Σαν σήμερα το τέλος του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ - Τα καθάρματα του ΕΔΕΣ

"Κι όταν χτυπήσαμε τα εγκλήματα αυτά και πατάξαμε την προδοσία, αυτοί σαν δεσποινίδες της αριστοκρατίας, που δε βλέπουν γύρω τους τη δυστυχία και την κακομοιριά που βασιλεύει, αλλά συγκινούνται από ένα άρρωστο γατάκι, έμπηξαν τις φωνές και μας κατηγόρησαν ότι σκοτώνουμε.

Επί Μεταξά βιάστηκαν γυναίκες, υπέστησαν μαρτύρια χιλιάδες άνθρωποι, σκοτώθηκαν και γκρεμίστηκαν από τα μπαλκόνια της Ασφάλειας γέροι, έγιναν τόσα εγκλήματα, μα κανείς απ' αυτούς δεν είπε τίποτα. Μα τώρα φωνάζουνε ότι ο Άρης σφάζει.

Ναι, σφάξαμε κι είμαστε έτοιμοι να ξανασφάξουμε, αν χρειαστεί. Ποιους όμως σφάξαμε; Εμείς είμαστε πιο πονόψυχοι απ' αυτούς. 

Απόδειξη είναι ότι εμείς είμαστε κείνοι που τρώγαμε χρόνια τώρα τις καρπαζιές και καταδιωκόμασταν. 

Σφάξαμε κείνους που πρόδιδαν στους καταχτητές τους Έλληνες, κείνους που κλέβανε το λαό και διαπράττανε εγκλήματα". 

 Απ' τον ιστορικό λόγο του Αρη στην Λαμία

 
Ηταν σαν σήμερα. 15 Ιούνη του 1945, όταν στο φαράγγι του Φάγγου στη Μεσούντα, σφραγίζεται ο τραγικός επίλογος για τον θρυλικό πρωτοκαπετάνιο του ΕΛΑΣ Άρη Βελουχιώτη.

Αποκηρυγμένος από το ίδιο του το κόμμα του, το ΚΚΕ, κυνηγημένος από τους πάντες, με μόνους συμπαραστάτες μια δράκα αντάρτες, έμεινε αταλάντευτα πιστός στα όσα είχε διακηρύξει από την πρώτη στιγμή που πήρε τ’ άρματα και βγήκε στο βουνό για να διώξει τους ξένους κατακτητές: «Δε θ' αφήσουμε το όπλο από το χέρι μας, αν δεν πετύχουμε και τη διπλή λευτεριά: Τη λαοκρατία. Γι' αυτό θα παλέψουμε για να εκτελέσουμε κι αυτή την υπόσχεσή μας, αφιερώνοντας και θυσιάζοντας τη ζωή μας ακόμα για τη λαοκρατική λύση του ελληνικού προβλήματος».
Ελάχιστα πράγματα γνωρίζουμε για τις συνθήκες του θανάτου του Βελουχιώτη, πέρα απ’ το ότι το κεφάλι του Αρη και το κεφάλι του Τζαβέλλα υποχρεώθηκε να κόψει ο αντάρτης Δράκος για να το περιφέρουν σαν λάφυρο και τελικά να το κρεμάσουν στην πλατεία Ρήγα Φεραίου των Τρικάλων οι παρακρατικοί.
Η μοναδική μαρτυρία που υπάρχει είναι ενός τύπου –του Αγγελου Λύκκα- που συμμετείχε στην ομάδα του ΕΔΕΣ κάτω απ’ τις διαταγές του Βόιδαρου (απ’ τα γνωστά «πρωτοπαλίκαρα» του Ναπολέοντα Ζέρβα) και έχει δημοσιευθεί στο βιβλίο του Γ. Γ του ΕΑΜ, Νίκου Αποστόλου «Ο Άρης Βελουχιώτης όπως τον γνώρισα».

 Την αναδημοσιεύουμε:

«Ήταν καλοκαίρι 1945 και ήμασταν στη χαράδρα του Φάγκου στη Μεσούντα…
Έπεφταν σποραδικοί πυροβολισμοί και ξαφνικά ακούστηκε έκρηξη χειροβομβίδας. Τελικά τους περικυκλώσαμε και όταν φτάσαμε κοντά ακούστηκε ο Δράκος να λέει: "Μην πυροβολάτε ορέ παιδιά", ενώ λίγο παραπέρα με το κεφάλι προς την κατηφόρα ήταν ο Άρης μέσα στα αίματα και τα έντερα έξω από την κοιλιά.

Είχε τραβήξει χειροβομβίδα ακουμπισμένη στην κοιλιά.

Αηδίασα και πήγα παραπέρα να κάνω εμετό.

Ο Βόιδαρος όλο χαρά, διέταξε το Δράκο να κόψει το κεφάλι του Άρη με το σχιά (= σουγιά) για αποδεικτικό στοιχείο. Έβγαλε ένα σχιά ο Δράκος απ’ αυτά που διπλώνουν στα δυό και πήγε να το κόψει, αλλά δεν έκοβε και ταλαιπωρήθηκε ο έρμος.

Δεν μπορούσα να βλέπω και πήγα παραπέρα, δεν αισθάνομαν καλά, ήθελα να κάνω εμετό, αλλά πρέπει νάκανε πάνω από 15 λεπτά, δυσκολεύτηκε εκεί που είναι τα νεύρα.

Το κεφάλι το πήρε ο Βόιδαρος απ' τα μαλλιά, το σήκωσε ψηλά να το ιδούν και οι άλλοι και έσταζε αίματα ακόμα.

Το αλάτισαν μετά και τόβαλαν στον τορβά να το πάνε στη Διοίκηση του ΕΔΕΣ στο Βουργαρέλι».

Για την ιστορία αναφέρουμε ότι το κεφάλι του Άρη Βελουχιώτη και του «Τζαβέλλα» μεταφέρθηκαν στα Τρίκαλα. Εκεί κρεμάσθηκαν από τους οπαδούς του Ζέρβα σε φανοστάτη στην πλατεία και στήθηκε γλέντι με νταούλια και κλαρίνα. 

Αυτά ήταν τα καθάρματα του ΕΔΕΣ