«...Οχι απλά μου κλείνουν τον δρόμο, αλλά τον ξηλώνουν - λες και δεν υπήρξε ποτέ. Και τώρα, βρίσκομαι εδώ, σας φυλακές Ελαιώνα, προσπαθώντας να κρατήσω τον εαυτό μου...».
Ηριάννα Β-Λ
9/6/2017 1984
Προτού μου «μιλήσει» στο χαρτί, τα είπαμε στο τηλέφωνο. Φωνή μουδιασμένη, λόγος συγκρατημένος αλλά ξεκάθαρος. Και στο βάθος να αφουγκράζεσαι λυγμικές κραυγές που δεν ξέσπασαν. Περήφανη. Ενα κορίτσι σοκαρισμένο, αιχμάλωτο στο έρεβος της αδικίας.
Είναι η Ηριάννα των 29 Μαΐων, το κορίτσι με την επιστημονική καριέρα και τη συγκινητική προσφορά, η καθηγήτρια ελληνικών που παρέδιδε μαθήματα σε παιδιά μεταναστών. Πρωτομηνιάτικα ένιωσε τη γη να φεύγει κάτω από τα πόδια της ακούγοντας πρώτα την καταδίκη της σε κάθειρξη 13 ετών, χωρίς κανένα ελαφρυντικό, και στη συνέχεια την απόφαση να μην έχει η έφεσή της ανασταλτικό αποτέλεσμα.
Τα όσα είπαμε τηλεφωνικά ήταν ιδιωτική συζήτηση. Τα όσα μας έγραψε την επομένη θα τα διαβάσετε παρακάτω. Θα πω μόνο για την επίγευση που μου άφησε αυτή η ολιγόλεπτη συνομιλία. Ηταν γλυκόπικρη. Γλυκιά για την ευαισθησία και την αξιοπρέπεια που απέπνεαν τα λόγια της και πικρή για τα όσα αντιμετωπίζει. Γι’ αυτά που έγιναν γι' αυτήν χωρίς αυτήν.
Της είχα ζητήσει να μας γράψει πώς νιώθει αλλά και τι ελπίζει ενόψει της συζήτησης της αίτησης αποφυλάκισης που έχει ήδη κατατεθεί στο Τμήμα Αναστολών του Πενταμελούς Εφετείου από τον νομικό παραστάτη της Θεόδωρο Μαντά. Μας έγραψε μόνο ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δημοσίευση σχολίου