Ακόμα μια φορά η Σάτιρα χτυπήθηκε. Όπως γίνεται κάθε φορά με την Αλήθεια. Γιατί σωστή Σάτιρα σημαίνει πάνω από όλα και πρώτα από όλα Αλήθεια κι Ελευθερία.
Η Σάτιρα είναι ίσως η πιο «επικίνδυνη» μορφή Ελευθερίας. Η Ελληνοφρένεια έκανε πραγματική Σάτιρα. Δεν προσκυνούσε, δεν έγλειψε, δεν έκρυβε την είδηση. Έλεγε τα πράγματα όπως τα αισθάνονταν όσοι έπαιζαν, όπως ακριβώς τα έβλεπαν.
Αυτό στην τυραννία θεωρείται «έγκλημα». Λόγω του ότι η εκπομπή δεν θεωρούνταν ενημερωτική, αλλά ψυχαγωγική, τη γλίτωνε ως τώρα. Αυτό κι ότι ήταν πρώτη την ώρα που προβάλλονταν. Μέσα από την Ελληνοφρένεια μαθαίναμε όσα μας έκρυβαν τα δελτία ειδήσεων. Λέγονταν όσα δεν τολμούσαν να ειπωθούν από τα δελτία παραπληροφόρησης στα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης.
Η Αλήθεια πονάει, ιδιαίτερα όσους λένε ψέματα. Έτσι η εκπομπή έγινε σύντομα πολύ επικίνδυνη. Κάτι που χτυπάει την ουσία του προβλήματος, την ίδια την ιδεολογία της άρχουσας τάξης. Οι καιροί είναι δύσκολοι. Ακόμα και γι αυτούς που μας λεηλατούν! Οι κηφήνες φοβούνται. Κι όποιος νιώθει ανασφάλεια, δεν θέλει ν’ ακούει για τα στραβά του. Θέλει κολακεία, καθησυχασμό.
Ακόμα χειρότερα για τους φασίστες που την έκλεισαν, την άκουγαν πολλοί. Αρκετοί περισσότεροι από όσους θα ήθελαν. Σας φαίνεται παράξενο; Σε μια χωματερή, ένα βόθρο όπως είναι τα ιδιωτικά κανάλια υπάρχουν κάποιοι που ξεχωρίζουν. Αλλά τους κρατάνε στη δουλειά μ’ έναν απαράβατο όρο: Δεν θα ακουμπούν το Σύστημα, δεν θα στραφούν εναντίον των αφεντικών. Κι αν το κάνουν, να μην τους ακούει σχεδόν κανείς, ώστε να μπορούν τουλάχιστο να κρατήσουν μερικούς ως «άλλοθι αντικειμενικότητας». Σε κάθε άλλη περίπτωση, αργά ή γρήγορα οι «ταραξίες» θα παταχθούν.
Η Ελληνοφρένεια ήταν δημοφιλής και εναντίον του Καπιταλισμού. Κακός συνδυασμός για να συνεχίσει. Και πολύ κράτησε! Τι περιμένετε; Άραγε τι θα πάθαινε κάποιος Κομμουνιστής, αν βρίσκονταν μέσα στα γραφεία των SS; Ή της ΕΣΑ; Όπως το είπατε Σύντροφοι: Ραντεβού στα γουναράδικα.
Τα αφεντικά φοβούνται; Αισθάνονται σίγουρα μεγάλη ανασφάλεια για τους τρομάζει ως και η Ελληνοφρένεια. Ίσως διαισθάνονται εντονότερη από ποτέ την οργή του κόσμου. «Το χιούμορ είναι σχεδόν πάντα μακιγιαρισμένος θυμός». (Στήβεν Κινγκ, Αμερικανός συγγραφέας μυστηρίου & τρόμου).
Προσπαθούν να ξεχάσουν τα εγκλήματα τους. Φιμώνοντας το αστείο νομίζουν ότι ξορκίζουν το θυμό για όσα έχουν κάνει εις βάρος μας. Βέβαια ένας άλλος συγγραφέας ο Όργουελ έλεγε πως «Ο σκοπός ενός αστείου δεν είναι να μειώσει κάποιον, αλλά να του θυμίσει ότι είναι μειωμένος». Πώς να αντέξει κάτι τέτοιο ο απέραντος εγωισμός των εκμεταλλευτών; «Ένα αστείο είναι κάτι πολύ σοβαρό» έλεγε κάποιος γνωστός πολιτικός. Ο Τσόρτσιλ γνώριζε πως λες με άλλο τρόπο τα πιο σοβαρά πράγματα.
Κυρίως η Ελληνοφρένεια είναι «ένοχη», γιατί μέσα από τα σκέρτσα, τα ανέκδοτα κλπ, μας έκανε να σκεφτούμε, να προβληματιστούμε. Ο φασισμός υποστηρίζει πως οι άνθρωποι δεν πρέπει να σκέφτονται, πρέπει να υπακούν σε όσους σκέφτονται γι αυτούς. Έστω κι αν αυτό είναι πάντα εις βάρος τους...
Δημοσίευση σχολίου