Η θρησκεία, οποιαδήποτε κι αν είναι αυτή, δεν αλλάζει. Γιατί; Γιατί είναι -υποτίθεται από το Θεό (όπως κι αν αυτός λέγεται). Αν αλλάξει, σημαίνει ότι κάπου υπάρχει λάθος και αυτό δεν πρόκειται ποτέ να το δεχθεί μια θρησκεία, ότι δηλαδή κάπου δεν είναι έτσι όπως τα λέει.
Όσο κι αν φαίνεται παράξενο τα ίδια ακριβώς δόγματα, που υποστήριζε με πάθος η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία την εποχή του Μεσαίωνα, των Σταυροφοριών και της Ιεράς Εξέτασης, τα έχει και σήμερα. Ίδια κι Απαράλλαχτα!
Τι άλλαξε όμως; Η ερμηνεία τους, για να μπορέσει να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες. Το ίδιο με το Ισλάμ όσον αφορά τη δουλεία, τη γυναίκα κοκ. Στην πραγματικότητα δεν άλλαξε καμία θρησκεία, αλλά ο κόσμος. Ο κόσμος που βγήκε από την πλάνη, τη δεισιδαιμονία, που έμαθε περισσότερα από πριν χάρη στην Επιστήμη, την Επιστήμη που κάθε θρησκεία θεωρεί ως νούμερο ένα εχθρό μαζί με την Ελευθερία. Γι αυτό και το πρώτο που κάνει μια θρησκεία είναι να προσπαθήσει να ελέγξει την Εκπαίδευση, να θέσει στην υπηρεσία της την Γνώση απαγορεύοντας εκείνη που θέτει σε αμφισβήτηση τα όσα πρεσβεύει, ενώ ταυτόχρονα θεσπίζει τύπους κι αυστηρούς κανόνες, ώστε να έχει υπό έλεγχο τους ανθρώπους.
Γιατί όμως στον 21ο αιώνα παρουσιάζεται έξαρση του φονταμενταλισμού; Κατ' αρχήν φανατικοί υπήρχαν πάντα. Όταν παίρνουν την εξουσία, τότε παύουν να είναι γραφικοί και γίνονται πάρα πολύ επικίνδυνοι. Πότε αποκτούν δύναμη; Όταν υπάρχουν οι συνθήκες, που υπήρχαν στην Ευρώπη το Μεσαίωνα. Μετά την κατάλυση της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας υπήρξαν πόλεμοι, μετακινήσεις πληθυσμών, καταπίεση, ενώ τοπικοί ηγεμόνες, έγιναν ισχυρότεροι από την κεντρική εξουσία.
Η φεουδαρχία είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση της εκμετάλλευσης που με τη σειρά της οδήγησε σε απελπισία και στροφή στη θρησκεία, που τότε έδινε κάποια διέξοδο, έστω απατηλή. Με την εκπαίδευση διαλυμένη, τον πλούτο να συσσωρεύεται σε λίγους και ανύπαρκτη κοινωνική πολιτική συν τους μακροχρόνιους πολέμους, οι άνθρωποι οδηγήθηκαν μοιραία στην αγωνία και το φόβο. Το ένα έφερε το άλλο. Ο πόλεμος την πείνα και την πανούκλα, ο θάνατος και η καταστροφή την απόγνωση κλπ. Το ιερατείο προσπάθησε να καλύψει το κενό εξουσίας, αφού εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση.
Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης παρόμοιες συνθήκες υπήρξαν σε χώρες της Μ. Ανατολής που στην πλειοψηφία τους είναι Μουσουλμανικές. Δεν υπήρξαν βέβαια φεουδάρχες, υπήρξαν όμως πολυεθνικές, επεμβάσεις, πόλεμοι, πείνα, κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, διάλυση των υποδομών και της Παιδείας. Ευνόητο ήταν ο κόσμος να στραφεί πάλι προς τη θρησκεία.
Γιατί εκεί; Γιατί υποτίθεται ότι "ο Σοσιαλισμός είχε αποτύχει". Αν βάλουμε και την άνοδο του φασισμού - εθνικισμού για τους ίδιους λόγους, καταλαβαίνουμε ότι διαμορφώθηκε ένα πολύ επικίνδυνο μίγμα, που επέτρεψε την ενίσχυση των φανατικών, οι οποίοι πουλάνε ελπίδα για έναν άλλο κόσμο. "Ελπίδα" αυτή είναι η λέξη κλειδί. Αυτό λείπει σήμερα από δισεκατομμύρια απογοητευμένους και καταπιεσμένους εργαζόμενους παντού. Φυσικά οι φανατικοί κάνουν τα πράγματα τρις χειρότερα, αφού οι ιμπεριαλιστές τους έχουν εξοπλίσει, εκπαιδεύσει και συνεργάζονται στενά για να προωθήσουν τα δικά τους άνομα συμφέροντα.
Ναι το Ισλάμ λέει αυτά που λέει, όπως και ο Χριστιανισμός κι άλλες θρησκείες. Αλλά διαφέρουν οι ερμηνείες και πως ο κάθε ένας αντιλαμβάνεται τα όσα γράφουν. Επομένως δεν είναι όλοι οι Μουσουλμάνοι "τζιχαντιστές", όπως δεν είναι κι όλοι οι Χριστιανοί "Σταυροφόροι". Για την ακρίβεια τα τομάρια είναι ελάχιστα. Όμως για να στραφεί η προσοχή αλλού και για καταστολή ενισχύεται ο φανατισμός. Οι "θεούσες" βέβαια κάνουν ζημία στην ίδια τη θρησκεία, που υποτίθεται ότι υπερασπίζονται, κάνοντας την απεχθή, δείχνοντας ακριβώς τις πολλές ατέλειες της κι ότι δεν μπορούν με το λόγο να υπερασπιστούν τα πιστεύω τους. Κάποτε όλα τα ψέματα θα καταρρεύσουν, αγωνιζόμαστε να έρθει πιο γρήγορα η Αλήθεια. .
Δημοσίευση σχολίου