Τη μαφία καλεί ο Τσίπρας να κάνει επενδύσεις στην Ελλάδα.

Του Δ.Καζάκη (από dimitriskazakis.blogspot)

Επενδύσεις της μαφίας ενδιαφέρεται να φέρει στην Ελλάδα ο κ. Τσίπρας. Αυτό προκύπτει από τις συναντήσεις τόσο του ίδιου, όσο και των επιτελών του κατά την επίσκεψη του κυβερνητικού κλιμακίου στις ΗΠΑ. Φυσικά με το αζημίωτο για τον κομματικό κορβανά και τους ημετέρους της κυβέρνησης.

Δείτε τι δήλωσε ο ίδιος ο κ. Τσίπρας σε ομογενειακή εφημερίδα στην ερώτηση «τι θα ζητήσετε από τον κ. Τραμπ;»: «Ο Πρόεδρος Τραμπ έχει μακρά πορεία στο χώρο των επιχειρήσεων. Γνωρίζει πότε μια επένδυση μπορεί να είναι επωφελής και πότε όχι. Βλέποντας κάποιος την Ελλάδα σήμερα, νομίζω ότι μπορεί εύκολα να διαγνώσει ότι ανοίγονται μεγάλες επενδυτικές δυνατότητες στους κρίσιμους τομείς της οικονομίας. Η Ελλάδα είναι μια χώρα της Ευρωζώνης και του ΝΑΤΟ, που εξέρχεται μιας πολυετούς κρίσης, βρίσκεται σε μια γεωγραφική θέση ανάμεσα σε τρεις ηπείρους, μια χώρα στην οποία υπάρχει πολιτική σταθερότητα, διαθέτει ένα εξαιρετικά ικανό και εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό- κυρίως νέων επιστημόνων- και είναι ελκτική σε νέες επενδύσεις. Όλα αυτά είναι προϋποθέσεις για μια πορεία ανάπτυξης και ευημερίας, στην οποία τόσο ο Πρόεδρος Τραμπ όσο και συνολικά η επενδυτική κοινότητα στις ΗΠΑ μπορούν να συμβάλλουν καθοριστικά.»

Πόσο πιο ανοικτά να το πει; Πήγε να ζητήσει από τον ίδιο προσωπικά τον Τραμπ, ως επιχειρηματία, αλλά και από την «επενδυτική κοινότητα» των ΗΠΑ να κάνουν επενδύσεις στην Ελλάδα.

Ειλικρινά, βρείτε άλλον επικεφαλής κυβέρνησης που να πήγε στις ΗΠΑ να ζητήσει από τον Τραμπ προσωπικά επενδύσεις. Όλοι πήγαιναν κατά καιρούς στις ΗΠΑ και τον Λευκό Οίκο, υποτίθεται, για να ζητήσουν ο Πρόεδρος και το περιβάλλον του να ασκήσουν την επιρροή τους στους επενδυτές. Ποτέ και κανένας δεν πήγε να συζητήσει – υποτίθεται – απευθείας με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ με την ιδιότητα του «επιχειρηματία».

Μόνο ο Τσίπρας και οι δικοί του! Και ποιόν εκθειάζουν ως πετυχημένο επιχειρηματία με αντίληψη για επενδύσεις; Τον Τραμπ. Αυτόν που καταδίκαζε ο ίδιος ο κ. Τσίπρας όταν σε ομιλία του στο συνέδριο «Συμμαχία Ενάντια στη Λιτότητα, για τη Δημοκρατία στην Ευρώπη» (19 Μαρτίου 2016) έλεγε: «Πείτε μου ποιος από σας θα πίστευε πριν από λίγους μήνες ότι σήμερα στις ΗΠΑ, το φαβορί για το χρίσμα του υποψήφιου Προέδρου από την πλευρά των ρεπουμπλικάνων θα ήταν ο κύριος Τραμπ; Και βεβαίως με όλα όσα σηματοδοτεί αυτή η υποψηφιότητα, οι ιδέες που εκπροσωπεί, η απήχηση που βρίσκουν, και η απειλή που να είναι πιθανώς και πρόεδρος – ελπίζω ότι δεν θα μας βρει και αυτό το κακό- της ηγεμονεύουσας δύναμης στον πλανήτη.»

Αλλά το κακό τον βρήκε. Κι όταν τον βρήκε, άλλαξε τροπάρι. Στις Κοινές Δηλώσεις Μπαράκ Ομπάμα και Αλέξη Τσίπρα, 15 Νοεμβρίου 2016, κατά την επίσκεψη του πρώτου στην Ελλάδα μετά την εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ σε σχετική ερώτηση, δείτε τις απάντησε ο λαλίστατος και άκρως φιλαλήθης κ. Τσίπρας: «Για να σας είμαι ειλικρινής, από τον Ντόναλντ Τραμπ γνωρίζω λίγα πράγματα. Γνώριζα το προηγούμενο διάστημα την επιθετικότητα και τον εκκεντρικό τρόπο που διάλεξε για να υπερασπιστεί κάποιες μη συμβατικές απόψεις, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου… Ωστόσο, πρέπει να σας επισημάνω ότι είναι άλλο πράγμα τι ξέρουμε για τον Ντόναλντ Τραμπ κατά τη διάρκεια που διεκδικούσε το χρίσμα στους Ρεπουμπλικανούς, άλλο πράγμα κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου και άλλο πράγμα αυτό που περιμένουμε να δούμε τώρα, ως νεοεκλεγείς Πρόεδρος και φυσικά ακόμα περισσότερο, ως ασκών τα καθήκοντα της διακυβέρνησης μιας χώρας που παίζει καθοριστικό ρόλο στην παγκόσμια σφαίρα. Γι’ αυτό λοιπόν και εγώ δεν έσπευσα, σε αντίθεση με κάποιους ομολόγους μου στην Ευρώπη, να επαναλάβω στοιχεία της κριτικής που προεκλογικά πολλοί ασκήσαμε απέναντι στον Ντόναλντ Τραμπ.»

Γαργάρα η κριτική του κ. Τσίπρα, διότι με την άνοδο του Τραμπ στον Λευκό Οίκο, τα γιουσουφάκια πήραν θέση προσοχής. Και τώρα ο φερόμενος ως πρωθυπουργός πήγε στην Ουάσιγκτον, εκτός όλων των άλλων, για να δει αν μπορεί να συνεργαστεί με τον «επιχειρηματία» Τραμπ για επενδύσεις στην Ελλάδα.

Ποιες επενδύσεις; Μα πρώτα και κύρια επενδύσεις στον κομματικό κορβανά, αλλά και στον κορβανά των πρωτοκλασάτων της κυβέρνησης. Γιατί νομίζετε ότι καθιερώθηκε αυτού του είδους η «διπλωματία» για την προσέλκυση επενδύσεων; Γιατί νομίζετε ότι εκστρατεύουν κατά καιρούς κυβερνητικά κλιμάκια ανά τον κόσμο; Γιατί γίνονται roadshows στο εξωτερικό, που καθιέρωσε πρώτη η κυβέρνηση Μητσοτάκη το 1991-93 και ύστερα απογείωσε η κυβέρνηση Σημίτη;

Για ξένες επενδύσεις, όπως λένε; Ναι, για ξένες επενδύσεις, αλλά για την τσέπη των κυβερνώντων κομμάτων, των πολιτικών και των ημετέρων κυκλωμάτων που νέμονται δημόσιο ταμείο και οικονομία. Τα εκάστοτε κυβερνητικά κόμματα ενδιαφέρονται πρώτα και κύρια για το τι θα κονομήσουν αυτά μέσα από το ξεπούλημα της χώρας και φυσικά για να διευκολύνουν deals ανάμεσα σε ημέτερους επιχειρηματίες και ξένους.

Σε βάρος πάντα των Ελλήνων πολιτών και φορολογουμένων. Βρείτε μου μια σοβαρή επένδυση που έγινε στην ελληνική οικονομία, προς όφελος της απασχόλησης, της παραγωγής και της τεχνολογίας, ως αποτέλεσμα αυτών των εκστρατειών. Ούτε μία.

Το μόνο που είχαμε πάντα ήταν η ένταση της διαπλοκής και της διαφθοράς. Οι κυβερνήσεις που σκέφτηκαν αυτού του είδους τη «διπλωματία» προσέλκυσης ξένων επενδύσεων, ένα είχαν στο μυαλό τους: πώς να διεθνοποιήσουν την εξαγορά πολιτικών στην Ελλάδα. Και δεν δίστασαν μπροστά σε τίποτε.

Ας θυμηθούμε την πρώτη μεγάλη ξένη επένδυση που έκανε πάταγο στην εποχή της. Την εξαγορά μιας επιχείρησης κολοσσού για ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο, της ΑΓΕΤ Ηρακλής από την ιταλική Καλτσεστρούτσι. Το τότε μεγάλο αφεντικό Λορέντσο Παντσαβόλτα, είχε έρθει στην Ελλάδα και τα στελέχη και οι υπουργοί της κυβέρνησης Μητσοτάκη διαγκωνίζονταν να βγουν φωτογραφίες μαζί του.

Όταν όμως μερικά χρόνια αργότερα οι Ιταλοί δικαστές έκαναν φύλλο φτερό την Καλτσεστρούτσι και απέδειξαν ότι η συγκεκριμένη εταιρεία μονοπώλιο των τσιμέντων, αλλά και το μεγάλο αφεντικό της, ήταν βιτρίνα για την ιταλική μαφία, για ξέπλυμα χρήματος και για εξαγορά πολιτικών εντός και εκτός Ιταλίας, κανείς δεν αναρωτήθηκε για τις σχέσεις κυβέρνησης Μητσοτάκη και οργανωμένου εγκλήματος. Με τους ανώτατους δικαστικούς στην πλειοψηφία τους υπόδουλους στην εκάστοτε κυβέρνηση και με τον Παντσαβόλτα να έχει σχέσεις και με το ΠΑΣΟΚ, πού να τολμήσει κανείς να θέσει τέτοιο θέμα.

Έτσι ξεκίνησαν τα προγράμματα ιδιωτικοποίησης στην Ελλάδα από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Συνεχίστηκαν με το ίδιο περιεχόμενο από την κυβέρνηση Σημίτη και Καραμανλή, για να οδηγηθούμε σήμερα στο απόγειο του ξεπουλήματος.

Τώρα ο κ. Τσίπρας τρέχει στην Ουάσιγκτον για να δελεάσει – εκτός όλων των άλλων – τον ίδιο προσωπικά τον Τραμπ. Πρώτα και κύρια γιατί το «κόμμα θέλει λεφτά», όπως έλεγε κι ο γνωστός μας Γκρούεζας. Και στην Ελλάδα ξεπουλιούνται όλα. Ειδικά τώρα υπό καθεστώς κατοχής. Όχι μόνο η περιουσία του ελληνικού λαού. Αλλά πρώτα και κύρια η τιμή και υπόληψη όσων βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης.

Με τι ανταλλάγματα σε βάρος της χώρας και των Ελλήνων πολιτών; Ας σκεφτούμε ποιος είναι ο Τραμπ για να καταλάβουμε τι συζητάνε στο παρασκήνιο.

Τι σόι επιχειρηματίας είναι ο Τραμπ; Με τι ασχολείται; Με ακίνητα, υποδομές και καζίνο. Πώς έστησε την επιχειρηματική του αυτοκρατορία ο κ. Τραμπ; Με τις πλάτες της μαφίας, δηλαδή του οργανωμένου εγκλήματος. Κι αυτές τις «γνωριμίες» του δεν τις έκρυψε ούτε καν ο ίδιος ο Τραμπ.

Ο αμερικανικός τύπος είναι γεμάτος με ρεπορτάζ για τις ύποπτες διασυνδέσεις της αυτοκρατορίας του Τραμπ με τους νονούς της αμερικανικής μαφίας από την εποχή που ισοπέδωνε τις φτωχογειτονιές της Νέας Υόρκης στη δεκαετία του 1970 και 1980. Η μαφία ήταν εκείνη που του άνοιξε το δρόμο για την μετατροπή του Ατλάντικ Σίτι – μιας παλιάς εργατούπολης – σε Λας Βέγκας της Ανατολικής Ακτής με τον Τραμπ να διαθέτει τα τρία μεγαλύτερα καζίνο.

Και ήταν η μαφία που τον ξελάσπωσε όταν ο Τραμπ προχώρησε σε τέσσερις δόλιες πτωχεύσεις το 1991, το 1992, το 2004 και το 2009. Η αυτοκρατορία του Τραμπ ήταν και παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα πλυντήρια για τα κεφάλαια της μαφίας και γενικά του οργανωμένου εγκλήματος στις ΗΠΑ.

Το FBI διαθέτει έναν ογκωδέστατο φάκελο για τις δοσοληψίες του Τραμπ με τη μαφία. Γι’ αυτό και ο Τραμπ μόλις εγκαταστάθηκε στον Λευκό Οίκο, το πρώτο-πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να προσπαθήσει να ελέγξει το FBI διώχνοντας τον διευθυντή του, που οι κακές γλώσσες λένε ότι ήταν έτοιμος να προχωρήσει σε αποκαλύψεις εναντίον του νεοεκλεγέντος Προέδρου.

Από τότε ο Λευκός Οίκος έχει εξαπολύσει ολόκληρη εκστρατεία για να σταματήσει τα ΜΜΕ, αλλά και τα στελέχη του FBI από την δημοσιοποίηση των στοιχείων του φακέλου Τραμπ.

Ωστόσο, στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, μια ομάδα έμπειρων εισαγγελέων διεξάγει μια ταχέως εξελισσόμενη έρευνα σχετικά με τους πιθανούς δεσμούς της εκστρατείας της Trump με τη Ρωσία και με το αν ο ίδιος ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ μπορεί να είναι ένοχος παρεμπόδισης της δικαιοσύνης. Με επικεφαλής τον ειδικό δικηγόρο Robert Mueller, πρώην διευθυντή του FBI, η ομάδα περιλαμβάνει 16 δικηγόρους, κορυφαίους επαγγελματίες του είδους, όπως ο Michael Dreeben, εμπειρογνώμονας στο ποινικό δίκαιο, ο οποίος έχει υποστηρίξει περισσότερες από 100 υποθέσεις ενώπιον του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ και ο Andrew Weissmann, ο οποίος έκανε καριέρα και έφτιαξε όνομα κυνηγώντας το οργανωμένο έγκλημα.

Πολλοί θεωρούν αναπόφευκτη, αργά ή γρήγορα, την παραπομπή του Προέδρου Τραμπ στο Ανώτατο Δικαστήριο για παρεμπόδιση της δικαιοσύνης, όσον αφορά στην εξιχνίαση των σχέσεων της αυτοκρατορίας του με το οργανωμένο έγκλημα. Όχι μόνο με την εγχώρια μαφία, αλλά και με την Ρωσική μαφία, στην οποία έδωσε διέξοδο ο Τραμπ για να ξεπλένει χρήμα από και προς τη Ρωσία. Ιδίως από την εποχή της επιβολής καθεστώτος κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας από τις ΗΠΑ.

Να γιατί ο Τραμπ αναγκάστηκε πρόσφατα να υποχωρήσει κατά κράτος και να αποδεχθεί την υπερψήφιση του νομοσχεδίου περί νέων κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας. Παρά το γεγονός ότι επίσημα είχε δηλώσει ότι διαφωνεί όχι μόνο με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, αλλά και συνολικά με τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά στις 16 Αυγούστου φέτος συντάραξε τις ΗΠΑ η είδηση ότι η κυβέρνηση της Αυστραλίας είχε αρνηθεί στον Τραμπ να δημιουργήσει καζίνο στο Σίδνεϊ το 1987. Ο επίσημος λόγος άρνησης; Οι διασυνδέσεις του Τραμπ με τη μαφία.

Ο σημερινός πρόεδρος των ΗΠΑ, σε συνεργασία με την Kern Corporation, μια εταιρεία προγραμματισμού με έδρα το Queensland, ήταν μία από τις τέσσερις ομάδες που προσφέρθηκαν για το επικερδές έργο του Darling Harbour στο Σίδνεϊ. Η κυβέρνηση απέρριψε την πρόταση της κοινοπραξίας Τραμπ/Kern στις 5 Μαΐου 1987. Γιατί την απέρριψε; Διότι το συμβούλιο της αστυνομίας της Νέας Νότιας Ουαλίας (NSW) της Αυστραλίας συνέστησε να μην εγκριθεί η προσφορά από τον επιχειρηματία της Νέας Υόρκης, επειδή θα ήταν «επικίνδυνη».

«Το Atlantic City θα ήταν ένα αμφίβολο μοντέλο για το Σύδνεϋ και κατά την κρίση μας, οι διασυνδέσεις του Τραμπ με την μαφία, θα πρέπει να αποκλείσουν την κοινοπραξία Kern/Trump», συνοψίζει η έκθεση του αστυνομικού συμβουλίου που παραδόθηκε στην κυβέρνηση στις 4 Μαΐου 1987. Οι ανησυχίες της κυβέρνησης της Νέας Νότιας Ουαλίας σχετικά με την προσφορά του Trump δεν είχαν δημοσιοποιηθεί τότε.

Ωστόσο, σύμφωνα με τους κανόνες που ισχύουν για τον αποχαρακτηρισμό των επίσημων εγγράφων του υπουργικού συμβουλίου της Νέας Νότιας Ουαλίας, αρκετές αναφορές σχετικά με την υπόθεση αυτή δημοσιεύτηκαν στην "The Australian" την Τετάρτη 16/8/2017. Κι όπως ήταν φυσικό βούιξε ο αμερικανικός τύπος, ηλεκτρονικός κι έντυπος. Τόσο ο λαλίστατος Τραμπ, όσο κι ο Λευκός Οίκος αρνήθηκαν να σχολιάσουν την υπόθεση.

Μην ανησυχείτε όμως αυτό που απέρριψαν οι Αυστραλοί θα το δεχτεί η δική μας κυβέρνηση. Κι όχι μόνο καζίνο της μαφίας, αλά Ατλάντικ Σίτι, αλλά και οτιδήποτε άλλο γυαλίσει στο μάτι των αρπακτικών της κυβέρνησης. Όσο πρόστυχο κι αν είναι. Όσο κι αν υποβαθμίζει κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά την Ελλάδα.

Να γιατί ο κ. Τσίπρας εκθειάζει την επιχειρηματική πορεία του Τραμπ.

Σε μια χώρα όπου κυριαρχεί η επιτήδεια τέχνης της ξεπούλας, όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία της. Σε μια χώρα όπου χάρις στο καθεστώς κατοχής η λεπτή διαχωριστική γραμμή που ξεχώριζε ανέκαθεν το οργανωμένο έγκλημα στην Ελλάδα από την κυβερνώσα πολιτική και οικονομική τάξη, έχει πλέον ξεθωριάσει σε πρωτοφανή βαθμό. Σε μια χώρα όπου δεν υπάρχει δικαιοσύνη και όλοι οι μηχανισμοί του κράτους έχουν υποταχθεί σ’ ένα πρωτοφανές σύστημα ασυδοσίας, αγυρτείας και απάτης, που έχουν επιβάλει οι Ευρωπαίοι, γιατί να μην έχουμε την κυβέρνηση να αναζητά επενδύσεις από την μαφία;

Αμερικάνικη μαφία, Ρωσική, Ευρωπαϊκή, δεν έχει σημασία. Επενδύσεις να είναι κι ας είναι ότι νάναι. Άλλωστε παγκοσμιοποίηση έχουμε. Τι μας νοιάζει από πού προέρχονται τα κεφάλαια; Να η απόλυτη δικαίωση της πολυπολιτισμικότητας!

Και τι είναι αυτό που διακρίνει το ποια επενδυτικά κεφάλαια είναι πιο προσφιλή σε μια κυβέρνηση στην Ελλάδα; Μα τι άλλο; Η μίζα, η ρεμούλα, η διαπλοκή, το μπαξίσι, το λάδωμα, η αρπαχτή, ή όπως αλλιώς αποκαλεί το "επενδύειν" ο λαός μας. Πρώτα και κύρια για τους ημέτερους των κυβερνήσεων και τα ξένα συμφέροντα με τα οποία διαπλέκονται.

Καταλάβατε τώρα γιατί κι ο κ. Μητσοτάκης βγήκε με δήλωση του να ενθαρρύνει τον κ. Τσίπρα στο άθλιο έργο του, δηλαδή στην προσέλκυση επενδύσεων από την μαφία και το οργανωμένο έγκλημα; «Να διαμορφώσει έναν οδικό χάρτη στρατηγικής σχέσης σε όλους τους τομείς ελληνικού ενδιαφέροντος. Με έμφαση στην προσέλκυση συγκεκριμένων επενδύσεων για την ανάκαμψη της οικονομίας μας», όπως αναφέρει συγκεκριμένα ο κ. Μητσοτάκης με τη γνωστή περίεργη σκοτεινή διάλεκτο της πάντα αμφίσημης πολιτικής επί μισθώσει. Ο νους όλων στο κεχρί.