τα μέσα παραγωγής κοινωνικοποιημένα, σημαίνει πέρασμα της εξουσίας στα χέρια των εργαζομένων».

Είδατε λοιπόν που αγωνιστές κομμουνιστές, σύμβολα ανιδιοτέλειας για το λαό μας, όπως ο Κώστας Κάππος ηγούνταν ενός άλλου ΚΚΕ που πίστευε ειλικρινά «στην ενότητα των πλατιών αριστερών δυνάμεων», στη αντιμονοπωλιακή δημοκρατική κυβέρνηση (με τη συμμετοχή του ΚΚΕ) που θα κάνει μεταρρυθμίσεις που είναι ώριμες  κατά την πρώτη φάση της πορείας προς τον σοσιαλισμό.

Σήμερα τι άλλαξε και το ΚΚΕ απαγορεύει το αντινεοφιλελεύθερο δημοκρατικό μέτωπο των προοδευτικών δυνάμεων υπέρ των συμφερόντων των λαϊκών τάξεων;