Γράφει ο mitsos175.
- Επίτιμε, πάλι εσείς; Έμαθα ότι η κόρη σας μας αποκάλυψε μέρος του μυστικού της μακροζωίας σας κι ότι εσείς θα μας πείτε τα υπόλοιπα.
- Και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε. Έχω δει πολλά, την εξαφάνιση των δεινοσαύρων, την πτώση αυτοκρατοριών, φυσικές καταστροφές, πολέμους, γενοκτονίες, θανατηφόρες επιδημίες, σε όλα αυτά κι ακόμα περισσότερα ήμουν παρών, αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας.
- Να υποθέσω ότι πριν ευχόσασταν κιόλας "καλή τύχη" ή κάτι τέτοιο;
- Υπονοείτε ότι είμαι γκαντέμης; Ανοησίες, η φήμη αυτή πρωτοβγήκε όταν επισκέφτηκα ένα ήσυχο μέρος στην Ιταλία. Ένα πανέμορφο βουνό, το Βεζούβιο, με καταπράσινες πλαγιές από αμπέλια κι έκανα διακοπές στην Πομπηία. Εκείνη την εποχή ήταν η ωραιότερη πόλη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας...
- Χμ, να μαντέψω ότι πήγατε εκεί τον Αύγουστο του 79 μ.Χ.;
- Πράγματι, στις 24, πώς το καταλάβατε;
- Διαίσθηση και λίγο ψάξιμο στο ιντερνέτ. Ας έρθουμε τώρα στο θέμα μας μη μας βρει τίποτε άλλο...
- Α ναι, το μυστικό της μακροζωίας. Δεν είναι ένα και δυο. Είναι τρόπος παρασιτικής ζωής. Εμείς οι πλούσιοι βρικόλακες ζούμε πολύ περισσότερο γιατί έχουμε τον τρόπο μας.
- Σίγουρα ζείτε, το λέει κι η παροιμία: Κακό σκυλί ψόφο δεν έχει. Πείτε μας όμως δεν είστε παμφάγος;
- Είναι αλήθεια και γιατί να το κρύψουμεν άλλωστε, πως τρώω σχεδόν τα πάντα. Έχω φάει όλους τους αντιπάλους μου. Τον τελευταίο τον Καραμανλή, τον σιγοψήνω στη λαδόκολλα. Όσο για το Σαμαρά, τον έχω βάλει ήδη στη σούβλα. Πριν και μετά τα φρούτα πάντως πίνω οπωσδήποτε ένα ποτήρι αίμα εργαζόμενου. Στις γιορτές πίνω παλαιό αίμα συνταξιούχου.
- Αίμα παρθένας που λέει ο μύθος πίνετε;
- Μπα, πολύ σπάνια. Δεν μου κάθεται καμία, απορώ, γιατί πάντα ήμουν γοητευτικός.
- Και "μετριόφρων" με πολύ "αυτογνωσία" να προσθέσω...
- Τώρα που θα κυβερνήσει ο Κούλης θα με προμηθεύσει με μερικά βαρέλια αίμα δημοσίων υπαλλήλων. Αρκεί μην κάνει λάθος και σφάξει τα βαφτιστήρια που έχω διορίσει.
- Προτείνω να το γυρίσετε σε χυμούς, γιατί δεν βλέπω να βγαίνει ο Κούλης.
- Θα το απαιτήσουν οι φίλοι μου, οι δανειστές. Κι εδώ έρχομαι στο δεύτερο μυστικό, το ρουσφέτι.
- Δεν καταλαβαίνω.
- Ο αγαπητός μου αδερφός... -
Έχετε αδερφό;
- Μικρότερο, το λένε Χάροντα, εγώ τον έβαλα σε αυτή τη θέση...
- Άμάν πες το πια! Κι αναρωτιόμουν γιατί. Που μας έλεγε η Ντόρα για γιατρούς και εξετάσεις. Έχεις μέσον και τη γλυτώνεις.
- Ε φυσικά, γιατί άλλο; Οι γιατροί χρειάζονται, αλλά δεν μπορούν να κάνουν θαύματα. Πάντως έχω πολλούς κι από αυτούς να με φυλάνε, αν κι ως τώρα δεν βρέθηκε οργανισμός να μπορεί να αντέξει κοντά μου, πόσο μάλλον να με βλάψει.
Κοιτάξτε, είναι και κάτι τελευταίο. Αν παίρνεις τόσες συντάξεις, τόσα πολλά χρήματα όσα εγώ, αν την περνάς "ζωή και κότα", δεν έχεις κανένα λόγο να "φύγεις" νωρίς, από έμφραγμα, εγκεφαλικό, που προκαλείται κι από το άγχος της καθημερινότητας. Αν τρως απ' όλα τα καλά, διατηρείσαι περισσότερο, αν σε προσέχει ολόκληρος στρατός νοσηλευτών, δεν αρρωσταίνεις εύκολα, αυτά είναι γνωστά άλλωστε...
- Πασίγνωστα. Όσο οι πλούσιοι τρέφονται από το αίμα των φτωχών θα ζουν αιώνια, μέχρι οι φτωχοί να τους βάλουν ένα παλούκι στην παγωμένη καρδιά τους...
- Επίτιμε, πάλι εσείς; Έμαθα ότι η κόρη σας μας αποκάλυψε μέρος του μυστικού της μακροζωίας σας κι ότι εσείς θα μας πείτε τα υπόλοιπα.
- Και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε. Έχω δει πολλά, την εξαφάνιση των δεινοσαύρων, την πτώση αυτοκρατοριών, φυσικές καταστροφές, πολέμους, γενοκτονίες, θανατηφόρες επιδημίες, σε όλα αυτά κι ακόμα περισσότερα ήμουν παρών, αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας.
- Να υποθέσω ότι πριν ευχόσασταν κιόλας "καλή τύχη" ή κάτι τέτοιο;
- Υπονοείτε ότι είμαι γκαντέμης; Ανοησίες, η φήμη αυτή πρωτοβγήκε όταν επισκέφτηκα ένα ήσυχο μέρος στην Ιταλία. Ένα πανέμορφο βουνό, το Βεζούβιο, με καταπράσινες πλαγιές από αμπέλια κι έκανα διακοπές στην Πομπηία. Εκείνη την εποχή ήταν η ωραιότερη πόλη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας...
- Χμ, να μαντέψω ότι πήγατε εκεί τον Αύγουστο του 79 μ.Χ.;
- Πράγματι, στις 24, πώς το καταλάβατε;
- Διαίσθηση και λίγο ψάξιμο στο ιντερνέτ. Ας έρθουμε τώρα στο θέμα μας μη μας βρει τίποτε άλλο...
- Α ναι, το μυστικό της μακροζωίας. Δεν είναι ένα και δυο. Είναι τρόπος παρασιτικής ζωής. Εμείς οι πλούσιοι βρικόλακες ζούμε πολύ περισσότερο γιατί έχουμε τον τρόπο μας.
- Σίγουρα ζείτε, το λέει κι η παροιμία: Κακό σκυλί ψόφο δεν έχει. Πείτε μας όμως δεν είστε παμφάγος;
- Είναι αλήθεια και γιατί να το κρύψουμεν άλλωστε, πως τρώω σχεδόν τα πάντα. Έχω φάει όλους τους αντιπάλους μου. Τον τελευταίο τον Καραμανλή, τον σιγοψήνω στη λαδόκολλα. Όσο για το Σαμαρά, τον έχω βάλει ήδη στη σούβλα. Πριν και μετά τα φρούτα πάντως πίνω οπωσδήποτε ένα ποτήρι αίμα εργαζόμενου. Στις γιορτές πίνω παλαιό αίμα συνταξιούχου.
- Αίμα παρθένας που λέει ο μύθος πίνετε;
- Μπα, πολύ σπάνια. Δεν μου κάθεται καμία, απορώ, γιατί πάντα ήμουν γοητευτικός.
- Και "μετριόφρων" με πολύ "αυτογνωσία" να προσθέσω...
- Τώρα που θα κυβερνήσει ο Κούλης θα με προμηθεύσει με μερικά βαρέλια αίμα δημοσίων υπαλλήλων. Αρκεί μην κάνει λάθος και σφάξει τα βαφτιστήρια που έχω διορίσει.
- Προτείνω να το γυρίσετε σε χυμούς, γιατί δεν βλέπω να βγαίνει ο Κούλης.
- Θα το απαιτήσουν οι φίλοι μου, οι δανειστές. Κι εδώ έρχομαι στο δεύτερο μυστικό, το ρουσφέτι.
- Δεν καταλαβαίνω.
- Ο αγαπητός μου αδερφός... -
Έχετε αδερφό;
- Μικρότερο, το λένε Χάροντα, εγώ τον έβαλα σε αυτή τη θέση...
- Άμάν πες το πια! Κι αναρωτιόμουν γιατί. Που μας έλεγε η Ντόρα για γιατρούς και εξετάσεις. Έχεις μέσον και τη γλυτώνεις.
- Ε φυσικά, γιατί άλλο; Οι γιατροί χρειάζονται, αλλά δεν μπορούν να κάνουν θαύματα. Πάντως έχω πολλούς κι από αυτούς να με φυλάνε, αν κι ως τώρα δεν βρέθηκε οργανισμός να μπορεί να αντέξει κοντά μου, πόσο μάλλον να με βλάψει.
Κοιτάξτε, είναι και κάτι τελευταίο. Αν παίρνεις τόσες συντάξεις, τόσα πολλά χρήματα όσα εγώ, αν την περνάς "ζωή και κότα", δεν έχεις κανένα λόγο να "φύγεις" νωρίς, από έμφραγμα, εγκεφαλικό, που προκαλείται κι από το άγχος της καθημερινότητας. Αν τρως απ' όλα τα καλά, διατηρείσαι περισσότερο, αν σε προσέχει ολόκληρος στρατός νοσηλευτών, δεν αρρωσταίνεις εύκολα, αυτά είναι γνωστά άλλωστε...
- Πασίγνωστα. Όσο οι πλούσιοι τρέφονται από το αίμα των φτωχών θα ζουν αιώνια, μέχρι οι φτωχοί να τους βάλουν ένα παλούκι στην παγωμένη καρδιά τους...
Δημοσίευση σχολίου