Επιλεκτικές "ευαισθησίες" για μικροπολιτικές σκοπιμότητες

Ο "Φιλελεύθερος" μια αναξιόπιστη φυλλάδα που φυτοζωεί -η ημερήσια κυκλοφορία της δεν ξεπερνάει τα 2.500 φύλλα-  απηχώντας τις απόψεις του Κυριάκου Μητσοτάκη και της ακραίας νεοφιλελεύθερης ομάδας του, ενώ συναγωνίζεται την φυλλάδα "Δημοκρατία" σε αντικομμουνιστικά αναγνώσματα.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θεωρούμε απαράδεκτη την μήνυση που κατέθεσε ο Πάνος Καμμένος εναντίον του εκδότη της, Θανάση Μαυρίδη, του διευθυντή της ίδιας εφημερίδας Παναγιώτη Λάμψια (το ότι ο τύπος αυτός ήταν αργόμισθος και παχυλά αμειβόμενος απ' το ελληνικό δημόσιο για 30 ολόκληρα χρόνια είναι μια άλλη ιστορία) και άλλων δημοσιογράφων του ίδιου εντύπου.

(Ο υπουργός Αμυνας θεώρησε ότι θίχτηκε από δημοσίευμα που αναφερόταν στην κατάσταση που επικρατεί στην Μόρια και στην διαχείριση οικονομικών προγραμμάτων για τους πρόσφυγες).

Δεν θα μπούμε στην ουσία του θέματος, πέρα του ότι θα επαναλάβουμε ότι όλο αυτό το σκηνικό, το να διώκονται δηλαδή με την διαδικασία του αυτόφωρου δημοσιογράφοι για κείμενα τους, το θεωρούμε ανεπίτρεπτο.

Εχουμε όμως μια απορία. διαβάζοντας τις ανακοινώσεις από Ν.Δ και "Ποτάμι".
Η ΝΔ κάνει λόγο για τραμπουκισμούς και επίδειξη αλαζονείας και αυταρχισμού από την κυβέρνηση κατά των δημοσιογράφων, ενώ  ο εκπρόσωπος Τύπου του Ποταμιού Δημήτρης Τσιόδρας μας λέει ότι αυτή η δίωξη θυμίζει άλλες αποχές και άλλα καθεστώτα και πως αποτελεί δείγμα ολοκληρωτικής αντίληψης.

Καλοδεχούμενη η "ευαισθησία" τους, αλλά μήπως είναι επιλεκτική;
Οταν αντιμετώπιζε παρόμοιες κατηγορίες ο εκδότης Κ. Βαξεβάνης που ήταν όλοι αυτοί; Τότε άλλο καθεστώς είχαμε;
Οταν πριν λίγο καιρό τέσσερα στελέχη του ΚΚΕ, στην Λάρισα, συνελήφθησαν με την αυτόφωρη διαδικασία, παρέμειναν ένα ολόκληρο βράδυ στην ασφάλεια και οδηγήθηκαν σιδηροδέσμιοι σαν κοινοί εγκληματίες στο αυτόφωρο, τότε δεν εμποδιζόταν η "διακίνηση ιδεών;

Δεν είναι προβληματικές οι "ευαισθησίες" όταν εξυπηρετούν μικροπολιτικές σκοπιμότητες;