Ζούμε σε μια ελεύθερη, τίμια και δημοκρατική χώρα...

Πηγή: Του Κώστα Καίσαρη -  sentragoal.gr

Λοιπόν, ζούμε σε μια χώρα που ο υπουργός Εθνικής Αμυνας βγάζει φωτογραφία με ντεκόρ έναν σκοτωμένο καρχαρία, καμαρώνει και χαζογελάει. Και τη δημοσιοποιεί για να δείξει ότι έτσι ακριβώς θα καθαρίσει τους «μεγαλοκαρχαρίες» που πίνουν το αίμα του λαού. Γεγονός που έκανε έξαλλη την Ελεονώρα Μελέτη (φωτό), η οποία σχολίασε ότι «στη φωτογραφία εικονίζονται τρία ζώα».

Ζούμε σε μια χώρα, που με αφορμή τη φωτογραφία με τον νεκρό καρχαρία, βουλευτής καταθέτει ερώτηση στη Βουλή. Ο Ποταμίσιος Αμυράς, γνωστός και ως φαλακρός ποδηλάτης. Ο οποίος ρωτάει τους υπουργούς Περιβάλλοντος και Ναυτιλίας «αν καταδικάζουν την απερίσκεπτη μικροπολιτική εκμετάλλευση του ευαίσθητου αυτού θέματος» απο τον Π. Καμμένο (ερώτηση γι' αυτούς που πνίγονται κάθε μέρα στο Αιγαίο, δεν έκανε. Για τον καρχαρία υπάρχει ευαισθησία. Για τους ανθρώπους όχι).

Ζούμε σε μια χώρα που ο Αηδόνης, πρώην βουλευτής (και για μια βδομάδα υπουργός), αντί να επιστρέψει στο σχολείο σαν γυμναστής, παίρνει απόσπαση σαν ειδικός σύμβουλος στην ομοσπονδία Ποδηλασίας. Και θα χτυπάει κάθε πρωί κάρτα στο Jimmy's στη Βαλαωρίτου. Ή σε οποιοδήποτε άλλο καφέ της αρεσκείας του. Με απόφαση που υπογράφει ο υπουργός της Αριστερής Κυβέρνησης, Σταύρος Κοντονής.

Ζούμε σε μια χώρα που η σύζυγος του δημάρχου Αμαρουσίου και προέδρου του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών δηλώνει ότι αρέσκεται στο να την αποκαλούν Πατούλενα και προσθέτει: «Δεν μασάω... είμαι μια κατηγορία μόνη μου... και σιγά μωρέ τον Βαρουφάκη. Εγώ έχω τον Πατούλη».

Ζούμε στη χώρα που ο Γιώργος Λιάγκας έγινε έξαλλος με την Τζένη Μπαλατσινού: «Οταν είναι άντρας σου ο Κωστόπουλος ούτε για πλάκα δεν του εύχεσαι να κάνει εκπομπή μαγειρικής στη τηλεόραση. Εγώ αν ήμουν Κωστόπουλος ούτε για πλάκα δεν θα ήθελα να το ακούσω αυτό από την πρώην γυναίκα μου».

Ζούμε σε μια χώρα που κάποιοι ψηφίζουν τον Γιάννη Μιχελογιαννάκη και κάποιοι άλλοι επιμένουν να παίρνουν στα σοβαρά αυτά που λέει: «Θα σκεφτώ αν θα ψηφίσω το ασφαλιστικό».

Ζούμε σε μια χώρα που όχι μόνο είναι υπουργός ο Τέρενς Κουίκ, αλλά εκφράζει και τη βεβαιότητα ότι «το τέλος της χρονιάς θα βρει την πατρίδα σε τροχιά πραγματικής ανάπτυξης».

Ζούμε στη χώρα που η Αντζι Σαμίου, σε αντίθεση με τον Λάκη Λαζόπουλο, δηλώνει απογοητευμένη από τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ: «Οι ευκαιρίες δόθηκαν, οι ελπίδες δεν δικαιώθηκαν. Οπου φτωχός κι η μοίρα του. Ονειρο ήταν και πάει. Σαν προδομένος έρωτας που σε αφήνει με την πίκρα και τη θλίψη».

Ζούμε σε μια χώρα που ο Μητροπολίτης Πειραιά βρίζει την κυβέρνηση και την ΕΡΤ επειδή δεν μεταδόθηκε ο αγιασμός των υδάτων από την ενορία του, που βρίσκεται «στο πρώτο λιμάνι της χώρας».

Ζούμε στη χώρα που, με την ευκαιρία των εορτών, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επισκέφθηκε μια άνεργη μητέρα και της πρόσφερε ποτά (αν το κρασί ήταν Μοσχοφίλερο ή Σαββατιανό κι αν το ουίσκι ήταν Jonny ή Vat 69 δεν έγινε γνωστό)!

Ζούμε στη χώρα που ο πρωθυπουργός της μπερδεύει τη Λέσβο με τη Μυτιλήνη.

Ζούμε στη χώρα που ο Στράτος Μολυβάς στέλνει επιστολή στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Γ. Δραγασάκη και ζητάει να γίνουν εκλογές στον ΣΕΓΑΣ (προφανώς επειδή θεώρησε ότι ο Τσίπρας θα ήταν απασχολημένος με τις επιστολές που του είχαν στείλει ο Μπέος και ο Αλαφούζος).

Ζούμε σε μια ελεύθερη, τίμια και δημοκρατική χώρα, που ο Δημήτρης Μελισσανίδης, μαθημένος τόσα χρόνια στο φερ πλέι του επιχειρηματικού κόσμου, δεν μπορεί να αντέξει τη διαφθορά, την ψευτιά και την υποκρισία του ποδοσφαιρικού παραγοντισμού.

Αυτά.