 |
| Προσθήκη λεζάντας |
Πηγή: Στέλιος Ελληνιάδης – «Δρόμος της Αριστεράς»
Ο παραλληλισμός είναι αναπόφευκτος. Η Ελλάδα σε καθεστώς ληστείας και ξεπουλήματος. Το τίμημα για τις ιδιωτικοποιήσεις πέφτει όλο και χαμηλότερα, αναλογικά σε επίπεδο Ρωσίας 1992-1999, τα όποια έσοδα από το ξεπούλημα πηγαίνουν στους τόκους των ξένων δανείων, η χώρα απογυμνώνεται από τον εθνικό της πλούτο και ο λαός συνεχώς να φτωχαίνει. Η ΤΡΑΙΝΟΣΕ πουλήθηκε όσο μια βίλα στην Μύκονο. Για να πιάσουν τα 50 δις που συμφώνησαν από τις αποκρατικοποιήσεις, θα πουλήσουν την Ακρόπολη μαζί με την Κρήτη, των κατοίκων ως δούλων συμπεριλαμβανομένων.
Η κατάληξη θα είναι η ίδια και προοπτικά πολύ χειρότερη. Μπορεί οι υπουργοί να μην παίρνουν τις μεγάλες μίζες της Ζίμενς, αλλά αυτό δεν αλλάζει την φτωχοποίηση του λαού ούτε αναπληρώνει την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας. Όταν πια δεν θα έχει τίποτα άλλο για πούλημα, η Ελλάδα θα είναι σε πολύ χειρότερη μοίρα από ότι ήταν δέκα χρόνια νωρίτερα. Και χωρίς να διαθέτει ούτε το μέγεθος ούτε την ισχύ, ούτε τον πλούτο της Ρωσίας για να στηρίξει μια ανάκαμψη εάν – παρ’ ελπίδα πλέον, γίνει το θαύμα να αφυπνιστεί ο λαός και να επιλέξει μια ηγεσία έντιμη, συνεπή και αποφασισμένη να παλέψει κόντρα στα θηρία με μοναδικό κριτήριο το συμφέρον της Ελλάδας και όχι των τοκογλύφων και κηδεμόνων.
Εφτά χρόνια από την αρχή της διάλυσης η Ρωσία ήταν πτωχευμένη. Η Ελλάδα παρομοίως. Η μεγάλη διαφορά είναι ότι στην Ρωσία επικράτησε ο Πούτιν που έβαλε στην φάκα τους ολιγάρχες που λυμαίνονταν την χώρα και ήρθε σε ρήξη με τους ξένους που υπέθαλπαν και συμμετείχαν στην λεηλασία της χώρας του, ενώ στην Ελλάδα, μετά από εφτά χρόνια κρίσης και αποσύνθεσης, ο Τσίπρας αλλάζοντας πουκάμισο εν μία νυκτί τα βρήκε με τους ολιγάρχες, αλλάζοντας τον Ψυχάρη με τον Μαρινάκη ή τον Καλογρίτσα, και συνέχισε να εφαρμόζει την πολιτική υποταγής και υποτέλειας στους ξένους, παραχωρώντας ανεμπόδιστα ό,τι δεν ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Ο παραλληλισμός είναι αναπόφευκτος. Η Ελλάδα σε καθεστώς ληστείας και ξεπουλήματος. Το τίμημα για τις ιδιωτικοποιήσεις πέφτει όλο και χαμηλότερα, αναλογικά σε επίπεδο Ρωσίας 1992-1999, τα όποια έσοδα από το ξεπούλημα πηγαίνουν στους τόκους των ξένων δανείων, η χώρα απογυμνώνεται από τον εθνικό της πλούτο και ο λαός συνεχώς να φτωχαίνει. Η ΤΡΑΙΝΟΣΕ πουλήθηκε όσο μια βίλα στην Μύκονο. Για να πιάσουν τα 50 δις που συμφώνησαν από τις αποκρατικοποιήσεις, θα πουλήσουν την Ακρόπολη μαζί με την Κρήτη, των κατοίκων ως δούλων συμπεριλαμβανομένων.
Η κατάληξη θα είναι η ίδια και προοπτικά πολύ χειρότερη. Μπορεί οι υπουργοί να μην παίρνουν τις μεγάλες μίζες της Ζίμενς, αλλά αυτό δεν αλλάζει την φτωχοποίηση του λαού ούτε αναπληρώνει την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας. Όταν πια δεν θα έχει τίποτα άλλο για πούλημα, η Ελλάδα θα είναι σε πολύ χειρότερη μοίρα από ότι ήταν δέκα χρόνια νωρίτερα. Και χωρίς να διαθέτει ούτε το μέγεθος ούτε την ισχύ, ούτε τον πλούτο της Ρωσίας για να στηρίξει μια ανάκαμψη εάν – παρ’ ελπίδα πλέον, γίνει το θαύμα να αφυπνιστεί ο λαός και να επιλέξει μια ηγεσία έντιμη, συνεπή και αποφασισμένη να παλέψει κόντρα στα θηρία με μοναδικό κριτήριο το συμφέρον της Ελλάδας και όχι των τοκογλύφων και κηδεμόνων.
Εφτά χρόνια από την αρχή της διάλυσης η Ρωσία ήταν πτωχευμένη. Η Ελλάδα παρομοίως. Η μεγάλη διαφορά είναι ότι στην Ρωσία επικράτησε ο Πούτιν που έβαλε στην φάκα τους ολιγάρχες που λυμαίνονταν την χώρα και ήρθε σε ρήξη με τους ξένους που υπέθαλπαν και συμμετείχαν στην λεηλασία της χώρας του, ενώ στην Ελλάδα, μετά από εφτά χρόνια κρίσης και αποσύνθεσης, ο Τσίπρας αλλάζοντας πουκάμισο εν μία νυκτί τα βρήκε με τους ολιγάρχες, αλλάζοντας τον Ψυχάρη με τον Μαρινάκη ή τον Καλογρίτσα, και συνέχισε να εφαρμόζει την πολιτική υποταγής και υποτέλειας στους ξένους, παραχωρώντας ανεμπόδιστα ό,τι δεν ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δημοσίευση σχολίου