Δεν είναι άξιο απορίας ότι ο Χρυσοχοϊδης «ανακάλυψε» ότι όσοι/ες συμμετέχουν σε συλλογικότητες που διαχειρίζονται κατειλημμένους χώρους εμπλέκονται σε «άφθονες πράξεις ανοµίας», προσδιορίζοντας τες, εκτός των άλλων σε διακίνηση ναρκωτικών και σωματεμπορία.
Αφού κατέλυσαν κάθε ίχνος αστικής «δημοκρατίας», προχωρούν ακάθεκτοι στην συγκρότηση μιας προβατοποιημένης κοινωνίας, που θα τους παρέχει το άλλοθι της κοινοβουλευτικής διακυβέρνησης.
Τους διαφεύγει όμως κάτι. Μόνο τα νεκρά ψάρια πάνε όπου τους οδηγεί το ρεύμα. Και όσο και αν έχουν υπνωτίσει, αποβλακώσει, έχουν σπρώξει στην μοιρολατρία και στον εγωκεντρισμό, αυτό που ονομάζουν εκλογικό σώμα, η ιστορία ποτέ δεν γράφεται με το μελάνι των εξουσιαστών, αλλά με τον ιδρώτα και αν χρειαστεί και με το αίμα των αγωνιστών.
Το ξέρουμε ότι σήμερα το κράτος έχει την δυνατότητα να γίνουν παρελθόν οι κατειλημμένοι χώροι. Ε. και; Στο μόνο που μπορεί να οδηγήσει είναι στο να αλλάξουν οι κανόνες εμπλοκής.
Εδώ και χρόνια οι πιο μαζικές αναρχικές-αντιεξουσιαστικές συλλογικότητες έχουν επιλέξει την πολιτική και πολιτιστική δραστηριότητα, ενώ οι ακτιβιστικές τους δράσεις ήταν εντελώς «χαμηλής έντασης» (τρικάκια, μπογιές και σε ελάχιστες περιπτώσεις κάπως πιο δυναμικές παρεμβάσεις).
Οι καταστροφές κρατικής περιουσίας, η χρήση μολότοφ, η στοχοποίηση μεμονωμένων ατόμων των κατασταλτικών σωμάτων, είναι κάτι το απαγορευμένο.
Με την ένταση και τις μορφές που παίρνει η κρατική καταστολή, πόσο λογικό είναι ορισμένοι να θεωρούν ότι αυτό θα συνεχίζεται;
Δημοσίευση σχολίου