Πηγή: Δημήτρης Μηλάκας - "Ποντίκι"
Στην περίπτωση του ποδοσφαίρου είναι δύσκολο έτσι κι αλλιώς να αποφύγει κάποιος ένα στοιχειώδες λάθος: την παρατήρηση του δένδρου αντί του (φλεγόμενου) δάσους. Το τελευταίο «επεισόδιο» στο γήπεδο της Τούμπας κάνει ακόμη πιο δύσκολη την προσπάθεια όποιου επιθυμεί να δει το δάσος.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν φύτρωσε στο πουθενά. Γεννήθηκε και λειτουργεί χρόνια τώρα στο πλαίσιο που ορίζουν οι θεσμοί της χώρας. Επίσης τα όσα έγιναν στην Τούμπα δεν είναι πρωτοφανή. Δεκαετίες τώρα ιδιοκτήτες και παράγοντες αναπτύσσουν το (ποδοσφαιρικό τους) προϊόν εντός των περιθωρίων που τους επιτρέπει το κράτος.
Αν κάτι χρωστάμε στο ελληνικό ποδόσφαιρο, πέρα από κάποιες σποραδικές επιτυχίες της Εθνικής ομάδας, είναι ότι μας υπενθυμίζει το περιβάλλον μέσα στο οποίο ευδοκιμεί.
Η σαπίλα που αποπνέει, είτε σε όσους το παρακολουθούν συστηματικά και το γνωρίζουν είτε σε όσους συχνά πυκνά είναι υποχρεωμένοι να ακούσουν πρώτες ειδήσεις σαν αυτές που ήρθαν μετά το παιχνίδι της περασμένης Κυριακής, κάνει δύσκολη την παρατήρηση ολόκληρου του τοπίου.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν θα μπορούσε να μην είναι σάπιο, καθώς αναπτύσσεται σε ένα σάπιο περιβάλλον. Στις εποχές της ευημερίας η εμφάνιση της ποδοσφαιρικής σαπίλας έκρυβε ικανοποιητικά τον βούρκο. Η λέρα ήταν ευκολότερο να «κολλήσει» στους «σιτιζόμενους» χουλιγκάνους και όχι στους τροφοδότες, τους ευυπόληπτους κυρίους ιδιοκτήτες των Ποδοσφαιρικών Ανωνύμων Εταιρειών και στις δουλειές τους με το πολιτικό σύστημα. Σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς της οικονομικής χρεοκοπίας εύκολα πια μπορεί να δει, ο κάθε ένας που επιθυμεί, τον βούρκο στο σύνολό του και όσους κυλιούνται, μαζί με το ποδόσφαιρο, μέσα σ’ αυτόν.
Θα ήταν κανείς άδικος για το ποδόσφαιρο αν περίμενε από αυτό να ήταν ο φάρος της εντιμότητας, η εξαίρεση του κανόνα και ο αλώβητος μηχανισμός μιας εξουθενωμένης κοινωνικά, κατεστραμμένης οικονομικά και χρεοκοπημένης πολιτικά χώρας. Το ποδόσφαιρο είναι απλώς ένα αποτύπωμα της γενικότερης κατάστασης και καθρέφτης όπου εμφανίζεται η συνολική παθογένεια της χώρας σε κάθε επίπεδο.
Αν, λοιπόν, επιθυμούμε να λάβουμε ένα μάθημα απ’ ό,τι έγινε στην Τούμπα, καλό είναι να συνειδητοποιήσουμε το τέλμα μέσα στο οποίο είμαστε κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά βυθισμένοι. Θα είναι το πρώτο βήμα για να βγούμε…
Στην περίπτωση του ποδοσφαίρου είναι δύσκολο έτσι κι αλλιώς να αποφύγει κάποιος ένα στοιχειώδες λάθος: την παρατήρηση του δένδρου αντί του (φλεγόμενου) δάσους. Το τελευταίο «επεισόδιο» στο γήπεδο της Τούμπας κάνει ακόμη πιο δύσκολη την προσπάθεια όποιου επιθυμεί να δει το δάσος.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν φύτρωσε στο πουθενά. Γεννήθηκε και λειτουργεί χρόνια τώρα στο πλαίσιο που ορίζουν οι θεσμοί της χώρας. Επίσης τα όσα έγιναν στην Τούμπα δεν είναι πρωτοφανή. Δεκαετίες τώρα ιδιοκτήτες και παράγοντες αναπτύσσουν το (ποδοσφαιρικό τους) προϊόν εντός των περιθωρίων που τους επιτρέπει το κράτος.
Αν κάτι χρωστάμε στο ελληνικό ποδόσφαιρο, πέρα από κάποιες σποραδικές επιτυχίες της Εθνικής ομάδας, είναι ότι μας υπενθυμίζει το περιβάλλον μέσα στο οποίο ευδοκιμεί.
Η σαπίλα που αποπνέει, είτε σε όσους το παρακολουθούν συστηματικά και το γνωρίζουν είτε σε όσους συχνά πυκνά είναι υποχρεωμένοι να ακούσουν πρώτες ειδήσεις σαν αυτές που ήρθαν μετά το παιχνίδι της περασμένης Κυριακής, κάνει δύσκολη την παρατήρηση ολόκληρου του τοπίου.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν θα μπορούσε να μην είναι σάπιο, καθώς αναπτύσσεται σε ένα σάπιο περιβάλλον. Στις εποχές της ευημερίας η εμφάνιση της ποδοσφαιρικής σαπίλας έκρυβε ικανοποιητικά τον βούρκο. Η λέρα ήταν ευκολότερο να «κολλήσει» στους «σιτιζόμενους» χουλιγκάνους και όχι στους τροφοδότες, τους ευυπόληπτους κυρίους ιδιοκτήτες των Ποδοσφαιρικών Ανωνύμων Εταιρειών και στις δουλειές τους με το πολιτικό σύστημα. Σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς της οικονομικής χρεοκοπίας εύκολα πια μπορεί να δει, ο κάθε ένας που επιθυμεί, τον βούρκο στο σύνολό του και όσους κυλιούνται, μαζί με το ποδόσφαιρο, μέσα σ’ αυτόν.
Θα ήταν κανείς άδικος για το ποδόσφαιρο αν περίμενε από αυτό να ήταν ο φάρος της εντιμότητας, η εξαίρεση του κανόνα και ο αλώβητος μηχανισμός μιας εξουθενωμένης κοινωνικά, κατεστραμμένης οικονομικά και χρεοκοπημένης πολιτικά χώρας. Το ποδόσφαιρο είναι απλώς ένα αποτύπωμα της γενικότερης κατάστασης και καθρέφτης όπου εμφανίζεται η συνολική παθογένεια της χώρας σε κάθε επίπεδο.
Αν, λοιπόν, επιθυμούμε να λάβουμε ένα μάθημα απ’ ό,τι έγινε στην Τούμπα, καλό είναι να συνειδητοποιήσουμε το τέλμα μέσα στο οποίο είμαστε κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά βυθισμένοι. Θα είναι το πρώτο βήμα για να βγούμε…
Δημοσίευση σχολίου