Έχει όραμα η αριστερά για το μέλλον, ή είμαστε με την αριστερά του "no future";

"Ιστορικές μέρες" με την εξέγερση στην Αγγλία - και δεν είναι τυχαίο που η άρχουσα τάξη, σε διεθνές επίπεδο, την "παίζει" ως πρώτο θέμα στα "δελτία ειδήσεων" της, τοποθετώντας την πάνω και από τις οικονομικές εξελίξεις.

Νομίζω ότι και αυτοί αντιλαμβάνονται την ιστορική σπουδαιότητα του να ξεσπά τόση συσσωρευμένη οργή σε ένα από τα πιο σημαντικά καπιταλιστικά κέντρα παγκοσμίως (και όχι σε "περιφερειακά" σημεία όπως μέχρι τώρα).

Βέβαια, η οργή αυτή που ξεσπά είναι "τυφλή", και αυτό υποδηλώνει ανωριμότητα -> οι εξεγερμένοι αυτοί δεν είναι σε καμία περίπτωση έτοιμοι να κυβερνήσουν, και άρα θα κυβερνηθούν, εύκολα ή δύσκολα, από κάποιον άλλο. Και αν τυχόν ούτε η άρχουσα τάξη είναι ικανή να κυβερνήσει, αν δηλαδή και η εργατική και η αστική τάξη είναι και οι δύο ανίκανες να επιβάλλουν την εξουσία τους, τότε η μοναδική δυνατή μορφή διακυβέρνησης είναι η "Αυτοκρατορία", όπως έλεγε και ο Μαρξ.

Άλλωστε, "η φύση απεχθάνεται το κενό", και άρα το "χάος" και η "ακυβερνησία" δε θα παραμείνουν για πολύ - ή τουλάχιστον δε θα παραμείνουν για πάντα.

Ποια θα πρέπει να είναι η στάση της Αριστεράς απέναντι στο θέμα;

Το ερώτημα αυτό είναι σημαντικό, όχι μόνο ως ένα "διεθνές θέμα", αλλά και ως ένα θέμα που επηρεάζει τις εξελίξεις παγκόσμια (άρα και στην Ελλάδα):

Από Σεπτέμβρη, ο κόσμος θα βγαίνει με ακόμα περισσότερη οργή στους δρόμους, μιας και η κυβέρνηση-ΔΝΤ-ΕΕ τον ρημάζουν ολοένα και πιο πολύ.

Τι σόι κινητοποιήσεις θα δούμε άραγε; Θα είναι νικηφόρες;

Στην Αγγλία, η ανυπαρξία ουσιαστικά μιας αριστερής παρέμβασης στο λαό οδήγησε στο να έχουμε μια εντελώς "τυφλή" εξέγερση, με βασικό στίγμα το "no future" και χωρίς το παραμικρό σχέδιο, στόχο ή όραμα για το αύριο.

Αυτό δείχνει ότι οι εκμεταλλευόμενοι σε μια κοινωνία ΕΙΝΑΙ ικανοί για "αυθόρμητη" πάλη, για ξεσπάσματα ή εξεγέρσεις, κτλ, ΧΩΡΙΣ ΚΑΝ να υπάρχει μια οργανωμένη αριστερά. Στην πραγματικότητα, η εξέγερση στην Αγγλία είναι μια απόδειξη ότι η αριστερά που απλά λέει "ας βγούμε στο δρόμο να τα σπάσουμε" είναι σχεδόν περιττή (ποιος ο λόγος ύπαρξης μιας αριστεράς που απλά λέει αυτά οι λαϊκές μάζες μπορούν να κάνουν και -σχεδόν- μόνες τους; ).

Πού χρειάζεται λοιπόν η αριστερά; Και ποια αριστερά είναι αυτή που χρειάζεται;

Αν η αριστερά απλά έχει το ρόλο του "χειροκροτητή" σε ότι εξέγερση γίνεται, χωρίς να προσπαθεί να τη μετασχηματίσει από αυθόρμητη και συνειδητή, και από "χαοτική" σε οργανωμένη, με τις όποιες έστω μικρές ή μεγάλες δυνάμεις έχει, τότε η αριστερά αυτή είναι και αυτή σαπισμένη, όπως ακριβώς και οι κοινωνίες της Δύσης που καταγγέλλει.

Τώρα που ο κόσμος στην Ελλάδα θα βγει στους δρόμους, σίγουρα θα είναι επηρεασμένος από τα γεγονότα στην Αγγλία.

Στην Ελλάδα βέβαια, θεωρώ ότι έχουν μπει και μερικά αιτήματα (πχ στάση πληρωμών, έξοδος από το ευρώ, κτλ), και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στην παρέμβαση της αριστεράς, που εντάξει, μπορεί να μην είναι και 100% στο "ύψος των περιστάσεων", αλλά δεν είναι και τόοοσο πίσω όσο η Αριστερά της Αγγλίας. Και επίσης υπάρχει μια πιο στοιχειώδης έστω οργάνωση, και στις κινητοποιήσεις συμμετέχει μεγαλύτερο λαϊκό στοιχείο αντί για μειοψηφικούς υπό-προλετάριους που ούτε έχουν, ούτε μπορούν -και ούτε πολυενδιαφέρονται- να σκεφτούν αυτή τη στιγμή για το μέλλον ολόκληρου του λαού, να δημιουργήσουν ένα όραμα και ένα σχέδιο, κτλ.

Επειδή όμως και στην Ελλάδα ο λαός φτωχοποιείται πολύ έντονα και πολύ ραγδαία, και η αριστερά ΔΕΝ έχει ακόμα τις δυνάμεις εκείνες (ποσοτικά και ποιοτικά) για να οργανώσει το λαό αυτό, σίγουρα το επόμενο διάστημα θα δούμε ανάμεσα στα άλλα και έξαρση της "τυφλής βίας", από ανθρώπους που απλά δε βλέπουν μέλλον ("no future") ούτε από τον καπιταλισμό προφανώς, αλλά ούτε και από την αριστερά, και νομοτελειακά ξεσπούν "χαοτικά".

Τι θα κάνει τότε η αριστερά;

Προφανώς είναι μέγα σφάλμα να τους καταδικάσεις και να πεις ότι "στην επανάσταση δε θα σπάσει ούτε ένα τζάμι", όπως κάνει το ΚΚΕ.

Στις εξεγέρσεις, σαφώς και θα υπάρξει βία, ως απάντηση στην καθημερινή βία του κράτους εναντίον μας. Και όχι απλά δε συμφωνούμε με αυτούς που λένε στους εξεγερμένους "να πάνε σπίτι τους" και να σταματήσουν να πολεμούν, αλλά θεωρούμε ότι αυτοί θα πρέπει να σταματήσουν να καλούν ουσιαστικά τον κόσμο να "σκύψει το κεφάλι" και να δεχτεί το ρήμαγμα του. Και αν δε το κάνουν αυτό, τότε θα πρέπει να τιμωρηθούν ως "εχθροί του λαού" και να τους κοπεί η γλώσσα (διότι με το καλούν τον κόσμο να μην κινητοποιείται, αυτοί ουσιαστικά τον καλούν να δεχτεί τα δεσμά της υποδούλωσης του - πράγμα που αποτελεί ασυγχώρητο έγκλημα).

Η αριστερά λοιπόν πρέπει να καλεί τον κόσμο να εξεγερθεί. Και πρέπει να τάσσεται και ΥΠΕΡ της λαϊκής βίας, αν και όταν αυτό χρειάζεται και εξυπηρετεί το σκοπό μας.

Όμως, παρατηρώ ότι η αριστερά απλά "χειροκροτεί" τις εξεγέρσεις στην Αγγλία, χωρίς καμία κριτική στα αδύναμα σημεία τους. Αυτό είναι τεράστιο σφάλμα, που θα το πληρώσει.

Προς το παρόν υπάρχει ο "ενθουσιασμός της εξέγερσης", αλλά αυτός από μόνος του είναι αντιμετωπίσιμος από την άρχουσα τάξη, που μπόρεσε να τσακίσει ακόμα και τους -αρκετά οργανωμένους- ανθρακωρύχους επί Θάτσερ, οπότε προφανώς στο τέλος θα νικήσει και μερικούς ανοργάνωτους που μάλιστα είναι τόσο πολιτικά ανώριμοι, ώστε μερικοί "βγάζουν τα μάτια τους" με το να κάνουν απλά πλιάτσικα, κτλ.

Όταν βγει ο κόσμος στους δρόμους εδώ στην Ελλάδα, τι σόι σχέδιο έχει η αριστερά; Έχει κάποια πρόταση για μέλλον (έχει ήδη διατυπώσει βέβαια κάποιες προτάσεις, έστω και αν είναι συζητήσιμες); Έχει κάποιο σχέδιο υλοποίησης τους; Μπορεί να δώσει μερικούς επί μέρους στρατηγικούς στόχους (πχ τηλεοπτικοί σταθμοί - τυχαίο παράδειγμα) ώστε να συσπειρώνει τον κόσμο σε κάτι πιο οργανωμένο, αντί πολλοί να κινούνται χαοτικά, και άρα χωρίς την παραμικρή πιθανότητα νίκης;

Μπορεί να "βαθύνει" τα αιτήματα-στόχους , και να εξηγήσει το πώς αυτά θα υλοποιηθούν στην πράξη;

Στην Αγγλία, η εξέγερση είναι χαοτική διότι ΔΕ θα μπορούσε να είναι τίποτα άλλο (λόγω της ανυπαρξίας αριστεράς).

Εδώ όμως υπάρχει μια αριστερά, έστω με τα λίγα ή πολλά κουσούρια, τα λάθη, τις παραλείψεις και το μικρό της μέγεθος.

Αυτή η αριστερά βρίσκεται σε σταυροδρόμι:

Θα είναι μια αριστερά "χαοτική", μια αριστερά δηλαδή "χωρίς μέλλον" ("no future"), ή μήπως θα είναι μια αριστερά πλειοψηφική και νικηφόρα, όπως αυτή που περιέγραφε επί ΕΑΜ ο Άρης Βελουχιώτης; Εδώ ένα μικρό απόσπασμα του από τον ιστορικό λόγο του στη Λαμία, που πιστεύω ότι είναι πολύ "επίκαιρο":

…Όταν ήταν εδώ ο κατακτητής, αυτοί θέλανε τότε την τάξη. Εμείς θέλαμε την αταξία για να κάνουμε ανυπόφορη τη ζωή του κατακτητή. Τώρα αυτοί θέλουνε την αταξία. Μα εμείς θέλουμε την τάξη. Αυτοί είναι οι οργανωτές του εμφυλίου πολέμου για να εκμεταλλεύονται το λαό μας. Αυτοί είναι οι λύκοι, που προσπαθούν να κατασπαράξουν το κοπάδι, εμάς, εσάς, όλους μας, το λαό δηλαδή … 

Όπως βλέπουμε, ο Βελουχιώτης ΔΕΝ είναι υπέρ της "αταξίας", την οποία σωστά χρεώνει στον εχθρό και δηλώνει υπέρ του να φέρει την "τάξη".

Σήμερα θα λέγαμε τη δική μας τάξη, την εξουσία της κοινωνικής πλειοψηφίας, την εξουσία των εργατών, κάτι αντίστοιχο με αυτό που τότε έλεγαν "Λαοκρατία" (παρατηρήστε επί την ευκαιρία και το ότι η αριστερά που νικά ανά του αιώνες είναι αυτή που έχει ένα όραμα, και όχι η αριστερά του "no future", που είναι απλά σε ανώριμο ακόμα στάδιο και χρειάζεται πρώτα να ωριμάσει, "και μετά τα ξαναλέμε"). Τότε βέβαια οι συνθήκες ήταν και διαφορετικές, με τον εχθρό να είναι κυρίως ένας κατακτητής που είχε καταλάβει στρατιωτικά τη χώρα, τώρα πρέπει να τα βάλουμε ουσιαστικά με ένα ολόκληρο πολιτικό-οικονομικό-ιδεολογικό σύστημα, ωστόσο η στρατηγική του Βελουχιώτη ήταν 100% σωστή - είναι βασικό, σε επίπεδο στρατηγικής, το ότι ο Βελουχιώτης χρεώνει την "αταξία" στον αντίπαλο.

Είναι άραγε έτοιμη η αριστερά να κάνει κάτι τέτοιο σήμερα; Ή απλά θέλει και αυτή να κάνει "αταξίες", σαν ανώριμα παιδιά που -δικαιολογημένα έστω- κάνουν "αταξίες", αλλά επειδή ακριβώς είναι ακόμα "παιδιά", ανώριμα δηλαδή, δε μπορείς και να τα εμπιστευτείς να αναλάβουν ευθύνες;

Η αριστερά περνά και αυτή κρίση - και η αριστερά που είχε απομείνει μετά και την πτώση του "υπαρκτού" νομίζω σβήνει.

Πάνω όμως στις στάχτες αυτές νομίζω -και ελπίζω- γεννιέται ήδη και μια αριστερά πιο ώριμη, που είναι πρόθυμη -και ικανή- να πει στο λαό:

-"Οι καπιταλιστές μιλούν για καταστροφές σε σπίτια, αλλά αυτοί είναι που έχουν κλείσει και κατάσχει αμέτρητα σπίτια σε όλες τις χώρες"

-"Οι καπιταλιστές μιλούν για τα προβλήματα στα μαγαζιά και τη "διατάραξη της οικονομικής ζωής", αλλά αυτοί είναι που ευθύνονται για αμέτρητα λουκέτα, απολύσεις, ανεργία, φτώχεια, κτλ".

-"Οι καπιταλιστές μιλούν για πλιάτσικο, αλλά δεν υπάρχει κανένας που να μπορεί να συγκριθεί με αυτούς σε αυτό το τομέα, μιας και μόνο οι τραπεζίτες έχουν αρπάξει τα τελευταία χρόνια τρισεκατομμύρια επί τρισεκατομμυρίων. Και έχουν και το θράσος να μιλάνε κι από πάνω".

-"Οι καπιταλιστές μιλούν για "τυφλή βία", αλλά ακόμα και οι ίδιοι οι αναλυτές τους παραδέχονται ότι ο "ηθικός αυτουργός" αυτών των φαινομένων είναι....οι ίδιοι, με τη φτωχοποίηση του κόσμου, και τις κοινωνικές ανισότητες να έχουν σπάσει κάθε ιστορικό ρεκόρ και να θυμίζουν μεσαιωνικές καταστάσεις".

Αυτοί είναι που σπέρνουν την "αταξία" στον κόσμο, ώστε οι ίδιοι να καλοπερνάνε εις βάρος, αυξάνοντας μάλιστα διαρκώς το χάσμα του πλούτου ανάμεσα μας.

Απέναντι σε αυτό, είναι καιρός νομίζω για την αριστερά να πάψει να στηρίζει άκριτα την "αταξία" των αυθόρμητων και ανοργάνωτων κινητοποιήσεων του κόσμου. Ναι μεν είμαστε υπέρ, αλλά σκοπός της ύπαρξης της αριστεράς πρέπει να είναι να μετεξελίξει αυτή την ανώριμη κίνηση σε κάτι το οργανωμένο και συνειδητό.

Κοινώς, είναι νομίζω καιρός να επιβάλουμε τη δική μας τάξη, απέναντι στην "αταξία" του καπιταλισμού, που όλοι τη βλέπουν πλέον, και όλοι "ψάχνονται" να δουν πως θα υπάρξει μια απάντηση.

Αν η απάντηση της αριστεράς είναι το "no future", δηλαδή το τίποτα, το κενό, τότε θα χάσει. Και θα κερδίσει η "Αυτοκρατορία" ως μορφή διακυβέρνησης, όπως την ονόμαζε ο Μαρξ, δηλαδή μια αυταρχική διακυβέρνηση.

Αν δηλαδή η Αριστερά δεν προσπαθήσει να επιβάλλει τη δική της τάξη, την τάξη της κοινωνικής πλειοψηφίας, τότε για μια ακόμα φορά θα επιβληθεί η άλλη τάξη, η τάξη της κοινωνικής μειοψηφίας, με τους γνωστούς ολιγάρχες που μας εξουσιάζουν και τώρα. Απλά ίσως να χρειαστεί να επιστρατεύσουν πχ τις ακροδεξιές εφεδρείες τους.

Δείτε πχ πως οι ακροδεξιοί στην Αγγλία δήλωσαν ότι θα βγουν και αυτοί στο δρόμο για να προστατέψουν την τάξη και τις περιουσίες του κόσμου, κίνηση που σίγουρα θα έχει απήχηση στους "φιλήσυχους πολίτες", που ίσως να βλέπουν την "αταξία" του καπιταλισμού που περιγράψαμε παραπάνω, αλλά προφανώς δεν πείθονται και από την "αταξία" των εξεγερμένων, οπότε προτιμούν την "τάξη" του απολυταρχικού καπιταλισμού.

Αργά ή γρήγορα, κάποιος θα κυβερνήσει και θα επιβάλλει την τάξη.

Αν ο λαός δε γεννήσει μια αριστερά σε στιλ Άρη Βελουχιώτη, που να θέλει να επιβάλλει την τάξη των εργατών, προς όφελος των πολλών, τότε η άρχουσα τάξη θα επιβάλλει τη δική της τάξη, δηλαδή τη γνωστή και δοκιμασμένη πλέον αταξία του καπιταλισμού που ευνοεί μια μικρή ολιγαρχία, σε μια πιο αυταρχική εκδοχή της (κάτι που επίσης είναι ιστορικά δοκιμασμένο βέβαια, αλλά..."ο λαός που ξεχνά τα λάθη του είναι καταδικασμένος να τα επαναλάβει").

ΥΓ1: Όταν λέω "η αριστερά", δε μιλάω μόνο για αυτούς που ήδη βρίσκονται στην αριστερά, αλλά και για πολλούς ακόμα, που μπορεί και να δηλώνουν ότι "δεν ανήκουν πουθενά", αλλά βλέπουν "την αταξία του καπιταλισμού" και είναι διατεθειμένοι να παλέψουν. Ολόκληρη η ανθρωπότητα εξάλλου βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε σταυροδρόμι, και όλοι καλούνται να διαλέξουν πλευρές. Αυτές είναι ιστορικές στιγμές, που δοκιμάζουν τους ανθρώπους και τους καλούν να πάρουν σοβαρές αποφάσεις, που θα χαράξουν εν τέλει τις "κοινωνίες του μέλλοντος", μιας και αυτές που είχαμε ως τώρα μας αφήνουν σιγά-σιγά...

ΥΓ2: Μερικοί μπορεί να μη βλέπουν με καλό μάτι την ιδέα μιας αριστεράς που θα επιβάλλει την τάξη - έχουν συνδέσει άλλωστε την επιβολή της τάξης με άγρια καταστολή του λαϊκού κινήματος, κτλ. Ίσως να είναι και "φιλειρηνικοί", που δε θέλουν να μπλεχτούν σε μάχες, κτλ. Ωστόσο, η μάχη είναι εδώ είτε το θέλουν είτε όχι - για την ακρίβεια, ήδη εμείς έχουμε πάρα πολλές απώλειες από την επίθεση της άρχουσας τάξης, που μας βρήκε και απροετοίμαστους και μας έχει πάρει φαλάγγι.

Είναι δηλαδή ξεκάθαρο ότι "θα χυθεί αίμα" - ήδη χύνεται, με τους λαούς να "αιμορραγούν" ολοένα και περισσότερο. Το μόνο που μένει να φανεί είναι το πως οι λαοί θα απαντήσουν, και αν θα είναι νικηφόροι στους αγώνες τους. Γιατί αν δεν είναι, τότε το μοναδικό "αίμα" που θα "χυθεί", μεταφορικά και κυριολεκτικά, θα είναι το δικό μας, και η άρχουσα τάξη θα πανηγυρίζει έναν θρίαμβο ιστορικών διαστάσεων που θα μας στείλει στο μεσαίωνα, με αυτούς να μας παίρνουν και τα σώβρακα.

ΥΓ3: Δείτε εδώ και εδώ για δύο ενδιαφέροντα links για την εξέγερση στην Αγγλία: Το πρώτο είναι ένα βιντεάκι από τις ειδήσεις του BBC, όπου έβγαλαν έναν "απλό κάτοικο" να μιλήσει, αλλά αυτός πήρε το μέρος των εξεγερμένων, και τα φερέφωνα του BBC δεν ήξεραν τι να πουν και προσπαθούσαν να τον καλύψουν ώστε να μην ακούγεται. Το δεύτερο είναι μια είδηση "για γέλια και για κλάματα", καθώς πλέον ακόμα και ήμι-δικτατορίσκοι πλέον....κοροϊδεύουν τις "δυτικές δημοκρατίες", μιας και αυτές όντως διολισθαίνουν διαρκώς προς την απολυταρχία, χωρίς την παραμικρή συναίνεση των λαών