Γράφει ο mitsos175.
Ο Φωκίων (402 - 317 π.Χ.) ήταν πολιτικός και στρατηγός της αρχαίας Αθήνας. Ήταν "ο χρηστότερος δημόσιος άνδρας της εποχής του, δίκαιος, έντιμος, γενναίος και αφιλοκερδής". Καταδικάστηκε φυσικά γι αυτές του τις αρετές σε θάνατο και ήπιε το κώνειο, μάλιστα το πλήρωσε ο ίδιος λέγοντας "Ούτε να πεθάνει μπορεί κανείς στην Αθήνα, αν δεν πληρώσει". Και σήμερα παρόμοια συμβαίνουν.
Πολιτικά ήταν ολιγαρχικός και ανήκε στην φιλική προς τους Μακεδόνες παράταξη. Οι περισσότεροι Αθηναίοι ήταν αντίθετοι. Τότε η Μακεδονία είχε πολλές φορές πολεμήσει εναντίον της Αθήνας. Όχι, δεν ήταν για το ποδόσφαιρο.
Τον ξεχωρίζω γιατί, αν και στρατηγός, πάντα ήθελε Ειρήνη. Απλός, πρακτικός, έξυπνος και τίμιος. Ότι ακριβώς λείπει από τους πολιτικούς. Το 335 φημολογήθηκε ότι ο Αλέξανδρος σκοτώθηκε. Η Θήβα επαναστάτησε αμέσως. Στον Δημοσθένη που μιλούσε με τα χειρότερα λόγια για τον Αλέξανδρο, ο Φωκίων είπε «Δημιουργείς άνεμο στην πόλη, κοντά σε τόσο μεγάλη πυρκαγιά». Αφού ο Αλέξανδρος ισοπέδωσε τη Θήβα, οι Αθηναίοι στράφηκαν στο Φωκίωνα που τους είπε "Τώρα ας παρακαλέσουμε τον νικητή. Αρκεί στους Έλληνες η Θήβα για να θρηνούνε". Ο Αλέξανδρος ως απόδειξη της εκτίμησής του, τού έστειλε κάποτε 100 τάλαντα, γιατί, έλεγε μόνο αυτόν θεωρούσε έντιμο. «Ας με αφήσει λοιπόν και να φαίνομαι και να είμαι έντιμος» απάντησε.
Το 323 έφτασε στην Αθήνα η είδηση του θανάτου του Αλέξανδρου ο Φωκίων είπε «Αν είναι σήμερα νεκρός, θα είναι κι αύριο και μεθαύριο. Ώστε ας αποφασίσουμε με ηρεμία». Μάταια. Ο δήμος αποφάσισε πόλεμο. Στον Υπερείδη, που τον ρώτησε πότε επί τέλους θα συμβουλεύσει τους Αθηναίους να πολεμήσουν, απάντησε «Όταν αρχίσουν να συνεισφέρουν οι πλούσιοι και σταματήσουν να κλέβουν το δημόσιο χρήμα οι ρήτορες». Διαχρονική φράση.
Πολέμησε κι απώθησε ένα μακεδονικό απόσπασμα που είχε αποβιβασθεί στην Αττική. Πριν τη μάχη ένας νεαρός βγήκε από την γραμμή των Αθηναίων προκλητικά. Μόλις όμως βγήκε κι ένας Μακεδόνας, ο νεαρός έσπευσε να επανέλθει στην παράταξη. «Δεν ντρέπεσαι» του είπε ο Φωκίων «να εγκαταλείψεις δυο θέσεις; Αυτήν που σου όρισε ο στρατηγός σου κι αυτήν που πήρες μόνος σου; Μήπως έλεγαν το τζάμπα μάγκα "Πάνο"; Ρωτάω απλώς...
Ο λόγος που τα γράφω αυτά, είναι να σκεφτούμε κάποια θέματα. Αν ο Φωκίων είναι σήμερα επίκαιρος, τότε τα πράγματα μάλλον πάνε προς τα πίσω. Ο γέρο στρατηγός αγαπούσε την πόλη του, την υπηρέτησε καλύτερα από τον καθένα. Σίγουρα πολύ καλύτερα από λαοπλάνους δημαγωγούς που έκαναν πατριδοκαπηλία για να τα 'κονομήσουν. Φωκίωνα μας λείπεις. Συγνώμη που σε φάγαμε. Γιατί, αν ζούσες σήμερα, πάλι θα σε κερνούσαμε ένα σφηνάκι κώνειο, αφού έστελνες μήνυμα σε πενταψήφιο αριθμό γράφοντας τη λέξη "δηλητήριο".
Ο Φωκίων (402 - 317 π.Χ.) ήταν πολιτικός και στρατηγός της αρχαίας Αθήνας. Ήταν "ο χρηστότερος δημόσιος άνδρας της εποχής του, δίκαιος, έντιμος, γενναίος και αφιλοκερδής". Καταδικάστηκε φυσικά γι αυτές του τις αρετές σε θάνατο και ήπιε το κώνειο, μάλιστα το πλήρωσε ο ίδιος λέγοντας "Ούτε να πεθάνει μπορεί κανείς στην Αθήνα, αν δεν πληρώσει". Και σήμερα παρόμοια συμβαίνουν.
Πολιτικά ήταν ολιγαρχικός και ανήκε στην φιλική προς τους Μακεδόνες παράταξη. Οι περισσότεροι Αθηναίοι ήταν αντίθετοι. Τότε η Μακεδονία είχε πολλές φορές πολεμήσει εναντίον της Αθήνας. Όχι, δεν ήταν για το ποδόσφαιρο.
Τον ξεχωρίζω γιατί, αν και στρατηγός, πάντα ήθελε Ειρήνη. Απλός, πρακτικός, έξυπνος και τίμιος. Ότι ακριβώς λείπει από τους πολιτικούς. Το 335 φημολογήθηκε ότι ο Αλέξανδρος σκοτώθηκε. Η Θήβα επαναστάτησε αμέσως. Στον Δημοσθένη που μιλούσε με τα χειρότερα λόγια για τον Αλέξανδρο, ο Φωκίων είπε «Δημιουργείς άνεμο στην πόλη, κοντά σε τόσο μεγάλη πυρκαγιά». Αφού ο Αλέξανδρος ισοπέδωσε τη Θήβα, οι Αθηναίοι στράφηκαν στο Φωκίωνα που τους είπε "Τώρα ας παρακαλέσουμε τον νικητή. Αρκεί στους Έλληνες η Θήβα για να θρηνούνε". Ο Αλέξανδρος ως απόδειξη της εκτίμησής του, τού έστειλε κάποτε 100 τάλαντα, γιατί, έλεγε μόνο αυτόν θεωρούσε έντιμο. «Ας με αφήσει λοιπόν και να φαίνομαι και να είμαι έντιμος» απάντησε.
Το 323 έφτασε στην Αθήνα η είδηση του θανάτου του Αλέξανδρου ο Φωκίων είπε «Αν είναι σήμερα νεκρός, θα είναι κι αύριο και μεθαύριο. Ώστε ας αποφασίσουμε με ηρεμία». Μάταια. Ο δήμος αποφάσισε πόλεμο. Στον Υπερείδη, που τον ρώτησε πότε επί τέλους θα συμβουλεύσει τους Αθηναίους να πολεμήσουν, απάντησε «Όταν αρχίσουν να συνεισφέρουν οι πλούσιοι και σταματήσουν να κλέβουν το δημόσιο χρήμα οι ρήτορες». Διαχρονική φράση.
Πολέμησε κι απώθησε ένα μακεδονικό απόσπασμα που είχε αποβιβασθεί στην Αττική. Πριν τη μάχη ένας νεαρός βγήκε από την γραμμή των Αθηναίων προκλητικά. Μόλις όμως βγήκε κι ένας Μακεδόνας, ο νεαρός έσπευσε να επανέλθει στην παράταξη. «Δεν ντρέπεσαι» του είπε ο Φωκίων «να εγκαταλείψεις δυο θέσεις; Αυτήν που σου όρισε ο στρατηγός σου κι αυτήν που πήρες μόνος σου; Μήπως έλεγαν το τζάμπα μάγκα "Πάνο"; Ρωτάω απλώς...
Ο λόγος που τα γράφω αυτά, είναι να σκεφτούμε κάποια θέματα. Αν ο Φωκίων είναι σήμερα επίκαιρος, τότε τα πράγματα μάλλον πάνε προς τα πίσω. Ο γέρο στρατηγός αγαπούσε την πόλη του, την υπηρέτησε καλύτερα από τον καθένα. Σίγουρα πολύ καλύτερα από λαοπλάνους δημαγωγούς που έκαναν πατριδοκαπηλία για να τα 'κονομήσουν. Φωκίωνα μας λείπεις. Συγνώμη που σε φάγαμε. Γιατί, αν ζούσες σήμερα, πάλι θα σε κερνούσαμε ένα σφηνάκι κώνειο, αφού έστελνες μήνυμα σε πενταψήφιο αριθμό γράφοντας τη λέξη "δηλητήριο".
Δημοσίευση σχολίου