“Πακιστανός ήταν αυτός που απαιτούσε να αυτοκτονήσει στην Ομόνοια… Θα του έδωσαν ότι γούσταρε και κατέβηκε!”. αναφέρει διαδικτυακός ακροδεξιός βόθρος.
Το να μιλήσεις με ρατσιστή είναι άσκοπο.
Η αλήθεια: Ο Φώτης, 37 ετών, είχε ανέβει στο σιδερένιο γλυπτό Πεντάκυκλο στην Ομόνοια και απειλούσε να αυτοκτονήσει. Μετά από μιάμιση ώρα πείστηκε να κατέβει. Σύμφωνα με διάφορα ΜΜΕ διαμαρτυρήθηκε για την αδιαφορία της αστυνομίας σε υπόθεση του.
Του έκλεψαν χαρτιά κι πορτοφόλι και όπως είπε “δεν του έδινε κανένας σημασία”.
Όταν ένας άνθρωπος απειλεί να αυτοκτονήσει, δεν έχει σημασία η εθνικότητα, η θρησκεία, το φύλο κλπ. Προσπαθείς να τον αποτρέψεις από ένα μοιραίο λάθος.
Προσωπικά πιστεύω, πως για κανένα λόγο δεν πρέπει να αυτοκτονούμε, αλλά να αγωνιζόμαστε. Αν λοιπόν είσαι άνθρωπος, θα προσπαθήσεις να βοηθήσεις, εφόσον μπορείς κάποιον που σκέπτεται να βάλει τέλος στην ζωή του.
Φυσικά υπάρχουν και οι φασίστες. Που όπως ξέρουμε δεν είναι άνθρωποι, είναι τέρατα με μορφή ανθρώπου. Κάποιοι κανίβαλοι, μάλλον επειδή ο Φώτης ήταν σκουρόχρωμος, τον πέρασαν για Πακιστανό.
Θα μου πείτε “έχει σημασία αν ήταν ξένος;” Για τους περισσότερους όχι, για τους ναζί έχει. Βρήκαν λοιπόν να κοροϊδέψουν, να βγάλουν τα κόμπλεξ τους, να διασκεδάσουν με τον πόνο του άλλου.
Ο φασισμός είναι μια βλακεία, μια ψυχασθένεια. Δεν εννοώ τους καπιταλιστές, που χρησιμοποιούν την πιο γνήσια μορφή του καπιταλισμού, και τους εκφραστές του, για να διχάσουν, να τρομοκρατήσουν, ώστε να εκμεταλλεύονται ευκολότερα, μιλάω για τους λούμπεν. Τους ξεφτιλισμένους, τα αδύναμα κομπλεξικά ανθρωπάκια, που χαίρονται με την δυστυχία του γείτονα. Κι ας είναι στην ίδια ακόμα και χειρότερη μοίρα.
Είναι οι άχρηστοι ηλίθιοι. Είναι μια μειοψηφία που στηρίζει τους εκμεταλλευτές. Έχει την ίδια ιδεολογία με τα παράσιτα, που καταδυναστεύουν όχι μόνο τους άλλους, αλλά και τους ίδιους. Οι γλείφτες της εξουσίας, οι θρασύδειλοι, που θα παίξουν το ρόλο του τσοπανόσκυλου, μπας και τους πετάξουν κάποιο κόκκαλο τ' αφεντικά.
Δεν είναι ποτέ οι περισσότεροι, είναι όμως αρκετοί. Και είναι παντού. Στη δουλειά, στο δρόμο, στο γήπεδο, στο σχολείο... Γουστάρουν την αστυνόμευση, την καταστολή, την υποταγή. Μισούν την Ισότητα, την Ελευθερία και κάθε Ανθρώπινο Δικαίωμα. Οι πραγματικοί δούλοι, οι αφανείς στυλοβάτες του συστήματος. Δεν έχουν τα κότσια να παλέψουν με το δυνατό, έτσι ξεσπάνε στον αδύναμο.
Φοβούνται το φτωχό ξένο, τον πρόσφυγα, το μετανάστη, την ίδια ώρα που κάνουν τεμενάδες στον πλούσιο ξένο, τον τουρίστα, τον "επενδυτή".
Ελεεινοί και τρισάθλιοι αισθάνονται υπερήφανοι που είναι Έλληνες, όταν προσκυνούν ξένους ιμπεριαλιστές. Δήθεν θρήσκοι, αλλά στην ουσία υποκριτές μέχρι αηδίας. Με μια εωσφορική κακία για τον πλησίον, όταν αυτός δεν είναι σαν τα απαίσια μούτρα τους.
Κοντολογίς υποταγμένα καθάρματα. Δεν θα τους περάσει όμως. Συνεχώς γελοιοποιούνται, δείχνοντας ταυτόχρονα τον αποκρουστικό τους χαρακτήρα.
Καλύτερο όπλο μας η Αλληλεγγύη.
Κάθε φορά που βοηθάμε έναν φτωχό συνάνθρωπο, δίνουμε μια κλωτσιά στον πισινό ενός ναζί...
Δημοσίευση σχολίου