Δυο λόγια για τον Μήτσο Παρτσαλίδη με αφορμή ότι σαν σήμερα η κυβέρνηση του Π. Τσαλδάρη τον καθαιρεί από δήμαρχο Καβάλας.

Του  Γ.Γ.

Ο Δημήτρης (Μήτσος) Παρτσαλίδης υπήρξε μια εμβληματική μορφή του κομμουνιστικού κινήματος στην χώρα μας -η ταχύτητα ανάδειξης του σαν πρωτοκλασάτο στέλεχος του ΚΚΕ οφείλεται και στο ότι φοίτησε στο Κομμουνιστικό Πανεπιστήμιο Εργαζομένων της Ανατολής (ΚUTV) στη Μόσχα- χωρίς όμως και να αποφύγει τα τεράστια λάθη που κάποια στιγμή, το 1952, του επέφεραν την διαγραφή του από το ΚΚΕ.

Στις ιστορικές δημοτικές εκλογές που έγιναν το 1934 -ήταν η πρώτη φορά που οι γυναίκες αποκτούν δικαίωμα ψήφου- και παρ' όλο την τρομοκρατία που είχε εξαπολυθεί σε βάρος του ΚΚΕ (ήταν σε πλήρη εφαρμογή το Βενιζελικό ιδιώνυμο), κατορθώνει να εκλεγεί δήμαρχος στην Καβάλα, μιας πόλης που για πολλές δεκαετίες ήταν προπύργιο του εργατικού και επαναστατικού κινήματος στην χώρας μας.

Η δημαρχιακή του θητεία όμως, δεν κράτησε όμως παρά μόνο λίγους μήνες αφού σαν σήμερα, στις 17 Μάη 1934, με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου της κυβέρνησης του Π. Τσαλδάρη καθαιρείται από δήμαρχος με την κατηγορία  ότι «μετέτρεψε το δημαρχείο σε κομμουνιστικό άντρο» και βάση του Ιδιώνυμου νόμου του 1929 εκτοπίζεται στον Αη Στράτη..

Παρ' όλο όμως την αγωνιστική του πορεία, τα εγκληματικά λάθη του ήταν αυτά που σφράγισαν την πολιτική του διαδρομή.
Σαν μέλος του Π.Γ του ΚΚΕ συμμετέχει στην αντιπροσωπείας του ΕΑΜ που υπογράφει την κατάπτυστη συμφωνία της Βάρκιζας (το όργιο τρομοκρατίας που ακολούθησε, οδήγησε αργότερα τον Μήτσο Παρτσαλίδη να πει: «Δεν τόκοβα καλύτερα το χέρι μου που υπέγραφα…»).

Λίγα χρόνια μετά τον εμφύλιο πόλεμο, η λεγόμενη "οπορτουνιστική πλατφόρμα Παρτσαλίδη" στη οποία ήταν επικεφαλής, ουσιαστικά καταδίκαζε το Δημοκρατικό Στρατό και υποστήριζε πως ήταν δυνατή μια «ομαλή εξέλιξη» μετά την αποχώρηση των κατοχικών δυνάμεων.
Αυτό είχε σαν επακόλουθο να διαγραφεί από το ΚΚΕ το 1952, για να τον αποκαταστήσει κομματικά η κακόφημη 6η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ το 1956.

Ο Μ. Παρτσαλίδης ήταν από τα κεντρικά πρόσωπα που πρωτοστάτησαν στην διάσπαση του ΚΚΕ το 1968, παίζοντας βασικό ρόλο στην ομάδα που δημιούργησε το λεγόμενο ΚΚΕ εσωτερικού.