Στο παρακάτω ηχητικό ακούμε μια ατόφια, ανόθευτη γνήσια φωνή. Είναι από την παρουσία του φίλου, συντρόφου και συνεργάτη του μπλοκ μας και του διαδικτυακού μας ραδιοσταθμού, Κωστή Μουδάτσου, σε ραδιοφωνικό σταθμό της Κρήτης.
Ο λαϊκός συγγραφέας, ποιητής, στιχουργός και πάνω απ' όλα άνθρωπος, βγαλμένος απ' την λαϊκή στόφα, μας μιλάει για την καθημερινότητα των ανθρώπων της τέχνης εν μέσω πανδημίας.
Η εισαγωγή που κάνει στο νέο του βιβλίο "Τα πουλιά της ψυχής μου", δείχνει την ποιότητα αυτού του μοναδικού συντρόφου:
«Εγώ δεν είμαι κήρυκας να περιγράφω την λουσάτη ζωή της νεόπλουτης κοινωνίας. Ούτε τις αναμνήσεις των καταστροφέων της ζωής. Ό,τι θωρώ μολογώ. Για ό,τι ζούμε, για ό,τι αντιπροσωπεύουμε εμείς και οι φίλοι μας, τα μαύρα πουλιά της δυστυχίας, γράφω.
Όπως τα αντιλαμβάνομαι κι ανάλογα με τις φτωχές μου δυνάμεις. Δεν μου αρέσουν οι γραμμές και οι κατευθύνσεις. Παίζω τα παιγνίδια μου με το φως, στο πέρασμα του χρόνου στο τόπο μας. Δεν είμαι επαγγελματίας, ούτε ψυχρός εκτελεστής παραγγελιών. Το κέφι μου κάνω. Ούτε θέλω να αναπαράγω λαϊκές δεισιδαιμονίες και δοξασίες από το τζάκι της γιαγιάς. Δεν θέλω ο αναγνώστης να σπαταλά το χρόνο του στην παραδοσιολαγνεία. Ψάχνω την ομορφιά της παλιάς εποχής, μα και τα δώρα που προσφέρει στην νέα, χωρίς έτοιμες ιδέες. Μου αρέσει ο τρόπος ζωής που έχω επιλέξει κι αυτόν προσπαθώ να εκφράσω. Καταγγέλλω ό,τι ασκημίζει τη ζωή και τη ψυχή μας. Μα, πάνω από όλα είμαι ο εαυτός μου, ο ορατός και ο αόρατος, αλλά και ο αυστηρός κριτής του ίδιου του εαυτού μου. Διαλαλώ ότι «Του Γέρου Κόσμου η Καρδιά, Καινούργιο Αίμα Θέλει!»
Δημοσίευση σχολίου