Η "ιστορική παράδοση του Συμβουλίου της Επικρατείας"

Προφανώς και δεν θα ασχοληθούμε με το "δακρύβρεχτο", "θεατρινίστικο" διάγγελμα της παραίτησής του, που έκανε ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Νίκος Σακελλαρίου, λίγες μέρες πριν βγει στην σύνταξη.

Και φυσικά δεν θα μπούμε σε εκτιμήσεις για το ποιες σκοπιμότητες επέβαλλαν αυτή την κίνηση του. Αυτό για μας έχει ελάχιστη σημασία, όπως και τα παρασκηνιακά παιχνίδια που παίζουν ανώτατοι "λειτουργοί της Θέμιδας".

Αν και έχουμε γράψει δεκάδες φορές για τον ρόλο και την αποστολή της αστικής δικαιοσύνης ας γίνουμε ποιο συγκεκριμένοι για το όργανο-σώμα του οποίου προΐστατο μέχρι τώρα ο ανώτατος δικαστικός ο οποίος συνόδεψε την παραίτησή του με την διαβεβαίωση ότι «οι δικαστικοί λειτουργοί του Συμβουλίου της Επικρατείας θα αρθούν στο ύψος των περιστάσεων ανταποκρινόμενοι στην ιστορική παράδοση του Σώματος».

Για να δούμε, λοιπόν, ποια είναι η "ιστορική παράδοση του Σώματος".

«Το ΣτΕ ήταν πάντα εκφραστής, τοποτηρητής, υπερασπιστής των συμφερόντων του Κράτους», τιτλοφορούσαμε περασμένη ανάρτησή μας.

Επίσης για τις αποφάσεις  της δικαστικής εξουσίας που σας πυλώνας της δικτατορίας των μονοπωλίων που βιώνουμε, καθημερινά δείχνει τα ταξικό της μίσος απέναντι στον «εχθρό λαό» και σε όσους θεωρεί ότι αμφισβητούν δυναμικά το πολιτικό σύστημα έχουμε αναφερθεί πολλές φορές. Μάλιστα η τελευταία φορά ήταν χτες όταν παραθέσαμε το πολύ εύστοχο κείμενο του Ν. Μπογιόπουλου για κάποιες αποφάσεις του ΣτΕ.

Είναι τόσο απροκάλυπτη και προκλητική η λειτουργία του ΣτΕ που ακόμα και αστοί δημοσιογράφοι στιγματίζουν τις αποφάσεις του ανώτατοι αυτού δικαστηρίου.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα άρθρο που υπογράφει η Κατερίνα Κατή στην εφημερίδα Documento  απόσπασμα του οποίου παραθέτουμε με δικές μας υπογραμμίσεις:

Το Συμβούλιο της Επικράτειας (ΣτΕ) «αθωώνει» τους μεγάλους φοροφυγάδες που θησαύρισαν την εποχή της ανεξέλεγκτης ασυδοσίας και στερεί το ελληνικό δημόσιο από τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ τα οποία όφειλαν να επιστρέφουν στα ταμεία του.

Με σκεπτικό που ρίχνει νομότυπο πέπλο προστασίας σε χιλιάδες επιτήδειους και μεγαλόσχημους «ευυπόληπτους» φοροφυγάδες και ξεπλυματίες μαύρου χρήματος που έχαιραν ασυλίας για πολλές δεκαετίες, το ΣτΕ έρχεται με την πρόσφατη απόφασή του περί πενταετούς παραγραφής των φορολογικών αξιώσεων να ακυρώσει τον αγώνα των τελευταίων ετών για πάταξη της φοροδιαφυγής, κλείνοντας επί της ουσίας χιλιάδες εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις του αμαρτωλού παρελθόντος ακόμη και λίγο πριν από την εκκαθάρισή τους.

Σε ελεύθερη μετάφραση, αυτό που προκύπτει από το σκεπτικό της επίμαχης απόφασης με τα συνταγματικά πατήματα είναι με δύο λόγια το εξής: ας αφήσουμε πίσω τα χρόνια που δεν διενεργούνταν έλεγχοι, δίνοντας «συγχωροχάρτι» στις παλιές υποθέσεις φοροδιαφυγής, και ας κοιτάξουμε μπροστά τώρα που έχουμε και τις σύγχρονες μορφές φορολογικού ελέγχου.

Ο,τι έγινε έγινε δηλαδή, όποιος έκλεψε έκλεψε και καλό είναι να μην αναλώνονται οι ελεγκτικοί μηχανισμοί στο... μακρινό παρελθόν.

Υ.Γ: Τώρα θυμήθηκαν και οι Συριζαίοι, όπως κάνει η ιστοσελίδα του Κούλογλου να μιλήσουν για τον ρόλο του ΣτΕ πιστεύοντας ότι έτσι εκθέτουν τον Ν. Σακελλαρίου, αποδίδοντας του επίσης πρόθεση να πολιτευτεί με την Ν.Δ: