«Να φτάνουν είδα δολοφόνων στρατιέςκι ήθελα να φωνάξω: 'Σταματήστε!'
Μα ξέροντας πως κρυφοκοίταζε ο χαφιές,
μ’ άκουσα να φωνάζω: 'Ζήτω! Προχωρήστε!'»
Μπέρτολτ Μπρεχτ
Διαχρονικά και αυτό μας το έχει διδάξει η ιστορία οι φασιστικές – ναζιστικές οργανώσεις δεν είναι παρά το μακρύ χέρι του συστήματος και η όποια νομοθετική αντιμετώπισή τους από το αστικό κράτος είναι προσχηματική και έχει να κάνει με αντιπαραθέσεις συστηματικών κομμάτων. Μόνο το εργατικό –επαναστατικό κίνημα μπορεί να αντιμετωπίσει ουσιαστικά τις εγκληματικές συμμορίες με τρόπους που αυτό θα επιλέξει ανάλογα τον χρόνο και τον τρόπο που κάνουν την εμφάνισή της.
Αυτό το γνώριζε πάρα πολύ καλά το ΚΚΕ από την δεκαετία του 1930 ακόμα γι’ αυτό όταν σαν σήμερα, 17 Αυγούστου του 1932 μέλη της δολοφονικής «Εθνικής Ένωσης Ελλάς» (ΕΕΕ) –διαβάστε περισσότερα εδώ γ’ αυτή την φασιστική οργάνωση- πραγματοποίησαν ένοπλη επίθεση στα γραφεία του σωματείου Οικοδόμων Θεσσαλονίκης, τραυματίζοντας βαριά τον Χρήστο Παπαδόπουλο και δολοφονώντας τον οικοδόμο Χαρίτο Σταμπουλίδη, έδωσε μέσω του «Ριζοσπάστη» το στίγμα της λαϊκής απάντησης που έπρεπε να υπάρξει.
«Απαντήστε μαχητικά στις δολοφονίες των φασιστικών καθαρμάτων - Οργανώστε τις αντιφασιστικές ενώσεις - Τσακίστε, διαλύστε τις φασιστικές συμμορίες», έγραφε πρωτοσέλιδα ο «Ριζοσπάστης», την επομένη της επίθεσης, απευθυνόμενος στα μέλη του κόμματος και στους οπαδούς του.
Και συμπλήρωνε στο ρεπορτάζ του: «Το πρόγραμμα αυτό της κυβέρνησης Βενιζέλου είναι και πρόγραμμα ολόκληρης της κεφαλαιοκρατίας. Το απεργιακό κίνημα στην πόλη οι εξεγέρσεις στον κάμπο, η αγανάκτηση των εργαζομένων, τραβάν μπρος.
Οι εργάτες και οι αγρότες δεν είναι ευχαριστημένοι και με την πάλη τους θα χαράξουν νέους δρόμους. Εξω κι ενάντια στην αστική τάξη και τα κόμματά της. Αυτό τρομάζει τους εκμεταλλευτές....
Η ελληνική κεφαλαιοκρατία προσπαθεί και τείνει να δημιουργήσει μια μαχητική φασιστική οργάνωση με όσο το δυνατό κοινωνική βάση για να μπορέσει στηριζόμενη σ' αυτή να πραγματοποιήσει την πολιτική της ολοκλήρωσης του φασισμού και την εγκατάσταση μιας στρατιωτικοφασιστικής διχτατορίας».
Από την πλευρά της η Ενωτική ΓΣΕΕ σε ανακοίνωσή της τόνιζε: «Η εργατιά της Θεσσαλονίκης από μέρες τώρα αντιμετωπίζει αλλεπάλληλες ένοπλες επιδρομές, σκοτωμούς και τραυματισμούς από τις εξοπλισμένες φασιστικές ορδές που εμπνέονται και καθοδηγούνται από τη Γενική Διοίκηση Μακεδονίας και την κυβέρνηση Βενιζέλου. Ο εργάτης οικοδόμος σ. Σταμπουλίδης έπεσε νεκρός. Μια δεκάδα εργάτες είναι τραυματισμένοι.
Για την κυρίαρχη τάξη δεν είναι αρκετές οι συλλήψεις, οι δαρμοί, οι εξορίες, οι διαλύσεις των ταξικών οργανώσεων, η απαγόρευση του Ενωτικού συνεδρίου Θεσσαλονίκης, η αφαίρεση και των τελευταίων υπολειμμάτων των συνδικαλιστικών και πολιτικών ελευθεριών της εργατικής τάξης. Περνάει στις χωρίς προσχήματα δολοφονίες, στην εξόντωση του επαναστατικού συνδικαλιστικού κινήματος, ενώ τα σοσιαλφασιστικά συνδικάτα απολαμβάνουν την αμέριστη υποστήριξή της.
Τα γεγονότα που διαδραματίζονται στη Θεσσαλονίκη, έχουν μεγάλη πολιτική σημασία για το επαναστατικό συνδικαλιστικό κίνημα, βρίσκονται σε αδιάσπαστη συνοχή με την επίθεση του κεφαλαίου και την αντίσταση των εργατών».
Παραθέτουμε το σχετικό δημοσίευμα της εφημερίδας "Το Φως" (17/8/1932).
Η συνεδρίασις έληξε μετά ημίωρον οπότε και ανεχώρησαν οι δέκα εκ αυτών και απέμειναν μόνον 5 μέλη του διοικητικού συμβουλίου […]
Δεν παρήλθον περί τα 10 λεπτά από της αποχωρήσεως των πρώτων οπόταν, ως ισχυρίζονται οι εργάται, εν αυτοκίνητον εσταμάτησε προς της Λέσχης.
Τα μέλη του διοικ. συμβουλίου, ήκουσαν τότε από τους αγνώστους που απεβιβάσθησαν του σταθμεύσαντος αυτοκινήτου και οίτινες εν τω μεταξύ ανήρχοντο θορυβωδώς την ξυλίνην μικράν κλίμακα να λέγη ο είς εις τον άλλον:
- Μη αφήστε κανένα. Χτυπάτε στο σταυρό.
Δεν επρόλαβον όμως να λάβουν τα κατάλληλα προφυλακτικά μέτρα και εφορμούν τρεις κρατούντες οι δύο μεν εξ αυτών πιστόλια, ο δε τρίτος γκλομπ […]
Εν τω μεταξύ ανήλθον εις την Λέσχην έτεροι πέντε άγνωστοι και ήρχισεν η επίθεσις. Το γκλομπ κατέπιπτε επί των κεφαλών των εργατών. Ως να μην ήρκει όμως τούτο, οι άγνωστοι ήρχισαν να πυροβολούν κατ’ αυτών ρίψαντες 5 πυροβολισμούς.
Μόλις έπεσαν οιμώζοντες [σπαράζοντας] δύο εκ των εργατών, οι άγνωστοι ετράπησαν εις φυγήν […] Ευθύς μετεφέρθησαν αμφότεροι εις κακήν κατάστασιν εις το Δημοτικόν Νοσοκομείον [σημ. «Άγιος Δημήτριος»].
Ο βαρέως τραυματισθείς ονομάζεται Χαρίτων Σταμπουλίδης φέρει τραύμα διαμπερές εις την κεφαλήν δια πυροβόλου όπλου. Η σφαίρα έχει διατρύσει το κρανίον και ελάχισται ελπίδες διασώσεώς του υπάρχουν.
Ο δεύτερος ονομάζεται Χρ. Παπαδόπουλος και φέρει ελαφρόν τραύμα εις την κεφαλήν δια κλομπ. Αμφότεροι τυγχάνουν οικοδόμοι.
Υ.Γ: Ο Μάρκος Βαφειάδης καταγγέλλει δημόσια ότι τον εργάτη δολοφόνησαν τα αδέλφια Μελεμενλή, ηγετικά στελέχη της φασιστικής ΕΕΕ. Η χωροφυλακή αδιαφορεί.
Στα χρόνια της Κατοχής, οι Θεόδωρος, Ιωάννης και Παναγιώτης Μελεμενλής, "σταδιοδρομούν" σαν ταγματασφαλίτες και "προάγονται" σε αξιωματικούς της γερμανοντυμένης συμμορίας του Πούλου
(Ο Θ. Μελεμενλής, πρωτοπαλίκαρο της δοσιλογικής οργάνωσης εκτελείται από την ΟΠΛΑ τον Ιούνη τπθ 1944).
Λίγους μήνες πριν και βλέποντας την ανοχή που έχουν από την κυβέρνηση τα μέλη της ΕΕΕ είχαν πραγματοποιήσει το μεγαλύτερο αντισημιτικό πογκρόμ στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους. Είχαν κάνει επιδρομή στους συνοικισμούς της Θεσσαλονίκης, Ρεζί Βαρδάρ, Χαριλάου, Συνοικισμός 151 και Κάμπελ, όπου κατοικούσαν φτωχοί Εβραίοι δημιουργώντας κόλαση.
Δημοσίευση σχολίου