«Λυπάμαι που είστε τόσο ανιστόρητοι και αγνοείτε την ιστορία της μεταπολιτευτικής τρομοκρατίας».
Αυτά είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης σήμερα στη βουλή, και πριν προλάβει να κλείσει το στόμα του, γκρεμίστηκαν τα τείχη της Ακροναυπλίας, και αντιλάλησαν οι βράχοι της Μακρονήσου.
Σφυριά δικαστών χτύπησαν στους πάγκους έκτακτων στρατοδικίων, και κάνες όπλων άστραψαν στα εκτελεστικά αποσπάσματα.
Ένα αεράκι φύσηξε αυτοστιγμής, σηκώνοντας χώμα από το χωματόδρομο της Μέρλιν, και μεταφέροντας το μέσα στα μπουντρούμια της ΕΑΤ – ΕΣΑ, και πάνω στην ταράτσα της Μπουμπουλίνας.
Λύγισαν τα γόνατα του αλύγιστου Τατάκη, και πάγωσε το άσβηστο χαμόγελο του Μπελογιάννη.
Ακούστηκε ο υπόκωφος ήχος από το λοστάρι που έσπασε τα κεφάλια του Λαμπράκη και του Τεμπονέρα, ακολουθούμενος από το μαρσάρισμα ενός τρίκυκλου που προσπάθησε να χαθεί στα στενά.
Ράγισαν τα πεζοδρόμια που επάνω τους ξεψύχησε ο Πέτρουλας, ο Κουμής και η Κανελλοπούλου.
Σκίρτησαν τα άψυχα κορμάκια του Καλτεζά και του Γρηγορόπουλου, και ένας τελευταίος σφυγμός δόνησε τη μαχαιρωμένη καρδιά του Παύλου Φύσσα.
Όχι, δεν είναι όλοι οι δεξιοί δοσίλογοι, ταγματασφαλίτες και χουντικοί.
Αλλά όλοι οι δοσίλογοι, ταγματασφαλίτες και χουντικοί ήταν δεξιοί.
Και σήμερα θα ήταν αυτοί οι τρομοκράτες, αν η αριστερά είχε την ιδεολογική ηγεμονία, όπως ισχυρίζονται ο Μητσοτάκης κι’ η παρέα του.
Όλα αυτά τα αποβράσματα όμως δεν πολεμούσαν την κυρίαρχη ιδεολογία και το καθεστώς, αλλά το υποστήριζαν και το υπηρετούσαν.
Σε τελική ανάλυση, αν άνθρωποι του φυράματος του Μητσοτάκη τρομοκρατήθηκαν από αριστερούς, τότε η λέξη τρομοκράτης είναι τίτλος τιμής για τους αριστερούς.
Πάει πολύ όμως να μας κάνει μαθήματα ιστορίας το ζαβό παιδί του αποστάτη.
Π. (αναγνώστης του blog)
Δημοσίευση σχολίου