Επί επτά χρόνια, από την στιγμή που ο Τζούλιαν Ασανζ ζήτησε άσυλο στην πρεσβεία του Ισημερινού στο Λονδίνο, μας έλεγαν ότι κάνουμε λάθος, ότι είμαστε παρανοϊκοί συνωμοσιολόγοι. Μας έλεγαν ότι δεν υπάρχει πραγματική απειλή απέλασης του Ασανζ στις ΗΠΑ, ότι ήταν όλα αυτά ήταν αποκυήματα της ταραγμένης φαντασίας μας.
Επί εφτά χρόνια ήμαστε υποχρεωμένοι να ακούμε μα χορωδία δημοσιογράφων, πολιτικών και «ειδικών» να μας λένε ότι Ασανζ δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένας φυγόδικος, ότι το δικαστικό σύστημα στην Βρετανία και στην Σουηδία έχει την ακεραιότητα και το κύρος να χειριστεί την υπόθεσή του με απόλυτο σεβασμό στον νόμο. Σπάνια κάποια χορωδιακή φωνή ξεχώρισε όλον αυτόν τον καιρό, σε υπεράσπισή του.
Από την στιγμή που ζήτησε άσυλο, ο Ασανζ προβλήθηκε σαν άτομο εκτός νόμου. Το έργο του -ως ιδρυτή των Wikileaks, ενός ηλεκτρονικού μέσου ενημέρωσης που για πρώτη φορά στην Ιστορία έδινε στους απλούς ανθρώπους μιαν εικόνα από τις πιο σκοτεινές γωνίες των πιο απόκρυφων υπόγειων θωρακισμένων θαλάμων του βαθύτερου από τα βαθιά κράτη- σβήστηκε από τα αρχεία. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δημοσίευση σχολίου