Τονίσαμε επανειλημμένα πως είναι τραγικό το ψευτοδίλημμα που θα έχουν οι αμερικάνοι ψηφοφόροι στις Προεδρικές εκλογές. Στην ουσία θα επιλέξουν τον παράφρονα που ενδεχομένως θα τινάξει τον πλανήτη στον αέρα! Όποιος από τους δυο επικρατέστερους υποψηφίους βγει, Τράμπ ή Κλίντον, εξυπηρετεί την ίδια ακριβώς πολιτική. Τα συμφέροντα των πολυεθνικών, που κυβερνάν τις ΗΠΑ, έχουν αποφασίσει μια ακόμα επιθετικότερη - ιμπεριαλιστική στάση, που θα οδηγήσει σε πολλές σκληρές αντιπαραθέσεις με Ρωσία και Κίνα.
Είναι αξιοπρόσεκτος πάντως ο τρόπος με τον οποίο η πραγματική κυβέρνηση των ΗΠΑ, οι πάμπλουτοι, επιλέγουν κάθε φορά τη βιτρίνα τους, τον πολιτικό - μαριονέτα, που θα εξυπηρετήσει τα συμφέροντα τους και θα εφαρμόσει την πολιτική της καταπίεσης τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.
Ας δούμε την περίπτωση του σημερινού Πρόεδρου Ομπάμα. Πριν την "ανέλπιστη" νίκη του επί της μισητής εσωκομματικής του αντιπάλου, σημερινής υποψηφίας των "Δημοκρατικών" και την κατάκτηση της Προεδρίας το 2008, η Αμερική ήταν στα πρόθυρα εξέγερσης. Οι αφροαμερικανοί είχαν αγανακτήσει με την καταπίεση, τη λογοκρισία και το διαρκώς αυξανόμενο χάσμα του βιοτικού επιπέδου μεταξύ πλούσιων και φτωχών. Ακριβώς τότε, σε μια κρίσιμη στιγμή μες την οικονομική Κρίση, ο αφροαμερικανός Πρόεδρος φαίνεται να ενσαρκώνει το περίφημο "αμερικάνικο όνειρο".
Δεν θα αναφερθώ στις πολυάριθμες επεμβάσεις των ΗΠΑ στο εσωτερικό. Πριν λίγο σκότωσαν άλλους 45 αμάχους στη Συρία. Ούτε θα μιλήσω για την υπονόμευση κρατών, τους πολέμους, τα βασανιστήρια, την ενίσχυση των φασιστών σε Ουκρανία και Συρία κοκ. Θα πω μόνο πόσο επιδεινώθηκε η κατάσταση των αφροαμερικανών στις ΗΠΑ επί προεδρίας Ομπάμα. Σας λέω λοιπόν: Κάθε χρόνο δολοφονούνται από μπάτσους πάνω από 1.000 πολίτες! Το 37% είναι αφροαμερικανοί! Το ένα τρίτο από αυτούς (και συνολικά το ένα τέταρτο των θυμάτων), ήταν εντελώς άοπλοι! Με στοιχεία από την ίδια την αμερικανική αστυνομία! Πόσους έφαγε ο ISIS είπαμε;
Ο Πρόεδρος φυσικά "λυπάται", όσο λυπάται εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ για την αστυνομική βία, που η κυβέρνηση του διατάζει. Όσο "λυπούνται" για τις ιδιωτικοποιήσεις που ψηφίζουν, τους μετανάστες που φυλακίζουν κλπ. Είναι συνταγή που χρησιμοποιείται κι αλλού. Έβαλαν λοιπόν κάποιον για να υπάρχει ψευδαίσθηση ότι κάτι θα αλλάξει. Επειδή όμως η ψευδαίσθηση κρατά λίγο, ενώ η Αμερική είναι πάλι έτοιμη να εκραγεί, βάζουν τώρα πρόσωπα που θα στρέψουν την προσοχή από τη φτώχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση, στους νέους και παλιούς εχθρούς. Με κάποιους από αυτούς βέβαια έχουν σχέση εργοδότη - εργαζόμενου, όπως με την δήθεν μετριοπαθή "αντιπολίτευση" που εμποδίζει με τη βία αμάχους να πάρουν βοήθεια και να καταφύγουν σε ασφαλείς περιοχές στη Συρία. Που την εξοπλίζουν και την εκπαιδεύουν μόνο και μόνο για να βρεθούν τα όπλα αυτά στα χέρια του ISIS, ο οποίος βέβαια στοχεύει μονάχα απλούς ανθρώπους, για να δημιουργήσει τρόμο, τον οποίο θα εκμεταλλευτούν με τη σειρά τους, ώστε να παραβιάσουν περισσότερο Δικαιώματα κι Ελευθερίες. "Μπόνους" το φτηνό πετρέλαιο των Τζιχαντιστών, τα όργανα των αθώων θυμάτων τους, και τα παιδιά που πωλούνται ως σκλάβοι. Ελεύθερο εμπόριο...
Η καταστολή, η λογοκρισία και τα σκάνδαλα ήταν πάντα γνώρισμα της Αμερικής όπως κι ο ρατσισμός. Ποτέ δεν είχαν Δημοκρατία για να αποκτήσουν τώρα. Ούτε Ελευθερία, έχουν μια ψευδαίσθηση μόνο. Καλού κακού να βάλουμε καμιά κονσέρβα στην άκρη. Η έστω κάνα κονσερβοκούτι.
Δεν μας βλέπω καλά με δαύτους. Σκύλλα η Χάρυβδη; Άννας ή Καϊάφας; Αυτά τα διλήμματα πάντα με ανησυχούν. Λοιπόν; Κούλης ή Ντόρα; Το δίδυμο αυτό είναι ακριβώς το αντίστοιχο των δυο "αντιπάλων" στη χώρα μας.
Δημοσίευση σχολίου