Τώρα που η Μεγάλη Ιδέα σκοτώθηκε κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή ας της κάνουμε ένα μνημόσυνο πριν προχωρήσουμε στα όσα οικτρά θα συμβούν στην Ελλάδα μετά το 1922. Απ τη χρονιά αυτή και μετά οι Έλληνες θα μάθουν να ζουν χωρίς τη Μεγάλη Ιδέα, αν και μερικοί ανεπίδεκτοι μαθήσεως δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτήν ούτε σήμερα. Εν πάση περιπτώσει, ο καθένας με τις ιδέες τους και οι μεγαλοιδεάτες με τις δικές τους. Και δεν θα είχαμε καμιά πρόθεση να αντιδικήσουμε μαζί τους, αν δεν ήταν η Μεγάλη Ιδέα αυτή ακριβώς που σκότωσε την Ελλάδα και συνεχίζει να σκοτώνει ότι απέμεινε απ' αυτήν.
Κατ' αρχήν Μεγάλη Ιδέα είναι η μεγάλη ιδέα που έχει κανείς για τον εαυτό του. Που, αν δεν μπορεί να την αντλήσει από τον ίδιο τον εαυτό του, την αντλεί από τους προγόνους του, ώστε να αισθάνεται κι αυτός σπουδαίος από σπόντα. Από ψυχολογικής απόψεως η μεγάλη ιδέα έχει σχέση με τον εγωισμό και μάλιστα σ εκείνη την παθολογική κατάσταση που λέγεται σολιψισμός, μια κατάσταση που εκφράζεται παραστατικά με το “είμαι κι ο πρώτος ρε”. Κι όταν ο πρώτος δεν ανέχεται την παρουσία δεύτερου και τρίτου, αρχίζει να καθαρίζει με την πρώτη ευκαιρία όλους τους παρακατιανούς από φόβο πως θα μπορούσαν να γίνουν πρώτοι.
Επί ιστορικού επιπέδου τούτη την κατάσταση εγκαινιάζουν οι Εβραίοι που θεωρούσαν τους εαυτούς τους “περιούσιο λαό”. Δηλαδή λαό που τον διάλεξε ο Θεός για να εκφράσει τη βούλησή του. Τους Εβραίους μιμήθηκαν οι ναζιστές. Κι επειδή οι Γερμανοί τώρα έπρεπε να είναι οι πρώτοι, εξόντωσαν τους Εβραίους, που έλεγαν πως είναι οι πρώτοι, οι εκλεκτοί του Θεού, κατ΄ επέκταση και της ιστορίας.
Τους Εβραίους, πολύ πριν τους ναζιστές, τους μιμήθηκαν και κάποιοι Έλληνες. Από τότε που πληροφορήθηκαν πως είναι απόγονοι ενδόξων προγόνων, άρχισαν να παραληρούν για να αντισταθμίσουν τις ελλείψεις τους σε γνώση, σε μυαλό αλλά και σε χρήμα.
Και ούτω πως γεννήθηκε η Μεγάλη Ιδέα λίγο μετά το πέρας της Ελληνικής Επανάστασης, κυρίως με τον Κωλέττη να πιστεύει πως το αρτιγέννητο Ελληνικό κράτος σιγά σιγά θα μεγαλώσει, και αν δεν κατακυριεύσει τον κόσμο, τουλάχιστο θα κυριεύσει “τα δικά μας εδάφη” αν και κανείς ακριβώς δεν ξέρει τι εννοεί όταν λέει δικά μας εδάφη. Την τεράστια περιοχή στην οποία εκτείνονταν οι Ελληνικές αποικίες της αρχαιότητας, οπότε θα έπρεπε να ελευθερώσουμε και τη Μασσαλία, την Αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, οπότε θα έπρεπε να ελευθερώσουμε όλη την περιοχή μέχρι τη Βόρεια Ινδία, ή μήπως την κολοσσιαία περιοχή στην οποία εκτεινόταν η Βυζαντινή Αυτοκρατορία;
Μια δεύτερη και λογικότερη παραλλαγή της Μεγάλης Ιδέας εμφανίζεται πολύ αργότερα την πρώτη δεκαετία του αιώνα μας με τον Ίωνα Δραγούμη. Ο οποίος πιστεύει τόσο πολύ στην αξία του ελληνικού πολιτισμού και την αφομοιωτική του δύναμη, που νομίζει πως αρκεί να υπάρχουν σκόρπιοι θύλακες ελληνισμού εδώ κι εκεί για να αναγεννηθεί απ αυτούς η Μεγάλη Ελλάδα, αν και δεν ξέρει πόσο μεγάλη θα είναι. Αν ζούσε σήμερα ο Δραγούμης θα τραβούσε τα μαλλιά του. Όχι μόνο θύλακες του ελληνισμού της διασποράς δεν υπάρχουν πια αλλά ούτε καλά καλά Ελλάδα. Η χώρα στην οποία ζούμε δεν είναι Ελλάδα είναι Βαρβαριστάν.”
Από "Ιστορία (Κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού Κράτους 1830-1974 - ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΑΦΑΗΛΙΔΗΣ"
Πάντα επίκαιρος ο ιστορικός. Το αφιερώνω σ' όλους τους πρόσφυγες όλων των εποχών.
Δεν γνώρισα παππού. Ο ένας σκοτώθηκε από Έλληνες στον Εμφύλιο, αφού έφυγαν οι κατακτητές, τους οποίους πολέμησε.
Ο άλλος σακατεύτηκε πολεμώντας στη Μικρά Ασία. Σώθηκε μετά από πολλές περιπέτειες, αφού άφησε πίσω τους περισσότερους συγγενείς και φίλους του, που σφάχτηκαν για να πλουτίσουν κάποιοι αδίστακτοι πουλώντας Μεγάλες Ηλίθιες Ιδέες. Τα ίδια καθάρματα εκμεταλλεύτηκαν άγρια, μετά την Καταστροφή, την ανάγκη των δυστυχισμένων προσφύγων.
Σήμερα, φασίστες 100% υπεύθυνοι με τους ομόλογους τους στη γείτονα για τους πολέμους και τις σφαγές, το παίζουν πατριώτες! Αι σιχτίρ πια με την παραχάραξη της Ιστορίας...
Δημοσίευση σχολίου