Είναι από τις φορές που μελαγχολείς όταν μαθαίνεις όταν φεύγει απ' την ζωή ένας άνθρωπος που από μόνος του αποτελεί μια ολόκληρη σελίδα στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού, που τα τραγούδια του μας συντρόφευσαν και μας συντροφεύουν από τότε που δημιουργήθηκαν μέχρι σήμερα.
Με την είδηση του θανάτου του Νότη Μαυρουδή, αυθόρμητα που ήρθε στο μυαλό η εικόνα του να κρατάει την κλασική του κιθάρα και να "ντύνει" μελωδικά του στίχους του Άλκη Αλκαίου, στην εμβληματική του σύνθεση στο "Πρωινό τσιγάρο" ... "Χαράζει η μέρα και η πόλη έχει ρεπό / Στη γειτονιά μας καπνίζει ένα φουγάρο / Κι εγώ σε ζητάω, σαν πρωινό τσιγάρο / και σαν καφέ πικρό".
Ανέτρεξα στο ηλεκτρονικό μου, μουσικό αρχείο, που όντος είναι πραγματικά "θησαυρός". Πέρασα κάποιες ώρες απολαμβάνοντας δημιουργήματα του, εμπνευσμένα από τις ζωγραφιές του πατριώτη μου, λαϊκού αντισυμβατικού και αφτιασίδωτου εικαστικού καλλιτέχνη Θεόφιλου, ταξίδεψα ακούγοντας ποιήματα των Ελύτη, Χατζηδάκι και Ηλία Πετρόπουλου που έχει μελοποιήσει.
Αντίο Νότη, Εφυγες εσύ, αλλά μας άφησες μια μοναδική κληρονομιά με τα τραγούδια σου ...
Δημοσίευση σχολίου