Οι συγκεντρώσεις έδειξαν ένα ρεύμα του κόσμου προς τα Αριστερά. Έδειξαν, ότι η ανάγκη για αξιοπρέπεια και ελευθερία νικούν το φόβο. Συγχαρητήρια σε όλους, όσους συμμετείχαν σ αυτή την πράξη αντίστασης.
Στην Ισπανία, ο λαός συγκρούεται σκληρά με τις δυνάμεις καταστολής. Σε όλη την Ευρώπη, όπου το μισητό ΔΝΤ και η ΕΚΤ έχει πατήσει, η αντίσταση γιγαντώνεται με πολλούς τρόπους. Μια καθαρά κοινωνικοπολιτική εξέγερση, αρχίζει να γεννιέται σε όλη τη γηραιά ήπειρο. Σήμερα διαδηλώσαμε δίπλα με τον Ισπανό εργαζόμενο, δίπλα με τον Ευρωπαίο συνταξιούχο, για τον ίδιο λόγο, με τον ίδιο σκοπό. Αυτό είναι νίκη και πρόοδος προς μια άλλη, δικαιότερη κοινωνία.
Αυτά τρομοκράτησαν τους κρατούντες. Η αντίδραση τους «καταστολή παντού» δείχνει πρώτα τη σκληρότητα και απανθρωπιά της εξουσίας και δεύτερο τον μεγάλο φόβο που τους έχει κυριεύσει. Ήδη με μόλις μια κινητοποίηση, στο γκουβέρνο άρχισαν τις κλάψες και τη γκρίνια. Όχι βέβαια από συμπόνια, αλλά από πανικό.
Ο σαμαράς προσπαθεί να καθησυχάσει τώρα αυτούς που ανησυχούν λέγοντας, ότι οι κινητοποιήσεις θα ξεθυμάνουν. Ας τον διαψεύσουμε. Τα μέσα μαζικής εξημέρωσης πριν την πετυχημένη κινητοποίηση προσπάθησαν να τρομάξουν τον κόσμο. Δεν τα κατάφεραν.
Ο κόσμος που συγκρούστηκε με τα ΜΑΤ ήταν άνθρωποι που πλήττονται από αυτή την πολιτική. Ήταν οι σύντροφοι που αγωνίστηκαν και θα συνεχίσουν να αγωνίζονται μαζί μας για τα δικαιώματα όλων. Το ότι έγιναν πάνω από 140 προσαγωγές και συλλήψεις θυμάτων του Μνημονίου, καθώς και το ότι οι μπάτσοι χτύπησαν αναίτια πάλι στο ψαχνό και δηλητηρίαζαν το λαό δείχνει, ότι ο μόνος δρόμος είναι αυτός της σύγκρουσης. Τι άλλο μπορεί να κάνει κάποιος με ένα αφιονισμένο πάνοπλο, που έχει εντολή να σε σκοτώσει στο ξύλο; Και το χειρότερο όλων, που εκτελεί μια τέτοια αποτρόπαια διαταγή και μάλιστα με πάθος;
Μια ακόμη παρατήρηση -τώρα που μιλάμε για καταστολή- είναι η ηχηρή απουσία της ΕΠΕΝ (χρυσά αυγά φιδιού). Το φερόμενο ως «τρίτο κόμμα» στις δημοσκορπήσεις, ήταν κυριολεκτικά άφαντο, παρότι «επίσημα» θεωρείται εναντίον του μνημονίου. Καμιά πορεία εναντίον των μέτρων, έστω ξεχωριστή. Καμία απολύτως αντίδραση. Ίσως επειδή δεν είναι εναντίων των μέτρων, αλλά κατά των φτωχών προσφύγων. Ή γατί τα μέλη της είχαν υπηρεσία τη συγκεκριμένη μέρα…
Ο μόνος τρόπος διεξόδου από την καπιταλιστική κρίση και τη νέα χρεοκοπία (που θα βαφτίσουν ξανά επιμήκυνση, κούρεμα, αναδιάρθρωση κλπ), είναι ο έντονος και συνεχής αγώνας, μέχρι να φύγουν. Καμιά εναλλακτική λύση δεν αφήνουν, ούτε πρόκειται να σταματήσουν το κλέψιμο. Σε ένα άρθρο που δείχνει την αγωνία των ξένων κεφαλαιούχων, το BBC παραδέχεται εμμέσως πλην σαφώς την νίκη της Αριστεράς.
Το άρθρο αναφέρει συγκεκριμένα. «Αυτή η απεργία έχει σημασία, επειδή είναι η πρώτη από τότε που ανέλαβε την εξουσία ο συντηρητικός πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, τον Ιούνιο. Τη διοργάνωσαν τα δύο μεγαλύτερα συνδικάτα, και θα δοκιμάσει τις διαθέσεις της χώρας. Τρεις χιλιάδες αστυνομικοί έχουν αναπτυχθεί… Όλες οι πλευρές βρίσκονται κάτω από πίεση. Ο κυβερνητικός συνασπισμός του οποίου ηγείται ο κ. Σαμαράς είναι εύθραυστος. Αν καταρρεύσει μπροστά στη λαϊκή οργή, αυτό θα ανοίξει το δρόμο για νέες εκλογές. Ο πιθανότερος νικητής θα είναι το αριστερό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει υποσχεθεί να σκίσει το μνημόνιο… Η Ελλάδα είδε την οικονομία της να συρρικνώνεται κατά 20% σε πέντε χρόνια. Το 2013 αυτός ο αριθμός θα έχει φτάσει στο 25%.…» ΠΗΓΗ
Είναι λοιπόν ώρα να απαλλαγούμε από τους τοκογλύφους και τους ντόπιους υπηρέτες. Είναι η ιστορική στιγμή της δράσης, της αντίστασης. Λίγο σπρώξιμο θέλουν, να πέσουν στον γκρεμό που οι ίδιοι δημιούργησαν. Καλή συνέχεια.
+ σχόλια + 2 σχόλια
Για την απεργία της 26ης Σεπτέμβρη
Χωρίς αμφιβολία ήταν μια μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση. Επί δύο ώρες (από τις 12 ως τις 2 μμ) τα μπλοκ από το μουσείο και το πεδίο του Άρεως πέρναγαν από τα Χαυτεία. Περίπου 60000 κόσμος. Λίγο πριν τη Σταδίου διέσχισαν επί 3/4 τα μπλοκ του ΠΑΜΕ. Περισσότεροι από 15000. Τα ρεπορτάζ που μιλάνε για 100 χιλ ακόμα και για 200 χιλ. δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Κλίμα αισιοδοξίας με παραμύθια δεν φτιάχνεται. Η απεργία παρά τα όσα ανακοινώνονται είχε μικρή συμμετοχή. Μπορεί κανείς να το διαπιστώσει ρωτώντας τους γνωστούς του παρά διαβάζοντας τα ποσοστά που δίνουν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις. Το πιο απογοητευτικό όμως ήταν η ανύπαρκτη σχεδόν άμυνα στις άγριες επιθέσεις των ΜΑΤ και των Δ που κατάφεραν να διαλύσουν τη συγκέντρωση 60000 ανθρώπων μέσα σε ένα μισάωρο... Συνέχεια εδώ: http://wp.me/pryYN-17h
Σημαντικό είναι ότι σε διάφορα εργατικά μπλοκ κυριαρχούσε το σύνθημα "Ούτε ΔΝΤ ούτε και ΕΕ". Εγώ συγκεκριμένα το άκουγα στο μπλοκ της ΠΟΕ-ΟΤΑ. Είναι πολύ βασικό που ξαναμπαίνει το αντι-ΕΕ στα συνθήματα, και μάλιστα στα σωματεία. Βρίσκονται ένα βήμα μπρος απ' ότι φαίνεται από τον ΣΥΡΙΖΑ,που δίνει όρκους πίστης σε ΕΥΡΩ - ΕΕ.
Δημοσίευση σχολίου