Bruce Springsteen, με το "Born To Run" στα ηχεία, παγωμένη μπύρα στο ποτήρι και μια περιπλάνηση αυτοκατανάλωσης στον κόσμο του διαδικτύου.
Για το πώς επιλέγουν και για τον τρόπο που ιεραρχούν τις ειδήσεις τα "Πέτσινα" αστικά ΜΜΕ, έχω αναφερθεί αρκετές φορές.
Μια πρόταση που μου είχε πει πριν καιρό ο δάσκαλος στην δημοσιογραφική σχολή που παρακολουθώ, και μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση ήταν: "Εγώ θα σε διδάξω δημοσιογραφία, το πώς θα μπορέσεις εσύ να σταθείς επαγγελματικά σ' αυτό τον χώρο, είναι δικιά σου υπόθεση".
Τότε δεν είχα καταλάβει ακριβώς το σήμαινε αυτό. Τώρα μετά κάποιους μήνες και μετά την ελάχιστη τριβή που έχω στα όσα διαδραματίζονται, σ' αυτό το σινάφι, αρχίζω να το οσμίζομαι.
Αυτό που μπορεί να θεωρηθεί και καταθλιπτικό είναι ότι γνωρίζω πολύ νέα παιδιά, κακοπληρωμένα, εργαζόμενα υπό καθεστώς εργοδοτικής τρομοκρατίας σε ενημερωτικές ιστοσελίδες, που ζουν στον κόσμο τους.
Λογικό είναι το να μην αντιλαμβάνονται ότι συμμετέχουν στον μηχανισμό υποταγής συνειδήσεων ή όπως έγραφε ο Νόαμ Τσόμσκι στη "βιομηχανία κατασκευής υπηκόων".
Οταν όμως τα ίδια αυτά άτομα βιώνουν καθημερινά απίστευτη πίεση από τα τσιράκια των εργοδοτών τους, και όχι μόνο δεν δυσανασχετούν, αλλά εκτιμούν τους εαυτούς τους "προνομιούχους" αφού θεωρούν ότι θα αποτελέσουν τους μελλοντικούς Πρετεντέριδες και διαδόχους της Κοσιώνη, ναι, τότε υπάρχει θέμα.
Και το πιο θλιβερό απ' όλα είναι ότι τους διαμορφώνεται -τους διδάσκεται μάλλον για να είμαστε πιο ακριβείς- ένας τέτοιος τρόπος σκέψης, που δεν έχει καμιά σχέση μ' αυτό που θα πρέπει να ονομάζεται δημοσιογραφία.
Και αυτή είναι μόνο η μια πλευρά. Η άλλη και ίσως η πιο θλιβερή, είναι του ότι αυτού του είδους η προσφερόμενη "ενημέρωση" συναντάει ανταπόκριση με χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι σήμερα τα ηνία στην κυκλοφορία των Κυριακάτικων εφημερίδων τα κρατάει το μεγαλύτερο "κίτρινο" έντυπο που κυκλοφορεί, το "Πρώτο Θέμα".
Δημοσίευση σχολίου