Στον επίσημο ιστότοπο του θα βρείτε τα πάντα για το βιογραφικό και της δημιουργίες του.
Εμείς αρκούμαστε να παραθέσουμε απόσπασμα από το άρθρο του «Ο λόγος για τους Ελληνες νέους του '88», που περιέχεται στο βιβλίο του «Ο καθρέφτης και το μαχαίρι» (εκδόσεις 'Ικαρος).
«... Η κρατική εξουσία αγαπά τους εραστές της και καταδιώκει όσους την αντιπαθούν και την εχθρεύονται. Είναι μια εγωπαθής και ανεγκέφαλη Κυρία, που εννοεί να οικειοποιείται, με τους εκάστοτε επίσημους εραστές της, τις έννοιες Πατρίδα, 'Εθνος Εκκλησία, Οικογένεια και όλα τα καταλήξαντα σε αντιπαθή και ανυπόληπτα οχυρά των κρατούντων.
Και είδαμε τα χρόνια αυτά το Κομμουνιστικό Κόμμα π.χ., από την ώρα που δήλωσε μελλοντικός εραστής της Κυρίας και μάλιστα με «δημοκρατικές διαδικασίες», να γίνεται νόμιμο μέλος της πολιτείας να εκκλησιάζεται, να σκέφτεται "εθνικά", να συνυπάρχει και να... περιμένει.
Πού καιρός για επανάσταση! Και γιατί άλλωστε; Να διορθωθεί τι και με ποιο τρόπο; Όλες οι επαναστάσεις καταλήγουν στην κατάκτηση τις ανεγκέφαλης όπως είπαμε, Κυρίας. Της Εξουσίας. Αυτή n κατάσταση, ως γνωστόν, δημιουργεί Δίκαιον, μακράν των ονειρικών στόχων μιας επανάστασης...
Ο άνθρωπος σε μια 'έξυπνη" στιγμή του έβγαλε τον Θεό και τον Δαίμονα από μέσα του και τους εναπόθεσε στους ουρανούς Θέσπισε νόμους έχτισε εκκλησίες κι έγινε ανεύθυνος στη μοίρα του, μοιράζοντας τις ευθύνες έξω απ' αυτόν. Μια σειρά τελετουργιών προδικάζουν την επιρροή του καλού ή του κακού.
Κι έτσι αφέθηκε να τον καθοδηγεί η ανθρώπινη αδυναμία κι όχι μια σμιλεμένη ανθρώπινη κρίση.
Η πολιτεία, το Κράτος, ευνοεί την εκπαίδευση εκείνη που δεν απελευθερώνει τον άνθρωπο αλλά τον περιορίζει σε ειδικά πλαίσια επωφελή για το «σύνολο». Και n ανθρώπινη κρίση άρχισε να περιορίζεται στα καθ' ημάς και όχι στις δυνατότητες της ανθρώπινης φύσης μας
Πώς να αντιδράσουμε όταν η μεγάλη πλειοψηφία ζει στην πλάνη πως εκπροσωπείται από τους τυχοδιώκτες του Τύπου και της Πολιτικής και πως n θέλησή της κυβερνά; [,..]
Και το κακό είναι πως οι πολίτες συνηθίζουν στην παρερμηνεία των λέξεων και τις κενές περιεχομένου σπουδαιοφανείς ορολογίες που επικίνδυνα έχουν επικρατήσει στους νεοελληνικούς καιρούς μας Κι όχι μόνο στον τόπο μας αν κι εδώ το κακό έχει παραγίνει...»
Διαβάστε επίσης
Ο Μάνος Χατζηδάκις και οι σημερινοί "διανοούμενοι"
Αναρχικός: Ένας μύθος σύγχρονης καταδίωξης – Μάνος Χατζηδάκις
Μάνος Χατζηδάκις:"Ο Νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι"- 87 χρόνια απο την γέννησή του
+ σχόλια + 1 σχόλια
«Πριν δύο χρόνια με είχαν παρακαλέσει τα παιδιά του Ρήγα Φεραίου να παίξω στο Φεστιβάλ τους. Η νεολαία του ΚΚΕ Εσωτερικού είναι η πιο συμπαθής νεολαία μέχρι σήμερα στον τόπο μας, διότι είναι πάρα πολύ απομακρυσμένη από την εξουσία και δεν έχει φθαρεί καθόλου, δεν έχει καμία προοπτική εξουσίας. Συνεπώς, η ένταξη αυτών των παιδιών στο ΚΚΕ Εσωτερικού είναι γνήσια, από τη στιγμή που δεν έχει βλέψεις εξουσίας ή ωφελημάτων. Έκανα, λοιπόν, μία συναυλία στο ΚΚΕ Εσωτερικού και ήταν περίφημη η επαφή μου με αυτό το κοινό, είχα πραγματικά άριστες εντυπώσεις. Για να μην θεωρηθώ όμως μονομερής ότι ευνόησα τα παιδιά του Ρήγα Φεραίου, δέχτηκα και την πρόσκληση της ΟΝΝΕΔ, διότι ψηφίζω Νέα Δημοκρατία. Έτσι, πήγα και στο δικό τους Φεστιβάλ. Έφυγα σε είκοσι λεπτά, κακήν κακώς. Είχα το αίσθημα ότι έπαιξα σε ένα αναψυκτήριο, όχι σε συναυλία, τέτοια ντροπή δεν είχα ξανανιώσει στη ζωή μου».
Σέβομαι πολύ το Μάνο Χατζηδάκη. Ασφαλώς ήταν ένας πολύ ταλαντούχος συνθέτης. Έγραψε πραγματικά αριστουργήματα. Ως άνθρωπος επίσης ήταν πολύ αξιόλογος. Πέρασε πολλά και τα βιώματά του τον επηρέασαν κάνοντας τον να σκέφτεται διαφορετικά, πολύ ευρύτερα από τους περισσότερους ανθρώπους.
Όμως ο ίδιος αυτοπροσδιορίζονταν ως αστός. Πράγματι ήταν ένας αστός, ίσως όχι όπως οι περισσότεροι αστοί (μικροαστοί ή μεγαλοαστοί) αφού αναγνώριζε κάποια αυτονόητα πράγματα, αλλά μέχρι εκεί. Ψήφιζε ΝΔ τι άλλο να πούμε για να αποδείξουμε, πως κανείς δεν είναι τέλειος;
Η ΝΔ πάντα ήταν η ίδια. Από την εποχή που την έλεγαν ΕΡΕ και πιο πρίν ήταν αποκρουστική και σαν ΝΔ δεν άλλαξε παρά μόνο επιφανειακά, όπως πχ σαν να βάψεις ένα ετοιμόρροπο κτήριο. Εξακολουθεί να είναι επικίνδυνο, για όσους μένουν μέσα κι όσους περνούν απ' έξω. Φυσικά ένας άνθρωπος μ' ευαισθησίες, όπως ο Μάνος Χατζηδάκης, θα αισθάνονταν αμήχανα μέσα στη ΝΔ. Εν τούτοις την ψήφιζε.
Η νεολαία του ΚΚΕ Εσωτερικού, επειδή ήταν απομακρυσμένη από την εξουσία ήταν πράγματι γνήσια άφθαρτη, συμπαθέστατη. Τι έγιναν άραγε αυτοί οι υπέροχοι σύντροφοι, που πράγματι πάρα πολλοί από αυτούς ήταν καλοί αγωνιστές; Τι έγινε άραγε η νεολαία εκείνη; Ασφαλώς μεγάλωσε. Μήπως παρέμεινε εκτός εξουσίας, όπως πρόβλεψε ο έξοχος συνθέτης; Ή μήπως προφήτης και συνθέτης διαφέρουν ριζικά;
Ο Ιωσήφ Στάλιν είχε πει κάποτε πως ο Κομμουνιστής ξεχωρίζει από το Σοσιαλδημοκράτη, όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα. Να συμπληρώσω και όταν καταλαμβάνουν την εξουσία. Γιατί, απ’ ότι θυμάμαι, το ΠΑΣΟΚ πριν το 1981 μια χαρά τα έλεγε. Μαχητικό, ελπιδοφόρο, πεντακάθαρο, μέχρι που… πήρε την κουτάλα. Το πώς κατάντησε το βλέπουμε. Τσόντα της ΝΔ, μια ομάδα λαμογιών που έκαναν τρις χειρότερα από αυτούς που κάποτε κατήγγειλαν με πάθος!
Οι απόψεις λοιπόν του Χατζηδάκη για το ΚΚΕ είναι σεβαστές. Σε καμία περίπτωση όμως αποδεκτές. Ούτε φυσικά διαχρονικές. Με όλο το σεβασμό στον συνθέτη και τον άνθρωπο Μάνο Χατζηδάκη, απορρίπτουμε το νεοδημοκράτη Χατζηδάκη. Γιατί όσον αφορά το ΚΚΕ, μιλά ο νεοδημοκράτης. Για τη Δεξιά το ΚΚΕ ήταν πάντα ο πραγματικός αντίπαλος, άσχετα αν τσακώνονταν μεταξύ τους τα αστικά κόμματα για τη λεία… mitsos175.
Δημοσίευση σχολίου