Το Λιτόχωρο και η Αποχή του ’46

Σε προηγούμενη ανάρτησή μας (31 Μάρτη 1946 – Η επίθεση στο σταθμό Χωροφυλακής του Λιτόχωρου), είχαμε γράψει για την επίθεση στο σταθμό Χωροφυλακής του Λιτόχωρου τα ξημερώματα της ημέρας των εκλογών-παρωδία από τις οποίες το ΚΚΕ είχε καλέσει το λαό να απέχει. Γνωστές οι διώξεις που γνώρισε στη συνέχεια ο κόσμος της Αριστεράς, καθώς εύκολα μπορούσε να διαπιστωθεί αν ψήφισε ή όχι. Πολλές απόψεις έχουν ακουστεί γύρω από την ορθότητα ή μη της απόφασης εκείνης για αποχή, μιας απόφασης δύσκολης και εν πολλοίς “υποχρεωτικής” λόγω των συνθηκών βίας και τρομοκρατίας που επικρατούσαν. Συνθηκών που είχαν επιβάλει οι άγγλοι ιμπεριαλιστές και η μοναρχοφασιστική δεξιά.

Με την ασφάλεια των πολλών δεκαετιών που μας χωρίζουν από τότε, έχουμε όλοι την πολυτέλεια να σχολιάζουμε την ορθότητα επιλογών που έγιναν μέσα στη δίνη των γεγονότων, μέσα στο καμίνι της ταξικής πάλης. Αν και βέβαια είναι θεμιτή κάθε άποψη, χρειάζεται κατά τη γνώμη μας η απαραίτητη οριοθέτηση από όσους, στο όνομα των διώξεων που γνώρισαν κατόπιν οι αγωνιστές της εποχής που τήρησαν τη γραμμή του κόμματος και “στιγματίστηκαν” από το κράτος του δοσιλογισμού, φθάνουν να “αποδίδουν” τα εγκλήματα του μοναρχοφασισμού στο ΚΚΕ, το ΕΑΜ και την απόφαση της αποχής. Δεν μας λένε βέβαια ότι ήταν τέτοιο το κλίμα, που ακόμα και αστοί πολιτικοί του κέντρου τάχθηκαν υπέρ της στάσης της αποχής.

Είχαμε παραθέσει ένα απόσπασμα από το Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ για την επίθεση στο Λιτόχωρο. Συνεχίζουμε σήμερα παραθέτοντας ολόκληρο το πολύ ενδιαφέρον απόσπασμα που αφορά στην απόφαση της αποχής και τα ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ