Περιμένοντας να μας στείλει ένα σχετικό κείμενο η Γιάννα Κούρτοβικ για την μη χορήγηση άδειας στον Δημήτρη Κουφοντίνα, παραθέτουμε ένα άρθρο που μας στάλθηκε από την εφημερίδα "ΚΟΝΤΡΑ":
Με ομόφωνο βούλευμά του, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Βόλου, απέρριψε το αίτημα του Δημήτρη Κουφοντίνα να του χορηγηθεί η έβδομη κατά σειρά άδεια, την οποία είχε εγκρίνει κατά πλειοψηφία το Συμβούλιο Φυλακής (διεύθυνση και κοινωνική υπηρεσία), αλλά υπέβαλε βέτο ο εισαγγελέας. Πρόκειται για ένα κατάπτυστο βούλευμα, που παραβιάζει κάθε έννοια αστικής νομιμότητας και μας επαναφέρει σε μαύρες εποχές, στις εποχές του μετεμφυλιοπολεμικού μοναρχοφασισμού και της χούντας, όταν απαιτούσαν από τους κομμουνιστές και εαμίτες πολιτικούς κρατούμενους να υπογράψουν δήλωση μετάνοιας. Μόνο τα βασανιστήρια λείπουν.
Εμείς το μόνο που μπορεί να συμπληρώσουμε στο παραπάνω καίριο και εύστοχο κείμενο της "ΚΟΝΤΡΑΣ" είναι να παραθέσουμε δυο περασμένες δηλώσεις του Δ. Κουφοντίνα.
Η πρώτη έγινε όταν αγωνιζόταν και να πάρει άδεια από τις φυλακές και οι αρχές του ζητούσαν να υποβάλει δήλωση μετανοίας
Η αίτηση αδείας απορρίπτεται επειδή «δεν εκδήλωσα μεταστροφή και μεταμέλεια, ούτε αποκήρυξα τη δράση μου» και επειδή πιστεύω ότι η επανάσταση την οποία οραματίζομαι δεν μπορεί να γίνει ειρηνικά αλλά απαιτείται η άσκηση αντιβίας…
Το ζήτημα αφορά ολόκληρη την αγωνιζόμενη κοινωνία, γιατί δεν πρόκειται μόνο για μια επίθεση απέναντι σε ένα δικαίωμα-κατάκτηση. Η απαίτηση για δηλώσεις μετανοίας αποτελεί επίθεση στον πυρήνα της συλλογικής μνήμης και της αγωνιστικής παράδοσης, που ξεπερνά συγκεκριμένες επιλογές και αποσκοπεί στην αντιστροφή των λαϊκών αξιών...
Οσο με αφορά, επαναλαμβάνω άλλη μια φορά ότι η μόνη δήλωση που μπορώ να κάνω είναι ότι δεν υπογράφω δηλώσεις μετανοίας, ότι είμαι από εκείνους που δεν εξαργυρώνουν την όποια άδεια με τίμημα τη συνείδησή τους. Κι ότι θα συνεχίσω και αυτόν τον αγώνα με όσα μέσα διαθέτει ένας πολιτικός κρατούμενος, γιατί εμείς την επαναστατική και προσωπική αξιοπρέπεια δεν τη βάζουμε στο ζύγι.
Δημήτρης Κουφοντίνας
Και κάποια αποσπάσματα από την δήλωση που έκανε αντί για απολογία ο Δημήτρης Κουφοντίνας για το πολιτικό σύστημα:
«Εχει ένα σύστημα δικαιοσύνης που είναι υποκριτικό γιατί αφήνει ατιμώρητο τον βιομήχανο που δολοφονεί και σακατεύει στα λεγόμενα εργατικά ατυχήματα, τον εφοπλιστή που πνίγει στα σαπιοκάραβά του, τον μεγαλέμπορο ναρκωτικών, τον ληστή του δημόσιου πλούτου την ίδια ώρα που καταδικάζει σε βαρύτατες ποινές απόκληρους παραβάτες, μικροκλεφτρόνια και δυστυχισμένους χρήστες.
Ένα Δίκαιο που εφαρμόζεται μονόπλευρα και μεροληπτικά, που δεν ισχύει για τους ισχυρούς του πλούτου και της εξουσίας, που "πιάνει στην φάκα τα μικρά ποντικάκια", όπως έχετε πει, ενώ οι "μεγαλοπόντικες και οι αρουραίοι" ροκανίζουν ανενόχλητοι το "τυρί", τον κοινωνικό πλούτο….
Ένα κράτος, που με το ληστρικό του φορολογικό σύστημα και τον ελεγχόμενο τραπεζικό τομέα, κατεύθυνε τον πλούτο που παρήγαν οι πολλοί, στις τσέπες των λίγων για να δημιουργηθεί μεταπολεμικά και μέχρι σήμερα, μια τάξη που ενώ αρμέγει τη χώρα, να μην αναλαμβάνει κανένα ρίσκο, κανένα κόστος, παρά μόνο κέρδη, οδηγώντας τη χώρα σε μια στρεβλή, ρηχή ανάπτυξη και την αναπόφευκτη σήμερα αποβιομηχάνιση.
Ο Ωνάσης γλαφυρά περιέγραψε τη μεγάλη ιδιωτική επιχείρηση σαν ένα κουβά, όπου ο μεγαλοϊδιοκτήτης πετά μέσα ακαθαρσίες και όταν γεμίσει ξεφορτώνει το δύσοσμο κουβά στο κράτος, για να τον ξεπλύνει και πάλι καθαρό να τον παραδώσει στους επόμενους!...
Είδαμε την τάξη των ισχυρών του πλούτου και της εξουσίας να παραβιάζουν όλους τους αστικούς νόμους, τους νόμους των φιλελεύθερων επαναστάσεων, με σκάνδαλα, μίζες, απάτες, κομπίνες και να μένουν ανεξέλεγκτοι από την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη.
Είδαμε το πολιτικό προσωπικό της χώρας σε κάθε αλλαγή του να αλληλο-αμνηστεύεται.
Η Ένωση Κέντρου αμνηστεύει την ΕΡΕ το ΄65, ο Καραμανλής τους Χουντικούς το ΄74, ο Παπανδρέου τη Νέα Δημοκρατία το ΄81, ο Μητσοτάκης το ΠΑΣΟΚ με μια παρωδία δίκης βέβαια χωρίς αποτέλεσμα, το ΠΑΣΟΚ αμνηστεύει το Μητσοτάκη και ο Καραμανλής ο νεώτερος -παρά τα όσα λέγει- θα αμνηστεύσει το ΠΑΣΟΚ αύριο, γιατί ξέρει ότι θα υπάρξει και μεθαύριο….
Μια από τις βασικές αρχές της δημοκρατίας, η ισονομία, δεν εφαρμόζεται. Οι νόμοι δεν ισχύουν για τους ισχυρούς. Όσον αφορά το κράτος πρόνοιας, εξαϋλώνεται για να καταστεί αόρατο μπρος στην επέλαση της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας που σαρώνει κοινωνικές κατακτήσεις δεκαετιών. Μια κοινωνία που δε νοιάζεται για τους αδύναμους, που δε φροντίζει τους ανήμπορους, που δεν έχει αλληλεγγύη, δεν είναι δημοκρατική κοινωνία.
20% των Ελλήνων είναι κάτω από τα όρια της φτώχειας. 15% η ανεργία, η μεγαλύτερη κοινωνική πληγή, η μεγαλύτερη τρομοκρατία, η μεγαλύτερη διαβρωτική δύναμη της κοινωνίας. Ένας στους τρεις νέους άνεργους. Χαρίζεται η δημόσια περιουσία, ο δημόσιος πλούτος, η δημόσια γη….
Να πούμε για τις μίζες των δισεκατομμυρίων στους εξοπλισμούς; Το διαρκές έγκλημα των δημοσίων έργων; Τα ΜΜΕ των βαρόνων εργολάβων; Τη νέα μεγάλη ιδέα της Ολυμπιάδας, των αρπακτικών, της ρεμούλας και της απάτης; Για πόσα χρόνια θα την πληρώνουμε μετά το 2004;
Για το υποβαθμισμένο Κοινοβούλιο που νομοθετεί κατά παραγγελία όπως διαβάσαμε πρόσφατα και στον Κουταλίδη και όπως το βλέπουμε όλοι;
Για μια αδύνατη Κυβέρνηση που άγεται και φέρεται σύμφωνα με τις διαθέσεις των ισχυρών;
Ποια δημοκρατία;…
Ο κοινωνικός ανταγωνισμός, ο κοινωνικός πόλεμος, ο εμφύλιος πόλεμος, διεξάγεται εδώ και πάρα πολλά χρόνια, περνά φάσεις όξυνσης και ύφεσης, άλλοτε είναι εμφανής, άλλοτε αφανής, άλλοτε υπό τη μάσκα του κράτους δικαίου, άλλοτε στην πιο καθαρή του μορφή.
Και θα συνεχίζεται μέχρις ότου πάψουν να υφίστανται τάξεις.
Όταν η ανθρωπότητα βγει από τη βάρβαρη προϊστορία της, από τους πολέμους, την εξαθλίωση, την προσφυγιά, τον αναλφαβητισμό, τη λεηλασία του πλανήτη από τις πολυεθνικές, όταν περάσει στο βασίλειο της ελευθερίας, της ισότητας, της ανεμπόδιστης ανάπτυξης του ανθρώπου, όταν η ανθρωπότητα χειραφετηθεί, όταν οι άνθρωποι επανοικειοποιηθούν την ανθρωπιά τους, τότε η ανθρώπινη ζωή θα είναι αυταξία πραγματική και όχι υποκριτική…».
ΠΡΟΚΛΗΣΗ: Απορρίφθηκε η άδεια του Δημήτρη Κουφοντίνα
Μ' ένα κατάπτυστο βούλευμα απέρριψαν την άδεια του Δ. Κουφοντίνα
Εδώ και τώρα να καταργηθεί η διάταξη για το εισαγγελικό βέτο
Είναι τέτοια η προκλητικότητα του βουλεύματος που δε διστάζει ακόμα και να νομοθετήσει: «Δεν είναι δυνατή η χορήγηση τακτικής άδειας στην περίπτωση που ο κρατούμενος έχει καταδικαστεί σε πλείονες της μίας ποινών ισόβιας κάθειρξης»!
Χωρίς καμιά γείωση σε πραγματικά δεδομένα, οι δικαστές του Βόλου εκτιμούν για τον Δ. Κουφοντίνα «ότι υπάρχει κίνδυνος, κατά τη διάρκεια της άδειας, να τελέσει νέα εγκλήματα, ενώ δεν συντρέχουν λόγοι που δικαιολογούν την προσδοκία ότι δεν θα κάνει κακή χρήση αυτής»!
Από πού βγαίνει αυτό; Από πουθενά. Σπεύδουν, μάλιστα να απαντήσουν στο εύλογο ερώτημα που αναμένουν ότι θα εγερθεί: μα ο εν λόγω κρατούμενος έχει ήδη πάρει έξι άδειες και δεν έδωσε καμιά αφορμή για να υποστηρίξει κάποιος ότι δεν έκανε «καλή χρήση» ή ότι αποπειράθηκε «να τελέσει νέα εγκλήματα».
Η απάντηση σε αφήνει καταρχάς άφωνο: «Τα ανωτέρω δεν αναιρούνται από το γεγονός ότι ο εν λόγω κατάδικος έλαβε μέχρι τώρα από τα αρμόδια κάθε φορά Πειθαρχικά Συμβούλια των ΚΚ, στα οποία κρατήθηκε και εξακολουθεί να κρατείται, έξι τακτικές άδειες»!
Γιατί δεν αναιρούνται; Επειδή έτσι θέλουν οι δικαστές του Βόλου, οι οποίοι -προφανώς- δε δίνουν λογαριασμό σε κανένα.
Εχει και συνέχεια, όμως, το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν»: «Εξάλλου, το γεγονός ότι ο εν λόγω κατάδικος, όπως προκύπτει από την από 18-2-2019 εισήγηση της κοινωνικού λειτουργού του εν λόγω σωφρονιστικού καταστήματος επέδειξε καλή διαγωγή κατά τη διάρκεια της κράτησής του σ’ αυτό, ουδόλως μπορεί να συνηγορήσει περί του αντιθέτου».
Γιατί δεν μετράει η γνώμη που εκφράζει στην εισήγησή της η κοινωνική λειτουργός; «στην εισήγηση αυτή, πέραν της αναφοράς ότι κατά τη διάρκεια της κράτησής του ασχολείται με μεταφράσεις κειμένων, από κανένα στοιχείο δεν προκύπτει, ούτε διευκρινίζεται σε τι συνίσταται η καλή αυτή διαγωγή, ενώ η προσαρμογή του στο καθημερινό πρόγραμμα της φυλακής δεν αρκεί από μόνη της ώστε να δικαιολογήσει την προσδοκία της μη κακής χρήσης της άδειας, καθώς εντάσσεται στην σκοπιμότητά του να κάνει χρήση του ευεργετήματος των τακτικών αδειών που του παρέχει ο νόμος και δεν έχει καμία σχέση με το σωφρονισμό του, ο οποίος, όπως προελέχθη, κατά την κρίση του Συμβουλίου τούτου, ουδόλως επιτεύχθηκε»!
Επειδή, λοιπόν, αυτά που περιγράφει η κοινωνική λειτουργός για να θεμελιώσει την εισήγησή της για τη χορήγηση άδειας στον Δ. Κουφοντίνα δεν είναι αρκετά για τους δικαστές του Βόλου, τι θα ήταν αρκετό; Να βγει ο Κουφοντίνας και να κάνει μια βροντώδη δήλωση μετάνοιας. Να την επαναλαμβάνει καθημερινά στο προαύλιο της φυλακής, όπως οι πολιτικοί κρατούμενοι της Μακρονήσουν που υπέκυψαν και υπέγραψαν δήλωση. Αυτός είναι ο σκοπός.
Εχοντας αυτό το κεντρικό σκεπτικό, ο εισαγγελέας που άσκησε το βέτο και το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών που το επικύρωσε, δεν είχαν την ανάγκη να «ψαχτούν» λίγο σε πολιτικοϊδεολογική κατεύθυνση. Πιθανόν να μη διαθέτουν ούτε τη στοιχειώδη ικανότητα για κάτι τέτοιο.
Ετσι, κάποιες φράσεις από κείμενα του Δ. Κουφοντίνα, που επέλεξαν για να επενδύσουν την κρίση τους περί «επικινδυνότητας», καθιστούν ακόμα πιο προκλητική αυτή την κρίση.
Επικαλούνται κείμενο του Οκτώβρη του 2014, απ' αφορμή τις φυλακές τύπου Γ (οι οποίες έχουν πλέον καταργηθεί), στο οποίο ο Κουφοντίνας έγραφε «Τα σχέδιά τους δεν θα περάσουν. Να αντισταθούμε στην κρατική τρομοκρατία». Καθώς και κείμενο του Μάη του 2018, με το οποίο ο Κουφοντίνας ανακοίνωνε ότι ξεκινά απεργία πείνας γράφοντας μεταξύ των άλλων: «Και επειδή τίποτε και ποτέ δεν μας χαρίστηκε και αυτά που αποκαλούνται δικαιώματα δεν είναι παρά οι κατακτήσεις μακρών και πολύχρονων αγώνων, η μόνη απάντηση που μπορούμε να δώσουμε είναι να ξαναπιάσουμε, μέσα και έξω από τη φυλακή, το κόκκινο νήμα αυτών των αγώνων».
Προσέξτε, αναφερόμαστε σ' ένα ειδικό πολιτικό κείμενο ενάντια στην κρατική τρομοκρατία σε βάρος των πολιτικών κρατούμενων, σαν κι αυτά που έχουν γραφεί και γράφονται κατά δεκάδες από άτομα και πολιτικές οργανώσεις.
Και σ' ένα κείμενο έναρξης απεργίας πείνας, που αναφέρεται στους αγώνες με τους οποίους κατακτήθηκαν τα δικαιώματα των κρατούμενων.
Ας σημειωθεί δε, ότι και τα δύο αυτά κείμενα έχουν δικαιωθεί.
Οι φυλακές τύπου Γ έχουν καταργηθεί, η δε απεργία πείνας του Κουφοντίνα ολοκληρώθηκε με την επαναχορήγηση σ' αυτόν της άδειας που δικαιούται (της τρίτης κατά σειρά). Ουδείς διανοήθηκε να ποινικοποιήσει είτε τον αγώνα ενάντια στις φυλακές τύπου Γ είτε την απεργία πείνας για δικαιώματα. Οι δικαστές του Βόλου, όμως, έχουν άλλη γνώμη γι' αυτά τα κείμενα:
«Από τις παραπάνω δηλώσεις δεν μπορεί παρά να συνάγεται αρνητικό συμπέρασμα ως προς την πορεία του σωφρονισμού του συγκεκριμένου καταδίκου. Οι δηλώσεις “να αντισταθούμε στην κρατική τρομοκρατία“ και “να ξαναπιάσουμε το κόκκινο νήμα αυτών των αγώνων“, οι οποίες παραπέμπουν ευθέως στη βία, όχι μόνο δεν αποτελούν ένδειξη μίας πορείας σωφρονισμού και σεβασμού της έννομης τάξης, αλλά αντιθέτως καταδεικνύουν ένα πρόσωπο, που εμπράκτως και σταθερά αποτάσσεται την έννομη τάξη»!
Αναρωτιέται κανείς σε ποια εποχή ζούμε. Οταν οι φράσεις «να αντισταθούμε στην κρατική τρομοκρατία» και «να ξαναπιάσουμε το κόκκινο νήμα αυτών των αγώνων», θεωρούνται έγκλημα, αναρωτιόμαστε αν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι που φωνάζουν αυτά ή παρόμοια συνθήματα και γράφουν παρόμοια κείμενα κινδυνεύουν να βρεθούν ποινικά κατηγορούμενοι.
Εχει και συμπλήρωμα το σκεπτικό, που αναφέρεται ευθέως στη δήλωση μετάνοιας που ζητείται από τον Κουφοντίνα: «Τούτο προκύπτει και από το γεγονός ότι την ίδια στάση τήρησε ο εν λόγω κατάδικος και ενώπιον του παρόντος Συμβουλίου. Ειδικότερα, ερωτηθείς ο τελευταίος εάν σέβεται τους κανόνες της έννομης τάξης με βάση τους οποίους οριοθετείται, προσδιορίζεται και λειτουργεί το κοινωνικό σύνολο στο οποίο επιδιώκει να ενταχθεί, έστω και για λίγο, με τη λήψη τακτικής αδείας, απέφυγε συνειδητά να απαντήσει αρνητικά ή θετικά, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι η ιδεολογία του και οι πεποιθήσεις του είναι σταθερές και δεν θα τις αρνηθεί, η ιδεολογία του συγκεκριμένη και σταθερή και ότι ο αγώνας του είναι πάντα ο ίδιος»!
Αυτά τα ζητήματα έχουν ήδη κριθεί. Την περίοδο που απέρριπταν τα αιτήματα του Δ. Κουφοντίνα για άδεια, έφτιαχναν κάποια πιο… περίπλοκα σκεπτικά για να «θεμελιώσουν» την «επικινδυνότητα».
Κάποια στιγμή, όμως, άρχισαν να εγκρίνονται άδειες στον πολιτικό κρατούμενο. Τις ενέκριναν τρεις διαφορετικοί εισαγγελείς (ένας Εφετών και δυο Πρωτοδικών) όσο βρισκόταν στον Κορυδαλλό και άλλοι τρεις διαφορετικοί εισαγγελείς στο Βόλο, που στάθηκαν στις προϋποθέσεις που θέτει ο νόμος για τη χορήγηση άδειας σε κρατούμενο, παραμερίζοντας τα ιδεολογικοπολιτικά στοιχεία (τα οποία πρέπει να είναι αδιάφορα για τα κρατικά όργανα που εφαρμόζουν το νόμο).
Η επιχειρηματολογία του βουλεύματος συνιστά πρόκληση, καθώς επανέρχεται στα ζητήματα ιδεολογικής και πολιτικής ταυτότητας του πολιτικού κρατούμενου, τα οποία επικαλούνταν μέχρι πριν από δύο χρόνια εισαγγελείς και Συμβούλια για να απορρίψουν τις άδειες.
Κάποια στιγμή αυτά σταμάτησαν, ο Κουφοντίνας άρχισε να παίρνει άδειες (κουτσουρεμένες έστω), όμως η τρομο-υστερία συνεχίστηκε και το σύστημα αποφάσισε να «χτυπήσει» τώρα.
Δεν είναι τυχαίο ότι τρεις εισαγγελείς του Βόλου (μεταξύ των οποίων και ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας) είχαν εγκρίνει αιτήματα χορήγησης άδειας στον Δ. Κουφοντίνα.
Ο τέταρτος άσκησε βέτο, χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος που να συνδέεται με το νομικό καθεστώς χορήγησης των αδειών (π.χ. παραβίαση κάποιου όρου από την πλευρά του κρατούμενου). Ασκησε βέτο επικαλούμενος ιδεολογικά και πολιτικά ζητήματα (ζητώντας από τον Κουφοντίνα να υπογράψει δήλωση μετάνοιας).
Σαν έτοιμοι από καιρό, οι δικαστές του Συμβούλιου συνεδρίασαν δυο μέρες μετά το εισαγγελικό βέτο και το έκαναν δεκτό.
Η μεθόδευση είναι προφανής. Και τέτοιες μεθοδεύσεις έχουν την αφετηρία «ψηλά». Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ κλείνει το μάτι στους τρομολάγνους και αναζητά ψήφους από το συντηρητικό κοινό. Και καταπώς το συνηθίζει, κρύβεται πίσω από την «ανεξαρτησία» της Δικαιοσύνης.
Πώς νοείται, όμως, αυτή η ανεξαρτησία; Εξι εισαγγελείς να συναινούν στη χορήγηση άδειας σ' έναν κρατούμενο κι ένας έβδομος να ασκεί βέτο, χωρίς να έχει αλλάξει απολύτως τίποτα σε επίπεδο πραγματικών περιστατικών (αντίθετα, στα πραγματικά περιστατικά που συνηγορούν υπέρ της χορήγησης άδειας έχουν προστεθεί οι έξι προηγούμενες άδειες);
Τι είναι ο κρατούμενος (ο κάθε κρατούμενος, όχι μόνο ο Δ. Κουφοντίνας), μπαλάκι του πινγκ-πονγκ για να παίζουν μ' αυτό εισαγγελείς και δικαστές, χορηγώντας ή κόβοντας κατά το δοκούν την άδεια που δικαιούται;
Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, κάθε νομικός δρόμος είναι κλειστός. Το ζήτημα είναι καθαρά πολιτικό. Πρέπει να καταργηθεί εδώ και τώρα η φασιστική διάταξη Δένδια, με την οποία δόθηκε δικαίωμα βέτο στους εισαγγελείς για τις άδειες των κρατούμενων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, μολονότι είχε ψηφίσει νόμο και είχε επιφέρει αλλαγές στο σύστημα των φυλακών, δεν «ακούμπησε» τον νόμο Δένδια. Ηξερε πολύ καλά ότι ο νόμος αυτός εφαρμόζεται σε περιπτώσεις πολιτικών κρατούμενων και «ζωηρών» ποινικών κρατούμενων και προτίμησε να παραστήσει τον Πόντιο Πιλάτο, κρυπτόμενος πίσω από τη δήθεν ανεξαρτησία της αστικής Δικαιοσύνης, που ξέρουμε πολύ καλά ότι συνδέεται με χίλια δυο νήματα με την αστική τάξη, με «μαύρους» κύκλους, αλλά και με την κυβερνητική εξουσία, μέσω του υπουργείου Δικαιοσύνης.
Σ’ αυτό το στόχο, την κατάργηση της φασιστικής διάταξης για το εισαγγελικό βέτο, πρέπει να στραφεί το κίνημα αλληλεγγύης που πρέπει να αναπτυχθεί.
Εμείς το μόνο που μπορεί να συμπληρώσουμε στο παραπάνω καίριο και εύστοχο κείμενο της "ΚΟΝΤΡΑΣ" είναι να παραθέσουμε δυο περασμένες δηλώσεις του Δ. Κουφοντίνα.
Η πρώτη έγινε όταν αγωνιζόταν και να πάρει άδεια από τις φυλακές και οι αρχές του ζητούσαν να υποβάλει δήλωση μετανοίας
Το ζήτημα αφορά ολόκληρη την αγωνιζόμενη κοινωνία, γιατί δεν πρόκειται μόνο για μια επίθεση απέναντι σε ένα δικαίωμα-κατάκτηση. Η απαίτηση για δηλώσεις μετανοίας αποτελεί επίθεση στον πυρήνα της συλλογικής μνήμης και της αγωνιστικής παράδοσης, που ξεπερνά συγκεκριμένες επιλογές και αποσκοπεί στην αντιστροφή των λαϊκών αξιών...
Οσο με αφορά, επαναλαμβάνω άλλη μια φορά ότι η μόνη δήλωση που μπορώ να κάνω είναι ότι δεν υπογράφω δηλώσεις μετανοίας, ότι είμαι από εκείνους που δεν εξαργυρώνουν την όποια άδεια με τίμημα τη συνείδησή τους. Κι ότι θα συνεχίσω και αυτόν τον αγώνα με όσα μέσα διαθέτει ένας πολιτικός κρατούμενος, γιατί εμείς την επαναστατική και προσωπική αξιοπρέπεια δεν τη βάζουμε στο ζύγι.
Δημήτρης Κουφοντίνας
Και κάποια αποσπάσματα από την δήλωση που έκανε αντί για απολογία ο Δημήτρης Κουφοντίνας για το πολιτικό σύστημα:
Ένα Δίκαιο που εφαρμόζεται μονόπλευρα και μεροληπτικά, που δεν ισχύει για τους ισχυρούς του πλούτου και της εξουσίας, που "πιάνει στην φάκα τα μικρά ποντικάκια", όπως έχετε πει, ενώ οι "μεγαλοπόντικες και οι αρουραίοι" ροκανίζουν ανενόχλητοι το "τυρί", τον κοινωνικό πλούτο….
Ένα κράτος, που με το ληστρικό του φορολογικό σύστημα και τον ελεγχόμενο τραπεζικό τομέα, κατεύθυνε τον πλούτο που παρήγαν οι πολλοί, στις τσέπες των λίγων για να δημιουργηθεί μεταπολεμικά και μέχρι σήμερα, μια τάξη που ενώ αρμέγει τη χώρα, να μην αναλαμβάνει κανένα ρίσκο, κανένα κόστος, παρά μόνο κέρδη, οδηγώντας τη χώρα σε μια στρεβλή, ρηχή ανάπτυξη και την αναπόφευκτη σήμερα αποβιομηχάνιση.
Ο Ωνάσης γλαφυρά περιέγραψε τη μεγάλη ιδιωτική επιχείρηση σαν ένα κουβά, όπου ο μεγαλοϊδιοκτήτης πετά μέσα ακαθαρσίες και όταν γεμίσει ξεφορτώνει το δύσοσμο κουβά στο κράτος, για να τον ξεπλύνει και πάλι καθαρό να τον παραδώσει στους επόμενους!...
Είδαμε την τάξη των ισχυρών του πλούτου και της εξουσίας να παραβιάζουν όλους τους αστικούς νόμους, τους νόμους των φιλελεύθερων επαναστάσεων, με σκάνδαλα, μίζες, απάτες, κομπίνες και να μένουν ανεξέλεγκτοι από την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη.
Είδαμε το πολιτικό προσωπικό της χώρας σε κάθε αλλαγή του να αλληλο-αμνηστεύεται.
Η Ένωση Κέντρου αμνηστεύει την ΕΡΕ το ΄65, ο Καραμανλής τους Χουντικούς το ΄74, ο Παπανδρέου τη Νέα Δημοκρατία το ΄81, ο Μητσοτάκης το ΠΑΣΟΚ με μια παρωδία δίκης βέβαια χωρίς αποτέλεσμα, το ΠΑΣΟΚ αμνηστεύει το Μητσοτάκη και ο Καραμανλής ο νεώτερος -παρά τα όσα λέγει- θα αμνηστεύσει το ΠΑΣΟΚ αύριο, γιατί ξέρει ότι θα υπάρξει και μεθαύριο….
Μια από τις βασικές αρχές της δημοκρατίας, η ισονομία, δεν εφαρμόζεται. Οι νόμοι δεν ισχύουν για τους ισχυρούς. Όσον αφορά το κράτος πρόνοιας, εξαϋλώνεται για να καταστεί αόρατο μπρος στην επέλαση της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας που σαρώνει κοινωνικές κατακτήσεις δεκαετιών. Μια κοινωνία που δε νοιάζεται για τους αδύναμους, που δε φροντίζει τους ανήμπορους, που δεν έχει αλληλεγγύη, δεν είναι δημοκρατική κοινωνία.
20% των Ελλήνων είναι κάτω από τα όρια της φτώχειας. 15% η ανεργία, η μεγαλύτερη κοινωνική πληγή, η μεγαλύτερη τρομοκρατία, η μεγαλύτερη διαβρωτική δύναμη της κοινωνίας. Ένας στους τρεις νέους άνεργους. Χαρίζεται η δημόσια περιουσία, ο δημόσιος πλούτος, η δημόσια γη….
Να πούμε για τις μίζες των δισεκατομμυρίων στους εξοπλισμούς; Το διαρκές έγκλημα των δημοσίων έργων; Τα ΜΜΕ των βαρόνων εργολάβων; Τη νέα μεγάλη ιδέα της Ολυμπιάδας, των αρπακτικών, της ρεμούλας και της απάτης; Για πόσα χρόνια θα την πληρώνουμε μετά το 2004;
Για το υποβαθμισμένο Κοινοβούλιο που νομοθετεί κατά παραγγελία όπως διαβάσαμε πρόσφατα και στον Κουταλίδη και όπως το βλέπουμε όλοι;
Για μια αδύνατη Κυβέρνηση που άγεται και φέρεται σύμφωνα με τις διαθέσεις των ισχυρών;
Ποια δημοκρατία;…
Ο κοινωνικός ανταγωνισμός, ο κοινωνικός πόλεμος, ο εμφύλιος πόλεμος, διεξάγεται εδώ και πάρα πολλά χρόνια, περνά φάσεις όξυνσης και ύφεσης, άλλοτε είναι εμφανής, άλλοτε αφανής, άλλοτε υπό τη μάσκα του κράτους δικαίου, άλλοτε στην πιο καθαρή του μορφή.
Και θα συνεχίζεται μέχρις ότου πάψουν να υφίστανται τάξεις.
Όταν η ανθρωπότητα βγει από τη βάρβαρη προϊστορία της, από τους πολέμους, την εξαθλίωση, την προσφυγιά, τον αναλφαβητισμό, τη λεηλασία του πλανήτη από τις πολυεθνικές, όταν περάσει στο βασίλειο της ελευθερίας, της ισότητας, της ανεμπόδιστης ανάπτυξης του ανθρώπου, όταν η ανθρωπότητα χειραφετηθεί, όταν οι άνθρωποι επανοικειοποιηθούν την ανθρωπιά τους, τότε η ανθρώπινη ζωή θα είναι αυταξία πραγματική και όχι υποκριτική…».
Δημοσίευση σχολίου