Στα χνάρια του ακραίου γερμανικού εθνικισμού τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής

Δεν είναι χωρίς βάση οι αναλογίες που πολλοί σχολιαστές βρίσκουν με τη γερμανική δημοκρατία της Βαϊμάρης, σε μια προσπάθεια τους να αναζητήσουν ιστορίες αναφορές και παραδείγματα για να εξηγήσουν το πολιτικό γίγνεσθαι της τρέχουσας περιόδου, που συνταράσσεται από την κρίση χρέους στην Ε.Ε. και τη διαδικασία της ελεγχόμενης χρεοκοπίας την οποία αντιμετωπίζει η Ελλάδα.
Σχεδόν έναν αιώνα μετά τη γερμανική και κατ' επέκταση παγκόσμια τραγωδία που πυροδοτήθηκε από την επικράτηση του φασισμού, η Ιστορία μοιάζει να επαναλαμβάνεται με επίκεντρο την Ελλάδα, μια χώρα που αμφιρρέπει με χαρακτηριστική ευκολία ανάμεσα στη φαρσοκωμωδία και τον μελοδραματισμό. Εδώ γεννήθηκαν άλλωστε και τα δύο είδη.

Θεατές λοιπόν σ' αυτό το θέατρο του παραλόγου, βλέπουμε να επαναλαμβάνονται - ως επικίνδυνη έστω, αλλά φάρσα προς το παρόν - στις μέρες μας, στην Ελλάδα, όλα εκείνα τα δεινά και οι ακραία φανατισμένες παθογένειες του γερμανικού εθνικισμού που οδήγησαν τη χώρα στη διάλυση και την οικουμένη στον όλεθρο. Να 'μαστε, λοιπόν, στην Ελλάδα του σήμερα, στο γερμανικό ούτως ή άλλως προτεκτοράτο, στο έδαφος του οποίου-ξεφυτρώνουν frikorps και τάγματα εφόδου (Sturm Abteilungen), με αίμα, ρατσισμό και φετιχιστική δαιμονοποίηση του διαφορετικού.

Η σύγχρονη εκδοχή ενός ανθρωπολογικού «συμπιλήματος» μεταξύ του Ερνστ Ράιμ και του Γιόζεφ Γκέμπελς, ο Ηλίας Κασιδιάρης, Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ