Ας συζητήσουμε για νόμους και αστική νομιμότητα (Μέρος 2ο)

Του Γ. Γ

Συνεχίζοντας από εδώ, το κείμενο μας, που γίνεται με αφορμή κάποιες προτάσεις για νομική αντιμετώπιση της τελευταίας Μπογδάνιας αθλιότητας, ας κάνουμε κάποιες επισημάνσεις, παίζοντας αρχικά στο γήπεδο τους.

Δηλώνει ο δικηγόρος του "διανοούμενου, πολυτάλαντου" βουλευτή της Ν.Δ., Δημήτρης Αναστασόπουλος: "Εχει κριθεί νομολογιακά ότι ακόμα και το emoticon αποτελεί εκδήλωση συγκεκριμένης συμπεριφοράς η οποία αξιολογείται νομικά. Ο πελάτης μου, όπως κάθε πολίτης, ήταν άλλωστε απλός πολίτης όταν έγινε το συμβάν, άσκησε τα νόμιμα δικαιώματά του όπως ο ίδιος το πιστεύει. Από εκεί και πέρα θα αποφασίσει η Δικαιοσύνη".

Αναφέρεται προφανώς στην πρωτόδικη δικαστική απόφαση που προήλθε μετά την εκδίκαση της μήνυσης που υπέβαλε ο Σαμαράς σε βάρος του Κώστα Βαξεβάνη.
Ο πρώην πρωθυπουργός, θεώρησε προσβλητικό για το πρόσωπο του, ένα meme που δεν ήταν του δημοσιογράφου, αλλά το είχε κάνει retweet στον προσωπικό του λογαριασμό, στο twitter.
Οι δικαστές που ασχολήθηκαν με την υπόθεση θεώρησαν ότι αυτό αποτελεί εξύβριση για τον Σαμαρά και επέβαλαν ποινή φυλάκισης πέντε μηνών με τριετή αναστολή στον Κ. Βαξεβάνη.

Αφού ο νομικός συμπαραστάτης του Μπογδάνου θέλει να επικαλείται δικαστικές αποφάσεις, -οι οποίες μάλιστα δεν είναι τελεσίδικες αλλά εφέσιμες-, γιατί δεν κάνει λόγο για μια σχετικά πρόσφατη -εκδόθηκε μόλις 3 μέρες- και αφορά μια δίκη, που θα μπορούσε να πει κανείς ότι έχει πολλά κοινά στοιχεία με αυτά που χρεώνουν στην Ελεάνα Σ;

Αναφερόμαστε στο αποτέλεσμα που είχε η δικαστική περιπέτεια που πέρασε ο συνταξιούχος πλέον, δημοσιογράφος Γιώργος Φιλιππάκης.

Να θυμίσουμε ότι το 2017 όταν έγινε μια επίθεση με παγιδευμένο φάκελο στον Λουκά Παπαδήμο ο Γιώργος Φιλιππάκης φέρεται να έχει κάνει -είναι μια κάπως περίεργη ιστορία- μια ανάρτηση στο Facebook, όπου ανάμεσα στα άλλα ανέφερε: «δεν θα με ενοχλούσε καθόλου αν έσκαγε και μια ακόμα βόμβα στα πόδια του Στουρνάρα».

Ο Διοικητής τη Τράπεζας της Ελλάδος, προσέφυγε στην Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και έτσι ασκήθηκε ποινική δίωξη στον Φιλιππάκη.
Η υπόθεση εκδικάστηκε την Παρασκευή και η ακροαματική διαδικασία κράτησε ελάχιστα λεπτά με την αθώωση του δημοσιογράφου.
Κι αυτό γιατί σύμφωνα με το νέο Ποινικό Κώδικα για να ασκηθεί δίωξη για πρόκληση για την τέλεση εγκλήματος, για παραβίαση δηλαδή του άρθρου 186 ΠΚ παρ.1, απαιτείτε «υπόσχεση αμοιβής». 

Ας μην κολλήσουμε όμως σ' αυτά. Θα τα βρουν οι δικηγόροι, στην περίπτωση που θα εκδικαστεί η αγωγή του Μπογδάνου σε βάρος της Ελεάνας Σ.

Εμείς θα σταθούμε στο πολιτικό μέρος της υπόθεσης και στην πρόταση συντρόφων να χρησιμοποιήσουμε νομικές μεθοδεύσεις ενάντια στο Μπογδανοειδές υποκείμενο.

Αν μπούμε σ' αυτή την λογική συντρόφια, είμαστε χαμένοι από χέρι. Σημαίνει ότι δεν έχουμε διδαχθεί τίποτα ούτε από το πρόσφατο παρελθόν ούτε από την ιστορία του κινήματος.

Την μόνη σχέση που μπορεί να έχουμε με τους νόμους και τα δικαστήρια τους, είναι για να ξεσκεπάσουμε σκευωρίες ενάντια σε αγωνιστές και να χρησιμοποιήσουμε το βήμα του κατηγορουμένου για να καταγγείλουμε το σύστημα και το πολιτικό του υπηρετικό προσωπικό. Οπως έκανε ο Δημητρόφ, και ο Μπελογιάννης.

Χωρίς φυσικά να μπορεί να υπάρξει καμιά σύγκριση, στην ίδια κατεύθυνση κινήθηκαν και οι "απολογίες" κομμουνιστών αγωνιστών, καθώς και ένοπλων μαχητών, όπως του Ακίνδυνου Αλβανού της ΟΠΛΑ, του Χρήστου Τσιγαρίδα του ΕΛΑ και του Δημήτρη Κουφοντίνα της 17Ν.  

Κάθε νομική ενέργεια ενάντια στον Μπογδάνο, εκτός από άσφαιρη είναι και προβληματική. 

Ασφαιρη γιατί ο τύπος καλύπτεται από την λεγόμενη βουλευτική ασυλία.
Ακόμα και στην περίπτωση που αθωωθεί η Ελεάνα Σ., από την αγωγή που έχει σε βάρος της, δεν θα είχε καμιά τύχη αν έκανε έγκλειση για συκοφαντική δυσφήμηση σε βάρος του νεοδημοκράτη βουλευτή.
Βλέπετε οι νόμοι τους δεν είναι για όλους ίδιοι.

Και προφανώς είναι αστείο ο ισχυρισμός ότι έτσι θα πέσει η "μάσκα" της αστικής "δικαιοσύνης", αν προσφύγουμε νομικά σε βάρος του Μπογδάνου.
Τί να πέσει ρε σύντροφοι; Δεν φοράει τίποτα. Πάντα με το ολοκάθαρο "πρόσωπο" της παρουσιάζεται. Κι αυτό είναι ο βούρδουλας, ενός πυλώνα του αστικού συστήματος. ενάντια στους ταξικούς εχθρού του.

Αυτή η αντίληψη όμως είναι και απόλυτα προβληματική. Ας αναφέρω αρχικά ένα περιστατικό που ξέρω από πρώτο χέρι.

Πρέπει να ήταν το 2010 ή '11. Συνεργείο της τότε τηλεόρασης του 902, με τρία άτομα, πάει να κάνει ρεπορτάζ στον Αγ. Παντελεήμονα. Τους αντιλαμβάνεται μια ομάδα χρυσαυγιτών και τους επιτίθεται με γροθιές και στειλιάρια.
Σπάνε την κάμερα, ενώ χτυπούν στο μάτι και στο κεφάλι ένα απ' τα παιδιά του συνεργείου.

Τελικά τα άτομα απ' τον 902, κατορθώνουν να μπουν στο αμάξι τους και να επιστρέψουν στο κτίριο του Περισσού. Διηγούνται την περιπέτεια τους σε ένα πρωτοκλασάτο στέλεχος του Περισσού -μακαρίτης είναι σήμερα- και παίρνουν την απάντηση:

- "Καλύτερα να ξεχάσουμε αυτό το γεγονός. Και να κάνουμε μήνυση κατά αγνώστων δεν πρόκειται να βρούμε καμιά άκρια". 

- "Μα, -διαμαρτύρεται το παιδί με το αιμάτωμα στο μάτι- έτσι θα το αφήσουμε; Να στείλουμε ΠΑΜΕιτες να δώσουν την απάντηση στους χρυσαυγίτες"

- "Τι λες τώρα. είμαστε υπεύθυνο κόμμα. Δεν μπορούμε να δούμε με όρους συμμορίας", ήταν η αφοπλιστική απάντηση του στελέχους του ΚΚΕ και το συγκεκριμένο γεγονός δεν είδε ποτέ την δημοσιότητα. 

(Τους διαλόγους που παραθέτω είναι από μνήμης, όπως τους μετέφερε ένας απ' τους πρωταγωνιστές του επεισοδίου).

Τα αποτελέσματα αυτής της αντίληψης -ότι δηλαδή η μόνη περίπτωση να αντιμετωπίσουμε τέτοια περιστατικά είναι η νομική προσφυγή- τα είδαμε με την αποθράσυνση των μελών της ναζιστικής συμμορίας που έφτασαν μέχρι την δολοφονική επίθεση στα μέλη του ΠΑΜΕ στο Πέραμα.

Ας κάνουμε όμως νια τηλεγραφική ιστορική αναδρομή. Μόλις πριν λίγο γράφαμε για τις αυταπάτες που είχε το ΚΚΕ και το ΕΑΜ το 1947, για το πώς πρέπει να εφαρμοστεί η "νομιμότητα" και να μην οδηγηθούμε σε εμφύλιο πόλεμο;

Να θυμίσουμε επίσης  ότι "νόμιμα" μάζευε υπογραφές γύρω από την "Έκκληση της Στοκχόλμης", για την Ειρήνη ο Νίκος Νικηφορίδης, το 1951 και το αστικό κράτος τον δίκασε σε θάνατο και τον εκτέλεσε.

"Θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα", απειλούσε ο τότε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΕΔΑ Ηλίας Ηλιού, το 1961 τον Κωνσταντίνο Τσάτσο, τότε υπουργό Προεδρίας της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή, όταν του έλεγε "Θα σας ταράξουμε στο ξύλο". 
Το τι προέκυψε στον συνέχεια το ξέρουμε.

Δεν μοιάζει, λοιπόν. κοροϊδία, ρε συντρόφια, η όποια επίκληση στην αστική νομιμότητα; 

Παραμένει όμως αναπάντητο το ερώτημα. Κι εμείς τις κάνουμε; Θα παρακολουθούμε απαθείς τις Μπογδανικές αθλιότητες. Η απάντηση δεν μπορεί να δοθεί από εμάς. Θα προκύψει μέσα από κινηματικές διαδικασίες.