Οποιος υποστηρίζει ότι ζούμε λίγο πολύ παραλλαγές του ίδιου έργου, υποτιμώντας τον δραματικό χαρακτήρα των τελευταίων εξελίξεων, σύντομα θα βρεθεί προ δυσάρεστων εκπλήξεων! Το ρεσιτάλ αυταρχισμού στη Γαλλία δημιουργεί νέα δεδομένα σε όλη την Ευρώπη, καθώς για πρώτη φορά χρησιμοποιείται σε τέτοιο βαθμό η αστυνομική βαρβαρότητα, με το κράτος καθημερινά να μετέρχεται μεθόδων που χρησιμοποιούν μόνο δικτατορίες εναντίον του «εχθρού λαού».
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, για να σχηματίσουμε μια όσο το δυνατόν πιο πλήρη εικόνα των πολλαπλών διακυβεύσεων. Ο Φρανσουά Ολάντ, έπειτα από ένα αρχικό φλερτ με τη γαλλική Αριστερά εντός κι εκτός Σοσιαλιστικού Κόμματος, με αφορμή τη δημιουργία φορολογικού συντελεστή στο ύψος του 75% για τους υπερπλούσιους ξεπερνά ακόμη και τις επιδόσεις του δεξιού προκατόχου του στην ψήφιση νεοφιλελεύθερων μέτρων. Αποκορύφωμα ήταν οι περικοπές δαπανών ύψους δεκάδων δις ευρώ, ο νόμος του υπουργού Οικονομικών και πρώην τραπεζίτη Μακράν για τη φιλελευθεροποίηση της αγοράς το 2015 και, τώρα, ο νόμος της (αρμόδιας υπουργού) Ελ Κόμρι για τα εργασιακά, που διευκολύνει τις απολύσεις.
Ο αντεργατικός νόμος με τις κανονικές διαδικασίες δεν περνάει όχι από τη Βουλή, αλλά ούτε καν στο κυβερνών κόμμα, όπου σημειώνεται ανταρσία! Περισσότεροι από 50 σοσιαλιστές βουλευτές βγήκαν στην αντεπίθεση και επιχείρησαν -ανεπιτυχώς- να ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δημοσίευση σχολίου