Τον Απρίλιο του 1924, ακριβώς πέντε χρόνια μετά την απόφαση των Συμμάχων να σταλεί η Ελλάδα ως εντολοδόχος τους στη Μικρασία, φτάνει στα γραφεία των ελληνικών εφημερίδων το εξής τηλεγράφημα του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων:
«Φορτία ελληνικών οστών εκ Μικρασίας αποστέλλονται εις Ολλανδίαν δι’ εμπορίαν και λιπασμάτων»
Όπως γράφει ο Ριζοσπάστης στην πρώτη του σελίδα:
Φρικιαστική είδησις… Τα κόκκαλα των παιδιών του εργαζόμενου ελληνικού λαού, που εδολοφονηθήκανε εξαιτίας του Βενιζέλου και του Κωνσταντίνου εις την Μικρασίαν, ξεθάφτονται και πωλούνται στους ευρωπαίους βιομηχάνους λιπασμάτων. Μάλιστα, αυτό γίνεται. Βαπόρια κακούργων φορτώνουν τα κόκαλα των δολοφονημένων παιδιών μας και αδελφών μας στον Σαγγάριο, Αφιόν, Σεϊντί Γαζή, Καλέ Γκρότο…
Οι ίδιοι έμποροι οι οποίοι, για τα συμφέροντα των στην Ανατολή, μέσω του Κωνσταντίνου, μας έστειλαν εκεί κάτω… τώρα εμπορεύονται τι; Τα κόκαλα των παιδιών των χαροκαμένων μανάδων, τα κόκαλα των συζύγων και αδελφών της πεντάρφανης ελληνικής οικογένειας. Δεν πρόκειται για μυθιστόρημα. Η είδησις είναι αληθινή. Η πρώτη βαποριά επήγε κιόλας στην Ολλανδία και επέρασεν από το χωνευτήριο του εργοστασίου για να γίνη λίπασμα, εμπόρευμα…
Αυτά γίνονται εις τον αιώνα του πολιτισμού και από Ευρωπαίους… πολιτισμένους, μάλιστα, πολιτισμένους, και όχι κανίβαλους.
Η είδησις αυτή η τόσον φρικιαστική και αποτρόπαια πρέπει να γνωσθή και στην τελευταία καλύβα. Πρέπει και κάθε χαροκαμένη μητέρα, οι χήρες και τα ορφανά, οι έφεδροι και τα θύματα των πολέμων να την διαβάσουν πολλές φορές. Μέσα εις είδησις αυτά θα διαβάσουν και μια άλλη αλήθεια. Την αλήθεια ότι για ξένα συμφέροντα δολοφονηθήκανε, για τα συμφέροντα της ντόπιας και ξένης κεφαλαιοκρατίας, αφήκε την ζωή της στα άξενα βουνά και στους κάμπους της Μικρασίας η ελληνική νεολαία […] Δεν το χωρεί ο νους του ανθρώπου, και όμως είναι αλήθεια αδιάψευστη.
Μας στέλνουν στους πολέμους. Να κάνουμε τι; Να πολεμήσουμε για τα συμφέροντα της κεφαλαιοκρατίας. Και για να μας μορφινίζουν μας λένε «ήρωας» και «δημιουργούς» της μεγάλης πατρίδος. Μάλιστα στήνουν και διάφορες στήλες, κάνουν εορτές, εκφωνούν δεκάρικους λόγους. Άμα όμως τελειώσει το ανθρωποκτόνο... πανηγύρι του πολέμου, όλα ξεχνιούνται. Οι «ήρωες» τώρα είναι σκυλολόι, που ψοφάνε στους δρόμους νηστικοί, άνεργοι, περοφρονημένοι. Αν είμαστε και τραυματίες ή ανάπηροι, τότε παίρνουμε και 30-40 δραχμές σύνταξιν!
Κι εδώ τελειώνουν οι ψευτοϋποχρεώσεις της πλουτοκρατίας. Τελειώνει το εμπόριο της ζωντανής σάρκας μας, και αρχίζει το εμπόριο των παραπεταμένων και σκορπισμένων οστών μας.
Οι έμποροι της Ευρώπης θέλουν και από τα κόκαλα μας να βγάλουν κέρδος...!
Φρικιαστική είδησις… Τα κόκκαλα των παιδιών του εργαζόμενου ελληνικού λαού, που εδολοφονηθήκανε εξαιτίας του Βενιζέλου και του Κωνσταντίνου εις την Μικρασίαν, ξεθάφτονται και πωλούνται στους ευρωπαίους βιομηχάνους λιπασμάτων. Μάλιστα, αυτό γίνεται. Βαπόρια κακούργων φορτώνουν τα κόκαλα των δολοφονημένων παιδιών μας και αδελφών μας στον Σαγγάριο, Αφιόν, Σεϊντί Γαζή, Καλέ Γκρότο…
Οι ίδιοι έμποροι οι οποίοι, για τα συμφέροντα των στην Ανατολή, μέσω του Κωνσταντίνου, μας έστειλαν εκεί κάτω… τώρα εμπορεύονται τι; Τα κόκαλα των παιδιών των χαροκαμένων μανάδων, τα κόκαλα των συζύγων και αδελφών της πεντάρφανης ελληνικής οικογένειας. Δεν πρόκειται για μυθιστόρημα. Η είδησις είναι αληθινή. Η πρώτη βαποριά επήγε κιόλας στην Ολλανδία και επέρασεν από το χωνευτήριο του εργοστασίου για να γίνη λίπασμα, εμπόρευμα…
Αυτά γίνονται εις τον αιώνα του πολιτισμού και από Ευρωπαίους… πολιτισμένους, μάλιστα, πολιτισμένους, και όχι κανίβαλους.
Η είδησις αυτή η τόσον φρικιαστική και αποτρόπαια πρέπει να γνωσθή και στην τελευταία καλύβα. Πρέπει και κάθε χαροκαμένη μητέρα, οι χήρες και τα ορφανά, οι έφεδροι και τα θύματα των πολέμων να την διαβάσουν πολλές φορές. Μέσα εις είδησις αυτά θα διαβάσουν και μια άλλη αλήθεια. Την αλήθεια ότι για ξένα συμφέροντα δολοφονηθήκανε, για τα συμφέροντα της ντόπιας και ξένης κεφαλαιοκρατίας, αφήκε την ζωή της στα άξενα βουνά και στους κάμπους της Μικρασίας η ελληνική νεολαία […] Δεν το χωρεί ο νους του ανθρώπου, και όμως είναι αλήθεια αδιάψευστη.
Μας στέλνουν στους πολέμους. Να κάνουμε τι; Να πολεμήσουμε για τα συμφέροντα της κεφαλαιοκρατίας. Και για να μας μορφινίζουν μας λένε «ήρωας» και «δημιουργούς» της μεγάλης πατρίδος. Μάλιστα στήνουν και διάφορες στήλες, κάνουν εορτές, εκφωνούν δεκάρικους λόγους. Άμα όμως τελειώσει το ανθρωποκτόνο... πανηγύρι του πολέμου, όλα ξεχνιούνται. Οι «ήρωες» τώρα είναι σκυλολόι, που ψοφάνε στους δρόμους νηστικοί, άνεργοι, περοφρονημένοι. Αν είμαστε και τραυματίες ή ανάπηροι, τότε παίρνουμε και 30-40 δραχμές σύνταξιν!
Κι εδώ τελειώνουν οι ψευτοϋποχρεώσεις της πλουτοκρατίας. Τελειώνει το εμπόριο της ζωντανής σάρκας μας, και αρχίζει το εμπόριο των παραπεταμένων και σκορπισμένων οστών μας.
Οι έμποροι της Ευρώπης θέλουν και από τα κόκαλα μας να βγάλουν κέρδος...!
Απόσπασμα από το βιβλίο του Βασίλη Ι. Τζανακάρη
Στο όνομα της προσφυγιάς (σελ. 548-549)
Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
Στο όνομα της προσφυγιάς (σελ. 548-549)
Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
Δημοσίευση σχολίου