Για μία αναγκαία πρωτοβουλία για την κομμουνιστική ανασύνθεση
Η πρόταση της Πρωτοβουλίας θα παρουσιαστεί από τον Χρίστο Κατσούλα
Εκ μέρους συλλογικοτήτων, θα παρέμβουν οι:
Παναγιώτης Βωβός, ΑΡΚ
Κώστας Ήσυχος, Αριστερό Ρεύμα
Βασίλης Λιόσης, Σύλλογος Γιάννης Κορδάτος
Παναγιώτης Μαυροειδής, ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση
Αντώνης Νταβανέλλος, ΔΕΑ
Δημήτρης Παπαζαχαρίας, Ανασύνθεση ΟΝΡΑ
Μαριάννα Τσίχλη, ΑΡΑΣ
Θα ακολουθήσει συζήτηση.
Παρεμβάσεις θα υπάρξουν και εκ μέρους της Αριστερής Ανασύνθεσης, της Παρέμβασης και ανένταχτων συντρόφων/ισσων, που συμμετέχουν στην Πρωτοβουλία για την Κομμουνιστική Αριστερά.
Εδώ το event της εκδήλωσης στο facebook
Ακολουθεί το κάλεσμα της Πρωτοβουλίας για την Κομμουνιστική Αριστερά.
***
Για μια αναγκαία πρωτοβουλία για την ανασύνθεση μιας σύγχρονης κομμουνιστικής Αριστεράς
1. Ζούμε σε μια περίοδο βαθιάς πολιτικής, στρατηγικής και πολιτισμικής κρίσης της Αριστεράς. H βαρβαρότητα της εφαρμογής του Τρίτου Μνημονίου αποτελεί μια ήττα του λαού, με ευθύνη όλων των εκδοχών της Αριστεράς. Όχι μόνο του κυβερνητισμού και του ευρωπαϊσμού που αποδείχτηκαν βασιλικές οδοί για το νεοφιλελευθερισμό, αλλά και του γενικόλογου αντικαπιταλισμού που αδυνατεί να κάνει τη σύνδεση ανάμεσα στη σημερινή αντίσταση και μια πραγματική διαδικασία επαναστατικής μετάβασης.
Το γεγονός ότι ενώ στην Ελλάδα υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους κύκλους κοινωνικής αναταραχής, πολιτικής κρίσης και ανατροπής στις σχέσεις εκπροσώπησης, αλλά ταυτόχρονα οι απόψεις, οι νοοτροπίες και οι πρακτικές του μεγαλύτερου μέρους της Αριστεράς παραμένουν αμετάβλητες στην κατάσταση του 2009, δείχνει να έχουμε ξεχάσει ότι Αριστερά που δεν αλλάζει, που δεν μαθαίνει, που δεν ανανεώνεται επαναστατικά είναι μια Αριστερά που οδεύει νομοτελειακά προς την ήττα. Από τον εγκλωβισμό δυνάμεων μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ για μεγάλο διάστημα, παρότι ήταν εμφανής η δεξιά και καθεστωτική γραμμή που κυριαρχούσε, μέχρι την ατολμία και τη δυσπιστία της λεγόμενης επαναστατικής Αριστεράς να αναμετρηθεί με το ερώτημα του αριστερού ριζοσπαστικού μετώπου γύρω από το πρόγραμμα μεταβατικών διεκδικήσεων, τα παραδείγματα είναι πολλά. Η απουσία αυτοκριτικής και αναστοχασμού, η άρνηση για ανασυνθετικές διαδικασίες και μετωπική προσπάθεια μαζικής απήχησης, η αυταρέσκεια, η επιστροφή στη λογική των μικροηγεμονισμών και της αυτόκεντρης ανάπτυξης, καμιά αισιοδοξία για το μέλλον δεν μπορούν να προσφέρουν. Χρειάζεται μια τομή, μια ανατροπή μέσα στο σώμα και το τοπίο της Αριστεράς.
2. Εμείς λέμε ότι ο πυρήνας του προβλήματος βρίσκεται σε μια μακρά περίοδο αποκομμουνιστικοποίησης της ελληνικής Αριστεράς, στην οποία δεν μπορεί να αποτελέσει ανάχωμα ούτε ο συνδυασμός εγκεφαλικού αντικαπιταλισμού και καταστροφικού σεχταρισμού που διαλέγει το επιτελείο του Περισσού, ούτε ο «επαναστατικός βερμπαλισμός» ούτε ο βαθύτερος συντηρητισμός των ομάδων που ομνύουν στο όνομα του μαρξισμού λενινισμού. Αυτό που λείπει στην πραγματικότητα είναι εκείνος ο συνδυασμός ανάμεσα στο μαχόμενο μαρξισμό, την επαναστατική στρατηγική, τη σοσιαλιστική προοπτική, τη γραμμή μαζών, την πλειοψηφική απεύθυνση, τον αντιιμπεριαλισμό, το διεθνισμό, την πάλη για την ηγεμονία της εργατικής τάξης, που ιστορικά συνδέεται με την κομμουνιστική αναφορά.
Λείπει η ειλικρινής διάθεση αυτοκριτικής, διόρθωσης, μετασχηματισμού, πειραματισμού και πάνω απ’ όλα προσπάθειας να μάθουμε από τις ίδιες τις μάζες, τη συλλογική τους πάλη, την επινοητικότητα και τον πειραματισμό τους. Λείπει, τέλος, η τόλμη, η αναγνώριση ότι νέες συνθήκες και νέες προκλήσεις απαιτούν νέες μορφές και νέα σχήματα. Λείπει η συνολική θεώρηση της ταξικής πάλης σε όλα τα πεδία της κοινωνικής ζωής, το μπόλιασμα κρίσιμων μετώπων, όπως ενδεικτικά αυτά της πάλης ενάντια στην περιβαλλοντική καταστροφή και της πάλης ενάντια στην πατριαρχία με την αναγκαία ταξική οπτική.
3. Σήμερα είναι ανάγκη να διαμορφώσουμε ξανά τους όρους για ένα αριστερό ριζοσπαστικό μέτωπο γύρω από το μεταβατικό πρόγραμμα της ρήξης με τον «ευρωπαϊκό δρόμο». Σε αυτό συμβάλει και η διαρκής πάλη για δημοκρατική συγκρότηση και μαχητική παρέμβαση της Λαϊκής Ενότητας αλλά και η προσπάθεια να ανοίξει ένας ευρύτερος διάλογος και κοινή δράση των ρευμάτων, μετώπων και οργανώσεων της αριστεράς της ρήξης. Όμως, η πάλη για το μέτωπο, που πρέπει να στοχεύει στη διαμόρφωση ενός πλειοψηφικού λαϊκού ρεύματος ανατροπής και μετασχηματισμού, δεν μπορεί παρά να συνδυαστεί με την πάλη για την οικοδόμηση ενός σύγχρονου ρεύματος κομμουνιστικής Αριστεράς. Σε διαλεκτική σχέση με τη μαζική δουλειά, την οικοδόμηση κινημάτων, την καθημερινή προσπάθεια να επιστρέψει η αυτοπεποίθηση μέσα στις λαϊκές τάξεις. Σε ρήξη με τη θεωρητική τεμπελιά, τον εμπειρισμό, το μηρυκασμό συνθημάτων. Με στόχο την πραγματική αλλαγή του τοπίου της Αριστεράς, έξω και πέρα από τις κλασικές «μάχες συσχετισμών» που έχουν ταλανίσει τον αριστερό κόσμο. Με καθημερινή αναμέτρηση με μια άλλη πρακτική της πολιτικής, μια άλλη συντροφικότητα και δημοκρατία, σε ρήξη τόσο με την αστική αντίληψη της πολιτικής, όσο και με τη γραφειοκρατία, τον παραγοντισμό και το διαδρομισμό.
4. Η αγωνία γι’ αυτή την αναγκαία ανασύνθεση μιας σύγχρονης κομμουνιστικής προοπτικής ενώνει όσες και όσους παίρνουμε αυτή την πρωτοβουλία για να υπάρξει μια αναγκαία πρωτοβουλία διαλόγου και κοινής δράσης, μια διαδικασία συγκρότησης για την κομμουνιστική Αριστερά. Ξέρουμε, όμως, ότι αυτή την αγωνία τη μοιραζόμαστε με πολλές/ούς άλλες/ους, νέες/ους και παλιέ/ούς, γνωστές/ούς και «αφανείς», οργανωμένες/ους και ανένταχτες/ους. Γι’ αυτό και δεν μας ενδιαφέρει να συνδιαμορφώσουμε μια ακόμη πολιτική τάση ή ομάδα αλλά μια πραγματική πολιτική διαδικασία για τη διαμόρφωση μιας σύγχρονης οργάνωσης κομμουνιστικής αναφοράς.
5. Σε αυτή την κατεύθυνση προτείνουμε και δοκιμάζουμε στην πράξη μια συγκεκριμένη μεθοδολογία και διαδικασία. Με βάση τις κοινές αφετηρίες και αναζητήσεις, μπαίνει μπροστά η διαδικασία της ενοποίησης - συγκρότησης:
Ξεκινούν συζητήσεις, σε κλαδικό αλλά και τοπικό επίπεδο πάνω στο καταρχήν κοινό πλαίσιο, συντονίζεται το δυναμικό, δοκιμάζεται και εδραιώνεται η κοινή παρέμβαση στα πολιτικά και κοινωνικά μέτωπα, διαμορφώνεται μόνιμη διαδικασία συντονισμού, κοινού σχεδιασμού και πολιτικής παρέμβασης.
Συντονίζεται η διαδικτυακή παρέμβαση με αξιοποίηση των ιστοσελίδων που υπάρχουν αλλά και με προσπάθεια για κοινή ιστοσελίδα.
Μπαίνει μπροστά ένας κύκλος επεξεργασιών και διαλόγου, πάνω σε συγκεκριμένες πλευρές: για την κατάσταση της εργατικής τάξης και τις προοπτικές του εργατικού κινήματος, για το κίνημα της νεολαίας, τα άλλα κινήματα, για το μεταβατικό πρόγραμμα και τη σοσιαλιστική προοπτική, για το σύγχρονο καπιταλισμό και ιμπεριαλισμό, για την αυτοκριτική αναμέτρηση με την ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος.
Διαμορφώνεται σώμα θέσεων, προγράμματος και αρχών λειτουργίας για την ιδρυτική συνδιάσκεψη της νέας κομμουνιστικής οργάνωσης, με χρονοδιάγραμμα που θα ανακοινωθεί τον Μάρτιο του 2016.
6. Η διαδικασία αυτή, σε κάθε φάση, βήμα και πλευρά της, επιδιώκει να είναι ανοιχτή, δημοκρατική και συντροφική. Με στόχο πάνω από όλα το χώνεμα της εμπειρίας, την αυτοκριτική αναμέτρηση με λάθη και ανεπάρκειες, την ανανέωση των θεωρητικών αναφορών και των πολιτικών κατευθύνσεων. Γι’ αυτό κάνουμε ανοιχτή έκκληση και πρόσκληση αυτός ο χώρος διαλόγου και η διαδικασία συγκρότησης να πλαισιωθεί και να συνδιαμορφωθεί από συντρόφους, αγωνιστές και τάσεις, είτε στο σύνολό του, είτε σε πλευρές του. Είναι μια διαδικασία που καταρχήν εκκινούν οργανώσεις και ανένταχτοι αγωνιστές της ριζοσπαστικής και κομμουνιστικής αριστεράς, μια πολιτική πρόταση που θέλουμε να τη συζητήσουμε και να την διευρύνουμε.
Γιατί τα ρήγματα που άνοιξε η κρίση και ο λαϊκός ξεσηκωμός δεν μπορούν και δεν πρέπει να κλείσουν. Γιατί η Αριστερά πρέπει να σταματήσει να είναι συνώνυμη με την ήττα και τις χαμένες ευκαιρίες. Γιατί ο κομμουνισμός δεν είναι λάβαρο από το παρελθόν αλλά εικόνα από το μέλλον, ήταν, είναι και θα είναι η νιότη του κόσμου.
Πρωτοβουλία για την Κομμουνιστική Αριστερά
+ σχόλια + 5 σχόλια
Ένας κι ένας οι λεβέντες!Αυτοί έχουν τόση σχέση με το κομμουνιστικό κίνημα,όση ο φάντης με το ρετσινόλαδο!!!
Ελπιδοφόρα προσπάθεια, μετά από την εδώ και δεκαετίες χρεοκοπία του "Κ"ΚΕ, του "κομμουνιστικού" κόμματος που υποστηρίζει ότι "η έξοδος από την ευρωζώνη θα είναι καταστροφή για το λαό", του "κομμουνιστικού" κόμματος που στηρίζει μεν την έξοδο από την ιμπεριαλιστική ΕΕ αλλά τη... Δευτέρα Παρουσία, του "κομμουνιστικού" κόμματος που υποστηρίζει ότι "στην επανάσταση δεν θα σπάσει ούτε ένα τζάμι", του "κομμουνιστικού" κόμματος που στηρίζει και πετυχαίνει την αποκλιμάκωση του αγώνα των αγροτών και των εργατών για το ασφαλιστικό. Η επαναθεμελίωση του κομμουνισμού, η ίδρυση ενός πραγματικά επαναστατικού και σύγχρονα κομμουνιστικού κόμματος είναι ζητήματα ζωής και θανάτου για το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα.
καλα ρε εκει μεσα οι μισοι δεν αυτοπροσδιορίζονται καν "κομμουνιστές"( βλεπε ΔΕΑ) ...Θα μου πεις υπάρχει και η λεξουλα ανασύνθεση, που πανω της ο οπορτουνισμός θα βαλει τα ρουχα του αλλιως και θα φερει απο την πισω πορτα τον Συριζα του προγράμματος της Θεσσαλονίκης
Ολα μεσα δημοκρατία(απροσδιόριστη) σύγχρονη αριστερά,
,ανασύνθεση,φαντασία,,χώρος διαλόγου(Φοβερό) και ενα καρο "ευέλικτες"
αερολογίες για να πιάσουν το κοκαλάκι που θα πετάξει η αστικη ταξη.
Αλλα θα φανε τετοιο αλύπητο κοπανημα που θα τους φυγει το οπορτουνιστικό τους κλαπετο
Παρε στο τελος και ενα ,ο κομμουνισμός ειναι η νιότη του κοσμου για να δέσει η απατη και με την απαραίτητη τυμβωρυχία..
κουσιατε ναζνταροβια
Προς dionmich1: Θα σου απαντήσω στο χυδαίο και αλήτικο σχόλιό σου. Το "Κ"ΚΕ έχει όντως μεγάλη σχέση με το σταλινισμό. Δεν το αρνιέστε και είστε υπερήφανοι γι'αυτό. Πόση σχέση έχει όμως το σταλινικό μόρφωμα με τον κομμουνισμό; Όση ακριβώς έχει και το (πρώην) ΠΑΣΟΚ με το σοσιαλισμό!
ΥΓ1. Εντάξει, ξέρεις πέντε-δέκα λέξεις της ελληνικής γλώσσας. Μια απ'αυτές είναι και η λέξη "οπορτουνισμός", που βέβαια ΔΕΝ ξέρεις τι σημαίνει [π.χ., όταν το 1989 ο τότε Συνασπισμός (στον οποίο συμμετείχε και το "Κ"ΚΕ) συμμετείχε στην κυβέρνηση με τη Δεξιά αλλά και με το ΠΑΣΟΚ για να διαλύσει το... ΠΑΣΟΚ(!) και να γίνει αξιωματική αντιπολίτευση]. Αλλά βρε φίλε από το κείμενό σου λέιπει η "βρωμερή σοσιαλδημοκρατία". Είναι δυνατόν να υπάρχει κείμενο "Κ"ΚΕδικου στελέχους χωρίς "βρωμερή σοσιαλδημοκρατία"; Ερωτώ!
ΥΓ2. Μην δίνεις τόση σημασία στις ονομασίες των κομμάτων. Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά. Για παράδειγμα, το τροτσιστικό ΕΕΚ είναι ένα κανονικότατο κομμουνιστικό κόμμα και δεν φέρει τον τίτλο "κομμουνιστικό". Το ίδιο και η ΔΕΑ. Για το "Κ"ΚΕ είπαμε: είναι κομμουνιστικό κόμμα όσο και το ΠΑΣΟΚ είναι σοσιαλιστικό κόμμα! Αλλά τι λέω κι εγώ τώρα! Για σας, όλοι οι κομμουνιστές που είναι εκτός "Κ"ΚΕ, είναι "οπορτουνιστικά μιάσματα" ή "βρωμεροί σοσιαλδημοκράτες"!
Επειδή το σχολιο σου ασχολείται σχεδόν μονο με έμενα, δεν εχω λογο να απαντήσω στις σαχλαμάρες σου...
Θελω ομως να σταθώ σε ενα μεγαλο κομμουνιστή (για εμενα ίσως τον μεγαλύτερο ) που βγηκε νικητής σε ολες τις μεγαλες πολίτικες και στρατιωτικές μαχες που έδωσε, οταν μαλιστα ηταν απο τους λιγους που πίστευαν στην νικη .Δεν εχω την απαίτηση να ξερεις ιστορια, φαίνεται άλλωστε απο το σχολιο σου τι μυαλο κουβαλας Θα μιλησω γιαυτον τον σπουδαίο κομμουνιστή με τα λογια ενός αντικομμουνιστη και εχθρου του, και οσο θελεις σφύρα (δεν το βαζω προσωπικά), Η ιστορια γράφεται εκει και οταν συμβαίνουν μεγαλα γεγονότα ..
Για να δουμε τι ομολόγησε αυτο το καθίκι..
Ο Τσώρτσιλ, μεγάλος πολέμιος του κομμουνισμού, μιλώντας στη Βουλή των Λόρδων, με την ευκαιρία των 80 χρόνων από τη γέννηση του Στάλιν, είπε:
«Μεγάλη ευτυχία για τη Ρωσία (σ.σ. ΕΣΣΔ) ήταν, ότι στα χρόνια των σκληρών δοκιμασιών, την καθοδήγησε, ο μεγαλοφυής και ακλόνητος στρατηλάτης Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν. Ο Στάλιν ήταν άνθρωπος ασυνήθιστης ενέργειας, πολυμορφωμένος, στα έργα του αντηχούσε πάντα η εκτελεστική δύναμη. Η δύναμη αυτή ήταν τόσο μεγάλη, ώστε αναδείχτηκε σε ανεπανάληπτο ηγέτη μεταξύ των καθοδηγητών εκείνων των καιρών. Κατείχε βαθιά συνετή σοφία, ήταν ανυπέρβλητα μάστορας και κατάφερνε να βρίσκει στις δύσκολες στιγμές διέξοδο, από την πιο αδιέξοδη κατάσταση. Στις πιο τραγικές στιγμές και σε στιγμές θριάμβου ήταν όμοια συγκρατημένος και ποτέ δεν παρασυρόταν από τις συγκινήσεις. Ήταν άνθρωπος που συνέτριβε τον εχθρό του, με τα χέρια των εχθρών του. Μάλιστα, ανάγκασε και εμάς που μας ονόμαζε ιμπεριαλιστές να πολεμήσουμε ενάντια των ιμπεριαλιστών. Παρέλαβε μια Ρωσία με ξύλινο αλέτρι και την άφησε εξοπλισμένη με ατομικά όπλα. Ο,τι και να λέμε γι αυτόν τέτοιους άνδρες η ιστορία και οι λαοί δεν πρέπει να τους λησμονούν»
υγ
Αλλα εισαι τετοιο τσακαλι που νόμιζεις οτι κρίνω ενα κομμα απο τα αρχικα του..Οι ιδιοι δεν χρησιμοποιούν (βλεπε ΔΕΑ π.χ ) αυτον τον όρο(κομμουνιστής) ,αλλα προτιμούν το σοσιαλιστές,τον λογο βρες τον μονος σου. Εντάξει μπούφο μου.?
κουσιατε ναζνταροβια
Δημοσίευση σχολίου