Απ΄την στην δεκαετία του ’60 ο τότε μεγαλοκαπιταλιστης Πρόδρομος "Μποδοσάκης" – Αθανασιάδης δήλωνε «το γκουβέρνο είναι πάντα με τους επιχειρηματίες».
Πολύ πιο περιγραφικός ήταν ο Αριστοτέλης Ωνάσης «…Η Ολυμπιακή είναι ένας κουβάς με σκατά που όλο του προσθέτουμε. Ε, μόλις ξεχειλίσει και μας πνίξει η μπόχα, θα τον δώσουμε στo γκουβέρνο...».
Και αυτό που συνέβη στην Ολυμπιακή είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα του τι ακριβώς συμβαίνει με όλες τις ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Με τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ τα πράγματα είναι κάπως πιο σύνθετα. Τα χοντρά παιχνίδια διαπλοκής μεταξύ εκδοτών και πολιτικής εξουσία γίνονται στο παρασκήνιο και συνήθως μένουν στην αφάνεια.
Από τότε που ανέλαβε κυβερνητική εξουσία, Ν.Δ., άρχισε να διαμορφώνεται ένα νέο σκηνικό στον χώρο των ΜΜΕ. Παρακολουθούμε, λοιπόν, το τελευταίο διάστημα να υλοποιεί η κυβέρνηση της δεξιάς, την "ιδέα" που είχε συλλάβει έχει ο "μισθοφόρος-γενίτσαρος" Τάκης Θεοδωρικάκος.
Και ο κεντρικός πυρήνας ατού του σχεδιασμού είναι να υπάρξει "Κυβερνητική μεθόδευση για οικονομικό στραγγαλισμό στα ΜΜΕ που τη αντιπολιτεύονται;".
Πολύ πιο περιγραφικός ήταν ο Αριστοτέλης Ωνάσης «…Η Ολυμπιακή είναι ένας κουβάς με σκατά που όλο του προσθέτουμε. Ε, μόλις ξεχειλίσει και μας πνίξει η μπόχα, θα τον δώσουμε στo γκουβέρνο...».
Και αυτό που συνέβη στην Ολυμπιακή είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα του τι ακριβώς συμβαίνει με όλες τις ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Με τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ τα πράγματα είναι κάπως πιο σύνθετα. Τα χοντρά παιχνίδια διαπλοκής μεταξύ εκδοτών και πολιτικής εξουσία γίνονται στο παρασκήνιο και συνήθως μένουν στην αφάνεια.
Από τότε που ανέλαβε κυβερνητική εξουσία, Ν.Δ., άρχισε να διαμορφώνεται ένα νέο σκηνικό στον χώρο των ΜΜΕ. Παρακολουθούμε, λοιπόν, το τελευταίο διάστημα να υλοποιεί η κυβέρνηση της δεξιάς, την "ιδέα" που είχε συλλάβει έχει ο "μισθοφόρος-γενίτσαρος" Τάκης Θεοδωρικάκος.
Και ο κεντρικός πυρήνας ατού του σχεδιασμού είναι να υπάρξει "Κυβερνητική μεθόδευση για οικονομικό στραγγαλισμό στα ΜΜΕ που τη αντιπολιτεύονται;".
Γράφαμε τότε «ο υπουργός εσωτερικών Τάκης Θεοδωρικάκος έχει εισηγηθεί στον Μητσοτάκη ένα σχέδιο "οικονομικής ασφυξία" κάποιων εντύπων που αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση. (κατονομάζονται οι εφημερίδες "Αυγή", "Εφημερίδα των Συντακτών", "Νέα Σελίδα", και "Documeto"). Ο τρόπος που μπορεί να επιτευχθεί αυτό είναι να κλείσει η στρόφιγγα της διαφήμισης, σ' αυτά τα έντυπα. από οργανισμούς που εποπτεύονται από το δημόσιο και από παρέμβαση κυβερνητικών στελεχών σε τραπεζικούς και επιχειρηματικούς ομίλους, που προσφέρουν διαφήμιση σ' αυτά τα εκδοτικά εγχειρήματα...».
Είδαμε πριν λίγο καιρό την σχετική καταγγελία που είχε κάνει το "Documento", ενώ σήμερα η καταγγελία που έκανε ο Μενέλαος Γκίβαλος, πανεπιστημιακός και ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ -είχε διαχωρίσει την θέση του από την εποχή της πρωθυπουργίας του Γ. Παπανδρέου και τα τελευταία χρόνια φλέρταρε με τον ΣΥΡΙΖΑ- έχει ιδιαίτερη σημασία.
Κι αυτό γιατί αποτελούσε έναν από τους βασικούς αρθρογράφους του περιοδικού "Επίκαιρα" και της εφημερίδας "Νέα Σελίδα" του Ηλία Λιβάνη.
Πίσω από της γραμμές της καταγγελίας του διαβάζουμε ότι ο πρώην εργοδότης του, μπροστά στον κίνδυνο της "οικονομικής ασφυξίας" για την οποία γράφαμε αρχικά, η πολιτική γραμμή των εντύπων του Ηλ. Λιβάνη, κάνει στροφή 180 μοιρών (μας είχε προϊδεάσει η απόλυση που προηγήθηκε της Κατερίνας Ακριβοπούλου) και εντάχτηκε στο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο".
(Τίποτα το ενδιαφέρον δηλαδή. Ολοι θυμόμαστε τον πρώην πρωθυπουργό να μας μιλάει για τους εκδότες που τους θεωρούσε πυλώνες τις διαπλοκής για να εξελιχθούν στην πορεία προνομιακοί συνομιλητές του στα μυστικά ραντεβού που είχε μαζί τους. Αυτά ου αποκαλύφθηκαν ήταν με Ψυχάρη, και Χατζηνικολάου και δεν γνωρίζουμε πόσα παρόμοια υπήρξαν).
Η δήλωση του Μενέλαου Γκίβαλου:
Η εμφανής μετεκλογικά «στροφή» της εφ. «Νέα Σελίδα» και η ένταξή της στο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, με «υπομόχλιο» το ΚΙΝ.ΑΛ., καθιστούν αδύνατη –και κυριολεκτικώς απαγορευτική- την παρουσία μου σε αυτήν.
Σεβόμενος τους αναγνώστες των κειμένων μου και τις αρχές, τις ιδέες, τις αξίες που προσπάθησα να υπηρετήσω επί πολλές δεκαετίες γνωστοποιώ δημόσια την απόφασή μου αυτή γιατί δεν επιθυμώ να «νομιμοποιώ» πρακτικές και επιλογές που θίγουν την αξιοπρέπεια και τη συνείδησή μου.
Άλλωστε τελικοί κριτές των αποφάσεων και των πράξεων του καθενός είναι οι ίδιοι οι πολίτες και η δημοκρατική μας κοινωνία.
Μενέλαος Γκίβαλος
Δημοσίευση σχολίου