Οταν άρχισε το κακό, κανείς δεν καταλάβαινε την έκτασή του και τη διάρκεια του. Οταν ο Γιωργάκης μας έβαζε στα μνημόνια, ουδείς μπορούσε να προβλέψει τι θα συμβεί. Ολοι γνωρίζαμε για το ΔΝΤ, αλλά κανείς μας δεν πίστευε ότι θα κάνει και σε μας τα ίδια και χειρότερα όσων έχει κάνει έως τώρα.
Τώρα ζούμε σε μια χώρα που καπνίζει θειάφι. Χωρίς Αυτεξούσιο (Σύνταγμα), χωρίς Ασυλία (της Εθνικής Περιουσίας), με εκχωρούμενους πόρους με κόφτες με καθεστώς Εντολής για 99 χρόνια, με χρέος που διογκούται, ανεργία, φτώχεια, ξεχαρβάλωμα της δημόσιας μέριμνας και αποσάθρωση της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας.
Μια νέα χώρα έχει δημιουργηθεί. Ενα προτεκτοράτο. Τα μέτρα που απομένουν να ληφθούν είναι η «ουρά του βοδιού», είναι όμως ταυτοχρόνως και τα πιο αναγκαία για να ολοκληρωθεί η δουλειά. Εργασιακό και Ασφαλιστικό. Πρέπει να λάβουν την οριστική τους μορφή, ώστε στο εξής να λειτουργήσει επωφελώς για τους πλούσιους (εγχώριους και ξένους) το προτεκτοράτο. Και να έρθει η ανάπτυξη - τύπου Κοσσυφοπεδίου.
Προς τούτο, ακόμα και αν το ΔΝΤ αποχωρήσει σε δυο-τρία χρόνια, πρώτα θα έχουν ληφθεί όλα τα μέτρα που απαιτεί. Και τα απαιτεί, παρότι το ίδιο λέει ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο. Διότι το προέχον ήταν πάντα τα μέτρα κι όχι το χρέος. Το χρέος ήταν πάντα το εργαλείο για να λαμβάνονται τα μέτρα. Οταν τα μέτρα θα έχουν ολοκληρωθεί, τότε θα αρχίσει και η διαδικασία ελάφρυνσης του χρέους.
Αυτή η ελάφρυνση σε τίποτα δεν θα ωφελήσει τους εργαζόμενους Ελληνες που ήδη θα δουλεύουν σε καθεστώς ζούγκλας, με μισθούς και συντάξεις πείνας. Το χρέος ήταν πάντα το καρότο (που ούτε καν μας δίνουν) για το μαστίγιο των μέτρων. Το μέλλον έχει συντελεσθεί.
Δημοσίευση σχολίου